Þjóðólfur - 13.05.1898, Blaðsíða 3

gi
harðger í öllu, hreinskilinn og hreinskiptinn og
í öllu hinn bezti félagsmaður.
Hinn síðasta vetraidag (20. apr.) andaðist
JEyvindur Hjartarson bóndi á Bóli eptir viku-
legu í lungnabólgu, tæplega fimmtugur að aldri.
Hann var sonur bænda-öldungsins Hjartar Ey-
vindarsonar að Austurhlíð, og haíði verið hjáhon-
um, þangað til nú fyrir 6 árum, að hann fór að
búa, og kvæntist Katrínu Sigurðardóttur Magnús-
sonar bónda að Kópsvatni; þau eignuðust eina
dóttur, er heitir Kristrún, og er nú 3 ára. Ey-
vindur sál. er hér hverjum manni harmdauði, því
að hann var valmenni og hvers manns hugljúfi;
hann var og búmaður góður, sem hann átti
kyn til, greindur vel og gætinn og manna stillt-
astur; hann hélt sér lítt fram, en hvar sem hann
lagði að orð eða hönd, var það hvervetna til
góðs.
Látinn er 16. f. m. II. Tambs Lyche, ritstjóri
morska timaritsins „Kringsjá", er mörgum löndum
vorum er að góðu kunnugt. Hann var hæfileika-
maður mikill, einlægur frelsisvinur og mannvinur,
>og var að honum hinn mesti mannskaði. Hann
lézt úr lungnatæringu, tæplega fertugur.
Skipströnd. Hinn 16. f. m. strandaði
frakknesk fiskiskúta „Richelieu" á Tvískerjafjöru
í Öræfum og s. d. sökk ör.nur frakknesk fiski-
skúta fram undan Hestgerði í Suðursveit. Skip-
verjar allir komust lífs af og matvælum varð
bjargað. Fór gufuskipið „Hjálmar" með 45
frakkncska skipbrotsmenn af Hornafirði til út-
landa 29. f. m.
Hinn 17. f. m. strönduðu tvær eyfirzkar fiski-
skútur í Smiðjuvík á Homströndum og brotnuðu
1 spón en skipverjar björguðust nauðuglega til
lands á hafísjökum. — Um sama leyti rakst eitt
af fiskiskipum Asgeirsverzlunar „Lilja" á hafís-
jaka, og bilaði svo að það sökk eptir lítinn tíma
en skipshöfninni var bjargað af öðru fiskiskipi,
sem þar var í nánd.
Maður varð uti 1. f. m. frá Uppsölum í
Seyðisfirði vestra, Guðmundur Bjarnason að nafni
Hafði samferðamaður hans skilið hann eptir fár-
veikan við túnfótinnábænumEyri, oggengið heim
að sækja mannhjálp, en maðurinn fannst ekki um
kveldið, og eigi fyr en lýsti um morguninn, en
var þá með litlu lífi og andaðist brátt.
Strandferðabátarnir „Hólar" og „Skál-
:holt“, komu báðir á undan áætlun úr þessari
fyrstu ferð sinni: „Hólar" 8. þ. m. og „Skálholt"
hinn 10. Hafði hafís hvergi hindrað för þeirra
■og eigitil hans sézt, nema lítið eittundan Horni.—
Með bátunum kom íjöldi farþega, þar á meðal
með „Hólum": Benedikt Sveinsson sýslumaður,
séra Þorsteinn Halldórsson í Mjóafirði með son
:sinn, Kristján Hallgrímsson veitingam. af Seyðis-
firði, Stefán Guðmundsson verzlunarstjóri á Djúpa-
vogi, Ólafur Thorlacius læknir o. fl., en með
„Skálholt" kom Lárus Bjarnason sýslumaður og
kona hans, séra Páll Sivertsen á Stað í Aðalvik,
séra Arni Þórarinsson í Miklaholti, Sigvaldi Bjarna-
SQn snikkari frá Bíldudal, Símon Bjarnason verzl-
unarm. s. st., Björn Þórðarson verzlunarstj. frá
ísafi, Ingólfur Kristjánsson realstúdent frá Norður-
Botni í Tálknafirði o. fl.
Benedikt Sveinsson hefur nú keypt nokk-
urn hluta úr Skildinganesi og flytur þangað þessa
dagana.
Skúii Thoroddsen ritstjóri hefurnúkeypt
Bessastaði á Alptanesi af séra Jens Pálssyni í
Görðum fyrir 13,500 krónur, og mun það ætlun
hans að flytja sig þangað búferlum von bráðar.
setja þar upp prentsmiðju og halda þar úti „Þjóð-
viljanum", m. fl.
