Þjóðólfur - 10.09.1909, Blaðsíða 3

ÞJOÐOLFUR.
Cpfír 15. s&pt.
bjóðum við tilbúin lcarl-
mannsföt ásamt brjósti, jlibba, hatti
og hönzknm. Allt fyrir
kr. 14,50 tll 32,00,
meðan birg-ðir endast.
DET’ataeíi iií-«leil<l in Austurstr. 9.
Verzlunin ,Edinborg,
Reykjavík.
dómurinn um ritgerðina alveg réttur; en
eins og hann er í blaðinu, er hann mjög
villandi og ófullkominn.
Séra Jóhannes bendir beinlínis á, hvern-
ig ættarnöfn beri að mynda, svo góð ls-
lenzka verði úr. Röksemdir þær, er hann
faerir fyrir máli s(nu, eru einnig mjög
sannfærandi og þannig lagaðar, að varla
mun hægt að hrekja þær. Öll grein hans
er rituð af þekkingu, þjóðrækni og skarp-
leika. Allir, sem hugsa nokkuð um ættar-
nafnamálið, ættu því að lesa ritgerðina,
og það helzt optar en einu sinni. Þeir,
sem eru andvígir ættarnöfnum, þurfa fess,
og hinir, sem vilja koma þeim á, þurfa
þess engu slður.
Reykjavík, í ágúst 1909.
H.
„Framfarafélag Seltirninga" telur nál.
70 meðlimi. Á fundi félagsins 20. fe-
brúar síðastl. bar útvegsbóndi hr. Jón
Jónsson í Melshúsum upp svohljóðandi
tillögu:
„Fundurinn telur æskilegt, að aðflutn-
mgsbann dfengra drykkja verði leitt
í lög sem fyrst, f>ar eð hann dlitur
dfengisnautnina tefja fyrir andlegum og
likamlegum proska pjóðarinnar".
Formaður félagsins, hr. Glsli Guð-
mundsson, verksmiðjustjóri í gosdrykkja-
verksmiðjunni „Sanitas", hefur skýrt mér
frá, að tillagan hafi verið sampykkt með
4J samhljóða atkvœðum.
„Framfarafél. Seltirninga" á þakkir og
heiður skilið fyrir slíka fundarsamþykkt
sem þessa, og í tilefni af henni leyfi eg
mér hér með að mælast til þess við
hin ýmsu félög, sem til eru víðsvegar
um landið, t. d. framfarafélög, ung-
mennafélög, kvennfélög o. s. frv., að þau
leiti álits félagsmanna sinna á aðflutn-
ingsbannslögunum og fái fundarsamþykkt
fyrir því áliti, og að þau vildu síðan
senda mér útdrátt eða eptirrit af því hið
fyrsta til birtingar í blöðunum.
Reykjavík 7. sept. 1909.
Virðingarfyllst.
Jón Pálsson.
Þjóðhátíð
héldu Austfirðingar á Seyðisfirði 15. f.
111. Halldór Jónasson skólastjóri mælti
fyrir minni íslands, en Þorsteinn Skapta-
son ritstjóri Fyrir minni Austurlands.
Ymsar íþróttir voruþreyttar: fótknattleik-
ur, hlaup og stökk ; hástökk, langstökk
og stangarstökk, og verðlaun veitt. Því-
næst hófust glímur og var glfmtÍ3 flokk-
um eptir þyngd. I þyngsta flokki og
miðþungaflokki fékk Páll Guttormsson 1.
verðlaun, en í léttasta flokknum Þorvarð-
ur Guttormsson. Önnur verðlaun fengu :
Guðmundur Ólason frá Höfða á Völlum
(í þyngsta flokknum) Þorsteinn Jónsson frá
Egilsstöðum (í miðþungaflokknum) og And-
rés Guttormsson frá Geitagerði (í léttasta
flokknum), en 3. verðlaun fengu í sömu
röð eptir flokkum : Sigurður Baldvinsson
lögregluþjónn, Ingi Lárusson verzlunar-
maður og Jón Waage, Veður var hið
bezta um daginn og fór skemmtunin að
öllu vel fram.
Drukknun.
