Þjóðólfur - 21.09.1917, Síða 3

ÞJOÐOLFUR
89
ur völdum. Bráðabyrgðarstjórn-
Rússa heflr gert Kerensky að æðsta
hershöfðingja, en hann heflr aftur
falið herstjórnina á hendur Lexier
hershöfðingja, en Alexieff er for-
maður herforingjaráðs hans, og
undirstjórn þeirra stýrir Ruski liði
Rússa norðan til, er hann gamall
og dugandi foringji, en sunnan til
st.ýrir Diogonurov liði þeirra.
Síðustu skeyti segja Rússa sækja
á bæði á vígstöðvunum hjá Riga
og Dýnaborg, en merkust er sú
fregn sem Morgunblaðið flytur í
skeyti frá 15. þ. m. um að her-
manná- og verkamannaráð Póturs-
borgar krefjist þess, að friður verði
saminn sem fyrst.
Negn óánægja meðal Banda-
manna við Svía út úr því að
sendiherrar þeirra víða um heim
þykja hliðhollir Þjóðverjum.
..-&O+&-----
Yfirlýsing.
Að Kotströnd í Ölfusi er tauga-
veiki í einum heimilismanninum.
Sjúklingurinn er einangraður ásamt
konu er hjúkrar honum, og eng-
inn samgangur milli þeirra og
annara heimilismanna, og sótt-
hreinsað þar sem hann áður lá.
fað stafar því engin hætta af hon-
um íyrir þá sem koma á bæinn.
Eyrarbakka 10. sept. 1917.
Gisli Pétursson, héraðslaeknir.
hefir tapast aust'
an úr Mikiavatns-
mýraráveitu út á Eyrarbakka.
Finnandi beðinn skila honum til
Rórðar Jónssonar, Bjarghúsi, Eb.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Gísli Skúlason.
Prentsmiðja Suðurlands.
cFréttir.
Alþingi slitið á fundi í sam-
einuðu þingL þann 17. þ. m. kl.
ioV2.
Meutaskólinn verður settur þ.
1, okt., en aðeins 4. og 6. bekkur
taka þar nú til starfa.
Bisp hefir legið í Vestmanná-
eyjum og affermt þar salt. Er
ekki talið óserinilegt, að Eyrbekk-
ingar fá eitthvað af því, og væri
ekki vanþörf á því.
„Fálkinn" kom frá Færeyjum
til Reykjavíkur þ. 15. þ. m. og j
flutti aðeins einn bréfapoka — ;
stjórnarbréf að sögn. (Vísir).
Lagarfoss farinn af stað hing-
að á leið frá New-York fyrir fám j
dögum.
Sterling átti að fara frá Reykja-
vík á þriðjudagskvöld með þing'
menn umhverfis land.
Bankaráðsmenn íslandsbanka
voru kosnir af sam. þingi þeir
Bjarni Jónsson frá Vogi (frá 1918)
og sr. Eggert Pálsson (frá 1919),
hvor um sig til tveggja ára.
Endurskoðunarmaður Landsbank-
ans var endurkosinn, Jakob Möller,
ritstjóri.
Dánarfregn.
Látinn er á Eyrarbakka síða3tl.
miðvíkudag, Pétur Gíslason, fyrn
um útvegsbóndi 1 Ánanaustum.
Verður nánar minst, síðar.
Fjármarkið!
sýlt bæði hefi eg keypt af réttum
eiganda þess, samkvæmt marka-
skrá Bangárvallasýslu, og er farinn
að nota það bæði á sauðfé og
hross. — Selalæk 2. sept. 1917.
Rúgmél — Haframél ■*- Hveiti,
fl. teg. — Kaffi — Kaffibætir —
Cacao — Sjokolaði, fl. teg. —
Brjóstsykur — Saft — Tvíbökur
— Kringlur — Skonrok — Ostur
— Sykur, höggvinn og mulinn —
Rulla — Rjól, B. B. — Vindlar
— Cigarettur — Spil — Kerti,
fl, teg. — Grænsápa^— Kristal-
sápa — Sólskinssápa — Handsáp-
ur — Taublákka — Sódi — Salt
pétur — Maskíuolía — Sítronolía
— Gerpúlver — Natron.
