Þjóðólfur - 22.02.1901, Síða 3

35
leysir það furðuvel af hendi. Frk. Þuríði Sigurð-
ardóttur tekst og dável 1 leik þessum. Kristján
Þorgrimsson leikur gamla Hornum rösklega, og
kemur að venju öldungslega og burgeislega fram,
eins og persónu kanselliráðsins vel sómir. Einna
lakast tekst Friðfinni Guðjónssyni; þar lýsir sér
enginn undirstraumur tilfinninganna, og gleði hans
kemur því fram sem einskonar uppgerðar-kátína,
er vantar allar dýpri rætur.
Sjónleikar á Eyrarbakka.
I vetur síðan litlu fyrir jól, hafa Eyrbekkingar
haldið uppi sjónleika-æfingum og sýnt almenningi
leikina við og við. Leikirnir, — sem allir eru út-
lendir, — eru flestir gamanleikir, meira til þess gerð-
ir að skemmta almenningi, en fræða hann og betra;
þeir eru flestir stuttir og efnislitlir, en yfir höfuð sýn-
ast þeir vel valdir, fyrst ekki er öðru til að tjalda
frá Islendingum sjálfum: frumsömdum íslenzkum
gamanleikum, sem mikil þörf sýnist nú á, þar sem
svo víða er nú leikið orðið hér á landi.
Eyrbekkingar sýna sjónleiki sína í hinu ný-
byggða Good-templarahúsi sínu, og ágóðanum hafa
leikendurnir í þetta sinn gefið húsi þessu, sem enn
þá er í allmikilli skuld. Slíkt er lofsverður áhugi í
þarfir bindindisstarfseminnar.
Það mun óhætt að fullyrða, -— ef tekið er til-
lit til þess, að leikendurnir hafa æfingarnar að hjá-
verkum, og hins, að tíminn er mjög naumur við
undirbúning hvers leiks, — að flestir leikirnir hafa
verið mikið vel leiknir. Sumir leikendurnir leika að
mínu áliti mjög vel t. d. verzlunarmaður Gísli Jóns-
son og frk. Halldóra Guðmundsdóttir. Gísli Jóns-
son mun eiga mestan og beztan þáttinn í því, að
Eyrbekkingar standa framariega í leiklistinni áf
kauptúnum utan Reykjavíkur. — Húsið er rúmgott
með upphækkuðum sjónarpalli til annars enda, og
njóta áhorfendurnir því vel leikanna. Tjaldið, sem
dregið er fyrir sjónarpallinn milli leikja og leikhluta
er málað af verzlunarmanni Guðmundi Guðmunds-
syni og er snilldarverk af manni, sem enga tilsögn
hefur fengið í þeirri list. — Leikendurnir eiga skild-
ar þakkir fyrir það, hve opt og vel þeir hafa stytt
kveldstundina hjá mörgum Bakkamanninum.
Ahorfandi.
Maður hvarf n. þ. m., Þórdur að nafni,
frá Víðinesi á Kjalarnesi um sextugt, ættaður úr
Mýrdal. Hefur líklega farist í Leiruvogum. Var á
heimleið úr Reykjavík, og sást sfðast til hans fyrir
sunnan Korpúlfsstaði seint á degi. Þrátt fyrir mikla
leit hefur hann ekki fundizt enn, að því er frétzt
hefur. ____________
Eptirmseli.
Hinn 2. marz f. á. dó Magnús bóndi Þórdar-
son í Gróf í Hrunamannahreppi á 70. ári, son-
ur merkismannsins Þórðar sál. Ólafssonar í Steins-
holti. Magnús var kvongaður Maríu Amaliu f.
Thomsen, sem er á lífi. Attu þau 3 börn á lífi, sem
öll eru gipt.
Magnús sál. var með stærstu mönnum og höfð-
inglegur á velli, góðlegur og glaðlegur á svip, fjör-
maður og félagsmaður góður, sérstaklega greiðvik-
inn við alla, framúrskarandi barngóður og vel met-
inn af öllum, er honum kynntust. S.
Hinn 15. nóv. síðastl. lézt konan Ingibjörg
Jónsdóttir á Jaðri í Hrunamannahrepp, ættuð frá
Gróf í Villingaholtshrepp, á 60. ári. Hún giptist 19
ára gömul Sigurði bónda Jónssyni á Jaðri, Svein-
björnssonar frá Tungufelli, lifði með honum í hjóna-
bandi í 40 ár. Þau eignuðust 8 börn og eru 2 af
þeim dáin. — Ingibjörg sál. var sómakona hin mesta
og dugnaðarkona, ráðdeildarsöm og reglusöm, og
hvers manns hugljúfi. N.
r | l'óbaksbaukur lítill, nýsilfurbúinn hefur
tapazt á Ieiðinni sunnan af Grímstaðaholti til
Reykjavíkur. Finnandi er beðinn að skila bauknum
í Glasgow-prentsmiðju mót fundarlaunum.
Undertegnede aabner i April
Maaned en Barber & Frisörforret-
ning her i Byen. Ved 1. Klasses Be-
handling haaber undertegnede at
vinde et æret Publikum.
Ærbödigst.
Wilhelm Balsehmidt.
Stúlka, sem ætlar að læra yfirsetufræði, ósk-
ar eptir annari til að lesa með. Herbergið fengið.
Ritstj. vísar á.
Segldúkur fæst í verzlun
Sturlu Jónssonar,
Stór misshilningur.
Hinum mörgu pöntunum utan af landi að
blaði höfuðstaðarins
, EL DIN G‘
sem komið hafa, án þess að borgun fylgdi,
verður ekki sinnt fyr en andvirði þess er greittá
afgreiðslustofunni Laufásveg 6. Sbr. i. tölu-
blað.
