Þjóðólfur - 02.07.1897, Blaðsíða 2

Þjóðólfur - 02.07.1897, Blaðsíða 2
126 töluðu snjallt og rækilega í því máli. í sömu átt töluðu Jón prófastur á Stafafelli, séra Eyjólfur á Staðarbakka og séra Þor- valdur á Melstað, er allir létu þá ósk í Ijósi, að sambandi þjóðkirkjunnar og rík- isins væri slitið sem fyrst, en lektor Þór- hallur vildi fara varlega og fresta álykt- unum í því, þangað til málið yrði betur rætt og undirbúið á prestastefnum. Séra Þorkell Bjarnason kvaðst vera hlynntur fríkirkju, en talaði þó heldur á móti henni. Á móti fríkirkjuhugmyndinni og fram- kvæmd hennar í verki talaði mest séra Jón Helgason prestaskólakennari, en má) hans studdu séra Pétur Jónsson og séra Jóhann Lúter. Tók að færast nokkur hiti í klerkana, þá er séra Jón Helgason lýsti því yfir, að trúarlífinu hér á laudi væri að stórhnigna, að hér væri enginn lifandi, sannur kristindómur, enda vantaði klerka- stéttina sjálfa brennandi áhuga á máiefni kristindómsins og væri því ekki við góð- um ávöxtum að búast o. s. frv. Þá stóð fyrst upp séra Jóhann íStafholti ogsíðan hver af öðrum (séra Jóh. Lynge, séra Sig. Gunnarsson, séra Árni á Kálfatjörn, séra Eyjólfur Kolbeins, séra Þorvaldur á Mel- stað), og mótmæltu allir meira og minna ummælum séra Jóns, sögðu, að hann brysti kunnugleika til að kveða upp slíka dóma, og vantaði íslenzka reynslu til að byggja á o. s. frv. Tók þá séra Jón að ókyrrast nokkuð svo, er skeyti drifu að honum hvaðanæva, en svaraði þó stillilega að síð- ustu og kvaðst byggja dóm sinn um hnign- un trúarlífsins á skýrslum, einkum á skýrslum um altarisgöngur. Séra Þór- hallur gat þess, að hann hefði ýmislegt í fórum sínum áhrærandi altarisgöngumálið og orsakirnar til þess, að þetta sakramenti væri vanrækt hér á iandi. Þóttist hann hafa fengið vitneskju um, að margir mundu Kalvínstrúar í þessu efni. Yildu sumir láta ræða mál þetta á framhaldsfundi presta- stefnunnar næsta dag, en biskup og sumir aðrir eyddu því. Yar lengi þingað um það, hvort halda ætti „áfram lengra eða hætta", og fór svo, að ályktað var að láta þar staðar numið. Bæði biskup og surnir prestarnir höfðu öðrum hnöppum að hneppa daginn eptir, heldur en að sitja á „syno- dus“ og ræða kirkjumál. Jafnvel þótt prestastefna þessi stæði eigi lengur yfir en 8—9 klukkustundir, þá var samt dálítið meira lífsmark með henni, eu áður hefur verið. Það var ekk- ert svefnmók yfir samkomu þessari í þetta sinn, og átti fríkirkjumáiið mestan þátt í því, enda mun varla unnt að hleypa fjöri í umræður um kirkjuleg áhugamál, ef jafn stórfellt og þýðingarmikið mál, sem að- skilnaður ríkis og kirkju, getur það ekki. Það duldist víst engum, er hlustaði á ræð- ur klerkanna á þessu prestaþingi, að frí- kirkjumálið átti marga og áhugamikla for- mælendur í þeim hóp, og sá flokkur fjölg- ar eflaust fremur en fækkar, þá er fram líða stundir, því að málið er framtíðarmál, byggt á fögrum hugsjónum og trúnaðar- trausti á því, að þessi breyting yrði til glæðingar kristilegs lífs hér á landi, og guðs ríki til eflingar meðal vor. Útlendar fréttir hafa borizt hingað til 17. f. m. Friðar- samningum millum Tyrkja og Grikkja var þá enn eigí að fullu lokið, en líklegast talið, að Tyrkir mundu sætta sig við, að fá 6 miljónir pd. sterl. (72 miljónir króna) í herkostnaðarskaðabætur, halda Krít, en sleppa tilkalli til Þessalíu, með þeim skil- málurn að fá fleiri vígskörð þar i fjöllun- um, og öruggari landvarnarlínu. Samt sem áður halda Tyrkir stöðugt áfram að senda nýjar hersveitir til Grikklands, til að vera við öllu búnir, og er mælt. að þeir hafi 350,000 manna