Hinn 21. f. m. drukknaði í Horna-
fjarðarfljótum Guðmundur Jóns-
son bóndi í Þinganesi, efnismaður, mið-
aldra, og einn með helztu bændum þar í
Hornafirði. Hafði hann ætlað að hitta
heimilisfólk sitt, er var við heyskap í
Skógey, en stikur þær, sem settar voru
upp í fljótinu til að vísa mönnum leið,
höfðu fallið niður 1 norðanstormi, og
halda menn því, að Guðm. heit hafi villzt
af réttri leið og lent í sandbleytu.
„Ceres“
kom hingað frá útlöndum norðan og
vestan um land 4. þ. m. Með henni
komu: Frú Sigríður Magnússon frá Cam-
bridge og margir þýzkir verkamenn, er
vinna eiga við gasstöðina hér. Frá ísa-
firði kom Skúli Thoroddsen ritstj. og frú
hans. — »Ceres« fór héðan aptur áleiðis
til útlanda 7. þ. m. og með henni all-
margir farþegar, þar á meðal konsúlsfrú
Ágústa Thomsen með syni sína Hallgrím
og Kjartan, frú Helga Gad, frú Stefanía
Copland, Aage Möller stórkaupm. með
frú, kommandör Nielsen úr Viðey, Jón
Björnsson kaupm., Þorvaldur Pálsson
læknir, Viggo Björnsson banka-assistent,
ungfrúrnar Áslaug Þorláksdóttir Johnson,
Hendrikke Finsen og Lovísa Albertsdóttir.
Skarlatssótt
segja norðanblöðin að hafi komið upp
á tveim bæjum á Langanesi, Heiði og
Ytralóni, og bæirnir verið sóttkvíaðir.
Mannalát.
Hinn 3. þ. m. andaðist úr berklaveiki
Guðríður Bergsteinsdóttir, kona
Guðmundar bónda Jónssonar í Auðsholti
í Ölfusi, ung kona og efnileg.
Nýdáin er og gömul ekkja Guðrún
Björnsdóttir á Kjóastöðum í Biskups-
tungum á 92. aldursári (f. 19. júlí 1818). Hún
var dóttir Björns bónda Gíslasonar í
Hjallanesi á Landi og Hildar Filippus-
dóttur og systir Jóns heit. Björnssonar, er
lengi bjó í Austvaðsholti (Ostvatnsholti)
mesta rausnarbúi. Guðr. heit. var gipt Sveini
bónda Jónssyni á Kjóastöðum, sem látinn
er fyrir mörgum árum, og var hún slðari
kona hans. Börn þeirra voru Guðjón, ó-
kvæntur l'ausamaður, og Hildur, fyrri kona
Egils bónda Þórðarsonar, er nú býr á
Kjóastöðum. Guðrún heit. var mesta
dugnaðar-, manngæzku- og greiðakona,
og vildi hvarvetna koma fram til góðs.
Nýr fríkirkjusöfnuður
er að myndast eða þegar myndaður í
Gaulverjabæjarsókn í Árnessýslu, og hafa
forgöngumenn þessa nýja safnaðar óskað
að fá séra Runólf Runólfsson fyrir prest,
og sent beiðni um það til stjórnarráðs-
ins. Safnaðarstofnun þessi er aðallega
sprottin af óánægju yfir því, að Gatil-
verjabæjarprestakall er lagt niðursemsér-
stakt prestakall samkv. nýju lögunum.
Villingaholtssókn, er leggst til Hraun-
gerðis, tekur þó ekki þátt í þessari safnað-
arstofnun; það er að eins hin sóknin
(Gaulverjabæjarsókn), er leggjast átti und-
ir Eyrarbakkaprestinn (séra Glsla Skúla-
son), er ekkert vill hafa af þeirri sam-
einingu að segja og hefur því sagt sig úr
þjóðkirkjunni.
Ljómandi
4-herbergja íbúð, áaamt eld-
húsi, íæst leigð nú þegar, eða
1. október. — Leigan afar-
lág. Semjið við
Jóh, Jóhannesson.
Bergstaðastræti 11 A.
Eigandi og ábyrgðarm.:
Hannes Þorsteinsson.
Prentsmiðjan Gutenberg.
149
Nýr
fæst afaródýr og með mán-
aðarafborgun bjá
Jöh. Jóhanttcssyni,
Bergstaðastrœti 11 A.
