Þjóðólfur - 05.07.1898, Qupperneq 3

123
Hafsteins) til að fá mál sitt rannsakað áný vestra
•og er mælt, að hann hafi talið framburð sinn þar
fyrir réttinum rangan og vilji nú breyta honum. Fór
hr. Hafstein nú með hann vestur á Isafjörð með
„Thyra,, en ritaði áður undir ábyrgðarskuldbind-
ingu hjá bæjarfógetanum hér, um að afhenda
hann sýslumanni. Þykir mörgum updarlegt af manni
þessum, að ganga þannig aptur í greipar réttvís-
innar, úr því að hann var kominn svo vel á veg
að skjótast ilj^idan henni, ef málsstaður hans er
•ekki mun betri, en sagt hefur verið.
Skýlisbygging á Þingvöllum. Nú er þó
svo langt komið, að farið er að byggja grunninn
undir Þingvallahúsið, á hinum svo nefndu „köst-
ulum" þar á völlunum, því að hússtæði það, er
fyr var valið (á „lögréttunni") varð eigi notað,
sakir þess að akvegur hafði verið lagður þar of
nærri og öllu umturnað þar í kring. Einnig er
nú verið að aka timbri og járni þangað austur,
•og er enginn efi á, að húsið muni að miklu leyti
fullbúið fyrir 20. ágúst, Þingvallafundardaginn,
sem ákveðinn hefur verið. Að húsgerð þessi
verður framkvæmd, og 2500 kr. styrkurinn til
þess úr landssjóði eigi látinn niður falla, er því
að þakka, að 10 menn hafa bundizt samtökum til
þess með 250 kr. tillagi hver, þá er útséð var
um, að enginn vildi hreyfa hönd né fót, til að
taka þátt í þessari byggingu með 25 kr’ tillagi,
eins og fyrst var ætlazt til. Verður síðar skýrt
nánar frá fyrirkomulagi hússins — Þá er þingið
hefuraðsinuleytiviðurkenntþörfinaá slíku húsi fyr-
ir almennar þjóðsamkomur og einstakir menn
leggja allmikið fé í sölurnar úr eigin vasa til að
koma því upp, þá virðist það nokkuð undarlegt
og álappalegt, ef almenningur finnur enga hvöt
hjá sér til að „vígja“ nývirki þetta með fjölmennri
samkdmu nú í sumar. Þá er þjóðræknistilfinn-
ing íslendinga orðin furðu sljó, ræktarsemi við
fornhelgar stöðvar með öllu dauð, og pólitiskur
áhugi alls ekki til í landinu, ef menn geta ómögu-
lega fengið af sér að verja ofurlitlum tíma og
fyrirhöfn til að sækja fund á Þingvöllum nú i
sumar, eptir því sem nú hagar til og málum vor-
'um er komið. — Til leiðréttingar við eina stað-
hæfingu „Isafoldar" í síðasta blaði, skal þess get-
ið, að oss er kunnugt um, að Arnesingar skeiast
alls ekki úr leik í því að senda fulltrúa á fund-
inn í sumar, en þeir þurfa ekki að hraða sér að
því, með því að þeir búa næstir fundarstaðnum.
Að lokum skal þess getið, að forstöðumaður
húsbyggingarinnar á Þingvöllum er hr. Sigfús
Eymundsson bóksali, og mun þá enginn efast ura,
að hún verði leyst svo sómasamlega af hendi,
sem föng eru á.
Reykjavík 5. júlí
Gufuskipið „Bothnia" ’frá hinu sameinaða
gufuskipafélagi, kom hingað frá Höfn í fyrra dág
snemma dags. Með því voru um 50 farþegar,
þar á meðal landshöfðinginn Magnús Stephensen
með frú sinni, dr. Þorvaldur Thoroddsen, Oddur
Gíslason hinn nýi málaflutningsmaður við yfir-
réttinn með konu sinni danskri (nýkvæntur);
ennfremur 16 enskir ferðamenn, og 12 manna
flokkur undir forustu N. Thomsen, er hér hefur
ferðast um áður, sem leiðtogi ferðamanna fyrir
hönd danska ferðamannafélagsins. I þeim hóp
eru 5 Danir, 3 Svíar, 2 Þjóðverjar og einn ung-
verskur maður með konu sinni. Einnig kom
David Östlund trúboðinn norski með konu sinni.
Frá Vestmanneyjum kom Magnús Jónsson sýslu-
maður, en A. Lefolii stórkaupmaður, eigandi
Eyrarbakkarverzlunar og Daniel Bruun fornfræð-
ingur stigu af skipinu við Vestmanneyjar og fóru
þaðan með gufubátnum „Oddi“ tii Eyrarbakka.
Ætlar hr. Bruun landveg þaðan til Krísuvíkur, og
er væntanlegur hingað til bæjarins þessa dagana.
Strandferðaskipið „Thyra" fór héðan vestur
og norður um land áleiðis til Hafnar ífyrrakveld-
Með henni fór Bjarni Sæmundsson kennari áleið-
is til Björgvinarsýningarinnar og kona hans
(til Akureyrar), Halldór Bjarnason cand. jur.
og Marino Flafstein cand. jur. til Isafjarðar, einnig
allmargir skólapiltar vestur og norður auk annara
fleiri.
Jarðskjálftakippur allsnöggur kom hér í fyrra
dag um kl. 8 að morgni, svo að ýmsir, er þá
sváfu vært, hrukku upp úr fasta svefni.