Laus embœtti. Lœknisembœttið við holds-
veikraspítalann. Laun27ookr. Umsóknarfresturtil
1. júlí. — Landeyjaping (Kross-, Voðmúlastaða- og
Sigluvíkursóknir). Metið 1379 kr. 20 a. Uppgjafa-
prestur erí brauðinu. Umsóknarfrestur tilig.júní.
Hitt og þetta.
Samkvæmt hinum hagfræðislegu skýrslum er
1' Kvrópu mest drukkið af kaffi 1 Hollandi. Hvert
mannsbarn í Hollandi eyðir að meðaltali hérum-
bil 16 pundum af kaffi um árið, en í Belgíu eyðir
hver maður um 8 pundum á ári, í Noregi rúm-
lega 6 pd, í Sviss tæplega 6 pd, í Þýzkalandi um
4 pd. í Frakklandi tæpum 2 pd. í Ítalíu T/i pd.
og á Spáni V4 pd. Englendingar og Rússar drekka
mikið af te og þar af leiðandi ekki mikið af kaffi.
Minnisvarði yfir svín er í ráðhúsinu í Lúne-
burg í Hannover. Það er glerskápur, sem geymt
er í svínskjöt og hjá lionum er marmaratafla, sem
þetta er ritað á á latínu: »Ferðamaður, sjáðu
hinar dauðlegu leifar af svíni því, sem ávann sér
ódauðlegan orðstír með þvf að uppgötva saltnám-
ur Lúneburgar«. — Þessu líkt hefur einnig átt
sér stað í Ameríku. Fyrir hérum bil 30 árum
hljóp svín eitt út úr stýju sinni og féll á leið
sinni niður í holu. Þar fannst það síðan og þá
fundu menn koparnámu, sem metin var 7 milj.
pd. st. (126 milj. kr.) og í kringum námu þessa
reis upp bærinn Calumet, sem nú hefur 20,000 í-
búa og vinnur hérumbil r/3 hluti þeirra í nám-
um þeim, sem fundust við þessa »svínheppni«.
Frá Krúgerþorpi hefur nýlega verið send
bænarskrá til þjóðþingsins í Transvaal, þar sem
það er beðið um að banna með lögum að búa
til regn með því að sprengja sundur
skýin með „dynamit." Umræðurnar um
þetta urðu mjög fjörugar og rifrildi allmikið.
Flestir Búar telja það guðlast að framleiða regn
með list. A. D. Wolmans msplti með bænarskránm
og sagði, að einstakir menn í Jóhannesarborg
hefðu bakað sér reiði guðs með framferði sínu.
Forsetinn taldi ónáttúrlegt að vera að skjóta upp
í skýin, það hlyti að teljast þrjóska við guð og
þessvegna saknæmt og Labusohagne vildi endi-
lega láta hegna þrjótunum með fangelsi. Loks
var samþykkt með 15 atkvæðum gegn 10 að fara
þess á leit við stjórnina að banna með lögum, að
slíkt óguðlegt athæfi j|ætti sér stað eptirleið-
is, og að lögin öðluðust glldi þá þegar.
Alfreð: „Pabbi, Hvað er ritdómari?"
Faðir hans: Ritdómari er maður, sem fyrir
peninga dæmir um, hvernig aðrir geri þá hluti,
sem hann getur ómögulega gert sjálfur". •
Arfleiðsluskrár eru stundum mjög kynlegar.
Gamall bóndi nokkur lét t. d. eptir sig bréf, þar
sem hann bað um, að ljárinn, sem hann var van-
ur að slá með væri lagður við hlið sér í líkkist-
una og gömul kona nokkur, sem hafði hreppt
vonda giptingu, bauð erfingjum slnum að sjá um,
að leiði hennar lægi sem lengst frá leiði manns
hennar.
Lœknirinn'. Það er bezt að segja þér sann-
leikann, frú mln, maðurinn yðargetur trauðla lif-
að þangað til á rnorgun".
Hin sparsama eiginkona: „Og þér segið mér
þetta núna fyrst, þegar þér eruð búnir að ávísa
honum lyf til tveggja daga að minnsta kosti, og
eg er búin að kaupa þau“.
Fyrir nokkrum árum fékk landbúnaðar-sýn-
ingarnefnd nokkur svo hljóðandi bréf frá bónda
sem óskaði eptir að láta asna á sýninguna: »Hér
með mælist eg til, að sýningarnefndin leyfi mér
að taka þátt í sýningunni sem asna. Eg er viss
um, að eg fæ fyrstu verðlaun«. Bóndinn tók ekki
eptir því, að hann hafði sleppt nokkrum orðum;
hann sendi bréfið og það vakti mikið athlægi, en
sagan segir ekki, hvort nefndin hafi uppfyllt ósk
hans eða eigi.
