Þjóðólfur - 06.02.1903, Blaðsíða 3

-3
,T rollara‘skipstjörinn
lögregluþjónninn.
Eg heyrði þær sögur utan að mér um dag-
inn, að lögregluþjónninn Þorvaldur Björns-
son hefði átt að beita hrottaskap og láta
misþyrma, „trollara“skipstjóra I. Forrester, án
þess að þekkjanleg ástæða væri til þess.
Lengi hélt eg, að sögusögn þessi væri mjög
orðum .aukin, og ofmikið skrökvað upp á
þjóninn; en þar sem nú frásögn hr. Jóseps
Blöndals í Þjóðólfi síðastl. 30. jan., kemur
alveg heim við það, sem eg áður hafði heyrt
skýrt frá af mörgum öðrum, þá hlýt eg að
trúa því, að herra Blöndal einungis hafi
sagt hið rétta og sanna í ofannefndri grein
sinni, enda hefur henni ekki heldur verið
mótmælt síðan. — Mér sárnar þessi ómann-
úðlega meðferð á þessúm manni af ýmsum
ástæðum — fyrst af því, að þessi maður er
mesti „gentlemaður", þó „trollari" sé, og þó
Þorvaldur kannskeekki viti, þá er það sarntsvo,
að allir „trollarar" eru ekki dónar, frerhur
en allir lögregluþjónar Eg hef þekkt
Forrester í 6 ár, og átt tal við mýmarga,
sem hafa þekkt hann lengur eða skemur,
og öllum borið sarnan um, að honum bæri
gentlemannsnafnið með réttu, — eghefferðast
með honum tvisvar millum Englands og ís-
lands, og þannig haft gott næði til að kynna
mér „karakter" hans, — eg hef nákvæmlega tek-
ið eptir framkomu hans hér á landi, og það
get eg fullvissað Þorvald um, að í þessum
„trollara" býr miklu meiri nánnúð og dreng-
lyndi, en Þ. ef til vill ímyndar sér að sé
til í nokkrum manni.
Um Forrester lief eg að eins heyrt gott
eitt, en miklu fremur hið gagnstæða um Þor-
vald, enda bar þess fremur vott í þessari
viðureign þeirra; því það er mér næst að
halda, að hefði Þorvaldur ekki einmitt í
þetta skipti hitt á þetta ljúfmenni, sem hann
beitti við slíkri óeðlilegri harðneskju, ókurt-
eisi og ónærgætni — þá tel eg óvíst, að
hann gengi jafnuppréttur nú. Mér sárnar
þessi raun Forresters, ekki sízt af því, að
honum gafst ekki tóm til að finna mig, til
þess að eg gæti útvegað honum bát um
borð, og þannig ef til vill komið í veg fyrir
þessar hrakfarir. — Það er óskemmtilegt
að vita af því, að þessari illúðlegu meðferð
á manninum verði nákvæmlega lýst í ensk-
um blöðum, þá hann kemur heim — mér
þykir þá ekki ólíklegt, að margir gætu í-
myndað sér, að það væru fremur villudýr,
sem land þetta byggja, en siðað fólk, þegar
lögregluþjónninn óátalað leyfir sér, að láta
misþyrma og fieygja f fangelsi saklausum
útlending, af þeirri einföldu ástæðu, að
hann (þjónninn) skilur ekki hvað hinn seg-
ir — þá fer nú mörgum að verða hætta bú-
in! Sómasamlegra virðist það hafa verið,
hefði þjónninn reynt til að leiðbeina mann-
inum, þar sem hann var ókunnugur útlend-
ingur! Það er ekki meira, en lögregluþjón-
ar í öðrum löndum telja skyldu sína; í það
minnsta hef eg opt orðið þess var ( ferða-
íögum mínum um Norðurálfu víðsvegar.
Mér er næstum því spurn: Er svo fátækt
hér af hæfum mönnum í stöðu þessa, að
ekki sé hægt að fá heppilegri mann, sem
stæði sómasamlega í stöðu sinni sem lög-
regluþjónn ? A því sýnist vera íull þörf hér
í höfuðstaðnum, að fá menn, sem hefðu vit
á, að gera skyldu sína upp á réttan hátt,
sem hefðu það til, að sýna kurteisi og nær-
gætni þegar með þarf, sem gætu sannað það
með framkomu sinni, að „opt má lítið lag-
lega fara", og sem gætu skilið, að „gylltu
hnapparnir" eru til vegna þjóðarinnar, en
ekki öfugt. —
Reykiavík 5. febrúar 1903.
