Þjóðólfur - 03.09.1909, Blaðsíða 2

U4
ÞJOÐOLFUR.
legir þeir eru i garð Christensens. En
það eru einnig fleiri en hægri menn, sem
fara um hann óvirðingarorðum fyrir að
hafa tekið að sér ráðgjafaembætti á ný,
svo að hann verður naumast ofsæll af
stöðunni. En að öllu má ofmikið gera,
og árásin i »Aarhus Stiftstidende« virðist
vera af illkynjaðasta tagi.
Loks hafa menn verið að fetta fingur
út i aðferðina við skipun ráðaneytisins,
og sagt, að konungsvaldinu hafi verið
skákað þar meiren tilhlýðilegt sé, þarsem
þingbundin konungsstjórn er. En því var
svo háttað, að Holstein greifa var í fyrstu
að eins falið, að koma á sættum 1 land-
varnarmálinu, en þá fyrst falið að mynda
ráðaneyti, er hann hafði lagt sættina
fyrir konung og hann fallizt á hana.
Þykir mönnum, sem konungi og ábyrgð-
arlausum vinum hans og ráðuuautum hafi
hér verið fengið í hendur hið æzta úr-
skurðarvald um stjórn landsins. Annars
þykir mönnum Holstein greifi allmjög
ríða 1 bág við sínar fyrri skoðanir, því
hann var einn af foringjum vinstri manna
og einbeittur andstæðingur vfggirðinga
umhverfis Kaupmannahöfn. En hann er
nú orðinn gamall maður, og ekki furða,
þó að skoðanir hans hafi nokkuð breytzt
á þessum 20 árum, sem hann hefur verið
utan þings, og fremur í íhaldsáttina. Er
því spáð, að hann muni fremur verða
foringi ráðaneytisins í orði en á borði,
og muni J. C. Christensen ráða þar
mestu. Ekki spá menn ráðaneytinu lang-
lífis, en þess ber að gæta, að J. Christ-
ensen er ótrúlega lífseigur, og er ekki
gott að vita, hve lengi hann kann að
seiglast,
i leiðarjiing 1 Reykjavik.
»Reykjavík« hefur 28. f, m. verið að
kvarta yfir þvf, að við höfum ekki hald-
ið leiðarþing hér í kjördæminu nú í sum-
ar, sjálfsagt til að skýra kjósendum hér
frá þvf, sem gerðist á Alþingi í vetur, og
getur ritstjóri blaðsins þess, að margir
kjósendur bæjarins hafi komið til sín
upp á það, að hér yrði haldið leiðarþing.
»Lögrétta« 1. þ. m. tekur að nokkru leyti
undir þetta með því að vonast eptir því,
að við önzum einhverju til þessa máls.
En því er fljótsvarað, að ekki einn
einasti kjósandi þessa bæjar hefur
nefnt við okkur á nafn, aðhaldahér
leiðarþing síðan Alþingi sleit og allt til
þessa dags, er nú stendur yfir, enda munu
flestir kjósendur hér vera svo skynugir
menn, að þeir telji leiðarþing í þ e s s u
kjördæmi ekki með neinum bæjarnauð-
synjum. Þetta kjördæmi stendur allt
öðruvfsi að vígi um þessa sök en öll önn-
ur kjördæmi landsins. í þessu kjördæmi
miðju er sjálft Alþingi háð í heyranda
hljóði, svo að hvert mannsbarn í bænum,
sem komið er til vits og ára, getur dag-
lega og jafnóðum meðan þingið stendur
yfir fylgst með öllum gerðum þess, og
margir kjósendur heyrt svo sem hvert orð,
sem þar er talað. Auk þess flytja ein 5
blöð, sem koma út hér í bæ sitt hvern
vikudag, bæjarmönnum daglega um þing-
tímann skýrslu um allt, sem við ber
merkilegast á þinginu. Og svo koma
Þingtíðindin ofan á allt saman með hvert
orð, sem skrifað og talað hefur verið.
Það er því ofboð skiljanlegt, að enginn
sá kjósandi, sem lætur sig þingmál nokkru
skipta, þykist, eptir alia þessa kynning og
fræðslu á þingmálunum, þurfa hér á leið-
arþingi að halda, þar sem ekki væri hægt
Söngmri.
Pökk fyrir sönginn svanur minn —
sumartónana alla,
varla hugði' eg að vegurinn
vœri á enda í þetta sinn,
hegri eg þó að dauðans klukkur kalla.
Bilað er söngva-brjóstið þitt,
brostin röddin snjalla,
hlífðarlaust dauðinn heimtar sitt —
nú heimtar ’hann eina Ijósið mitt-------
tjöldin fyrir lífsins leiksvið falla.
Sé eg nú hvar sólin rjóð
sigur að baki fjalla.
