Þjóðólfur - 28.07.1911, Page 4

io8
ÞJOÐOLFUR .
Ef því héldi áfram, gat eg ekki
vænst jólagestsins míns. En tveim
dögum fyrir jól stytti upp og gerði
logn og heiðríkju, en á kvöldin var
heiðstirndur himinn og gaman að vera
úti á sleða. Eg sendi drengnum
skeyti og sagðist bíða hans á járnbraut-
arstöðinni, hann yrði að vera vel bú-
inn, og mætti til að koma.
Þá var eg glaður. Það var þung-
um steini létt af hjarta mínu, því að
nú fanst mér eg eiga skemtilega jóla-
nótt í vændum. Eg fór sjálfur í sleða
til járnbrautarstöðvarinnar, og var kom-
inn klukkutíma á undan áætlun lest-
arinnar, en eg ætlaði líka að kaupa
smávegis, því að nú átti mikið að
verða um dýrðir. Eg held, að menn
séu aldrei glaðari en þegar þeir ætla
að bæta fyrir eitthvað, sem þeir hafa
misgert.
Svo kom lestin, og með henni litli
vinur minn.
Eg tók hann í fang mér og þrýsti
honum að mér eins og eg ætlaði ald-
rei að sleppa af honum aftur. Hann
leit blíðlega á mig. Við settumst
í sleðann og ókum heim t' fljúgjandi
ferð. Húsið var hátíðlega uppljómað.
Konan mín stóð í dyrunum og tók
við jólagestinum litla.
Þá kom eg fyrst auga á, hve bleik-
ur hann var orðinn; augun sokkin og
andlitið tekið. Samvizkan sló mig.
En úr því að hann var loksins kom-
inn, þá átti hann ekki að yfirgefa
okkur fyr en hann væri orðinn hraust-
legur. Jólaborðið var sett og svo átti
að kveikja á jólatrénu og þá skyldi
hann verða glaður. Það var líka gleði
á ferðum það kvöld, við sungum og
lékum eins og við bezt gátum, og svo
var jólagjöfunum útbýtt. En þá kom
hann til mín og sagði:
„Hvernig verðskulda eg alt þetta,
eg sem ekki hef gert neittf"
„Nei, vinur minn, þú hefur ekk-
ert gert, en það var eg, sem rak þig
út úr húsi mínu, án þess þú hefðir
gert neitt ilt fyrir þér. Getur þú
fyrirgefið mjer það?"
„O! mér þykir innilega vænt um
yður!" sagði hann.
Já, það var sannarleg hátíð þessi jól.
Hún stóð Öll jólin og lengi á eftir.
Vini mínum batnaði og hann varð
nýtur maður, og er nú aðstoðarmað-
ur minn í starfi mínu.
En minningin um þetta sumar, þeg-
ar eg rak litla drenginn af heimili
mínu, hefur altaf verið mér viðvörun,
og hvöt til þess að vera mildur í dóm-
um um þá, sem bágt eiga.
(Þýtt).
— Án vitundar minnar hafði í síð-
asta bl. »Þjóð.« verið tekin upp eftir
»Lögréttu« svokölluð ályktun frá »Mið-
stjórn Heimastj órnarjlokksins«. Sú
ályktun hefir aldrei verið borin þar
undir atkvæði, því síður samþykt.
J. Ól.
Hvað er að frétta?
Steingr. Thorsteinsson skáld.
Norska blaðið „Verdens Gang", eitt
af helstu blöðunum í Kristjaníu, flyt-
ur 12. júní mynd af Stg. Thorsteins-
son og með henni vel skrifaða grein
um skáldskap hans og bókmentastarf,
eftir Jónas Guðlaugsson, sem þá er
í Noregi.
Vestur-íslendingar mintust áttræð-
isafmælis Stgr. Th. með samsæti í
Winnipeg og hjelt síra Jón Bjarna-
son þar aðalræðuna.
Mag. Guðm. Finnbogason er nú
f Khöfn og ætlar bráðlega að veija
þar við háskólann fyrir doktorsnafn-
bót ritgerð um heimspekisefni eitt-
’nvert.
Jóliann Sigurjónsson leikskáld í
Khöfn hefur samið nýtt leikrit, sem
heitir „Fjalla-Eyvindur“; er það nú að
koma út hjá Gyldendal á dönsku og
kvað eiga að leikast í Khöfn næsta
vetur. Það er og til í handriti á
íslensku og mun einnig verða sýnt
hjer á leiksviði í vetur.
Nú er sagt, að svo sje um samið,
að leikrit Jóhanns „Bóndinn á Hrauni"
verði leikið næsta vetur á Kngl.
leikhúsinu í Khöfn.
Prót við Khafnarháskóla. Þar
hefur nýlokið prófi í læknisfræði
Stefán Jónsson, með i. eink.
