Þjóðólfur - 23.09.1904, Blaðsíða 3

Fóru 9 líkin í eina gröf, skipstjóri og
stýrimaður i aðra, en í hina þriðju einn
hásetinn (Ólafur Ólafsson frá Biggarði)
er jarðaður var við hlið móður sinnar,
er grafin var fyrir fáum dogum. í kirkju-
garðinum héldu þeir síriá ræðuna hvor,
dómkirkjupresturinn og fríkirkjtrpresturinn.
_________f- v nan
Ný sýslan.
V. Claesen kaupmaður á Sauðárkrók,
er frá i. okt. næstk. skipaður til að gegna
gjaldkerastarfi því fyrir landsjóðshönd, er
stofnað verður við landsbankann um leið
og landfógetaembættið leggst niður. Ars-
laun 1800 kr., en 700 kr. munu ætlaðar
aðstoðarskrifara.
Um Keflavíkurlæknishérað
sækja læknarnir: Guðm. Guðmunds-
son, Ingólfur Gíslason, Ólafur Finsen,
Sigurjón Jónsson, Skúli Árnason, Þorbjörn
Þórðarson, Þorgr. Þórðarson og Halldór
Gunnlaugsson cand. med,
„Vesta“
kom í nótt frá Austfjörðum og útlönd-
um. Með henni margt kaupafólk sunn-
lenzkt af Austfjörðum. Frá Khöfn kom
verkfræðingur frá »det store Nordiske«
til rannsókna og undirbúnings við frétta-
þráðalargningu hér Á landi.
Látln
. er á Eskifirði 30. f. m. konsúlsfrú
Guðrún Tulinius (Þórarinsdóttir
prófasts Erlendssonar,) móðir þeirra
Tuliníusar-bræðra, mesta höfðingskona,
góðgjörn og hjálpsöm.
Kosningin á Akureyri
fór þannig að kosinn var:
Páll Briem amtmaður
með 135 atkv. Hinn frambjóðandinn
Magnús Kristjánsson kaupmaður fékk 82
atkv.
Um kosninguna í EyjaQarðarsýslu sjálfri
koma líklega ekki fréttir hingað fyr en
tneð »Ceres« um 3. okt., því að atkvæði
átti að telja þar saman 24. þ. m.
163
Proclama,
Samkvæmt opnu bréfi 4. jan. 1861,
sbr. skiptalög 12. apríl 1878, er hér
með skorað á alla þá, er til skulda
telja í dánarbúi Onnu Björnsdóttur
frá Mýrarhúsum á Seltjarnarnesi, er
lézt í Reykjavík hinn 28 júní þ, á.,
að gefa sig fram og sanna skulda-
kröfur sírfar fyrir undirrituðum innan
6 mánaða frá síðustu (3.) birtingu
auglýsingar þessarar.
Mýrarhúsum 14. septbr. 1904.
Fyrir hönd myndugra erfingja
Björn Ólafsson.
Firma-tilkynningar.
Samkvæmt lögum nr. 42, 13. nóv.
1903 hafa neðangreind firma verið til-
kynnt til innfærslu í verzlunarskrá
Húnavatnssýslu.
1. Ekkjufrú Anna Margrethe Höpfner
fædd Petersen, í Kaupmannahöfn
rekur verzlun á Blönduósi með
firmanafninu „Carl Höpfner". Stór-
kaupmaður Erik Arthur Sörensen
í • Kaupmannahöfn hefur prókúra.
2. Ekkjufrú Anna Margrethe Höpfner
fædd Petersen, í Kaupmannahöfn
rekur verzlun á Skagaströnd með
firmanafninu „Carl Höpfner". Stór-
kaupmaður Erik Arthur Sörensen
í Kaupmannahöfn hefur prókúra.
3. Sparisjóður Húnavatnssýslu stofn-
aður 7. febrúar 1891, gegnir vana-
legum sparisjóðsstörfum. Spari-
sjóðurinn hefur heimilisfang á
Blönduósi, er eign Húnavatnssýslu
og stendur undir umsjón sýslu-
nefndarmanna og oddvita þeirra.
Lög sjóðsins eru frá 17. marz 1902.
í stjórninni eru : Gísli ísleifsson
sýslumaður, Pétur Sæmundsen
verzlunarstjóri og Arni A. Þor-
kelsson sýslunefndarmaður.
Tveir stjórnendur í sameiningu
rita firmað.
4. Hlutafélagið „Hrossaræktunarfélag
Húnvetninga“.
