Þjóðólfur - 04.05.1917, Blaðsíða 3

Þjoðolfur
31
bæði háfcíðleg og ánægjuleg. Lýsti
vígslumii Skúli prófastur Skúiason
í Odda og las upp æfisöguágrip
hins nýja biskups, því næsfc fiam-
kvæmdi vígslubiskup vígsluatnöfn-
ina frá altarinu, og loks prédikaði
hinn nýi biskup yfir texta dags-
ins. Vigslubiskup bar krtpu Jóns
Arasonar, og var það tilkomumik-
il sjón að sjá hann skrýddan
henni. Feir vom og ekki fáir,
sein nutu lítils annars af vígslu'
athöfninni en þessarar sjónar, því
að þreugsli og troðningur var
frarn í kirkju.nni, og heyiðist því
iila það sem talað var inni við
altarið.
Fað er framfaraspor, að biskup
landsins þarf ekki lengur að sækja
vígslu til Dantnerkur, enda royndi
sltkfc koma sér illa á þessum tirn
um. Fer hka vel á þvi, að menn
séu sjálfum sór nógir á sem flest
um svæðum.
Pað mun óhætt að segja, að
hinn nýi biskup er prestastéttinni
kærkominn í embættið og mun
njóta fulls fcrúnaðar hennai. Mun
hann og naumast verða garnail í
embætti sínu, ef honum teksfc ekki
að sannfæia menn um, að það er
alt annað en að biskupsembættið
sé óþöif staða, eins og þjoðmál'a-
skúmar og þingsnápar hafa verið
að halda að fólkinu hina síðaii
áratugi. Er það og ekki ofsagt,
að ef slíkum mönuum tækist að
fá viija sínum framgengt og eyði-
leggja elsta og helsta embætJi
iandsins, þá myndu þeir um leið
gera þjóð, sína að orðskvið og
spotti um allan hinn mentaða
heim.
Mannslát.
Nýdáinn (29. apríl) er á Stokks
eyri Torfi Magnússon fyrrum bóki
haldari. Hann var fæddur á Stað
i Griudavík 30. júlí 1835, sonur
Magnúsar prestsTorfasonar, prófasts
Jónssonar á Breiðabólstað í Fijóts1
hhð.
Torfi var til menta settur i
æiku, en hætti snemma námi og
tók að gofa sig við verzlun, sem
hann fekst við mestan hluta æfi
sinnar. Var hann nokkur ár bók-
haldari við Brydes verzlun í Vest
mamraeyjuin, en þvi næst var hann
í 25 ár bókhaldari við ýmsar verzl
anir í Reykjavík. í Ameríku
dvaldi hann í 9 ár og fekst við
verzlun. í nokkur ár var hann
veitingamaður á veitingahúsinu
Geysi í Reykjavík.
Eftir að Torfi hætti verzlunan
stöifum gerðisf. hann skrifari hjá
Magnúsi sýslumanni syni sínum,
fyrst, i Rangárvallasýslu en síðan
á Isafirði. •
Kvæntur var hann Jóhönnu
Bjarnesen. dóttur Pjeturs kaup
manns Bjarnesen í Vestmannai
eyjurn. Af 16 börnum þeirra
hjóna lifa 3 í Ameriku og 3 hér á
landi: síra Rikharð, bókari við
Landsbankann, Magnús, sýslumað-
ur og bæjarfógeti á Isafirði og
Guðrún kona Helga verzlunarstjóra
Jónssonar á Stokkseyri. Hjá þeim
hjónum dvaldi Torfi heitinn síðasta
árið og andaðist á heimili þeirra.
stöðvunum stöðvað, og hlé var á
sókn Bandamanna þar um 27. f.
m. En símtal við Reykjavík í
gær segir Frakka sækja á í
Champague.
Flogið hefir fyrir að Miðveldin
mundu reyna að semja frið við
Rússa sérstaklega, því hin núver
andi stjórn Rússa er ekki bundin
við loforð hins fyrverandi einvaldsi
keisara, og víst mun það, að
Bretar og Frakkar treysta nýju
stjórninni í Rússlandi miður vel.
En Branling foi ingi jafnaðarmanna
í Svíþjóð, hefir nýlega verið á ferð
í Pétursborg og segir engan friðar-
hug í Rússum, en hitt, segir hann,
að Rússar muni eigi hyggja á að
leggja lönd annara andir sig, og
kynni það að benda í att til friðar.
Af austurvígstöðvunum, Balkan
og Italíu fréttist ekkert.
Kafbátahernaðurinn fer versrn
andi og gerir Bretum mikið tjón.
Er ekki að sjá að þeir fái við
hann ráðið.
-- -----------
fjrdtíir.
Kolaskip frá Bretlandi til „Kol
og Salt“ i Reykjavík skotið í kaf
nýlega.
Island farið til Ameriku.
Gullfoss liggur enn í Reykjavík.
Lagarfoss væntanlegur bráðlega
frá Kaupmannahöfn með vörur til
Norður og Austurlands.
Tryggvi GuniiiU'ssón er á
batavegi.
Taugayeiki gerir talsvert vart
við sig í Reykjavík.
Leiðrétting. I greininni Jafn
vægi atvinnuveganna, í 6. tbl.
