Þjóðólfur - 11.02.1898, Blaðsíða 4

3*
er fram í sækir, að eigi yrði það á margra utan-
félagsmanna færi, að skella hinum beztu úr hans
hóp t. d. í verðlaunagllmum, en það gæti aptur
orðið til þess, að í sveitum mynduðust samskon-
ar glímufélög meðal ungra manna til samkeppni
við höfuðstaðinn, og gæti úr því orðið alvarlegt
„turniment" meðal hinna fræknustu úr hinum
ýmsu félögum með verðlaunaveitingum, alveg eins
og tíðkast meðal ýmsra iþróttafélaga erlendis. En
hér þekkist ekkert þess konar, enn sem komið er.
Vonandi, að þess verði samt eigi svo langt að
bíða, að ýms íþróttamót verði haldin hér.
Davíð Östlund, trúboðinn norski, hélt fyr-
irlestur í Iðnaðarmannahúsinu 6. þ. m. um „trú
og kenning sjöunda dags aðventistanna" fyrir
fjölda áheyrenda af öllum stéttum. Talaði hann
á íslenzku og þótti mælast furðu vel. Gerði
hann skýrt og skipulega grein fyrir höfuðatriðum
kenningarinnar, er hann studdi við orð biblíunn-
ar, sem adventistar leggja til grundvallar fyrir
kenningu sinni, þótt þeir hafi annan skilning á
ýmsum atriðum, en Lúterstrúarmenn og aðrir
kristnir kirkjuflokkar. Hr. Östlund skýrði hóg-
værlega og ofstækislaust frá skoðunum sínum,
sagðist alls ekki aðhyllast þessa almennu formúlu
í trúarjátningunum: „Vér fyrirdæmum" (þ. e. þá
sem aðra trú hafa), vér værum allir að leitasann-
leikans, og beittum kröptum vorum til að finna
hann. Fyrir sitt leyti kvaðst hann vera fullkom-
lega sannfærður um, að kenning sin væri rétt, en
kvaðst ekki áfella neinn, þótt hann hefði aðra
skoðun um það.
Otto Wathne á Seyðisfirði hefur nú fengið
hjá bæjarstjórn Reykjavíkur, útmælda lóð undir
hús í Kleppslandareign, og mun ætla sér, að reka
síldarveiði í stórum stýl hér inn í vogunum, Er
því ekki ólíklegt, að hann sjálfur flytji sig búferl-
um hingað til bæjarins og munu Sunnlendingar
bjóða hann vel kominn, því að jafnmikill dugn-
aðar- og framkvæmdarmaður, sem hr. Wathne
mundi eitthvað láta til sín taka.
Hjónavígsla. í gær voru gefin saman í
heilagt hjónaband: Ditlev Thomsen kaupmaður
og ungfrú Agústa Hallgrímsdóttir (biskups). —
Brúðkaupsveizlan haldin í Iðnaðarmannahúsinu.
Hænsnabygrg fæst í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Reyktur lax fæst í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Hattar, Húfur, Waterproof-Kápur, Regn-
hlífar og m. fl. nýkomið í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Kartöflur, Laukur, Syltetau, Sardínur,
Kjöt, Ananas, nýkomið í verzlun.
Sturlu Jónssonar.
Farfi allskonar, kítti, rúðugler gott og í
stórum skífum, Fernis- og Terpentínolía ný-
komið með „Laura" í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Fataefni og tilbúinn fatnaður fæst bezt-
ur og ódýrastur í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Jurtapottar af ýmsum stærðiun
komu nú með „Laura" til verzlunar
Sturlu Jónssonar.
Borð- og gólfvaxdúkur fæst í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Harðfiskur, saltfiskur, skata, keila,
ög blautt tros, fæst í verslun
Sturlu Jónssonar.
Hvalur fæst í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Rónir Og órónir sjóvetlingar keýpt-
ir hæðsta verði í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Brjóstsykur, ótal tegundir, hvergi
jafn ódýr í stórkaupum sem í verzlun
Sturlu Jónsson
Fiður fæst í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Ostur, allskonar tegundir nýkomnar f
verzlun Sturlu Jónssonar.
Hollenzkir vindlar og hollenzkt reyk-
tóbak (2 sfjörnur) ásamt ýmsum öðrum teg-
undum af tóbaki eru nýl. komnar í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Hús til sðlu við Vesturgötu í Rvík., vel
býggt, og vandað. Því fylgir kálgarður og pakk-
hús. Húsið er innréttað fyrir tvær familíur. Tvö
eldhús útaf fyrir sig, 2 herbergi niðri og 2 her-
bergi á lopti fyrir hvora familíu. Góðir borg-
unarskilmálar. Semja skal sem fyrst við
Helga Teitsson, (hafnsögumann).
Kol og Steinolía fást bezt og ódýr-
ust hjá
Ásgeir Sigurðssyni.
Frimefki.
Munið eptir, að enginn gefur meira fyr-
ir íslenzk frímerki en
Ólafur Sveinsson
gullsmiður, Rvík.
Leiðarvísír til lífsábyrgðar
fæst ókeypis hjá ritstjórunum og hjá dr. med.
