Þjóðólfur - 07.05.1918, Qupperneq 4

28
ÞJÓÐÓLFUR
Friðrik Bergmann
og
Stephan G, Stephansson.
Eg geri ráð fyrir, að ekki fáir
lesendur blaðs þessa kannist við
hinn ágæta kvæðabálk Stephans
G. Stephanssonar, „A ferð og
flugi", er Jón heitinn Ólafsson gaf
út kringum seinustu aldamót og
endurprentaður er í „Andvökum",
3. bindi. Sá Ijóðbálkur vakti mikla
eftirtekt, er hann kom út. £g held,
að pá hafi hérlandsmönnum mörg-
um fyrst orðið ijóst, hvílíkan and-
ans mann vér áttum, þar sem
Stephan G. Stephansson var. Þar
er lýsing á presti einum, er mörg-
um þótti gaman að, enda er hún
einkennilega mergjuð og ber vitni
um glöggva mannþekking og þá
skygni, er sá gegnum ljúfmann-
legt viðmót og fagnaðarmál, greindi,
hvað innar bjó, Lýsingin byrjar
svona:
Sem húskampar bunguðu enn. brúnir
bans fram,
og burstin á enninu bá
með innsigndum vindskeiðum var eins
og fyrr,
og valsaugun skjáblámagrá.
Og stoltið jafn laundrjúgt i Ijúfmensku
hans
og lundernið dulrátt og framt.
Eins þræsingslegt bros, sem forðum
mér fanst
— en framkoman prúðmannleg samt.
* ' *
*
Af bragðvísri hagfræði blendingur var
og bókviti bugsun hans hver.
Langlíf og víðkunn verða þessi
vísuorð, einkum tvö hin seinustu:
»/ dómnum hans milda um eðlið mitt alt
var óknytta getsökum lætt,
i sérhverri afsökun ásökun var
sem eitri í kaleikinn bættK.
Þá er „Á íerð og flugi“ kom
út, skildu menn þetta svo, sem
hér væri síra Friðrik Bergmann
hafður í huga, enda segir Stephan,
að presturinn, er svo er lýst, hafi
verið íslendingur (sbr.: „eg rak
mig þar öldungis óvænt á prest
og Islending rétt eins og mig").
En þessu neitaði skáldið mjög
fastlega, er hann var spurður um
það hér heima. Mig minnir, að
hann segði, að þar væri átt við
skozkan prest eða írskan), er
hann hefði verið kunnugur.
Eg hefi leiðrétt þessa heimfærslu
upp á síra Friðrik, svo að hún
væri ekki síðar tekin hugsunar-
laust í bókmentasögur og fræðirit.
S. G.
r
XJ tlendar íréttir.
Sókn á vesturvígstöðvum virð-
ist nú hafa hjaðnað, að minsta
kosti í bili, að því er ráða má af
seinustu símskeytum. Örskömmu
áður var og símað, að Þjóðverjar
hefðu gert árangurslaus áhlaup í
Fiandern. Og í seinustu skeytum
er ekki minst á orustur á vest-
urvígstöðvunum.
Friðarlega blæs ekki enn þá
fremur en fyrr. Bretum er ekki
hugur á að gefast upp, þó að illa
gangi þeim í bili. Þar sýna þeir
í því ,enn sem fyrr seiglu sína og
viljaþrek. í Morgunblaðinu er birt
símskeyti til danska blaðsins
„Politiken" frá fréttaritara þess í
Lundúnum. Þar segir svo:
„En hvernig sem alt fer, þá er
eigi að tala um það að friður
verði saminn. Bretar eru eigi sigr-
aðir þótt her þeirra í Frakklandi
sé gersigraður. Þeir hafa flota sinn
eftir og geta með honum varnað
Þjóðverjum þess, að setja her á
land í Englandi. Auk þess hafa
þeir mikinn her heima fyrir. Þá
fyrst mundu og Bretar leggja fult
kapp á það að efla og bæta flot-
ann, ef þeir yrðu að hætta ófriðn-
um á landi. Auk þess eiga þeir
Bandaríkin að bakhjarli og þau
auka stöðugt her sinn og flota.
Og þótt Bandaríkin komi of seint
núna, þá koma þau ekki of seint
næst.
