Þjóðólfur - 28.08.1896, Blaðsíða 3

163
góðir og þjóðræknir landar vestan um haf-
ið kunni með tíð og tíma að vinna land-
inu engu síður gagn, en íslendingar í Kaup-
mannahöfn. — Sýnist þér nú ekki, eins
og mér, Þjóðólfur minn, að hér sé nokkuð
að athnga fyrir þig, svo roskinn og ráð-
inn sem þú ert, og þó svo víðförull. Mér
flnnst þú vera í þínum fulla rétti sem
skynsamiega apturhaldandi öidungur, að
kalla „inn á hvert einasta heimili“, þar
sem verið er að velja hinum uppvaxandi
efnilegu sonum v<g að uppbyggilegu æfi-
starfi, að vegurinn gegnum embættaskól-
ana sé þegar allt of íjölfarinn. — Sjáið
þér ekki, ungir og gamiir, hve hörmulega
atvinnuvegirnir liggja í kaldakoli? Ónum-
ið land, enginn iðnaður, engin sjósókn í
samanburði við annara þjóða athafnir í
þeim greinum. — Ef þið, hinir uppvax-
andi landsins vinveittu synir, í stað þess
að beita hæfilegleikum ykkar þessum at-
vinnuvegum til viðreisnar, þyrpist þannig
meira og meira á lærðu skólabekkina, er
kynslóðinni fyrirbúið ástand það, sem Niels
sálugi Klim fyrir hitti í undirheimaförsinni,
er hann kom í land heirnspekinganna, eða
með öðrum orðum: sorgleg landauðn.
Á þessa leið óska eg þú talir einu
sinni, já, jafnvel upp aptur og upp aptur,
til þjóðarinnar, og muntu heiður af hafa,
nema hjá Önundi, og ætla eg þig litlu
skipta, hvað hann kann að hugsa eða segja.
^ J. H.
Útlendar fréttir.
í enskum blöðum, er komu með „Quairing", eru
þau tíðinái, að [Priðþjðfur Nansen var kominn til
Noregs (til Varðeyjar), og annar af fórunautum
hans með honum, lautenant Johannsen. !>eir komu
á skipinu „Windward" með Mr. Jackson, sem hafði
hitt þá 17. jöni þ. á. nauðulega^stadda. En því
vék svo við, að þeir félagar Nansen og Johannsen
höfðu farið af „Fram“ 14. marz 1895 á 83. 59\n. br.,
er skipið var fast orðið i ísnum, bvo það komst
ekki lengra, komust til Franz’Jósepslands og gerðu
sér þar vetrarbúðir; lögðu þaðan á stað með marga
hunda og ðku á sleða eptir ísnum norður eptir,
unz þeir komust 86° 14' norður á bóginn; þá urðu
þeir aptur að hverfa. Lifðu þeir á þessari ferð á
bjarndýrakjöti, er þoir skutu. Þá er þeir voru
komnir aptur til Fr. Jósepslands lögðu þeir á stað
þaðan, og fóru á sleðum fyrst, en siðan á húðkeip-
um; vildi þá til, að þeir rákust á Jackson. Skipið
„Fram“ kom á eptir þeim til Noregs til Skjervöe
(milli Tromsöe og Nordkap) 18. þ. m. — Ekki ætla
menn að verði af loptfars-ferð Andrées þetta árið
(frá norðurströnd Spitzbergens), enda er misjafnlega
spáð fyrir henni — Á Kúba hafði orðið orusta nokk-
ur milli uppreisnarmanna og Spánverja, eigi all-
mikil, en vottur um að fremur er sókn en vörn
af hálfu uppreisnarmanna. — Grimdarverk framin
af Tyrkjum í MaBedóniu, en þar er sem stendur
uppreisn.
Vardskipið „Heimdallur“ kom hingað
23. þ. m. og fór aptur héðan til Austfjarða 26. þ. m.
Gufuskipið „Quairing", er Thordal hef-
fengið til vöruflutninga, kom nú aptur hingað 25.
