Þjóðólfur - 11.06.1897, Blaðsíða 1

Árg. (60 arklr) kostar 4 kr.
Erlendis 5 kr. — Borgist
fyrir 15. Júll.
ÞJÖÐÓLFUE.
Uppsögn, bnndin viö áramót,
Agild nema komi til útgefanda
fyrir 1. oktöber.
XLIX. árg. Reykjarík, föstndaginn 11. júní 1897. Nr. 38.
Frá næstkomandi nýári (1898)
yerður Þjóðúlfur í stærra broti en
ísafold. — Verð úbreytt.
Frá útlöndum
hafa borizt fréttir til 3. þ. m. Viðsjár
allmiklar voru þá enn með hvorumtveggj-
um Tyrkjum og örikkjum, en þó talið
líklegra, að friður mundi komast á, og voru
stórveldin um það leyti að setjast á rök-
stóla til að gera samningana. En það ber
mest á milli, að Tyrkir vilja ógjarnan
sleppa Þessaiíu, en þess krefjast stórveld-
in eindreigið, en viJja Játa Tyrki íá ein-
hverjar herkostnaðarskaðabætur. Var jafn-
vel talað um, að Rússar mundu gera
Grikkjum þann greiða, að gefa þeim her-
kostnaðarskaðabætur þær, er Rússar áttu
að fá hjá Tyrkjum eptir ófriðinn þeirra á
milli 1877—78, en aldrei hafa goldizt, og
slyppu Grikkir þá vel úr klípunni, en
Tyrkir hefðu ekkert upp úr krafsinu nema
þennan skuldajöfnuð, og er mælt, að þeir
muni því iila una. En Rússar eru fyrir
löngu hættir að vonast eptir að fá nokk-
urn eyri hjá Tyrkjum, svo að það eru lítil
útlát fyrir þá að gefa Grikkjum ófáanlega
skuld. Soldán lætur í veðri vaka, að ef
hart verði sorfið að Tyrkjum í friðarskil-
málunum, þá geti hann ekki gengið að
þeim, með því að það mundi leiða til upp-
reisnar í öllu Tyrkjaveldi, og eigi því stór-
veldin á hættu. að allt komist í bál og
brand. En Rússar hafa gefið soldáni bend-
ingu um, að vera eigi ailt of óþægur í
samningum, á þann hátt, að þeir hafa
haldið nokkru af flota sinum frá Sevastopol
til Sæviðarsunds, og ætla menn, að soldán
líti illu hornauga til þess flutnings. Enn
er því óséð, hvort fuilur friður kemst á,
en talið er víst, að stórveldin muni róa
að því öllum árum, því að vel mega þau
vita, hvað annars er í húfl. — Allmikil
óánægja er á Grikklandi yfir því, hversu
krónprinzinum hafi farizt herstjórnin ó-
hönduglega, og er mestallri skuldinni fyr-
ir ófarirnar skellt á hann, og þorir hann
naumast að láta sjá sig í Aþenu. Ensk-
ur hernaðarfregnriti, er staddur var þar
suður frá meðan á bardögunum stóð, segir
og, að krónprinzinn sé sá duglausasti hers-
höfðingi, er hann hafi þekkt, og kveðst
muni taka blaðið betur frá munninum, er
hann sé kominn heim til Englands. Segir
hann, að Grikkjum hafi farizt mjög illa
við fregnrita erlendra blaða, hafi rifið upp
bréf þeirra, og breytt frásögninni, ef hún
var eigi þeim í vil o. s. frv. — Allmikill
kurr er og gegn Grikkjakonuugi meðal
þegna hans, og sagði eitt blað í Aþenu
meðal annars í lok ófriðarins: „Ef við hefð-
um haft konung, sem vildi láta líf sitt
fyrir þegna sína, þá gæti enginn óvinaher
bugað oss. En þú ert enginn Kodros né
Leonidas, og vér krefjumst ekki beldur
þessarar fórnar af þér, heldur þess, að þú
kveðjir alla Grikki til vopna“.
