Þjóðólfur - 30.09.1910, Blaðsíða 2

164
ÞJOÐOLFUR.
víkur eru birt. Málið virðist velta
á því, hvað þessi skjöl segja, og
skal því það birt at þeim hér, sem
máli skiftir:
Útdráttnr lír kanp-
samuiiisri Jóns JeiiS'
sonar og Brilloii-
ins. bag's. 10.
Okt. 1SH)S.
• 2. Þessi lóð (c lóð
sú er Br. kaupir) ligg-
ur í suðvestur og vest-
urhluta landeignar hr.
Jóns Jenssonar ( hinu
svo kallaða félagstúni,
frá sjavarbakkanum
að pvi svœði sem
takmarkað er oi/ uj-
markað með korti
pví, sem afhent verð-
ur. bœarstjórn ltvík-
nr lil handa bypg-
ingarnefndinni.
3. Af pessari lóð eru
niutiu og prjár áln-
ir fjörnspitda (bor-
clure de mer) og ber
ekki að mæla flatar-
mál lóðarinnar nema
fjörtfu og fimm áln-
um frá stórstraums-
flæðarmáli. Þessar 45
^lnir á að rnæla til
norðausturstakmarka
hinnar seldu lóðar.
lin pað er áskitið,
að pessi .9.« álna
fjöruspilda, og sem
e.r 4.5 álnir á breidd
lil norðausturs jen
pessi fjöruspilda er
miklu breiðari í sað-
vestnr — (útsaðursl-
horninuj sé óskornð
eignarlóð franska
spitalafélagsins, sem
vetur girt hana og
notað hana til fullrar
eignar, sérstaklega
lil pess að gera par
bryggju til afnota
fyrir konsiílatið og
frönsk skip. Ilins
gegar eru lierra Jón
Jensson og spítala-
stjórnin, eftir heim-
ihl stjórnarnefndar
og forstöðunefndar
spílalanna, ásátt um,
að bjóða bœnum ó-
keypis á pessari
spildu með fram
sjónum vcnjulegl
svœði til afnota, lil
pess að gera par
veg, gölu eða skipa-
klöpp, án pess að
slíkur vegui- cðagata
geti hindrað frjátsan
aðgang að sjónum
frá lóð spitatafétags-
ins, en pó mcð pví
skilyrði að pessir i
vegir verði virkitega
gerðir og ekki látið
nœgja að gera ácctl-
anir nm pá. E/
pessi götu-, vegar-
eða skipaklappar-
gerð,gerir pað nauð-
synlegt að rifa nið-
ttr bryggjn, sem spi-
tatafélagið kann að
byggja, jiá áskilur fé-
iogið sér rétt til að
krefjast endurgjalds af
bænum fyrir pau mann-
virki, sem gerð hafa
verið.
6. Hr. Jón Jensson lýsir
pvi yfir, að engar kvað-
ir hvíli á pessari eign
hansc
Eí'tirrit nr fundar- j
gerð byggingar- I
nefndar 0. Okt. I
190S.
Ar 1908, Föstudag-
inn þ. 9. Okt. átti bygg-
ingarnefndin fund með
sér og fór þannig
fram:
1. Það hefir orðið
að samkomulagi milli
byggingarnefndarinn-
ar annarsvegar og
Jóns Jenssouar og
Halldórs Jónssonar
hinsvegar, lóð sú, er
þeir selja konsúl Bril-
louin sem fulltrúa
franska spítalafélags-
ins (Dunkerque skuli
ákveðin þannig: vest-
urhlið hennar sé al-
staðar 80 álnir frá
vesturtakmörkum fé-
lagstúns. Lóðin sé 93
álnir á breidd frá austri
til vesturs, en 129
álnir frá norðri til
suðurs, reiknuð frá
fyrirhuguðum sjávar-
vegi, en efri brún þess
vegar er áætluð 45
álnir frá stórstraums-
flóðsmáli í austurhorn
lóðarinnar.
Svæðið milli hinn-
ar seldu Ióðar og sjá-
var, fær bferinn ó-
keypis undir veg og
skipaklöpp. En þang-
að til bærinn notar
þennan rétt, hefir
kaupandi fullan rétt
yfir þessu svæði, og
jafnframt rétt til að
setja þar bátabryggju
eins og hann líka á
að fá frían og óhindr-
aðan aðgang að sjón-
urn, eiiinig eftir að
bærinn hefir tekið
lóðarræmuna tii not-
kunar.
Mumwirki pau, er
gerð kunna að hafa
verið á lóðarrœm-
unni meðfram sjón- \
um og framundan í
henni, ber að nema \
burtu, bœnuni að j
kostnaðarlausu peg- j
ar bœrinn tekur
lóðarrcemuna til not-
kunar, ef pess verð-
ur krafist.
Fundi slitið.
Páll Einarsson.
Kristján Þorgrimsson.
Sig. Thóroddsen.