Félagið er stofnað með lögum
20. apríl 1903 í þeim tilgangi að
bæta innlent hrössakyn að stærð,
. kröptum, lit og fegurð. Hlutabréf
félagsins eru 30 að tölu, hvert
upp á 50 kfónur og hljóða upp á
haridhafa. Upphæð hlutabréfanna
er greidd að 4/5 hlutum, en Vs
greiðist fyrir lok aprílmánaðar
1905
í stjórn félagsins eru: Gísli ís-
leifsson sýslumaður, Júlíus Hall-
dórsson héraðslæknir, Guðmuridur
Björnsson cand. juris, Magnús
Steindórsson sjálfseignarbóndi og
Hermann Jónasson alþingismaður.
Skrifstofu Húnavatnssýslu
9. sept. 1904,
Gísli ísleifsson.
Skiptafundur
í búi Jensínu Jónsdóttur á Firði, ekkju
Einars kaupmanns Asgeirssonar, verð-
ur haldinn í þinghúsi Flateyjarhrepps,
í Flatey þriðjudaginn 1. d. næstkom-
andi nóvembermánaðar og hefst kl. 12
á hádegi.
Skiptum á búinu verður þá lokið, ef
mögulegt er.
Skiptaráðandinn í Barðastrandarsýslu
15. sept. 1904.
Halldór Bjarnason.
Proclama.
Samkvæmt skiptalögum 12. apríl
1878, 20. gr. og lögum um gjaldþrota-
skipti 13. apríl 1894,9. gr., er skorað
á alla þá, er til skuldar telja í þrota-
búi Guðrúnar Jónsdóttur frá Ármúla í
Nauteyrarhreppi, að lýsa skuldum sín-
um og sanna þær fyrir undirrituðum
skiptaráðanda, áður 6 mánuðir eru liðn-
ir frá 3. birtingu þessarar innköllunar.
Innan sama tínífi er skorað á skuldu-
nauta búsins að hafa greitt skuldir
sínar.
Skrifstofu ísafjarðarsýslu
25. ág. 1904,
Magrnús Torfason.
Frá 19. þ. m. til i.okótber, gefeg
15 —25% afslátt
á álnavöru, verðið þó óvanalega lágt
áður Meðal annars fæst flauel frá
kr. 0,65, kjóla- og svuntu-tau, sirz,
h.yjt lérept, tvisttau, gólfteppi, smá og
stór og m. fl.. allt ataródýrt, Enn
fremur handsápur, Chocolade, barna-
leikföng o. fl., einnig með 15—25%
afslætti.
Notið tækifærið og munið
að þessi kjarakaup standa að eins til
1. október.
Laugaveg 6.
Bened. H. Sigmundsson.
? f ?
Yandaður'
b*. ódýrastur
Aðalstræti m 10.
Í i k
Þeir, sem skulda dánarbúi Péturs
Björnssonar skipstjóra frá Hringsdal,
eru áminntir um að borga skuldir sín-
ar, eða semja um þær við mig fyrir
lok þessa árs.
Skiptaráðandinn í Barðastrandarsýslu
15. d. septemberm. 1904.
Halldór Bjarnason.
Proclama.
Samkvæmt skiptalögum 12. apríl
1878, 20. gr., og lögum um gjaldþrota-
skipti 13. apríl 1894, 9. gr., er skorað
á alla þá, er til skuldar telja i þrota-
búi Guðmundar Kristjánssonar frá
Arnardal, er andaðist 5. maí þ. á.,
að lýsa skuldum sínum og sanna þær
fyrir undirrituðum skiptaráðanda áður
6 mánuðir eru liðnir frá 3. birtingu
þessarar innköllunar.
Skrifstofu ísafjarðarsýslu,
29. ágúst 1904,
Magnús Torfason.
20
Einu sinni brenndum við strák úr strái, fyrir framan garðshliðið hjáhonum.
Strástrákurinn átti að tákna hann, og við Jim vorum þar báðir að hjálpa til.
Það verð eg að viðurkenna, að þótt hann væri „svikari“, þá var hann hraustur
oáungi, því hann ruddi sér veg inn i miðja þvöguna. Hann var í brúnum kjól
með spennta öklaskó, en eldurinn kastaði bjarma á hið harða skólastjóraandlit
hans. Og þið getið trúað því, að hann gaf okkur áminningu, svo að vér að lok-
um vorum glaðir yfir því, að geta laumast hljóðlega burtu.
„Þið eruð vesalir lygarar allir saman", sagði hann. „í hér um bil þúsund
ár hafið þið verið að prédiká frið, og þó sífellt skorið fólk á hálsinn. Ef öllu
Því fé, sem eytt er til ónýtis við að drepa Frakka, væri varið til þess að frelsa
hf Engla, væri ástæða til þess að lýsa upp gluggana hjá ykkur. Hvernig dirfist
þið að koma hingað og áreita löghlýðinn mann“.
„Vér erum enska þjóðin", kallaði sonur Ovingtons herramanns.
