Þjóðólfur - 17.10.1902, Blaðsíða 4

i68
libbar,
B
r j óst,
M
anchettur,
oo
-<
3C
<
—3
o
25
UJ
oc
Q
ogstórt úrval afallskonar
©
s
laufura og
H
umbug um.
Hálstauið er vandað
og hvergi eins ódýrt. ^
KOMIÐ 0 G REYNIÐ ÞAÐ.
12 BANKASTR Æ T 1 12.
>
—í
30
O
co
>
30
>
O
>
30
Guðm. Sigurðsson.
Leir eldfastur
fæst í verzlun
Sturlu Jónssorar.
VÁTRYGGINGARFÉLAGIÐ
,SUN‘
í Lundúnum (stofnað 1710) tekur að
sér með sanngjörnum kjörum ábyrgð
á húsum, allskonar áhöldum og inn-
anstokksmunum, fénaði, er inni brenn-
ur og skipum, sem í höfn eru eða á
land eru sett.
Adalumboðsmaðnr á íslandi
Dr. Jón Þorkelsson yngri
í Reykjayík.
Mustads norska smjðrlíki
nýtt og ágætlega gott er komið með
síðustu ferð Lauru til
Gunnars Þorbjörnssonar.
Makt Myrkranna
eptir Bram Stoker, þýtt af Vald. Ás-
mundssyni, fæst í bókaverzlun Sigfús-
ar Eymundssonar og hjá öllum útsölu-
mönnum Bóksalafélagsins. Verð 1 kr.
(216 bls.).
STULKA um fermingu getur fengið
pláss yfir veturinn til smávika.
Ritstj. vísar á.
{{orsör-Margarine
er af öllum þeim mörgu, sem reynt
reynt hafa allt af viðurkennt að vera
langbezta smjörlíkið.
Sá sem einusinni hefur keypt
Korsör-Margarine
kaupir aldrei annað. Fæst í verzlun
B. H. Bjarnason.
Mustad’s
NORSKA SMJÖRLÍKI.
nýkomið til
Guðm. Olsen.
Heimsins vöndnðustu og ódýrnstn
Orgel og Fortepiano
fást með verksmiðjuverði beina leið frá
Beethoven Piano & Organ Co og frá Corn-
ish & Co, Washington, N. J. U. S. A.
Orgel úr hnottré með 5 áttundum, 13
tónfjölgunum, 2 hnéspöðum, með vönduð-
um orgelstól og skóla, kostar í umbúðum
ca. 125 krónur. (Orgel með sama hljóð-
magni og líkri gerð kostar í hnottréskassa
minnst 244 krónur í umbúðum hjá Peter-
sen & Steenstrup). Flutningskostnaður frá
Ameríku til Kaupmannahafnar er frá 26—
40 krónur eptir verði og stærð orgelsins.
Öll fullkomnari orgel og fortepiano til-
tölulega jafn ódýr og öll með 25 ára á-
byrgð.
Allir væntanlegir kaupendur eiga að
snúa sér til undirritaðs. Einkafulltrúi fé-
laganna hér á landi:
Þorsteinn Arnljótsson.
Sauðanesi.
Viðarverzlun
Bjarna Jónssonar
hefur með skipinu „OLGU PAULINE“, sem kom beint frá Halm-
stað í Svíaríki .fengið söguð tré af öllum sortum, panel og
plægðan Borðvid.
////////////////////////////
Leiðarvísir til lífsábyrgðar
fæst ókeypis hjá ritstjórunum og hjá dr J.
Jónassen, sem einnig gefur þeim, sem vilja
tryggja líf sitt, allar nauðsynlegar upplýs-
ingar.
Það mun borga sig
að koma til kaupm. Jóns Helgasonar og
líta á sýnisliorn af fallegum og hald-
góðum fataefnum, Sjöliim, Skyrtum og
Teppum, unnið úr ísl. nll í góðri verksmiðjn.
Allir sem til þekkja, koma þang-
að með sínar nllarsendingar.
Virðingarfyllst
Jón Helgason.
Aðalstræti 14 (fyrverandi Sturlu-búð).
Mustads norska
sraj örliki
er nú að nýju komið með „LAURA" og fæst aptur til kaups hjá
flestum kaupmönnum.
Reynið það og þér munuð ekkert annað
smjörlíki borða.
l■l■lll■l■l■lal■l«lll■
I
QC
33
Q
CC
33
OQ
<
■<
—I
-CjJ
>
C3
t—
OO
bO
O
1
<3
CO
I
r
1 Skóverzlunina í
5 Bröttugötu 5
Kom nú með „LAURA" mikið af
♦• SKÓFATN AÐI •♦
KARLMANNSSKÓR og STÍGVÉL —KVENNSKÓR marg. teg.
BARNASKÓR og STÍGVÉL - DRENGJASKÓR og STÍGVÉL.
MORGUNSKÓR — FLÓKASKÓR — GALOSCHER o. m. fl.
Virði ngarfyl lst.
M. A. Matthiesen.
<
3
a
SD
01
c
>
r
co
7?