Lyfsalinn nýi, hr. Christensen,
sá, er nú er orðinn eigandi lyfjabúð-
arinnar hjer, kom hingað með „Sterl-
ing“ 15. þ. m.
Paul Hermann, þýski rithöfund-
urinn, sem hjer hefur áður verið á
ferð og samið hefur rit um ísland,
er nýlega kominn hingað og ætlar
að ferðast hjer um land í sumar.
Með honum verður Ógmundur Sig-
urðsson kennari í Hafnarfirði.
,IngolP, foringjaskólaskipið danska,
kom hingað 14. þ. m. og dvaldi hér
nokkra daga.
Verkfræðingur nýr er nýkom-
inn hingað, Jón H. ísleifsson. Hann
hefur í vor tekið verkfræðispróf í
Þrándheimi í Noregi.
Biskupinn fór í eftirlitsferð um
Snæfellsnes á miðvikudaginn og verð-
ur um þriggja vikna tfma í ferðinni.
Landlæknir fór f eftirlitsferð til
ísafjarðar með »Ceres« 26. þ. m.
Með skipinu fór og Magnús Stephen-
sen fyrv. landshöfðingi o. fl.
(Jifting. Á sunnudaginn var voru
gefin saman Þorl. H. Bjarneson ad-
junkt og frú Sigrún Ísleifsdóttír. Þau
fóru sama dag til útlanda með „Ster-
ling“.
Prófessor Ágúst Bjarnason fór
til Khafnar með »Sterling«.
Ráðherrans kvað vera von heim
með »Vesta« 7. ágúst.
Bát hvolfdi í Viðeyjarsundi síð-
astl. þriðjudag. Tveir menn voru á
bátnum. Varð mönnunum bráðlega
bjargað af bát, er var nálægt. Náðu
þeir sér fljótt aftur.
Ný brunastöð. Bæjarstjórnin hefir
ákveðið, að kaupa húseign og lóð
Stefáns Egilssonar múrara, Suður-
götu 13, til að byggja á hira nýju
brunastöð b arins.
Stöpulinn undir líkneskijóns Sig-
urðssonar er nú langt komið að reisa,
og lítur út fyrir, að mjög smekk-
lega verði frá honum gengið. Auð-
vitað eru þessir iáu menn, er geng-
ust fyrir borgaratundinum um dag-
inn, að reyna að finna að þessu verki,
sumir hverjir, en það verður að virða
þeim til vorkunar, þó þeir séu ekki
búnir að ná sér aftur eftir útreið-
ina, sem þeir fengu á fundinum!
Júlli.
Ág-ætur starfl.
Sérhver ætti að reyna að nota tækifærið
til þess að græða mikið fé með því að selja
vörur eftir stóru myndaverðskránni minni
sem er 112 blaðsíður að stærð; þar eru
hjólhestar, hjólhestahlutar, ór, úrfestar, næl-
ur, hljóðfæri, járnvörur, glysvarningur, vindl-
ar, sápur, leðurvörur og álnavörur. 50%
ágóði. Einstaklega lágt verð. Verulega
fyrsta' flókks vörur. Verðskrá og upplýsing
ar ókeypis og burðargjaldslaust.
Chr. Hansen.
Enghaveplads 14. Köbenhavn
Cggert (Slaessen
jlrrítlarmilillntDiDHiDaOar.
fósthósstrætl 17. ' Venjulega heima kL
to—11 og 4—5. Tals. 16.
Pantid sjálfir fataefixi yðar
beina leið frá verksmiðjunni. Stór sparnaður. Án þess að borga
burðargjald getur sérhver tengið móti eftirkröfu X Mtr. 130 Ctm.
breitt svart, blátt, brúnt, grænt eða grátt ektalitað alullar-li.X.ÆÐI
í fallegan, haldgóðan kjól- eða sparibúning fyrir einungis IO kr.
2,50 pr. Mtr. Eða 31/4 Mtr. 135 Ctm. breitt, svart, myrkblátt eða
gráleitt hamódins efni í sterk og falleg karlmannsföt fyrir adeins
14 kr. 50 aur. Ef vörurnar eru eigi að óskum kaupanda verða
þær teknar aftur.
Aarhus Klædeveveri, Aarhus, Danmark.
Klæðevæver €íling, Viborg Danmark
sender Portofrit 10 Al. sort, graat, inkblaa, inkgrön, inkbrun
finulds Ceviotsklæde til en flot Damekjole, íor kun 8 Kr. 85
Öre, eller 5 Al. 2 Al. bred sort, inkblaa, graanistret Renulds Stoftil
en solit og smuk Herredragt for kun 13 Kr. 85 Öre.
Ingen Resiko! Kan ombyttes eller tilbagetages. — Uld köbes 65
Öre Pd„ strikkede Klude 25 Öre Pd.
Ábyrgðarmaður: Jðn f>lnf«son.
Prentsmiðjan Gutenbreg.