Thor Jensen.
Leiðréttingr við ísafold.
Herra ritstjóri Þjóðólfs!
Gérið svo vel og Ijáið þessum línum rúm
f yðar heiðraða blaði.
Af tilviljun barst til mín um jólin rifrildi
af 79. tölublaði „ísafoldar" — annars sézt
„fsafold", hér ekki mánuðum saman — sá
eg þá að blað þetta flutti að eins stuttan
útdrátt úr leiðréttingu, sem eg áendi blaðinu,
við skýrslu um fráfall Jóns sál. Gunnlaugs-
sonar vitavarðar á -'Reykjanesi, sem eg þó
ætlaðist til að birtist í heild sinni. Eg hafði
þó gert mér far um að hafa leiðréttinguna
svo stutta sem unt var, svo hún ekki tæki
ofmikið rúm frá öðrum nytsemdarmdlum,
sem vanalega birtast ( því málgagni, líka
hafði eg í huga að orða hana svo, að hún
ekkert kæmi við kaun ísafoldar eða gæð-
inga hennar, en svo lítur út, að mér hafi á
einhvern hátt misheppnazt það. En hver
svo sem orsökin hefur verið, hefur þó rit-
stjórinn leyft sér að klóra í kringum aðal-
efnið, þó víst ekki af gömlum vana?
Leiðréttingin er orðrétt þannig:
Herra ritstjóri!
í 70. tbl. yðar heiðraða blaðs (1. nóv. þ.
á.) hefur einhver „Þ“ látið birtast skýrslu
um hið sorglega fráfall Jóns vitavarðar Gunn-
laugssonar á Reykjanesi og þvkist „Þ“ þessi
hafa tekið hana eptir einum heimamanni
Jóns heitins.
Af því að skýrsla þessi er langt frá þrí
að vera sannleikanum samkvæm, þá leyfi
eg mér að treysta því, að þér herra ritstjóri
ljáið þessari stuttu leiðrétting rúm í blaði
yðar. Sérstaklega ætla eg að leiðrétta það
sem beint er að heimili mínu í skýrslu þess-
ari. Um það fer „Þ“ eða sögumaður hans
svofeldum orðum: ‘ „Hann brá sér þann
dag inn að Garðhúsum í Grindavík, stóð
þar við fram í myrkur eða kl. langt gengin
8“ o. s. frv. Þessi setning er að öllu leyti
ósönn. Jón heitinn kom alls ekki að Garð-
húsum þann dag, og átti mér vitanlega —
ekkert erindi þangað. Að vísu sá eg hann
í svip síðdegis, en ekki á mínu heimili, og
töluðum við að eins fá orð saman, enda
virtist mér hann þá albúinn til heimferðar,
með vissu get eg ekki sagt á hvaða klukku-
stund það var, sem við töluðum saman, en
fyrir sólsetur var það.
Fljótt álitið sýnist þessi rangfærsla þýð-
ingarlítil og saklaus, enda mundi eg hafa
gengið þegjandi fram hjá henni hefði ekki
borizt til eyrna minna, að hún hefði orð-
ið inngangur að miður góðgjarni og heiðar-
legri umræðu og getsökum um mig í munni
ýmsra góðgjarnra náunga, sem ekki þekktu
hin réttu atvik, en hvort það hefur verið
tilgangur herra „Þ“ eða sögumanns hans
læt eg ósagt, en hafi tilgangurinn verið sá,
er ekki óhugsandi, að þeir hafi náð honum.
Aðrar vitleysur í skýrslu þessari hirði eg
ekki að leiðrétta, því þær snerta mig ekki.
Garðhúsum í Grindavík, 15. jan. 1903.
Eiuar Jóusson.
Gufuskipið ,Arno*
aukaskipið frá sameinaða gufuskipafé-
laginu danska, kom i.þ. m. Hafði hreppt
mjög illt veður á leiðinni milli Leith og
íslands. Með skipinu kom dr. Valtýr
Guðmundsson, og ætlar að dvelja hér 1
bænum til ágústlöka.