Sveinn Jónsaon.
K. Zimsen.
Auk lir. Jóns Jenssonar á 11 i lir.
JJjörn Jónsson ráðherra o. 11. hlut
í binni seldu lóð, og fengu 2000
tranka i sinn Jiint hvor jieirra, en
öll var lóðin 10 þús. franka. Hr.
Jón Jensson er milligöngumaður við
kaupin. Hinir undirskrifa ekki
samninga, en samþyktu þá að
YER8LUNIN DA6SBRUN REYKJAYÍK.
Nú eru stærri birgðir komnar en nokkru sinni fyr af Nýjum, Smekklegum
Vörum, sem eg hef sjálfur valið í utanför minni í Sept.
VETRARKAPUR
VEFXADAk VÖRUR og FATNJÐUR
við allra hœfi. T I , T '
1 Jrlaraldur Arnason.
m
fyrir K0NUR.
frá 12, ö0—48,95, vmsar
nvjar gerðar.
Fvrir KARLA.
frá 14,50-—36,50, mjög gott
verð, vel saumaðar.
Fyrir
TELPUR og DRENGI
af öllum stærðum mjög ó-
dýiar.
Stærra úrval, en áður
hefir komið til höfuðstað-
arins. Vel gerðar en mjög
ódýrar
Vetrarkápur.
Höíuðföt
fyrir Konur og Börn.
Euskar I I ií f ui-
160 dus., 0,50—345.
Allur Fatnaður,
ytri sem innri, fr. Konur
og Karla.
'V' efnaðarvörnr
af öllum tegundum. Stærst
og best úrval.
Lægst verð í
DAGSBRÚN.
minsta kosli með móttöku síns hluta
andvirðisins.*
Þess Jier 1‘yrst vandlega að gæta,
að fundargerð byggingarnefndariim-
ar er degi fyr 9. Okt. 1908 til orð-
in en endanlegnr kaupsamningur þeirra
.7. ,/. og lirilloains 10. Okt. 1908. Ef
ósamræmi kynni að íinnast milli þess-
ara tveggja skjala, þá verður slíkt ó-
samræmi að koma niður áJóniJens-
syni — og ef til vill sameigend-
um hans, hr. Birni Jónssyni
o. n.
Samkvæmt 3. gr. kaupsamnings
á þar greind fjöruspilda að verða
áskoruð eign Spítalafélagsins. Að
hærinn eigi engan rétt yfir henni
eða til hennar, eftir því, sem hr. .1.
.1. gefur upj) í þessnin samningi,
sést á því ákvæði 3ju greinar, er
segir, að aðilar hap orðið ósátt-
ir nm að bjöða bœnnm hana imdir
veg, götu eða brgggju, þó gegn fullu
endnrgjaldi af bænum fgrir mann-
virki, er Spítala/jelagið he/ir Injgt og
og rí/a þgrfti, ef bœrinn tceki spild-
nná til fgr sagðrar notkunar. Það
er því liér aðeins um tilhliðrunar-
semi við hæinn að ræða af hálfu
kaupanda, en enga skgldu til að láta
af hendi eitt ferfettil hæarins. Loks
lýsir .1. J. því yíir í 6. gr. samn-
ingsins, að hin selda eign sé kvaða-
laus, þar með einkum og auðvitað,
að eignarréttur kaupanda verðí ekki
skertur, eða eign hans rýrð með
ítökum, skyldum »positifum« eða
»negatifum«.
Seljandi ábgrgist berum orðum
það, að heimild sín til sölunnar
þannig vaxinnar sé óvefengd og
óvefengjanleg að öllu leyti. En hvað
segir byggingarnefnd Reykjavíkur.
Hán telur bæinn vera eiganda mn-
rœddrar fjöriispildu, en leyfir kaup'-
anda að nota hana þangað til bœr-
inn þaij hennar sjálfur, og þá áskilur
hann sér rétt til, að mannoirki kaup-
anda á rænumni séu rifinán þess j
liann fái endurgjald jyrir.
Meðan því ekki er útkljáð með sam-
komulagi eða óvefengjanlegum dómi,
hvort bærinn hefir þennan rélt yfir
umræddri spildu, getur kaupandi
því ekkert gert á henni, án þess að
eiga það á hætlu, að bærinn komi
einn góðan veðurdag og rífi alt sam-
an, án þess að gjalda einn egrir
fyi'/
Jón Jensson segist í Pjóðólíi 9.
Sept. liafa mótmœlt áður nefndu á-
kvæði byggingarnefndar sem sér ó-
viðkomandi. Detla er dáindis lag-
leg »logik«. Það er eins og yíir-
dómarinn haldi, að það sé nægilegt
einuin seljanda, er heimild hans er
rengd til sölunnar, að mátmœla
þeim, er rengir, og að slik vefeng-
ing sé sér óviðkomandi. Mundihon-
um þykja slíkt nægilegt, ef hann
væri kanpandi?