53
Hann, sem var skuldunum vafinn —
átti óundirbúinn að leiða stúlku af
óbreyttum borgaraættum fram fyrir
þennan gamla stórbokka, og segja
honum, að hún væri konuefni hans.
Matthildur metorðagjörn, kvartaði
yfir óþægilegri aðstöðu sinni, og þrá-
bað hann að hætta, að halda trúlofun
þeirra leyndri. Nú bauðst honum
hjálp — hjálp bróður hans. En hvað
gamli frændi hlaut að verða hræddur,
þegar Hans setti honum tvo kosti; —
guð minn góður! hvílíkt ástand fyrir
Jobst frænda!
Og þó gat þetta orðið til þess, að
hann misti ættaróðal sitt. Var hægt
að hugsa sér nokkuð óþægilegra?
Albert beit sig í varirnar og gekk
út að glugganum. Snjórinn var orð
inn að krepju. Loftið var þungbúið
og óskemtilegt, gatan óþrifaleg. Það
fór ískaldur hrollur um hann. Það
var kominn tími til, að hann færi til
deildar sinnar. Staða hans útheimti
að hann flýtti sér.
Um leið og hann gekk niður af
54
hótelströppunum, datt honum alt í einu
í hug, að þessi nýfundni bróðir gæti
komið honum í slæman bobba. Orð-
rómurinn um tilveru hans gat orðið
banahögg á lánstraust hans sjálfs, og
fengi sá gamli, á Trottenborg, niður-
fallssýkiskast, við að sjá þann, sem
hann hélt fyrir löngu dauðan, þá var
úti um arfsvon hans, og þá var það
vafasamt, hvort bróðir hans mundi
draga sig í hlé fyrir alvöru. Það var
naumast hugsanlegt, að hann léti slík
auðæfi ganga úr greipum sér. Það
sem hann sagði í gær, var ef til vill
einungis afieiðing af víninu, sem hann
hafði drukkið, og þá mátti búast við
breytingu, þegar til alvörunnar kæmi.
Ungi heríoringinn gekk í þungum
hugsunum eftir hinni óþrifalegu götu,
fékk sér léttivagn, og þegar heim var
komið, lét hann geðvonsku sína bitna
á þjóninum. Þennan morgun var ó-
mögulegt að gera honum til hæfis.
Hnapparnir gljáðu ekki nógu vel, og
á einkennisfrakkanum sá hann örsmátt
fis. Þjonninn þóttist viss um, að herra
55
lautinantinn hefði drukkið fast kvöldið
fyrir; timburmennirnir bentu að minsta
kosti á, að svo hefði verið.
Á meðan þetta gerðist, sat óðals-
herrann á Trottenborg, barón Jobst
Trott, í lestrarstofu sinni. Ur glugg-
um hennar var ágætt útsýni yfir víð-
lenda skóga og lág fjöll.
Áfast við lestrarstofuna var bóka-
stofan. Hin þykka, útskorna eikar-
hurð stóð opin, og brann þar eldur í
ofni.
Baróninn virtist vera um sextugt;
hann var magur, og andlitið var harð-
legt og kinnfiskasogið. Hann hélt á
bréfi, sem hann hafði lesið hvað eftir
annað. Það leit út fyrir, að honum
þætti innihald þess allmerkilegt. Bar-
óninn var einsetumaður, og hafði einn
á hendi alla umsjón með hinum miklu
eignum sínum. Menn kölluðu hann
hlutabréfabaróninn, því hann var all-
mikill gróðabrallsmaður. Á landeign
sinni hafði hann sett á stofn stórar
verksmiðjur, en var þar að auki hlut-
hafi í ýmsum iðnaðarfyrirtækjum.
56
Hvað var merkilegt við innihald
þessa marglesna bréfs. Það var undir-
skrifað: Herbert, greifi af Lippe -
og kom frá Flórens.
Herbert, — greifi af Eippe. Ein-
búinn gráhærði studdi hönd undir
kinn. Eigandi þessa nafns hafði eitt
sinn orðið honum tii ógæfu. Vegna
þessa manns hafði hann mist unnustu
sína; vegna þessa manns hafði hún
rofið trúnaðarheit sitt og orðið kona
annars manns.
Nú var Jobst barón orðinn gamall,
og ástin dauð í brjósti hans. Hún
var lengi búin að hvíla í gröf sinni,
og hann, hinn hataði meðbiðill hans,
bjó í útlöndum með einkabarni sínu.
„Ertu ennþá reiður við mig, Jobst",
stóð í bréfinu. „Hefur þú, djúphyggju-
maðurinn og heimspekingurinn, sem
bækur þínar vitna um, ekki fyrir löngu
séð, að ástin er náttúruhvöt, sem vér,
vesælir menn, ekki getum við ráðið.
Hertha elskaði mig, og við vorurn
hamingjusöm; en þig skoðuðum við
sem ástfólginn vin og mikilhæfan mann.