þ. m. moð steinolíu, kol o. fl. Auk Thordals kom
hingað með þvi dr. Jón Stefánsson frá London og
nokkrir Englendingar.
Jarðskjálpti. Að kveldi hins 26. þ. m. kl.
tæpl. 10, í mesta blíðviðri, kom hér jarðskjálpti
allmikill, og morguninn eptir urðu menn varir við
tvo smákippi.
Einhleypur, reglusamur og æfð-
ur rerzlunarmaður, óskar að fá atvinnu
við verzlun lielzt sem bóklialdari.
Nákvæmari uyplýingar fást hjá rit-
stjbra þessa blaðs, er einnig tekur á mbti
tilboðum innan loka nœstkoniandi oktbber-
mán. þ. á.
Hið íslenzka kvennfélag.
Sökuui þess að ailmargar íéiagskonur
eru íjarverandi nú sem stendur, verður
ársfuudi félagsius frestað til haustsins.
p(T Brúkuð íslenzk frímerki
borgar undirskrifaður hærra verði en nokk-
ur annar á Islandi.
Stokkseyri við Eyrarbakka 12. júní 1896.
Jbn Jbnasson
verzlunarstjóri.
66
Áttavitinn er þeim týndur, eða gagnslaust bendir á
Strendur, sem þeir segl með rifin síðan aldrei framar ná.
Þá fer helkalt hrímfrost sálar hjarta vort að nísta skarpt;
Annars sorg það sízt má finna, sjálfs böl dreyma þorir vart,
Þvi und ísinn ljósan leggur lindir vorra tára þá,
Og þótt augað enn þá bliki, er það að eins frostsins gljá.
Fyndin orð þó fljúgi af vörum, fái snöggvast örfað lund
Miðja um nótt, er ei sem áður anguriausan færir blund,
Viðlíkt er sem viðarbendi vaxi um turnrúst, frjótt og dátt,
Fagurgrænt er allt hið efra, undir sallað, hrörnað, grátt.
Ó að enn sem fyrrum fengi’ eg fundið til í brjósti mér,
Eður grátið eins og áður yndi margt, sem horfið er,
Líkt og sölt lind sands í auðnum sáraþyrstum verður mæt,
Eins í lífs míns eyðimörku yrðu mér þá tárin sæt.
Stgr. Th.
Spakmæli.
0rði“ eru fyrir hugsanirnar það sem gullið or fyrir deinantana.
pess þarf með í umgerðina utan um þá, en það þarf ekki mikið
1)V1' (Voltaire).
Slitnaður vinskapur hnýtÍBt aldrei svo vel saman aptur, að ekki
verði vart við hnútinn.
53
E. S. Ekki er gamla konau mjög veik í augunum,
því eptir að hafa þvingað mig til að skrifa fyrir sig,
er húu alltaf að lesa sand-smáu skriptina frá Ameriku.
Bréfrit.
„Nú mátt þú til að skrifa bræðrunum“, segir Anna,
og afsaka við þá systurnámið“.
* * *
Saga þessi er þegar á enda. En ef yður, lesari
gcður, fýsir að fyigja oss enn eitt sinn heim að Grrund,
þá skulum vér velja til þess laugardagskvöld eitt, um
haustið eptir það að bréfið var skrifað, sem nú var getið
um. Tún og engjar var alslegið, hlöður fullar og auka-
hey við tvær. Búsmalinn hefur verið rekinn heim og
liggur með spekt fyrir utan túngarð.
Heim að bænum ganga fjórir karlmenn og bera rekur
og kvíslar; fyrir þeim fer ungur maður þreklcga vax-
inn, með hæglátlegan en íbyggiiegan svip. Þeir bera
verkfæriu inn í skemmu, ganga svo í bæinn.
Stundu síðar kemur ungi maðurinn út aptur, þveg-
inn og greiddur. Við hlið hans gengur kvennmaður,
hár en grannur, með djarflegu uppliti. — Þau ganga út
eptir túninu.
Rökkrið færist hægt og hægt upp eptir hæðum og
hlíðum; hér og þar glittir í gulbleika runna í skógin-