Samkvæint kaupsamningnum 10.
Okt. var Jóni Jenssyni ótvírætt lög-
skylt að heimila kaupanda löglega
allan þann rétt, sem hann hét. Og
þó að hr. J. J. liaíi sjálfur talið sig
— rétt eða ranglega — hafa fulla
heimild til þannig vaxinnar sölu
fjöruspildunnar, þá átti hann sem
gætinn og samviskusamur maður
gagnvart kaupanda að benda hon-
um á ósamræmið milli loforða semj-
enda og staðhæfinga og ákvæða
byggingarnefndar. Af manni í hans
stöðu verður lika óneitanlega krafist
meiri vitsmuna og varfærni um slík
efni, en af ólögfróðum alþýðumanni.
Dað tjóar ekki að vísa kaupanda
til þess að höfða mál gegu bæar-
stjórn til þess að fá rétt sinn
yíir ræmunni, samkvæmt sainningn-
um, staðfestan með dómi. Það
hefði hr. Jón Jensson og þeir félag-
ar hans, átt að vera húnir að
gera fyrir löngu. Peir áttu að ta
sinn rétt til sölunnar þannig viður-
kendan.
Enn er eilt alriði, sem miklu skiít-
ir. Hin sclda lóð var er/ðafestn-
land. Það er föst venja, hér í bæ,
að ljaran fylgir ekki erfðafestulönd-
um, þótt þau liggi að sjó. Erfða-
festa er fyrst og fremst ræktunar-
réttur og gFasnytja-afnot, en um
hvorugt þetta er að ræða að því, er
til íjörunnar tekur.
Það virðist sem seljendurnir hafi
ekki aðgælt þetta. Félagar Jóns
Jenssonar hefðu líka átt að minna
J. .1. á þetta. Haíi yfirráð þeirra
verið venjuleg erfðafesta, þá er
Ijóst, að rélt yfir fjörunni áttu
þeir engan.
Ilr. Brillouin áleit, að sér hefði
verið óheimilt selt. Hann gat ekk-
ert um það vitað, hvort sú van-
heimild var hr. J. J. visvitandi eða
ekki. Hér er auðvitað ekkert um
það sagt. En til ]>ess að fá hotn.
i það mál var einn vegur, og lir.
Br. reyndi hann. Dað var sá veg-
ur, að heimta opinbera rannsókn
yfir hr. .1. .1.
Konsúllinn er úr landi, þar sem
er öllug réttargæsla og fyrr rann-
sakað mál, en maður sé staðinn að
saknæmu atferli. Fyrir því kom
Jionum eigi annað lil hugar, en að
valdstjórn í þessu landi, sem þyk-
ist vera mjög röggsöm og ekki fara
í maungreinarálit, mundi þegar láta
rannsaka málið, því allir vita, að
vanheimil sala er saknæm, ef hún
er vísvitandi og ef kaupanda er ó-
kunnugt um vanheimildina. En
livað skeður? Björn Jónsson úr-
skurðar, að engin slik rannsókn
skuli fram fara.
Því er ekki að neita, að ráðherra
slóð eigi sem þægilegast að vígi,
þar sem hann var einn seljandinn,
þótt Jón Jensson væri að vísu einn
í fyrirsvari fyrir lóðareigendurna.
Ef hr. J. J. reyndist sekur, j)á hefði
það fyrst og fremst hafl þær afleið-
ingar i för með sér, að seljendur
hefðu orðið skaðabótaskyldir gagn-
vart kanpanda, og hefði ráðhena
þá orðið að skila einhverju aflur
af sinum hluta andvirðisins fyrir
lóðina. í öðru lagi átti í hlut meiri.
háttar og kunnur maður, er ráð-
herra hefir efiaust þótt óliklegt,
sekur gæti verið um þá óhætu, er
honum var borin á brýn. En uru
þella atriði getur enginn, sem stend-
ur fyrir utan málið, lelt neinn bind-
andi dóm. Átti rannsóknin að leiða i
Ijós, hvernig • málinu lá. Báðherra
hafði skjölin til yfirsýnar, en þau:
eru ósamræm, eins og margbenti
heíir verið á.
Um skaðabótaábyrgð seljanda fyr-
ir vanheimild þeirra til sölunnar, er
þar á móti ekki vafi. Kaupandi átti,
allaf rétt til að krefjast hóta fyrir
það, að hann fékk ekki rétt sinn
eins og lofað var, því að ekkert við-
lil er fyrir hann að leggja fé íi
mannvirki á fjöruspildunni, meðarn
svo búið stendur.
Málaflutningsmaður konsúlsins vair
hr. Sveinn Björnsson, sonur ráðherra.
Honum gaf Br. umboð til að höfða
skaðahótamál i fyrra haust á hendur
seljanda lóðarinnar.
Þefta gerði hr. Sv. B. alls eigi og
er ekki farinn til þess enn. TiL