Þjóðólfur - 15.10.1897, Blaðsíða 3

197
á stærð og íbúarnir eru um 8000. í ráð-
inu eru 20 aðalsmenn, 20 borgarar og
20 bændur og hafa 2 af meðlimum þess
stjórnina á hendi; þar er einnig her og
herforingjarnir eru valdir af hinum hæstu
og þrekmestu hermönnum. Þjóðveldis-
stjórinn útbýtir tignarmerkjum og nafn-
bótum.
í þjóðveldinu Andorra, sem liggur í
Pyrenæafjöllunum eru enu færri íbúar
heldur en í Sau Marino, en er aptur tölu-
vert stærra um sig, eða 8Va □ mílur. í-
búarnir eru að eins 6000 og stjórnin er
í höndum 24 manna ráðs, sem valið er af
þjóðinni; þar er einnig dómari og 2 prest-
ar, sem ýmist eru skipaðir af Frakkastjórn
eða biskupinum í Urgel.
Montenegro er eitt af þeim smáfursta-
dæmum, sem getur stært sig af því að
eiga sögu, sem göfugri þjóð er samboðin.
E»ó það sje minnst ríkjanna á Balkan-
skaganum, er það þó alls ekki hið ómerk-
asta, og landsbúar, sem eru sterkir og
hávaxuir fjallabúar, hafa hingað til getað
haldið öllum réttindum sínum gagnvart
Tyrklandi og Austurríki. Montenegro er
164 □ mílur á stærð, og íbúarnir 220,000.
Sérhver karlmaður, sem orðinn er fullra
17 ára er skyldur til herþjónustu, en
herinn allur er 30,000 manna. Alexander
III. Rússakeisara þótti mikið varið í Níkita
fursta f Montenegro og kallaði hann hinn
„eina vin sinn“. í samanburðl við Mont-
enegro eru furstadæmin Lichtenstein og
Monaco hrein og bein kotríki.
Lichtenstein liggur við Efri-Rín, milli
Tyrol og Sviss, og þó það sje undir yfir-
stjórn Austurríkis, er það þó algerlega
sjálfstætt. tsað er 2*/^ □ mílur á stærð
og íbúarnir eru 10,000, og mega teljast
með hinum sælustu borgurum, þar eð
þeir eru lausir við alla skatta og varnar-
skyldu. Jóhann fursti hinn annar ríkir
yfir þessu volduga ríki, þar sem tekjurn-
ar oru 880,000 kr. og gjöldin 90,000 kr.
Monaco þekkist um allan lieim, af því
að Monte Carlo er þar; það er mjó land-
ræma milli Frakklands og ítalíu, */* □
míla ummáls með 15,000 íbúum. Herinn
er 126 menn, sem hafa víst aldrei verið
í öðrum ófriði en þeim, sem þeir fiafa
sjálfir vakið í spilahúsinu. Spilabankinn
nýtur sérstakra hlunninda af ríkinu, en
það liefur aptur á móti tekjur af honum.
Albert fursti í Mónaco kvæntist 1869
lafði Mary Douglas Hamilton, dóttur hins
11. hertoga af Hamilton, en þegar páfinu
lýsti því yfir 1880, að það hjónaband væri
ólöglegt, kvæntist hann aptur hertogainn-
unni af Richelieu.
Áður en þýzka keisaradæmið var stofn-
að 1871, voru á Þýzkalandi fjöldi smá-
ríkja, sem síðan hafa komizt í samband
við aðalríkið.
Furstadæmið Wáldeck í Saxlandi, er
að eins 20 □ mílur með 57,283 íbúum.
Fjárhagsáætlun þess hljóðar upp á 1,080,000
kr„ og gjöldin eru 1,980,000 kr. Stór-
hertogadæmið, Mechlenburg-Strélitz er
stærra, eða 53,2 □ mílur með 97,978
íbúum. Það virðist svo, sem þar sé ekki
hin bezta regla á öllu, þar eð engin fjár-
hagsáætlun er þar gerð, en þó ætla menn,
að fjárhagurinn sé í góðu lagi.
í Mið-Ameríku og Suður-Ameríku eru
mörg þjóðveldi, þar sem hinir hvitu íbúar
eru ekki floiri en í enskri meðalborg, en
sem ná yfir ákaflega mikið svæði. Nic-
aragua, hið stærsta af þjóðveldunum í
Mið-Ameríku, er t. d. 250 □ mílum stærra
heldur en England, en íbúarnir eru 310,
000 og þar af eru 2/s kynblendingar, en
hitt Indíánar. Honduras er V/2 sinnum
stærra en Skotland, og íbúarnir eru
440,000, og mestur hluti þeirra eru Iudí-
ánar. Sandvíkureyjarnar, sem nú eru
einnig þjóðveldl, eru 307 □ mílur, og
íbúarnir um 100,000, en af þeim eru að
eins einn */* hvítir eða af hvítum ætt-
stofni.