Ekki aukast frægðarfarir Spánverja á
Kúba, og verður þeim líklega ekki hald-
samt á henni héðan af. En svo varð snarpt
orðakast á dögunum út af Kúba milli for-
sætisráðgjafans á Spáni þar í þinghússtig-
anum og þingmanns eins, að það endaði
með því, að ráðgjafinn gaf þingmanninum
á hann.
Gerðardómi í Venezuelamálinu milli
Englendinga og Vesturheimsmanna hafa
Vestmenn nú hrundið. Búinn er sá að
vera. Heldur er að þrútna um úfana með
Englendingum og Transvaalsmönnum. Þó
hefur það ekki farið í hart enn. Þar munu
og flest ráð fara nokkuð dulin. Englend-
ingar eru undirhyggjumenn, en Krúger
gamli, forseti Transvælinga, er heldur ekki
allra bokkur. Englar vita og, að hér verða
þeir að fara varlega, að bæði Þjóðverjar,
Rússar og Frakkar gefa illt, auga öllum
framgangi þeirra í Suðurálfu. Farin eru
nú að berast böndin að Chamberlain, að
verið hafi hann i vitorði með dr. Jameson
um óspektina í Transvaal. Er nú kallað,
að fundizt hafi skeyti nokkur frá Cham-
berlain um það efni, rituð nokkrum huidu-
rúnnm. Þó er sagt, að flest af þeim sé
horfin aptur.
Ur RúsBlandi þykir það nú mestum
tíðindum sæta, að tekinn var þar maður
einn fyrir skömmu, er ætlaði að vinna á
Rússakeisara, og kvaðst hafa ætlað að
geta sér með því æfinlegan orðstír. „Ó-
skemmtileg æfi mun vera, ekkert sér til
frægðar að gera“.,
Ráöa neytisbreytingin í Danmörku.
Það fór ekki eins og spáð var, að
Estrúp gamli mundi setjast aptur að völd-
um og taka við forustu danska ráðaneyt-
isins. Hann var á þönum hálfsmánaðar-
tima til að koma nýju ráðaneyti á lagg-
irnar, og tókst það loksins, með því að
helmingur ráðgjafanna sat kyr, og hinn
helmingurinn veik burtu, þeir Reedtz-Thott
ráðaneytisforsetinn og utanrikisráðgjafi,
Schnack hermálaráðgjafl, Sehested land-
búnaðarráðgjafi, og Lúttichau fjármálaráð-
gjafi. Hinn nýi ráðaneytisforseti og jafn-
framt fjármálaráðgjafi er Hugo Edmund
Hörring, er áður var innanrikisráðgjafi.
Hann er urtakramarason úr Kaupmanna-
höfn (f. 1842). Hinir eru: Rump dóms-
málaráðgjafi og íslandsráðgjafi, Ravn sjó-
málaráðgjafi og utanríkisráðgjafi til bráða-
birgða, Bardenfleth innanrikisráðgjafi (áður
kirkju- og kennslumálaráðgjafi). Þessir
allir úr gamla ráðaneytinu. Hinir nýju
eru: H. V. Styhr biskup á Falstri kirkju-
og kennslumálaráðgjafi, Álfred Hage land-
búnaðarráðgjafi og C. F. Tuxen ofursti
hermálaráðgjafi. Vantar þá einn mann í
ráðaneytið, utanríkisráðherrann. Spáð er
því, að ráðaneyti þetta muni ekki eiga
sér langan aldur, og er því óséð, hversu
lengi vér íslendingar eigum Rump’s að
njóta. ________
Fréttaþráður til íslands.
Þau stórtiðindi komu nú með „Vesta“,
að „Norræna fréttaþráðarféiagið mikla“
(„Store Nordiske Telegrafselskab") í Kaup-
mannahöfn hafi afráðið að leggja frétta-
þráð hingað til lands að sumri komanda, ef
alþingi veitir einhvern ákveðinn ársstyrk
til þess, og ríkisþingið danska meiri hluta
þess, sem þá vantar til þess að fyrirtæk-
ið geti staðizt. Ætla menn, að ríkisþing-
ið verði fúst til að leggja fé þetta fram,
og þá mun eigi standa á alþingi að sín-
um hluta, samkvæmt því, hvernig þing-
menn tóku í það mál í hitt eð fyrra, þá
er Englendingurinn Mitchell var hér í