Frá Þýzkalandi er það merki-
legt að frétta, að í Prússlandi hefir
verið glímt við að rýmka ko3n-
ingarréttinn. Var símað, að ríkis-
kanzlarinn hefði heitið því, að al-
mennur og jafn kosningarréttur
yrði lögleiddur þar. Enn barst
hingað símfregn um, að ákafar
deilur hefði orðið á þingi Rússa
um þetta merkilega nýmæli, og
að stjórnin hefði lýst yfir því, að
hún ætlaði að neita allra stjórn-
skipulegra ráða til að koma kosn-
ingaumbótum fram. Loks kom
skeyti á laugardaginn, að fulltrúa-
deild prússneska þingsins hefði felt
kosningalagafrumvarp stjórnarinn-
ar við aðra umræðu.
Ritstjóri:
Sigurðnr Guðmuudsson.
Sími 709.
Prentsmiðjan Gutenberg.
98
„Yeslingurinn0! hugsaði hann, „en hvað henni hefir fundist
hún vera einmana. Tatarar þola ekki einveruna eins og við bænd-
urnir; þeir vilja vera margir í hóp saman eins og dýrin".
Míra gerði hvorttveggja, að gráta og hlæja. Aðra stundina
dansaði hún umhverfis Þorleif, en hina stundina fleygði hún sér
með grátekka að brjósti hans.
Þorieifur ætlaði að hrinda henni frá sér, en hafði ekki þrek í
sér til þess; hann stóð eins og töfraður og gat ekki hreyft sig
úr sporunum, og áður en hann gat áttað sig, var Hans horfinn
út úr selinu.
„Eg skil hvorki í sjálfum mér eða þér, stúlka“, sagði Þor-
leifur, „eg hefi aldrei hræðst úlfa né birni um dagana, en við
þig er eg hræddur, og þó þrái eg að vera hjá þér“.
Þá horfði hún á hann brosandi með tárin í augunum og
sagði:
„En eg skil okkur bæði. Mér lízt betur á þig en nokkum
annan mann. Eg get ekki farið burtu héðan, nema þú farir með
mér, og þú — þú getur ekki án mín lifað, og verður að aum-
ingja eða deyr, þegar eg er farinn frá þér“.
Svo grátbændi hún hann og reyndi á allar lundir að telja
um fyrir honum, og lýsti því með töfrandi orðum, hvaða sælu-
líf biði þeirra, ef hann færi burtu með henni.
Þorleifur hlýddi á fortölur Míru eins og barn, sem sögð er
æflntýrasaga. Og Míra hló og réð sér ekki fyrir fögnuði, því að
hún hélt að björninn væri unninn.
„Jörðina þína getum við ekki tekið með okkur“, sagði Míra,
,,en hún verður þó altaf þín eign, ef þú vilt fara heim aftur.
Peninga þarftu heldur enga, ef þú fylgist með mér og þjóðflokki
mínum. Þar er frelsi og jöfnuður, og heimkynni okkar er hvar
sem vill um víða veröld.
Reglugjörð
um
viðauka við reglugjörð 23. janúar 1918
um sölu og úthlutun kornvöru,
sykurs o. fl.
Samkvæmt lögum 1. febrúar 1917, um heimild fyrir lands-
stjórnina til ýmsra ráðstafana út af Norðurálíuófriðnum, eru hjer-
með sett eftirfarandi ákvæði.
Skylt er heildsölum, kaupmönnum, kaupQelögum, brauð-
gjörðarhúsum svo og einstökum mönnum að gefa bjargráða-
nefndum þær upplýsingar um birgðir sínar af kornvörum, sykri,
smjörlíki og steinolíu, sem neíndirnar æskja.
Reglugjörð þessi öðlast þegar gildi.
Þetla er birt öllum þeim til eftirbreytni, sem hlut eiga að máli.
í stjórnamðl íilandi, 29. april 1918.
Sigurður *3ónsson.
Oddur Hermannsson.
Vatnsaflið vinnur fyrir Sími 404.
bændur landsins. Símnefni: Álafoss.
Klæða verksmið j an
„Álafoss“
hefir þá ánægju að geta tilkynt sinum heiðruðu viðskiftavinum,
að hún heldur áfram að vinna ■ fullum gangl, og getur tekið
á móti afskaplega miklu af ull til vinnu í
lopa, plötvi og band,
fyrir 1 æ g r i vinnulaun en tiltölulega nokkur önnur vinna fæst
unnin hér á landi.
Bændur! Það borgar sig eigi að nota handaflið til að
kemba. Látið Álafoss gera það — þér sparið stórfé með því.
. Allar upplýsingar viðvikjandi flutningum o. fl. fást hjá umboðs-
mönnum vorum.
Sendið því ull yðar strax til Afgreiðilu vcrkimiöfunnar
á Laugaveg 34, Reykjavík.
Klæðaverksmiðjan „Álafoss", Rvík.