Illt er að hafa óstyrk hljóð,
eru þó verri ramfölsk Ijóð —
þú hefur sungið ófalskt fyrir alla!
Deyjandi geisla gullin rún
glilrar á tindum fjalla------
haustnóttin faðmar holt og tún —
nú hefur söngvari lokað brún,
er þorði að kveða ófalskt fyrir alla!
E inar P. J ó ns s o n.
að skýra nema ístuttu málifrá því,
sem almenningur hér veit áður
al v eg út f æ s ar.
Hefði hér átt að halda leiðarþing, sem
flestir skynjandi bæjarmenn virðast telja
tilgangs og tilefnislaust, þá er það ein-
sætt, að ekki átti að gegna í því efni rit-
stjóra »Reykjvíkur«, eða þeim mönnum,
sem hann segir, að hafi leitað ráða til
sín í óþreyju út af því að leiðarþing hef-
ur ekki enn verið haldið hér. Allan þann
tfma — hæsta bjargræðistímann — sem
liðinn er síðan þingi lauk, hefur fjöldi
kjósenda hér í bæ verið fjarverandi, allir
sjómenn og stórmikill þorri af verkafólki.
Og verður ritstjóri »Reykjavíkur« að for-
láta það, þó að við, með allri virðingu
fyrir honum, tökum í þessu efni eins mik-
ið tillit til þessara manna, eins og hans,
sem allt til þessa hefur ekki haft kosn-
ingarrétt til Alþingis.
Reykjavík 2. september 1909.
Jón Þorkelsson. Magnús Blóndahl.
Mverskir jarteinamenn.
(Frh.). Hvað nú þessi dularfullu íyrir-
brigði snertir, þá segja hinir trúuðu, að
þau eigi rót sína í áhrifum ósýnilegra vera
eða náttúrukrapta, er að eins einstöku út-
valdir séu færir um að ráða yfir.
Hin algengari töfrabrögð eru það, að
láta mangótré blómgast á svipstundu,
láta grafa sig lifandi, láta kaðalenda hanga
í lausu lopti, án þess að festa hann
nokkursstaðar o. s. fr/. Þar að auki er
sú list að ganga á sjónum og svífa í
loptinu.
Englendingar nokkrir, er lengi höfðu
fengizt við að rannsaka íþróttir þessar,
hittu einu sinni töframann nokkurn, er
staðhæfði, að allar þessar íþróttir gengju
fyrir sig á náttúrlegan hátt. — En hin
»náttúrlega« útlistun hans á aðferðinni til
þess að ganga á sjónum og hanga 1 lausu
lopti, var ekki allskostar fullnægjandi.
Hann sagði: »Eg geng öldungis ekki á
sjónum, en það einungis sýnist svo. Eg
hef, sem sé, ósýnilegan hjálparmann, er
hefur verið mér samferða núna slðustu
sex árin. Hann ber mig, en eg kem
hreint ekki sjálfur við sjóinn. Af þessu
sjáið þér, herrar mfnir, að allt þetta er
mjög náttúrlegt«.
Allt þetta er þannig komið undir því,
hvað maður skilur við hugtakið: snáttúr-
legur«. Kannske vér einhvern tíma
allir verðum samdóma töframanninum og
h a n s skilningi á því, hvað »náttúrlegt« sé.
Töframaðurinn fullyrti, að hinn ósýni-
legi hjálparmaður einnig væri viðstaddur,
er hann hengdi upp kaðalendann í lausu
lopti. »Það er blátt áfram þannig«, sagði
hann, »að hjálparmaðurinn sveimar 20—
30 fet frá jörðu uppi í loptinu, og heldur
í efri enda kaðalsins. Hann er hulinn
þoku, eins litri og loptið í kringum hann
er. Þessi þoka er því ósýnileg áhorfend-
unum, og hylur bæði kaðalendann og eins
sérhvern, sem handstyrkti sig upp þangað«.
Englendingurinn, er átti orðastað við
töframanninn, hafði sjálfur séð þessa lþiótt
leikna fyrir þjóðhöfðingja einum þar-
lendum og hirð hans, undir beru lopti.
Töframaðurinn kastaði kaðli upp í loptið,
og hékk hann þráðbeint upp og niður,
en efri endinn var ósýnilegur. Nú gengu
fram tveir smádrengir, klifruðu upp eptir
kaðlinum og hurfu. Skömmu sfðar duttu
niður úr loptinu handleggir, fætur, hausar
og búkar, svo þannig leit nú út, að dreng-
irnir hefðu allir sundrast sundur uppi 1
loptinu, Töframaðurinn kveykti nú bál
til þess að brenna þar á limina, er niður
féllu. Kom þá lítil stúlka, systir drengj-
anna, er höfðu skriðið upp kaðalinn, út
ur áhorfendahópnum, og kastaði sér grát-
andi á bálið, til þess að fylgja bræðrum
sínum, og stóð ekki lengi á því, að allt
var brunnið til kaldra kola, hún og
líkamshlutar drengjanna. En naumast
var eldurinn kulnaður út, fyr en annar
drengjanna kom stökkvandi fram úr mann-
þrönginni, er stóð í kring, bróðir hans
kom skríðandi niður kaðalinn, er hékk
neðan úr loptinu, óhreyfanlegur og enda-
laus að sjá að ofan, en systir þeirra skreið
fram undan hásæti þjóðhöfðingjans, og
voru þau öll heil.á húfi.