undir vopnum í Þessalíu, Albaníu og Makedoníu. Vil- hjálmur „Iitli“ Þýzkalandskeisari er hjálp- arhella soldáns og spillir samningum öll- um að sögn, en England, Frakkland og Ítalía spyrna á mótí, og vilja eigi unna Tyrkjanum hársbreiddar af Grikklandi. Er mælt, að íriðarsamningafundir stórveld- anna hafi verið nokkuð háværir upp á síð- kastið. Banatilræði var Felix Faure forseta Frakka sýnt 13. f. m., er hann ók um Boulogneskóginn. Úr skógarrunni við veg- inn var hleypt af skoti á vagn hans, en forseta sakaði ekki. í runni þessum fannst eins konar vítisvél, mjög ófullkomin, og ætla menn, að hún hafi aðeins verið fyllt púðri. Þar fannst og miði, er á var ritað. „Aftaka Felix Faure“, og „Felix Faure er dæmdur". En forseti tók þessu öllu rólega, og sagði, að í þetta sinn hefði það ekki verið neitt alvarlegt. 16. s. m. sprakk regluleg vítisvél hlaðin ryðguðu naglarusli, á Konkordíutorginu, en enginn meiddist og flugu þó naglabrotin um 50 faðma braut, en brot af vítisvélinni skullu á veggjum Tuilerihallarinnar á 12 faðma færi. Jarðskjálfti allmikill varð í Calcutta á Indlandi 12. f. m., einhver hinn snarpasti, er komið hefur þar um slóðir. Mörg hús hrundu algerlega til grunna, og mörg skemmdust, en fjöldi fólks beið bana, að því er síðustu fréttir segja. Margar þús- undir manna hafa orðið húsvilltar og það var í ráði, að láta hátíðahöldin við 60 ára ríkisstjórnarafmæli Viktoríu drottningsr niður falla, en verja fénu, sem til þess var ætlað, til að hjálpa hinum bágstöddu. Jarðskjálfti þessi náði yfir stórt svæði. Sandvíkureyjarnar hafa með samn- ingsgerð gengið í fulíkomið bandalag við Bandaríkin, og stafar það af því, að Jap- anar voru farnir að gerast nokkuð uppi- vöðslusamir við þetta litla ríki þar úti í Kyrrahafinu. Fulltrúar Japaus mót- mæla samning þessum, hvað sem stjórnin þar gerir. Ætla sumir, að af þessum neista geti meira leitt. Oscar Dickson fríherra, híuu nafn- kenndi auðmaður í Gautaborg, er latinn 74 ára garnall. Hann varð bráðkvaddur af slagi í rúmi sínu á hvítasunnunótt, á bú- garði sínum Almnás í Vesturgautlandi. Dickson er einkum naínkunnur fyrir það, hversu örlátlega liann varði auð síuum til að styrkja vísindalegar rannsóknarferðir, sérstaklega í norðurhöfum. Það var hann, sem lengst og bezt studdi Nordenskjöld ásamt Óskari konuugi og rússneska auð- manninum Sibiriakofi. Það er og kunnugt, að Dickson seudi dr. Þorvaldi Thoroddsen eitt árið fé til jarðfræðisrannsókna hér á landi, þá er alþingi hljóp undan merkjum. Þingmálafundiriiir. Þeir hafa víðast hvar verið fremur laklega sóttir í Þettá sinn, og ályktanir þeirra nokkuð á reiki, einkum í stjórnar- skrármálinu, er mun stafa af því, að menn hafa vonazt eptir einhverjum svörum frá stjórninni, og þótt það viðurhlutamikið að álykta fyrirfram, að öllum boðum frá hennar hálfu skyldi hafna, hvernig sem þau væru úr garði gerð. En vitanlega mátti ganga að því vísu, að stjórnin mundi engin boð bjóða, er viðunanleg væru, enda mun það sjást, þá er sá boðskapur birtist, hversu mikils verður hann er, og hvort ástæða sé fyrir þiugið að slaka nokkuð til í kröfum sínum sakir þess. En þótt einhver þingmaður laumi einhverj- um uppástungum inn á þing og þykist hafa stjórnina að bakhjalli, þá ætti þingið okki að taka mikið tillit til slíks. JÞingmálafundur Múlasýslna beggja var haldinn á Egilsstöðum á Völlum 2. júní. Voru þar samankomnir 60 menn og voru 20 þeirra

x

Þjóðólfur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðólfur
https://timarit.is/publication/72

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.