Brjóstmylkingíirnir og pipraði lijól-
hesturinn. í smábænum Lanzato á ítal-
íu er einkennilegt líkneski af Maríu mey,
og flytja menn þangað sjúklinga um lang-
an veg, svo að þeir geti fengið bót meina
sinna hjá Maríu. Einkum er mikil að-
sókn að líkneskinu frá Tyrol. Fyrir
skömmu tóku tollþjónarnir á Iandamærum
Ítalíu eptir því ,að fjöldi tyrólskra kvenna,
er komnar voru þar á tollstöðina á leið
til Lanzato, báru hver um sig ungbarn á
handlegguum. Þetta virtist tollgæzl-
unni nokkuð kynlegt, og tók að rann-
saka þetta nánar. Kom þá í Ijós, að
þessi guðhræddi pílagrímahópur var leik-
inn tollsmyglaflokkur. Ungbörnin voru
ekki annað en sykur toppar, sem konugarm-
arnir höfðu búið í barnsgerfi, til þess að
lauma sykrinum þannig yfir landamærin.
En i þetta skipti tókst það ekki. — Önn-
ur tollsvikasaga jafn einkennileg í sinni
röð, gerðist á landamærum Belgiu og
Frakklands. Einn góðan veðurdag sá toll-
gæzlan hjólríðara nokkurn þeytast á fleygi-
ferð yfir landamærin. Sýndist toliþjónunum
lopthriugirnír á reiðskjóta hans einkenni-
lega uppblásnir, og handsömuðu riddarann,
ungan slátrarasvein. Við nákvæma skoð-
un kom það í ljós, að lopthringirnir voru
ekki eingöngu fylltir lopti, heldur úttroðn-
ir af pipar. Slátrarinn ætlaði sér að
lauma þessu kryddi yfir landamærin, svo
að sem minnst bæri á. Ea honum varð leik-
urinn harla dýr, því að hann var dæmd-
ur í 6 mánaða fangelsi og 1000 kr. sekt,
auk þess, sem hann varð að sjá á bak
hjólhestinum sínum, og hefur honum líklega
fundizt nógu mikið piparbragð að öllum
þeim „trakteringum“.
Óhæfilegt athæfi er það, sem Heim-
dellingar bera Keflvíkingum á brýn, að
þeir hafi gefið 3 euskum botnverplum
merki með ljósum, þá er þeir ætluðu að
sigla í greipar Heimdalli, en gátu forðað
sér í tíma sakir merkjanna. Eru Heim-
dellingar mjög gramir yfir slíku athæfi,
eins og eðlilegt er, og segja, að þýðingar-
laust sé að hafa varðskip hér við land,
þá er landsmenn sjálfir taki höndum sam-
an við þessa spillvirkja og hjálpi þeim til
að umflýja réttmæta refsingu laganua.
Ætla sumir, að það sé jafnvel félag þar
syðra, er vinni að þessu virðulega marki(!)
gegn drjúgri þóknun að sjálfsögðu, og er
það fremur loflegur atvinnuvegur eða hitt
þó heldnr. Þeir Keflvíkingar, sem eigi
taka þátt í slíku, ættu að birta nöfn þeirra
pilta, er þessa atvinnu stunda, og kæra
þá fyrlr yfirvöldunum, því að það er leið-
inlegt fyrir heilt þorp, að láta brenni-
merkja sig vegna nokkurra einetaklinga.
Annars geta menn álitið, að allur þorri
íbúanna sé flæktur við þetta, ef enginn
þorir að hreyfa sig eða ýta við ósóman-
um.
Kjötverð hér í bænum er nú 14—18
aura pundið eptir gæðum, hefur heldur
hækkað nú upp á síðkastið. Flestir rekstr-
ar hafa komið úr Rangárvallasýslu, og
nokkrir úr Vestur-Skaptafellssýsiu, allt
austan af Síðu, en fremur fátt úr Árness.
og Borgarfirði, og er líklaga beðið eptir Thor-
dahl, en hann er ókominn enn, og þótt hann
komi, er hæpið, að rnikið verði úr fjár-
kaupum hans. Sagaa um peningageymslu
hans í landsbankanum, er borizt mun hafa
upp um sveitir, er eudiieysa ein, og hefði
bankastjórinn átt þegar fyrir löngu að aug-
lýsa það opinberlega, svo að fólk léti ekki
blekkjast af þeirri flugufregn.
Sæmdarvottur. í minningu þess, að
skáldíð Steingrímur Thorsteinsson yfir-