Frá litlöndum
engar verulegár nýungar með þessu
skipi, frekar en áður hefur verið getið um.
Nýjustu dönsk blöð ná til 20. f. m. —
Fregnir frá Marokkó eru mjög óáreiðan-
legar, herma sumar, að soldán hafi beðið
nýjan ósigur fyrir uppreisnarmönnum, og
sé hættulega staddur, en aðrar segja, að
honum gangi vel. Sagt er, að hann hafi
varpað Múhamed bróður sínum aptur í
dýflissu.
Samningar hafa komizt á millum Cham-
berlains og helztu námaeigenda í Trans-
vaal um herkostnáð þann, er Transvaal
skal greiða. Er hann ákveðinn 30 inilj.
pd. sterl. Auk þess verður tekið jafnmik-
ið ríkislán, er verja á landinu til viðreisn-
ar.
Hinn óþreytandi norðurheimskautsfari
Peary, ætlar 1 sumar enn einusinni að
leggja upp f nýjan leiðangur til að leita
norðurheimskautsins.
Borup, einn af 4 borgmeisturum Kaup-
mannahafnar, lézt snöggfega 18. f. m.
Hann var rammur hægrimaður, en ötull
embættismaður og lét allmjög til sín taka.
— Við þingmannskosningu í Skjelskör
féll Knud Sehested, fyrv. ráðherra, en
valinn var maður úr flokki hinna svo-
nefndu „frjálslyndu íhaldsmanna", ogtelja
vinstrimenn það sigur.
Bsejarbruni.
Milli jóla og nýárs brann um miðjan
dag allur bærinn á Laxárbakka í Mikl-
holtshreppi. Hafði kviknað í þekju á bað-
stofunni frá pípu á eldavél. Læsti eldur-
inn sig svo fljótt út, að engu varð bjarg-
að, og brann þar öll búslóð og bjargræði
bóndans. Ofsarok var á norðan, svo að
við ekkert varð ráðið, enda enginn við
nema bóndinn, því að konan hljóp á aðra
bæi til að fá hjálp, og var nær orðin úti„
og varð bóndinn að fara frá til að sækja
hana. Útihús, erfrálaus voru bæjarhúsum
þar á meðal heyhlaða og smiðja brunnu
ekki, þvi að vindur stóð ekki á þau.
Slysfarir.
Hinn 31. f. m. varð úti á Garðaholti á
Álptanesi Jón Jónsson bóndi í Lása-
kolti þar á nesinu. Var á heimleið úr
Hafnarfirði, en hafði villst út af veginum.
Hann var um sjötugt.
Aðfaranóttina 4. þ. m. varð úti á Álpta-
nesi Salgerður Mar'teinsdóttir,
vitskert stúlka frá Sviðholti. Hafðihaupið
allsnakin upp úr rúminu um nóttina, þá
er heimafólk var háttað, og fannst hún
örend urn morguninn í mýri þar skammt
frá, eptir mikla leit.
Embættispróf i guðfrseði
við háskólann hefur Gísli Skúlason tek-
ið í f. m. rpeð 1. einkunn.
Veðuráttufar í Rvík í jan. 1903.
Meðalhiti á nóttu . -f- 4-8 C.
—„ hádegi . + 1.3 .„
Mestur hiti „ nóttu . + 5 „ (h. 13. 20.).
—kuldi „ — . -f- 13 „ (h. 1. 2. 7.).
Mestur hiti „ hádegi . + 6 „ (h. 13. 14.).
—„— kuldi „ „ . +- 12 „ (7.).
Fyrstu dagana logn með miklu frosti til
12., er hann gekk til landsuðurs og hlýn-
aði, fór svo ( útsuðrið með éljum, opt
blindbyiur, opt* mjög hvass. Loptþyngd-
armælir hefur slðari partinn vísað óvenju-
lega lágt; komst þannig 23. niður í 706
millim., og er það mjög sjaldan. Hér er
nú talsverðnr snjór á jörðu.
V2—'03 J. Jónassen.