Mikið úrml
af
skófatnaði, alfatnadi, buxum,
fökkum,
postulíni, leir- og emailleruðum
vörum, /ömpuin 0. fl.,
er að vanda lang,-ó<lýr-
ast í verzlun
]. ]. tambcrtsen,
Aðalstræti 8.
Cggert Qlaessen
yflrréttarmálaflutningsiDaöiir.
PósUiússfræti 17. Venjulega heima kL
to—ii og 4—4. Tals. 16.
Vel duglegur seljandi og ábgggi-
legur verzlunarmaður (ekki viðvan-
ingur eða liðléttingur) getur fengið
atvinnu við verzlun hér í bænum.
Eiginhandarumsókn með af-
skript af meðmælum og tilskildum
launum, auðkennd »Verzlun«, send-
ist ritstjóra þessa blaðs fyrir 20.
þ. m.
143
„Gleymt henni! Nei, við höfum borið sorgarklæði yðar vegna í Fopsgötu
í fleiri ár, en eg fæ skýrt yður frá. En í allra heilagra nafni, hvernig —
»Eg giptist leynilega og sneri bakinu að leiksviðinu. Þér verðið að fyrir-
gefa mér, að eg tók hann Jim frá yður í gærkveldi?.
»Nú, það voru þá þér?«
»Eg átti meiri heimtingu á honum heldur en jafnvel þér gátuð átt. Þér
voruð varnaðarmaður hans. Eg er móðir hans«.
Um leið og hún mælti þetta hallaði hún höfðinu á honum niður að sér, og
þegar þau stóðu svona með vangana saman, sást ættarmótið svo ótvírætt á and-
litum þeirra, að eg furðaði mig á því, að eg skyldi ekki hafa ráðið í þetta fyrsta
daginn, sem eg sá þau bæði saman.
»Já«, sagði hún ennfremur, »þetta er drengurinn minn, og hann hefur frels-
að mig frá því sem verra er en dauðinn, eins og Rodney systursonur yðar getur borið
um. En samt sem áður voru varir mínar lokaðar og það var ekki fyr en í gær,
að eg gat sagt honum frá því, að eg væri móðir hans, sem hann með við-
kvæmni sinni og þolinmæði hefði leitt aptur til lífsins«.
»Uss, móðir mín«, sagði Jim og kysti hana á vangann. »Það fer nú bara
ekkar á milli. En segið mér sir Charles, hvernig fór hnefleikurinn?«
»Frændi yðar mundi hafa getað sigrað, ef hringurinn hefði ekki verið rofinn
af einhverjum þorpurum«.
Hann er ekki frændi minn, sir Charles, en bæði mér og föður mínum hef-
ur hann verið tryggari vinur en dæmi eru til um víða veröld. Eg veit aðeins
einn mann, sem hefur sýnt mér aðra eins trygð«, bætti hann við og greip hönd
mína »og það er minn kæri gamli vinur Rodney Stone. En eg vona annars,
að hann hafi ekki meiðst mikið«.
Eptir eina eða tvær vikur kemst hann aptur á fætur. En eg verð að segja
það, að eg skil ekkert í þessu öllu saman. Eg hef ennþá ekki fengið að heyra
neitt, sem geti réttlætt það, að þér rufuð skuldbindingar yðar«.
»Komið þér inn roeð mér, sir Charles. Eg er sannfærður um að þér mun-
uð brátt viðurkenna, að mér var ómögulegt að komast hjá því. En ef mér
ekki skjátlast, þá er það sir Lothian Hume, sem kemur þarna«.
Guli vagninn var kominn f trjágöngin og að vörmu spori staðnæmdist hann
fyrir framan dyrnar. Sir Lothian hljóp út úr vagninum, þungbúinn á svipinn
eins og þrumuský.
»Verið þér kyr, Corcoran«, sagði hann og eg kom snöggvast auga á græna
frakkann, sem sagði til, hver förunautur hans var. »Jæja«, sagði hann svo og
leit í kringum sig með þóttasvip, »mér þætti vænt um að fá að vita, Iiver hefur
verið svo ósvífinn að gera svo ströng boð fyrir mig hingað í mitt eigið hús, og