„Getur slíkur slæpingur, sem eltir veðhlaup og smáleiki, talað í nafni ensku
Þjóðarinnar? Þjóðin er þungur, voldugur og kyrlátur straumur, en þér eruð vesöl
froða, er flýtur á yfirborðinu".
Okkur fannst þá, að hann hefði rangt fyrir sér, en þegar eg nú lít til baka,
er eK ekki viss um, nema við höfum verðskuldað hina þungu ræðu hans.
Svo voru nú tollsmyglarnir I Það úði og grúði af þeim á ströndinni, þvl
engin lögleg verzlun átti sér stað piilli Englands og Frakklands, og menn urðu
Því að hafa tollsvik. Nótt eina lá eg í runnunum hjá St. Jóns völlunum, og sá
eg þá yfir sjötíu múlösnur, og mann með hverri múlösnu, fara jafn hljóðlega
ram hjá eins og silunga í straumi. Og öll voru þau klyfjuð, annaðhvort með
onjaksámum, silki frá Lyon eða kniplingum frá Valenciennes.
Þlg þekkti Dan Skales, sem var formaður smyglanna, og eg þekkti Tómas
lsj°P< sem var lögregluþjónn, einn af þeim, er var stöðugt ríðandi. Eg man
ePbr nóttinni, þegar þeir mættust.
„Ætlarðu að gefa þig upp með góðu", spurði Tómas.
„Nei, Tómas, við verðum að berjast". Svo dró Tómas upp skammbyssuna,
og sendi kúlu gegnum hauskúpuna á Dan.
„Hryggilegt var það, að eg varð að gera það". sagði hann seinna, „en eg
vissi, að eg hafði ekkert við honum, við höfðum reynt það áður.
Tómas borgaði síðan skáldi nokkru í Brighton fyrir að yrkja á minnisvarðann.
Okkur fannst, að ljóð hans væru góð og vel viðeigandi. Þau byrjuðu þannig:
Allt of vel það ólánsskotið hæfði,
er unga lífið skyndilega svæfði.
í dauðans kvöl hann augun aptur lagði,
út af valt — og dauður var að bragði.
17
Það var ekki lengi. Eptir eina mínútu var hann kominn aptur niður, tók
undir handlegginn á mér og hálfdró mig og hálfbar mig út úr húsinu.
Fyrst, er við komum út undir bert lopt, opnaði hann á sér munninn og sagði:
„Geturðu staðið á fótunum, Roddy?"
„Já — en eg skelf".
„Það geri eg Hka“, sagði hann og strauk sér með hendinni um ennið. „Eg bið
um fyrirgefningu, Roddy. Eg hefði ekki átt að hafa þig með mér í slíka för. En
eg hef aldrei trúað á slíka hluti — nú veit eg betur um það".
Mér fór ofurlftið að vaxa hugrekki, þegar eg heyrði hundana á næsta bú-
garðinum vera að gelta, og eg spurði Jim, hvort hann héldi að það hefði verið
maður.
„Það var andi", Roddy.
„Hvernig veiztu það?"
„Vegna þess að eg fðr á eptir honum, og hann hvarf í gegnum múr, eins
hæglega og áll í vatn. — Svona, Roddy — hvað gengur nú að þér?
Hræðslan hafði gripið mig aptur, og eg titraði allur af hræðslu.
,,Fylgdu mér burtu, Jim, fylgdu mér burt", æpti eg.
Eg leit niður eptir trjágöngunum, og honum varð litið 1 sömu átt. Það var
hálfdimmt á milli eikanna, og það kom einhver þar á móti okkur.
„Vertu kyr", Roddy", hvíslaði Jim að mér. „Látum það koma; í þetta skipti
skal eg þó ná í það".
Við hnipruðum okkur saman, og vorum þó alveg kyrrir, rétt eins og trjá-
bolirnir bak við okkur. Við heyrðum þungt fótatak, og eitthvert ferlíki kom
nær okkur í myrkrinu.
Jim henti sér á það eins og tígrisdýr.
„Það er að minnsta kosti ekki vofa", kallaði hann.
Ferlíkið rak upp undrunaróp.
„Hver fjandinn er þetta", sagði ferlíkið öldungis óvægt; eg skal berja þig
sundur og saman, ef þú ekki sleppir mér“.
Ognun þessi hafði ekki hin minnstu áhrif á Jim, en röddin hafði þau áhrif
á hann, að hann sleppti tökunum.
„Ert það þú, frændil" mælti hann.
„Eg held, svo sannarlega sem eg lifi, hjálpi drottinn mér. Það er þá Jim,
og hvað sé eg, hinn unga hr. Rodney Stone. Hvern þremilinn eruð þið að gera
á þessum tíma næturinnar á Kongsklöpp?"
Við vorum allir komnir úr forsælunni, og tunglið skein á okkur. Snilling-
ur hnefleikamanna stóð þarna með böggul undir hendinni, og var svo undrandi,