Rúgkex
nýkomið í verzlun
Andrésar Jónssonar,
Ennfremur mikið af
Karlmanna utanyfir og nærfatnaði
— Kvennbolir prjónaklukkur —
Slifsi — Slæður — Drengjapeysur
— Fataefni á konur og karla, fl.
teg. — Sængurdúkur — Fiður í
yfin og undirsængur — Pappír —
Umslög — Blek og fleiri ritföng
— Skóiatnaður kvenna og karla,
gott efni (boxcalf), mun ódýrara
en annarsstaðar.
cTCnaRRur
Sig. Guðmundsson.
I . /
Verzlun Jóns Jénassonar
Stokkseyri
hefir nú fengið nægar birgðir af flestum nauðsynjavörum,
sto sem:
56
hrotið honum af munni. Ef hann reiddist var hann bæði napur
og harður í horn að taka, en öllu bráðlyndi hélt hann í skefjum;
það lét hann ekki hlaupa með sig í gönur.
Fyrsia árið réð glaðlyndi og æska of miklu hjá Ingiríði til
þess að hún gæti unað við þetta líf. Hún vildi ekki láta læsa
sig inni í þessum dimma bæ allan liðlangan veturinn; hún vildi
fá að taka þátt í glaðværð og skemtuuum annara. Porleifur lét
það eftir, en fór sjálfur með henni, og hvort sem hún tók þátt í
glaðværðinni eða sat og spjallaði, hvíldu ,augu Þorleifs stöðugt á
henni, ströng og alvarleg, og brosið stirðnaði á vörum hennai
og gleðiljóminn í augunurn sloknaði. Hún var ríkasta konan í
sveitinni, en allir kendu í brjósti um hana. Loks fór hún að
hætta að fara út af bænum, en sat við vefstólinn eða spann, og
lót sór lynda, að aka til kirkju á sunnudögum; en þangað fylgdi
Þorleifur henni líka, og stýrði sjálfur hestunum.
i, Loks rann upp fyrir henni sá hamingjudagur, að hún gleymdi
öllu mótlæti. Nú hafði hún eignast það sem hún gat elskað og
faðmað að sér með alln þeirri ást, sem áður hafði legið fjötruð
hjarta hennar.
Hún var aldrei vön að þora að lita í augu Þorleifs, en þeg-
ar hún nú rétti honum nýfædda drenginn þeirra, horfði hún í
fyrsta sinn í augu hans og sagði glöð i bragði:
„ Littu á Þorleifur, hvað drengurinn er líkur þér, augun í
honum alveg eins“.
Þá sá hún Þorleif brosa í fyrsta sinn; það var óvænt sjón,
sem hún þakkaði guði fyrir, og hefði henni þá getað skilist, að
til þess a,ð vinna ást Þorleifs þurfti á hugrelrki og kjarki að halda,
þá hefði sambúð þeirra orðið önnur og betri, því að hræðslu og
kjarkleysi hafði hann ógeð á.
Hann tók árenginn upp á sterkbygðu handleggina og hristi
53
Hákon „eg vil fá hana, sjálfa — og fá hana skal eg þótt eg þurfi
að taka hana með valdi“.
„Hamingjan hjálpi mér*, sagði gamla amma Rögnu, „hvaða
ógnar óhemja er þessi piltur, sem köm hingað áðan“.
Hans faðir Rögnu sagði ekkert, en hann neri saman lófum
og það var auðsóð, að nú líkaði honum lífið.
„Þú átt engan rétt á, að krefjast þess með valdi sem þú
hefir fleygt frá þér af þrekleysi", sagði Ragna stillilega.
Ástin heflr sinn kröfurétt og það er ást mín, sem krefst
þín aftur“, sagði Hákon.
Eg hefi svarið, að stíga aldrei fæti inn fyrir dyr á Árbæ“,
svaraði Ragna.
„Þá get eg flutt mig hingað til þín“, sagði Hákon.
„Það getur þú“, greip nú Hans fram í. „Heimilið hérna
þarf á ungum og duglegum manni að halda, og hún Ragna mín
giftist hvort, sem er aldrei neinum öðrurn en þér“. — „Hvað
segir þú um það, barnið rnitt"? sagði hann við Rögnu.
„Það er bezt að þú ráðir pabbi minn, eins og þú ert vanur“,
sagði Ragna. „Nú fer eg að skilja við hvað hún Guðríður átti,
þegar hún sagði: vertu góð við drenginn minn. Undir dauðann
eru menn stundum glöggsýnastir".