Hollenzkir vindlar og hollenzktreyk-
tóbak (2 stjörnur) ásamt ýmsum öðrum teg-
undum af tóbaki er nýlega komið í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Ekta anilínlitir
£ fást hvergi eins góðir og ódýrir ems pi
c og í verzlun X r+ p;
c Sturlu Jónssonar V 5
cð +-> Aðalstræti Nr. 14. Zj
X Ui r+ "t
■JFHIUHiub ep13
Reyktur lax fæst í verzlun
Sturlu Jónssonor.
Borð-og gólfvaxdúkur fæst í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Hvalur fæst í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Jurtapottar af ýmsumstærðum fást í
verzlun. Sturlu Jónssonar.
Hænsnabygg fæst í verzlun
Sturlu Jónssonar.
RÓnir Og órónir sjóvetlingar keypt-
ir hæsta verði í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Fataefni og tilbúinn fatnaður fæst
beztur og ódýrastur í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Laukur, Syltetau, Sardínur, Kjöt
Ananas, nýkomið í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Stigvél fyrir karla og konur, klossar
og sjóstígvél fást í verzlun
Sturlu Jónssonar.
84
og »Litli Ivan minn«, en Fédor hafði ekki séð þau bæði leika
sér saman sem börn fyrir 10 árum, og hann gat ekki sætt sig
við þennan óvenjulega kompánaskap millum þeirra, því að svo
ungur sem hann var ,Iagði hann mikla áherzlu á, að menn höguðu
orðum sínum, eins og ætti að vera og stöðu manns sómdi.
Það var einmitt áhrærandi Ivan, að Fédor og unnustu
hans bar í fyrsta skipti lítilsháttar á milli. Fédor hafði mjög
hógværlega leitt henni fyrir sjónir, að þá er hún ávarpaði þjón-
ustumann sinn svo frábrigðilega, sem hún gerði, þá mundu
menn hneykslast á því. Þessi unglingur væri fyrir löngu hættur að
vera leikbróðir hennar, og hvers vegna skyldi hún þá halda áfram
að gera nokkurn greinarmun á honum og öðrum heimilismönn-
um? En Alexía hafðisvarað með þvíað hlæjaupp í opið geðið á hon-
um og sagði að hann gæti eins vel vcnast eptir, að hún hætti
að láta vel að hundunum sínum og hestunum sínum eins og
því, að hún hætti að skoða ívan öðruvísi en gamlan, kæran stall-
brólur sinn.
Þetta var í fyrsta en ekki síðasta skiptið, sem Fédor
varð að slaka til, þvf að Alexía tók undantekningarlaust svari
þessa þjóns sins, er sjaldan var í góðu skapi. Fédor komst
skjótt að raun um, að ívan hataði hann, og þótti honum það
harla kynlegt. Hann hafði ekki átt því að venjast, að nokkur
baeri illan hug til hans, jafnvel ekki þjónar hans, og þó vissi
hann, að honum skjátlaðist ekki í þessu, því að hann var skarp-
skyggn maður. Einhverju sinni, er hann var að hugsa um, af
hverju þessi óvild ívans gæti verið sprottin, flaug honum snöggv-
ast hið sanna í hug, en hann varpaði þeirri hugsun óðar frá sér,
sem allt of hjákátlegri. En þetta varð samt til þess að gera
hann órólegan í skapi. Honum duldist ekki, að menntunarsnef-
ill sá, er ívan hafði hlotið að fá af umgengni við siðað fólk
81
þaki sem hún, í fyrstu sem eins konar leikbróðir, er smátt og
smátt varð einkaþjónn hennar og förunautur, hentugur til
sendiferða í hennar þarfir eða til að safna blómum handa henni,
þá er hún óskaði þess, en sérstaklega var hann ómissandi föru-
nautur hennar, þá er hún var sezt á hestbak, því að frá blautu
barnsbeini hafði Ivan sýnt frábæran dugnað og lipurð við tamn-
ing hesta.
Alexíu féll vel við fylgdarmann sinn, er hún skoðaði að
nokkru leyti sem félaga og að nokkru leyti sem þræl, en þar að
auk bar hún einlægan, en öldungis saklausan þokka til hins kjark-
mikla unga bóndamanns. Hún vissi, að hann hafði mjög mild-
ar mætur á henni, en hvorki kom henni né nokkrum öðrum
heimilismanni til hugar, að þessi vinátta mundi byggjast á ó-
stjórnlegii ástarþrá í brjósti hins unga manns. Að láta dóttur
sína ríða út með Ivan virtist Gregor föður liennar öldungis
jafnóhult, eins og að láta taminn hund fylgjast með henni til
gæzlu, því að frá sjónarmiði' Gregors var Ivan að eins bónda-
lubbi, þ. e. að segja ólíkur reglulegum manni. Og þannig var
Ivan einnig í sínum eigin augum. Það móðgaði hann ekki, þótt
liann sæi bersýnilega, hvernig velvild Alexíu til hans var hátt-
að, hann vissi, að það gat ekki öðruvísi verið. Hún var hús-
bóndinn, hann var þjónninn, — drottinn hafði hagað því svo,
og þessvegna var ekkert meira um það að segja. Sú hugsun
sveif honum aldrei í hug, að honum mundi nokkru sinni auðn-
ast, að njóta þessarar fögru stúlk.u. Meðvitundin um stöðu
hans í lífinu var of glögg hjá honum til þess, að hann gerði
sér slíkar vonir. En hann var hinsvegar fullkomlega sannfærð-
ur um, að hann mundi aldrei geta byggt þessari ástríðu sinni
út úr hjarta sfnu, en hann vildi grafa hana svo djúpt í fylgsn-
um sálar sinnar, að enginn annar lifandi maður skyldi nokkru