Þjóðólfur - 10.06.1898, Síða 4

io8
Vin til Forhandling
anbefales til billige Priser fra 1. Klasses
Export Firmaer, nemlig fölgende:
Aflagrede röde og hvide Bordeauxvine;
röde og hvide Bourgognevine; Mosel- og
Rhinske Vine; originale, mousserende Rhinsk-
vine; Oportovine, Madeiravine, Samos, Sherry
og Amontillado; Jamaica-Cuba-, Martinique-
og St. Croix Rom\ alle bekendte Champagne-
mærker; hollandske og franske Likörer; ægte
hollandsk Genever; alle bekendte Cognacs-
mœrker, originale og egen Aftapning; —
Vermouih, Absinth, originale Bittere, Caloric
Punch; alle bekendte skotske og irske Whisky-
mœrker, i origmale og i egen Aftapning.
Detj bemærkes, at Firmaet i en meget
lang Aarrække har staaet í Forbindelse med
Forretningsetablissementer paa Island, og er
som Fölge der af nöje kendt med de For-
dringer, der stilles til prompte Udförelse af
indlöbende Ordre.
Priskuranter sendes paa Forlangende.
H. B. Fogtmanns Eftf.
Vin- og Spiiituosa-forretning.
[udelukkende en gros]
Fredericiagade 13. Kjöbenhavn K.
Hurðarlásar, Hjarir, Hún-
ar, Gluggajárn og annað, sem þarf
til byggingar, verður bezt að kaupa í verzlun
B. H. Bjarnason.
Leiðarvísir til lífsábyrgðar
fæst ókeypis hjá ritstjórunum og hjá dr. med.
J. Jónassen, sem einnig gefur þeim, sem vilja
tryggja líf sitt, állar nauðsynlegar upplýsingar.
Stiftasaumur af öllu tagi,
Pappasaumur og Hestskó-
fjaðrir ódýrast f verzlun
B. H. Bjarnason.
Hinar ágætu og alþekktu
Prjónavélar
frá herra 8IM0N OLSEN
Kaupmannajhöfn,!
sem mjög eru orðnar útbreiddar hér á landi,
má ávallt panta hjá
Th. Thorsteinsson,
Reykjavlk, (Liverpool).
Ekta anilínlitir
L fást hvergi eins góðir og ódýrir eins re
c og í verzlun r+ p
c Sturlu Jónssonar V J
CÖ -+—* Aðalstræti Nr. 14. 3
st
UJ ■ji^iuiiíub b;>!3
Allskonar Farfi, Fernisolia,
Copallakk, Asfaltlakk, Þurk-
andi, K vistlatz, Bómolía,
Benzin, Kítti, Gibs, |og þurt
Engelskrödt, (ágæt málning á járn-
þök) ódýrast í verzlun
B. H. Bjarnason.
Pr. ,Laura‘ 6. júní
komu meðal annars: Ljáblöðin með
fílnum. (í ár fékk eg loforð verk-
smiðjunnar fyrir, að hún myndi vanda
herzluna á blöðum þeim, er húrt
selur mér betur en verið hefur að
undanförnu) Brúnspónn í hrífutinda,
Ljábrýni — allskonar Þjalir búnar
til á Englandi og m. fl.
Eins og að undanförnu, er svo
til ætlazt, að þessar vörur verði ódýr-
astar í verzlun
B. H. Bjarnason.
Komið og sjáið
hinar miklu birgðir af Vasahnífum,
Vasabókum og Peningabuddum hjá
Magnúsi Benjam nssyni.
Veltusundi j.
Jurtapottar af ýmsumstærðum fást í
verzlun. Sturlu Jónssonar.
Rónir og órónir sjóvetlingar keypt-
ir hæsta verði í verzlun
Sturlu Jónssonar.
N
O
S>
o
co
ctS
s—
£> -i—:
CQ
ro
=o
2
CÖ
c
£ CQ
s_
u
'tó i-
OTTO MONSTED’S,
T*í n g’^ráðleggjum vér öllum að nota. Það er hið bezta og ljúffeng-
*‘*'*^*'‘^' ^®"* *-'asta smjörlíki, sem mögulegt er að búa til.
Biðjið því ætíð um;
OTTO MÖNSTED’S margarine,
er tæst hjá kaupmönnunum.
Eigandi og^ábyrgðarmaður:

Hannes Þorsteinsson, cand. theol.
Prentsmiðja Dagskrár.