J. Jónassen, sem einnig gefur þeim, sem vilja
tryggja líf sitt, allar nauðsynlegar upplýsingar.
Öllum þeim, sem heiðruðu jarðarför
mannsins míns sál. B. Oddssonar og
glöddu mig á ýmsan hátt, votta eg mitt
innilegasta þakklæti og bið guð að Iauna
þeim það.
Garðhúsum, 5. febr. 1898.
I»uríður Eyjólfsdlóttir.
Eigandi og ábyrgðarmaður:
Hannes Þorsteinsson, cand. theol.
Prentsmiðja Dagskrár.
30
og hélt að eptir nokkrar sekúndur væri úti um allt, því hún
efaðist ekki um, að hann mundimyrða hana, undir eins og hann
væri kominn upp. Hið fyrsta, sem sást af Kulp, var ákaflega
beinastór hönd, sem hann þreif með í brúnina á loptsgatinu;
rétt við fæturna á Meg lá gömul og digur trékylfa; hún þreif
hana ósjálfrátt, án þess að hugsa nokkuð um það, og lamdi
af öllu afli á hendina á Kulp. Hann rak upp hljóð af sárs-
auka og reiði og datt ásamt stólunum niður á gólfið með ógur-
legu skurki; hann stóð upp undir eins og sór, að hann skyldi
drepa Meg, en einmitt þegar hann var að reisa aptur standpall
sinn kom Dick með fagnaðarópi út úr herbergi Davíðs með
peningakassann í hendinni; jafn vel nú var Kulp einna fúsastur
að hefna sín', því að hann kenndi mjög tii í hendinni, en Dick
stökk niður stigann rneð kassann undir hendinni og Kulp óttað-
ist, að hann myndi ef til vill flýja nteð peningana, ef hann
flýtti sér ekki að ná í hann; hann hætti því fyrst um sinn að
hyggja á hefndir og flýtti sér á eptir Dick, en formælti Meg
voðalega um leið,
Bragð hennar hafði heppnazt, af því að Dick grunaði ekki
neitt; vegna þess hve kassinn var þungur hugsaðist honum ekki
að opna hann, en Meg vissi, að þetta var að eins lítill frestur,
þeir mundu ekki fara langt, áður en þeir rannsökuðu herfang
sitt og þegar þeir þá kæmust aðraun um,að þeirhefðu verið blekkt-
ir mundu þeir snúa við og — vei henni, ef þeir fyndu hana þarna,
þegar þeir kæmu aptur!
Hún varð fyrir hvern mun að komast út úr húsinu og
flýja.yfir akrana. Hún var enga stund að ná í stigann, komast
niður og út á stéttina. Eptir nokkrar mínútur átti næfurlestin
að ^ioma en — æ! hún átti ekki að staðnæmast við Birkwood.
Þá kom Meg gott ráð í hug, hún ætlaði að hengja upp rauða
31
ljóskerið, sem táknar, að brautin sé ekki í lagi og stöðva
þannig lestina; í þessu ástandi fannst henni, að hún hefði næga
ástæðu til að gera það.
Meg var eins og sært dýr, elt af veiðimönnum. Hún sá
það mundi vera gagnslaust að flýja, því að þeir mundu ná henni,
er hún væri komin fáein skref áleiðis; mótspyrna gat heldur
ekki komið til greina, því hvernig gat hún, veslings stúlkan,
varið sig gegn tveimur ræningjum? Það virtist ekki annað vera
tiltækilegt en falla á kné og biðja guð að stytta þessar hörm-
ungastundir sínar. A meðan hún var að hugsa um þetta, varð
hún vör við hljóðið í næturlestinni, sem nálgaðist —■ að 5 mín-
útum liðnum mundi hún fá hjálp. Hún stóð enn þá rétt hjá
merkjastönginni, en undir eins sneri hún sér við og hljóp, þrátt
fyrir það hvað fötin seinkuðu fyrir henni, upp járnstigann, hærra
og hærra og állt upp í topp, þangað til hún loks hné örmagna
niður á hina litlu rist, sem var rétt undir lömpunum til þess að
hægt væri að hreinsa þá og kveikja á þeim, þó maður væri
niðri.
Kulp rak upp skellihlátur. En hvað þessi stelpa hlýtur
að vera vitlaus að ganga svona í gildruna. Nú sleppur hún ekki
frá mér og eg mun bæði taka peningana og líf hennar, svo
sannarlega sem eg heiti Kulp!«
»Ekki líf hennar, Kulp — ekki líf hennar, láttu veslings
stúlkuna sleppa, þegar þú ert búinn að ná peningunum«-
»Haltu kjapti, Dick Carradus*, sagði Kulp óðslega, „ef
hún hefði limlest fingur þína, eins og mína, þá mundir þú vera
jafn ákafur að hefna þín og þar að auki" bætti hann við, »mun
hún segja til okkar og við munum verða handteknir — nei, eg
vil ekkert hálfverk í því, sem eg geri«I
„En hún hefur peningana, ef til vill, alls ekki á sér»„