Kvennmannsúr hefur tapazt á götum
bæjarins. Finnandi skili á skrifstofu Þjóðólfs.
Hvítabandstauið
afhendir hér eptir húsfrú Guðný Guðnadóttir 1
Grjótagötu 12.
• Stjórnin
Drengurum fermingu getur fengið atvinnu
í sumar við kindagæzlu. Ritslj. vísar á.
Tvö eda þpjú herbergi með
eldhúsi og geymsluplássi óskast leigð frá 1.
júní. Asgeir Sigurðsson vísar á.
Líf sáby rgðarstof n u n
ríkisins,
Aðalskrifstofa:
Kaupmannahöfn, K., Havnegade 23.
Útborgun á
„Bonus“ (uppbót),
Að upphæð hér um bil
25iniljón króna.
Samkvæmt lögum 26. marz 1898, sem
ákveður reglur um „bonus“-útborgun frá lífsá-
byrgðarstofnun ríkisins til loka ársins 1910,
verður í ár útborgaður „bonus“ fyrir 5 ára
tímabilið 1891-—95, að upphæð hér um bil
2V4 miljón króna. Þessarar úthlutunar á „bon-
us“ verða allar þær hinar sömu tryggingar að-
njótandi, sem komu til gréina eptir hinum
fyrri „bonus"-lögum, og ennfremur allaraðr-
ar tryggingartegundir, svo framarlega sem
hlutadeigandi tryggingar eru keyptar eptir S.
apríl iSpj. Af þessu leiðir, að lífeyristrygg-
ingar líka fá „bonus" ef pœr eru keyptar
eptir greindan dag, en ekki, efþær eru eldri.
Lögin frá 26. marz 1898 setja eins og
síðustu „bonus“-lög það almenna skilyrði fyr-
ir rétti til »bonusar«, að trygging sú, sem
um er að ræða, hafi verið í gildi við lok
þess fimm ára tíma, sem »bonus« er veittur
fyrir. Frá þessu eru að eins undanþegnar
TRYGGINGAR FYRIR LÍFEYRI EPTIR
ANNAN DÁINN, sem eru komnar úr á-
byrgð stofnunarinnar á greindum fimm ára
tíma fyrir dauða njótanda lífeyrisins. Þessar
tryggingar fá nefnilega »bonus«, svo framar-
lega sem að eins kaupandi lífeyrisins hefur
lifað við lok »bonus«-tímabilsins. Kaupendur
lífeyris eptir annan látinn (t. d. ekkjumenn),
sem eptir þessu eiga heimting á »bonus« fyr-
ir slíka lífeyristryggingu, sem gengin er út
úr ábyrgð stofnunarinnar, af því að njótandi
lífeyrisins er dáinn fyrir 1. jan. 1896, en
eptir 31. jan. 1891, eiga að gefa sig fram
við stofnunina fyrir 9. júlí þ. á. (sbr. 4.
gr. laganna) og um leið láta í té dánarvott-
orð njótandá, ef slíkt vottorð er ekki áður
sent stofnuninni. Yfirlýsingin um þetta á
helst að vera skrifleg. Eyðublöð undir hana
fást bæði á aðalskrifstofu stofnunarinnar í
Khöfn og hjá umboðsmönnum hennar utan
Khafnar.
Athugavert er, að eptir báðum hinum
undanfarandi »bonus«-lögum var »bonus«-út-
borgun til ekkjumanna fyrir lífeyristrygging-
ar, sem eiginkonur þeirra áttu að njóta, en
fjellu burt, af því að konan dó, bundin því
skilyrði, að tryggingin væri eklci keypt fyrir
lögákveðna ítölu (procenter) í launum sýslun-
armanna. í hinum núverandi »bonus«-lögum
er þetta skilyrði fallið burt. Sýslunarmenn,
sem hafa misst eiginkonur sínar á »bonus«-
tímabilinu, hafa því nú sama rétt til »bon-
usar« fyrir lífeyristryggingar, sem gengnar
eru úr gildi, af því að konan dó, eins og
embættismenn og aðrir, sem kaupa slíkar
trygg'ngúr af sjálfsdáðum, og eiga eins og
aðrir að gefa sig fram við stofnunina fyrir
9. júlí þ. á.
Að öðru leyti vísar stjórn stofnunarinn-
ar til laganna, sem skiptavinir stofnunarinn-
ar fá ókeypis, bæði á aðalskrifstofu og hjá