♦
*
74
hindrað það. Það vildi svo vel til að hann minntist einnig á
það, að hann hefði erft eptir frænda. sinn 80,000 ríkisdali. Þetta
hafði þau áhrif, að Alholz lét það gott heita, semhann annars
hefði kallað vanþakklæti og heimsku.
Loksins komu mæðgurnar aptur; aldrei hafði Kornelíusi
bragðað neinn morgunverður svo vel sem þessi og eptir hálfan
mánuð var hann kvæntur Sidoniu. En það hafði orðið mark-
verð breyting á geðslagi hans. Hann var venjulega í vondu
skapi og þegar hann einstöku sinnum var glaður, líktist gleði
hans fremur plvímu heldur en ánægju siðláts mannns. Hann
trúði á forlögin einsoghinnrétttrúaðasti Múhameðstrúarmaður og var
sannfærður um, að allt væri fyrir fram ákvarðað; þessvegna var hann
aldrei í óvissu og afréðþegar, hvað gera skyldi og það kom honum
opt að góðu haldi. Þar að auki hlaut það að stuðla að því,
að fyrirtæki hans heppnuðust, að hann var sannfærður um að
sér myndi heppnast allt í heimi þessum. Atvinna hans jókst
einnig dag frá degi og menn voru farnir að segja, að Kornelíus
tapaði aldrei neinu máli, en með því að hann var ávallt jafn-
vandaður, tók hann heldur ekki að sér hvaða mál sem var. Hann
varð fyrst meðlimur bæjarráðsins og síðan borgarstjóri. Hann
var einnig menntaður og duglegur maður og hafði í 20 ár full-
komnað sig í iðn sinni.
Eitt var það, sem skrifurunum fannst mjög undarlegt, þeg-
ar þeir höfðu látið skjölin liggja á skrifborðinu yfir nóttina og
komu síðan aptur næsta dag, þá sáu þeir að þau höfðu verið
lesin, leiðrétt, athugasemdir gerðar við þau, spurningarnar greini-
legar framsettar, rannsóknirnar ljósar sundurliðaðar og ályktanirn-
ar byggðar á sönnunum og dómum. En ef þeir töluðu um
þetta við húsbónda sinn, skipti hann litum og hótaði hverjum
þeim brottrekstri, sem minntist á það. Hann reiddi sig einnig
75
svo fastlega á þetta, að ef lögð voru fyrir hann vandasöm
mál eða hann var beðinn að skera úr einhverju, þá svaraði
hann ætíð: »Það er gott, legðu skjalið á skrifborðið mitt, við
skulum svo tala nánar um það á morgun. — Skrifararnir voru
sannfærðir um að húsbóndi þeirra ynni á nóttunni, en Kornelí-
us var viss um að kölski notaði þánn tíma til þess að gera hið
vandasamasta fyrir hann, og hann gat ekki hugsað sér að kölski
væri annar en Scipio. Honum fannst því ekkert eins óskiljanlegt
eins og framkoma hans gagnvart sér. Hann fann að honum
þótti ekki vænt um hann, einungis það að sjá hann virtist valda
houum áhyggju, og þrátt fyrir það vissi hann ekki, hvernig hann
átti að vera sem allra beztur og kurteisastur við hann. Hann
hafði boðið Scipio í brúðkaup sitt og lét hann sitja til borðs
með sér, og þegar veslings Scipio vegna allrar þessarar góðsemi
varð svo djarfur að biðja hann um viðbót við Iaunin sín, hló
hann og sagði: »Þér viljið fá peninga! þér! þér þarfnist víst
peninga!" „þegar Scipio sagði húsbónda sínum einhverju sinniy
að það yrði að kaupa brenni, svaraði hann: „Heyrið þér, Scipio,,
ef þér væruð reglulega góður, munduð þér spara mér þessi út-
gjöld; hvað kostar yður það? þér þurfið ekki annað en stappa nið-
ur fætinum til þess að fá nægilegt brenni og meira en það?“ Skrif-
ararnir hlógu auðvitað, en Scipio hló aldrei að neinu, sem hann
ekki skildi — og þess vegna hló hann líka svo íjarska sjaldan.
Þótt Kornelíus væri nú ríkur, væri vel kvæntur, ætti tvö'
falleg börn og væri virtur sem embættismaður og borgarstjóri,
fékk þó þunglyndið meir og mcir yfirhöndina. Hann var nú
þess fullviss, að kölski mundi nú þá og þegar, er hann hefði
uppfyllt öll loforð sín, krefjast borgunarinnar, en hann vildi með
engu móti missa sál sína. Hann hafði raunar ekki fullkomlega
selt hana, en skilyrðið, sem hann hafði sett og honum hafði áð-