NÝTT ibúðarhús er til sölu í Ól-
afsvík, með geymsluhúsi og ágætri lóð af-
girtri, er liggur á mjög hentugum stað.
Borgunarskilmálar góðir. Nánari upplýsing-
ar fást á skrifstofu Þjóðólfs og hjá Bjarna
skipasmið Þorkelssyni í Ólafsvík.
Frái i. mai eru 2 herbergi til leigu í
Ingólfsstræti 16.
Hús til sölu.
Húsið BRÆÐRABORG á Akranesi er
til sölu; húsinu fylgja stórir og góðir
matjurtagarðar. Húsið er nýtt og vel
vandað ; góðir borgunarskilmálar.
Bræðraborg á Akranesi 3 febr. 1903.
Vigfús Jóseþsson.
Myndir frá Ameríku til Kára Þor-
varðarsonar í Reykjavík, hafa verið sendar
ritstjóra Þjóðólfs, án þess nokkur frekari
vísbending fylgdi. Maður þessi er þvf beð-
inn um að vitja myndanna á skrifstofu blaðs-
ins.
MYNDARAMMAR af öllum
stærðum og Cartons utan um
myndir af ýmsum tegundum og stærðum,
fæst hvergi eins ódýrt og á ljósmynda-
verkstofu
P. BRYNJÓLFSSONAR,
Bankastræti 14.
Óskilafó selt (Grindavíkurhreppi haust-
ið 1902.
1. Hvítur lambhrútur m.: sneitt fr. biti fr.
h., sneiðrifað apt. biti fr. v.
2. Hvítt gimbrarlamb m.: hamarskorið h.,
stúfrifað v.
3. Morgrátt hrútlamb m.: sýlt standfj. fr.
h., lögg apt. v.
4. Hvítur sauður 2—3 v. (rekinn af sjó) m.:
sneiðrifað fr. h. sneitt apt,, biti fr. v.
Þeir, sem fyrir næstu fardhga sanna eign-
arrétt sinn að ofanrituðu fé, fá andvirði þess
hjá undirrituðum að frádregnum kostnaði.
Húsatóptum 22. jan. 1903.
Einar Jónsson.
VtT Bréf um bankalán og borg-
un skulda til Landsbankans ættu menn
að skrifa utan á til Landsbankans,
en e k k i til mín. Ef eg er eigi viðstadd-
ur, þegar bréfin koma, liggja þau óupp-
brotin þar til eg kem heim aptur.
Tryggvl Gunnarsson.
Ung stúlka til að gæta að börnum
eða til snúninga getur fengizt til 14. maí.
Ritstj. vísar á.
Hagnýtið tímann.
Heiðruðu bæjarbúar! Nú tek eg undirritaður að mér að raf- magnsplettera. En eptir einn mánuð flyt eg burt úr bænum með pletteringaverkfærin, nema eg verði mikið aðsóttur. — Sömul. bronza eg ýmsa muni, sem menn óska. Vinnustofa: Kirkjustræti nr. 8. Magnús Þórðarson.
,Leikfélag Reykjavíkur‘
í síðasta sinni á vetrinum verður leikið á sunnudag- inn kemur HNEYKSLIÐ
í 4 þáttum eptir Otto Benzon. Leikirnir byrja stundvíslega kl. 8.
Með „ARNO" kom mikið ÚRVAL af Reykjarpípum
Og Göngustöfum
í verzlun Sturlu Jónssonar.
GÓÐ U R
Harðfiskur fæst í verzlun Sturlu Jónssonar.
1-landsápur ^ ^ af mörgum tegundum fást í verzlun Sturlu Jónssonar.
Norska margarínið
frá MUSTAD, sem alkunnugt er fyrir gæði, er komið með »Laura« til Jóns Þórðarsonar.
ÁÍlaasA kommeð„ARNO“ í verzlun Sturlu Jónssonar.
síðustu ferð »Laura« komu nýjar birgðir af hinu alkunna góða Mustads norska margaríni, sem óhætt má mæla með. Sturla Jónsson.
Waterproof- Kápur, mjög ódýrar í verzlun Sturlu Jónssonar.
Eigandi og ábyrgðarmaður:
Hannes Þorsteinsson, cand. theol.
Prentsmiðja Þjóðólfs.