Margir áreiðanlegir menn hafa vottað
það, að fyrir nokkru síðan lét töframaður
nokkur grafa sig lifandi í kistu, sem var
lokað vel og áreiðanlega í vitna viður«
vist. Gröfin, sem kistan var látin niður /,
var 3 ál. djúp; borð voru látin ofan á
kistuna og síðan mokað mold ofan yfir
og hátt leiði upp af. Á leiðið var sáð
korni sem sþíraði, bar ávöxt, var skorið
upp, þreskjað, malað og brauð búið til
úr. Að sexmánuðumliðnum varmaðurinn
grafinn upp aptur. Eptir að búið var að
nugga hann vel og hita, lifnaði hann við
aptur og fullyrti nú, að ekki hefði verið
mögulegt að vekja sig upp fyr, því sálin
hefði búið sig undir að vera viðskila við
líkamann í 6 mánuði. Hefði hann verið
grafinn upp fyr, hefðu menn að eins
fundið sálarlausan líkama, sem engin list
og engin fyrirhöfn hefði getað lífgað.
(Meira).
€rlenð simskeyti
til Pjóðólfs.
Kaupm.höfn 1. sepl.
Múgur manns hefur gengið fylktu liði
til að lýsa yfir óánægju sinni gegn J. C.
Christensen og hefur krafizt þess, að hon-
um verði stefnt fyrir rlkisrétt.
Óeirðir á Grikklandi.
í Aþenuborg hefur herinn gert upp-
hlaup. Af því hefur leitt ráðaneytisskipti
og Mauromichalis tekið við forstöðu ráða-
neytisins. Kröfur um umbætur á hernum
hafa verið uppfylltar og óróaseggjunum
gefnar upp sakir. I heimsblööunum er
illu spáð fyrir ástandinu þar.
*
* *
Eins og sést af símskeytinu um J. C.
Christensen, hefur orðið úr þessari fyrir-
huguðu vantraustsyfirlýsingu gegn honum
á þann hátt, að fjöldi fólks hefur safnazt
saman og gengið fylktu liði, ef til vill til
forsætisráðherrans, úr því að synjað mun
! hafa verið um konungsáheyrn, eptir því
sem sagt var 1 skeyti í síðasta blaði..
Krafan um, að Christensen verði stefnt
fyrir ríkisrétt, stendur 1 sambandi við
Alberti-hneykslið. Úr því mál Albertis
mun þangað koma, vilja andstæðingar
Christensens einnig láta rannsaka, hver
afskipti hans hafi verið áf hneyksli þessu,
sérstaklega með tillititil stórláns þess, (1T/2
miljón), er Albertifékk úr ríkissjóði,rétt áður
en hann varð uppvís glæpamaður. En menn.
hafa ekki haft trú á, að þeirri kröfu yrði
sinnt, og sjálfsagt verður það heldur ekki
nú, því að Christensen hefur enn líklega
það fylgi í þinginu, að meiri hluti þess
vilji ekki kæra hann fyrir r/kisrétti. En
óþægileg er og verður mjög aðstaða hans
í nýja ráðaneytinu við jafn ramma mót-
spyrnu úr ýmsum áttum, eins og hann á
að etja. Er því mjög óvíst, að hann geti
haldið sér í völdunum til langframa, þótt
1 seigur sé.
Óspektirnar á Grikklandi eru vitanlega
sprottnar af Krftardeilunni, og er ekki
séð fyrir endann á því, þótt kyrrð sé á
komin um sinn. Grikkir munu vilja
ólmir fara í ófrið við Tyrki, eins og
fyrrum, en til þess eru þeir alls ófærir,
og mundu brátt verða herfilega undir, Én
nú hyggja þeir ef til vill, að einhverjar
endurbætur á hernum séu nægjanlegar til
þess, að þeir geti barið á Tyrkjum. Og
þegar þær eru fengnar, þá hyggja þeir
líklega, að þeim sé ekkert að vanbúnaði-
Norðurpóllinn fundinn.
Khö/n 3. sept., 0zh árd.
Cook, ameríkanskur maður, hef-
ur fundið norðurheimsskautið í apr-
íl (21.) í fyrra (1908).
Ríkisþingið danska
samþykkir sættina í landvarnarmálinu.
*
Loks hafa menn þá náð hinu marg-