Þjóðólfs þ. á., öðrum dálki, stend-
ur : hvað fjármál snertir, en á að
vera fjdrmagn-, ennfremur á 4. d.
stendur : maímán. al. en að vera:
marsmán. sl.
Atvinna óskast.
Duglegur maður óskar eftir at-
vinnu í sveit frá 14. maí. Uppi
lýsingar í prentsmiðjunni.
BUrgarine
feest ■ verzlun
ANDRÉSAR JÓNSSONAR,
J2áreft
í undir og yfirlök, fleiri tegundir
í verzlun
Andrésar Jónssonar
Ritstjóri og Abyrgðarmaður:
Gísli Skúlason.
Ófriðurinn.
Af honum engin stórtiðindi.
Undanhald Þjóðverja a vesturvíg-
líólusótt gerir vart við sig í
Svíþjóð og Danmörku.
Skipaferðir. Ameríkuskipin
sögð farin þaðan af stað á leið
hingað.
Ceres komin til Bretlands.
Preutsmiðja Suðurlauds.
16
að henrii yrði ekkert um, þótt við lægjurn öll dauð í einni hrúgu.
Það er skárri stórmennskan í henni. Hún lítur niður á okkur,
eins og við værum einhverjir ræflai ; en það má hún eiga, að
hún er tveggja maki við alla vinnu“. Svo fór Guðiíður inn til
Hans gamia til þess að leita hugguuar hjá horium.
Fað vat' búið að bera inn kveidverðinn, en Hákon var ennþá
ekki kominn heim. Guðiiður huggaði sig við það að hann
myndi gista a prestsetrinu og komn, daginn eftir. Ragna fanst
hvergi hveruig sem leitað var.
„Eg skil ekkert í hvað orðiö er a£ stúlkunni", sagði Guðríð-
ur hálf önug.
Hans gamii réri sér órór á stólnum sínuin. t*eir timar voru
löngu liðnir, þégar hann bar sífeldan kviðboga íyrir ólátum og
strákapörum Rögnu. Nú var hún altaf vön að vera að verki
sínu. En hvað var þá orðið af henni.
„Fað er kalt í kveld og veitti ekki af að fá sér hressingu",
sagði Guðriður gamla og gekk að skápnum til þess að' ná þar
brennivínsflösku.
„Nei, nu lízt mér á“, kallaði hún upp i gremju, „ætlar þá
alt að týnast og fara í tröllahendui á þessu kveldi!"
„Hvað vantar nú?“ spurði Hans gamli stillilega.
„Brennivínsflöskuna" svaraði Guðnður leið í skapi.
„Ei<k: heflr Ragna tekið hana“, sagði Hans brosandi.
En Gnðríður stóð höggdofa á golfinu. Henni kom alt i einu
til hupar, að Ragna heííi cekið llöskuna og væ.ti farin út i far-
veðrið að lmta að Háko.ii.
„Guð hjálpi méi“, callaði liún upp yflr sig „þá er stúlkan
i voðr í3tCdö. Hann Hákon kann að bjargast einhvern veginn,
en Ragi.a vt cður úti“.
13
ísskurn, sem hélfc æstum tilflnningum í skefjum. Gæfist þeim
laus taumur mundu þær verða óstjórnlegar, hvort sem þær
beindust í góða átt eða illa, þvi að gott og ilt háði heljar bar-
áttu í huga hennar, það var uuðséð á leiftrinu 1 augunum og á
vörunum sem hún lokaði fast aftur.
Betur að ísskurnin um hj irta hennar fengi að bráðna tyrir
hægum sólaril, en að storm ir lífsins svifti henni burtu. En
geislar sólarinnar falla eigi á veg þess sem felur sig í skuggan-
um, og Ragna gerði ekkert til þess að nokkur sólargeisli næði
til hennar.
Fað var eins og Hans g imli stirðnaði upp við kaldlyndi
dóttur sinnar, og hún brá nú ekki lengur nokkurri ljósglætu á
dimma æfiferilinn hans. Hún var að vísu góð við hann af því
að skyldan bauð henni það, < n barnslega ástin var horfin úr
viðmóti hennar.
Menn voru nú hættir að iaka þeim feðginum með opnum
örmum eins og áður á bæjun þar sem þau bar að garði. Fað
var fremur af gömlum vana o j votkunsemi, að þeim var boðið
að vera. Aðeins Guðríði gömi i var ant um þau «nn, því hún
var aldrei vön að sleppa hemi'nni af þeim sem hún einusinni
hafði tekið trygð við, og henni áttu þau það að þakka, að fötin
sem þau voru í voru þokkalesv, þótt þau væru fátækleg.
Það var í nístings kulti <■ á jólaföstu að Hans og Ragna
komu að Arbæ sem oftar. £. ati auminginn dró kerruna eins
og hann var vanur, en nú var hann hættur að vera léttur í
spori; hann átti fult í fangi r., .ð að diagast áfram og hné niður
af þreytu, þegar hann kom í hlaðið. Ragna sem áður hafði
verið svo nærgætin við hann, skeitti nú ekkort um hann. Hún
kom föður sínum inn i\ stoíu, en þegar hún kom út aftur, stóð
Guðríður hjá hundinum og klappaði honum. Fegar hun sá,