Allir póstafgreiðslumenn taka einnig
móti pöntunum.
Tómar flöskur hvítar, helztWhisky-
flöskur eru keyptar á Hótel Island. *
S ULT U T A.U fest í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Heimsins vónduðustu og ódýrustu
Orgel Fortepíano
fást með verksmiðjuverði beina leið frá Beethoven
Piano & Organ Cg og frá Cornish & C “, Was-
hington, N. J. U. S. A.
Orgel úr hnottré með 5 áttundum (122 fjöðr-
um), 13 tónfjölgunum, 2 hnéspöðum, með vönd-
uðum orgelstól og skóla, kostar í umbúðum ca.
125 krónur. (Orgel með sama hljóðmagni
kostar í hnottréskassa hjá Petersen & Steenstrup
minnst ca. 340 krónur og lítið eitt minna
hjá öðrum orgelsölum á Norðurlöndum). Flutn-
ingskostnaður frá Ameríku til Kaupmannahafnar
er frá 26—40 krónur eptir verði og þyngd org-
elsins. Öll fullkomnari orgel og fortepiano til-
tölulega jafn ódýr og öll með 25 ára ábyrgð.
Allir væntanlegir kaupendur eiga að snúa
sér til undirritaðs. Einkafulltrúi félaganna hér
á landi:
Þorsteinn Arnljótsson.
Sauðanesi.
88
Eg skal bíða, bíða með þolinmæði. Eg skal ekki ónáða þig með
einu orði, ekki með einu augnatilliti. Þú skalt hafa frest til
umhugsunar; þú getur það enn, það er enn eigi of seint!"
Hún varð föl sem nár og vék hratt eitt skref aptur á bak.
„Slepptu mér, Pedró!", sagði hún með ákefð. „Það er of
seint!".
Eg starði á hana, eins og eg væri búinn að missa vitið;
síðan greip mig allt í einu hræðileg tilhugsun. „Hvað meinar
þú með þessu, Dómitíla?", æpti eg ógnandi,
„Það, sem þú óttast", svaraði hún í hálfum hljóðum, „nú
veizt þú það?"
Eitt augnablik fannst mér sem eg ætlaði að missa alla
skynjun. Síðan fannst mér allt fyrir augum mér vera sem eld-
rautt blóðhaf. Hið hvíta brimlöður sýndist mér vera rautt; ham-
arinn, sem eg stóð á, sýndist mér rauður, skýin á himninum, föt
Dómitílu, sem flögruðu fyrir vindinum — allt sýndist mér rautt,
blóðrautt. Eg greip hnífinn minn. Hún æddi beint að mér og
f dauðans ofboði reif hún hann út úr höndunum á mér. Eins
og hjörtur, sem eltur er af hundum, flýtti hún sér út á brúnina
á hamrinum og þeytti honum út í sjóinn. I sama bili náði eg
í hana. Eg hafði nú ekki lengur nokkra stjórn á sjálfum mér,
eg hóf hana upp og í næsta vetfangi lukust bylgjurnar yfir höfði
hennar.
Eg stóð eptir á brúninni alveg agndofa. En þegar eg
heyrði örvæntingaróp hennar, er henni skaut upp, þá rankaði eg
^ptur við mér. Drottinn minn! Hvílíkt ódæði hafði eg gert.
En var ekki unnt að bjarga henni ? Eg hljóp niður af hamrin-
Ul« þangað sem báturinn minn var, ýtti honum út og reriþang-
að, sem eg hafði síðast séð henni skjóta upp. En það kom fyr-
lr ekki. Eg fann hana ekki. Osjálfrátt hljóp eg útbyrðis; eg var
85
inn utan um mitti hennar. En hún ýtti mér frá sér og æpti
upp: „Slepptu mér!“. „Hvað gengur að þér, Dómitíla?", spurði
eg steinhissa.
Hún starði niður fyrir fætur sér og virtist eiga í baráttu
við sjálfa sig. Allt í einu leit hún upp og horfði á mig með
hvössu augnaráði. „Það tjáir ekki, að við séum að reyna að
dyljast hvort fyrir öðru", sagði hún. »Eg veit, að móðir þín
hefur talað við þig og hún hefur lengi veitt mér eptirtekt. Eg
get ekki að því gert, en eg finn, að eg get ekki elskað þig.
Hættu því við áform þín, því að eg get ekki orðið konan þín.
„Dómitíla!", sagði eg í ákafri geðshræringu. „Er það þá
satt, að þér sé orðinn annar kærari heldur en eg?"
Hún hneigði höfuðið til samþykkis.
„Hefðarmaðurinn frá Santíago?"
„Þér má standa á sama, hver það er. Þér er það nóg, að
það er annar en þú“.
„Og heldur þú, að eg láti mér það lynda?", æpti eg upp,
hamslaus af reiði.
«Hvað ætlarðu að gera?“, svaraði þún þrjózkulega. „Þú
getur ekki neytt mig tii neins. Ef þú elskaðir aðra stúlku, gæti
eg heldur ekki spornað við því. Þú verður að sætta þig við
það, sem óhjákvæmilegt er. — Og nú skulum við halda til lands,
sérðu ekki, hvað sjórinn er farinn að verða ókyr?"
Eg þreif ósjálfrátt árarnar, því að sviplegur vindkaldi þaut
yfir sjávarborðið og breytti ásýndum hafsins á svipstundu. Hver
bylgjan á fætur annari skall á bátnum og skvetti silfurgljáandi
löðrinu inn í hann. Himininn var orðinn dimmur; gulur, fölleit-
ur geisli sást þar sem sólin hafði sigið í æginn. Afarstór bylgja
hóf bátinn hátt upp yfir yfirborðið, svo sem hnotskurn, en á