O'
—
P)
i—1-
3
Qi
C
3
3
CI>
<
a>
46
skipverja, og eg spurði hann mjög byrstur og illúðugur, hvar hann hefði
falið sig. Hann kvaðst hafa verið fram í stafni skipsins. Eg sagði hann
ljúga því, og skipaði honum að taka menn með sér til að bjarga svo
miklu sem auðið væri af farangri farþeganna, meðan skipið væri á floti.
En það var ekki leyfður langur tími til þess. Á hverri mínútu fannst
mér skipið síga dýpra og dýpra, eins og það ætti erfiðara og erfiðara
með að halda sér uppi, yrði þyngra og þyngra í vöfunum, og væri að
búa sig uudir að stinga sér niður og kveðja.
Nú voru skipin losuð hvort frá öðru. Það kom hik á mig. Eg var
nálega örvinglaður, og þó gerði eg mér naumast glögga grein fyrir ógæfu
þeirri og eignatjóni, er mér hafði að höndum borið við þetta slys. F2g
rankaði við mér, er eg heyrði kallað á mig, og steig niður í einn bát-
inn, um leið og hugur minn hvarflaði til Minnie, og eg óskaði með sjálf-
um mér, að eg væri laus við allt þetta amstur, og hvíldi þar sem hún væri.
Skipstjórinn tók á móti mér við uppgönguna. Það var bjart á þil-
farinu eins og um miðjan dag, með því að Ijóskerin voru svo þétt. Skip-
stjórinn var gráhærður maður, hár vexti og vel á sig kominn, klæddur
einkennisbúningi þeim, er þjónustumenn hins gamla indverska verzlun-
arfélags voru vanir að bera. Er hann vissi, að eg var skipstjórinn á
„Heklu", hneigði hann sig og mælti:
„Þetta er voðalegt slys, herra minn. Eg vona að mér auðnist að
lifa þann dag, þá er enska þingið býður öllum skipstjórum að hafa ljós-
ker uppi á siglingu um næturtíma". Það var ljósker á framstafni skips
hans, en skip mitt hafði engin hliðarljós. Skip það, er á okkur sigldi
hét „Nourmahal" og skipstjórinn Bulstrode. Farþegar á því voru upp-
gjafaliðsmenn, og annað fóik, sem var að fara heim til sín, en þá er
skipshöfn mín var komin þar í viðbót, var skipið troðfullt af fólki, satt
að segja. En í samráði við mig réð skipstjórinn af, að halda áfram.
Hann hafði gnægð af vatni og vistum, og annan útbúnað til langferðar.
Skipverjarnir gerðu allt sem unnt var oss til hagræðis. Menn gengu úr
rúmum sínum til að koma þar fyrir kvennfólki og börnum, og mér var
búið rúm í klefa eins yfirmannsins á skipinu. En eg þurfti engan svæf-
47
il undir höfuðið fyrstu nóttina, því að enginn svefn hefði getað sigið á
augu mín nema svefn dauðans.
Eg ætla að sleppa þeim sjálfsmorðshugsunum, sem vöknuðu í brjósti
mér þessa nótt. Kl. 8 um morguninn kom herbergisfélagi minn inn og
sagði:
„Vissuð þér, að meðal farþega yðar væri kvennmaður í karlmanns-
gerfi ?“
„Nei, því fer fjarri", svaraði eg. „Eg mundi ekki leyfa slíkt".
„Samt er þessu svo varið", sagði hann. „Læknirinn okkar sá það
undir eins, og fékk hana í hendur matseljunni, sem hefur búiðtim hana
aptur í skipinu. Það er rækalli falleg stúlka, mjög föl yfirlits, með ótta-
fullu, ofboðslegu augnaráði, eins og hún væri nýkomin upp úr dimmri
dýflissu, og hefði ekki enn vanizt birtunni".
„Hvað segist hún heita?" spurði eg.
„Eg veit það ekki".
Eg mæltist til að sjá hana þegar í stað. Það var vaknaður hjá mér
einkennilegur grunur. Stýrimaðurinn sagði mér, að hún væri í klefa mat-
seljunnar og vísaði mér þangað. Eg barði á dyr, og matseljan opnaði.
Sá eg þar standa í miðju herberginu ungfrú Minnie Mills, með hendur í
höfði sér, og var að hagræða hinum gullnu hárfléttum sínum.
Eg starði hissa á þessa sýn, kallaði upp: „Guð minn góður!" og
ruddist inn. Hún æpti upp og hrökk saman, en smellti því næst saman
lófunum, og rétti úr sér allri, svo að hún sýndist enn hærri, en hún f
raun og veru var
„Nú", sagði eg, og gat naumast náð andanum af undrun og ýms-
um ólíkum tilfinningum. „Er það á þennan hátt, sem menn fremja sjálfs-
morð í landi yðar eða hvað?“
Matseljan rak upp stór augu.
„Eg ætlaði mér ekki að giptast séra Jósep Moxon", sagði stúlkan.
„Hvar leyndust þér á skipinu?" spurði eg.
Hún svaraði engu.
„Var Aiken í vitorði með yður?"