Norðri - 01.01.1855, Page 5

V
inu árurn saman,“ afc „hvors sje vert afe bifcja
stjórnina, ef ekki þess, afc slíkum óvenjum mætti
linna“ og „afc vjer skulum verfca samtaka í afc
láta ekki amtmann hafa oss afc fjeþúfu, til afc
Icggja beztu bændur í einelti mefc málarerlum og
lögsíknum, til einbers skafca fyrir land og lýfc, og
stjórninni til minnkunar.“ J>etta og annafc eins eru
textar þeir sem Glópólfurinn predikar út af, og vill
og reynir afc s:ga oss Norfclendíngum upp til afc
trúa og framfylgja mefc sjer, en cf vjer nú ekki
hlaupum strax eptir þessari leifcsögn hans, þá
hefur hann allareifcu uppkvefcifc dóminn yfir oss
á 5. bls. þá erum vjer afc hans áliti „villuráf-
andi hjörfc án hirfcis“ og hverri búifc sje vifc „sál-
arháska.“ Gófcur er hirfcirinn (!!!) ætli þifc hlaup-
ifc ekki Norfclendíngar! þegar þifc heyrifc raust
hans svona fagra ár eptir ár ? Vjer getum nú
algjörlega Ieitt hjá oss afc hrynda þcssum sár-
meifcandi og lognu lastmælum um amtmann vorn,
því vjer vitum aldeilis fyrir víst, afc þafc lifir í sjer-
hvers fullíífca og fullvita Norfclendnígs brjósti, þakk-
lát tilfinníng yfir því hvafc anrtmafcur Havstein er
spar áþeirri brúkun jafnafcarsjófcsins, sem mögulega
verfcur hjá komist, og seinn og ófús til afc veita allar
gjafsóknir, þar sem beinlínis rjettindi einhverr-
ar persónu efca stiptunar ekki útheimta þafc; um
klaustramálefnin þarf ekki afc tala, þafc er öll-
um Norfclendíngum kunnugt, afc hann Iætur um-
bofce- enn ekki jafnafcar - sjófcinn bera þá kostnafci
og þafc hlaut iíka sá afc vita, sém haffci afskipti
af Bleiksmvrardals máliiiu vifc landsyfirrjettinn,
og mun þafc liafa verifc af líkri náttúru og sel-
stöfcumálifc er efca verfcur.
þafc mun hjer fyrir utan vera fleirum enn
oss fáeinum bændamönnúm í fersku minni, afc
þafc var þessi amtmafcurinn sem mefc fylgi sínu
og embættislegu þreki, fríafci ekki einasta Norfcur-
og Austur-amtsbúa, heldur alla landsmenn, vifc
þá 9000 rd. álögu, sem búifc var afc ætla þeim
afc snara út í endurgjald þjóiþíngskostnafcarins
1851. Nei! vjer erum ekki svo óliyggnir efca afc-
gæzlulausir NorfclendíngaV, afc vjer ekki sjáum
hvafc afc oss snýr, og þetta allt mátti Norfclenzka
bónda greyinu vera kunnugt, eins og oss (ef
hann nokkur er) hefti ekki heipt og hatur vifc
Havstein, verifc búifc svo afc alblinda sálarsjón hans,
afc óttast mætti fyrir, afc honum birti ekki fyrir
augum, fyrri enn svo er komifc, afc hann mætti
óska þau heffcu aldrci opnast; og þó þjófcólfur á-
líti oss sem vilhiráfandi saufci án hirfcis, þá er
oss enn nú svo bjart fyrir augum, afc vjer sjá-
um og þekkjum mun þeirra manna, sem vilja
unna oss allra mögulegra hagsmuna, og sem flestra
ærlegra skildíngsvirfca, frá hinumv sem enga kostn-
afci efca peníngagreifcslur og nýjar álögur vor-
kenna fátækari alþýfcu, heldur jafnvel þvert á móti
stufela sjálfir ti! af aiefli afc tæma vasa bænda
meír ýmislegum, stundum rnjög óhyggilegum og
ísjárverfcum uppástúngum og fortölurn, og þar
á mefcal vilja koma á sveitastjórnarþíngi í Reykja-
vík, afc afloknu hverju alþíngi, nýju þjófcþfngi
strax í sumar, Ifklega án afc leita um þafc álits
og meinínga nokkurra landsmanna, og brúka
þar fyrir utan óþokkasælt og eigingirnislegt betl
og hrak-blafcapráng, til útörmnnar landi og lýfc,
en sjálfum sjer til munafcar og bílífis, m. fl.
Vjer gaurigum afc því vísu, afc amtmafcur vor
Havstein, bæfci álíti sig ofgófcan til og hafinn yfir
þafc, afc svara efca hrynda þessu lijer afc framan
umfalafca lastabulli þjófcólfs, og liann viti eins og
vjer, afc enginn festi lengurá því trúnafc; en engu
afc sífcur er þafc svo meifcandi bæfci embættisverfc-
ugleika sjálfs hans, og þar fyrir utan ntannorfc
og sóma amtsbúa hans, afc því leyti brjefifc á afc
vera ritafc í eins þeirra anda, og höfundurinn
sýnist þar fyrir utan, treysta því, afc Norfclend-
íngar muni vilja taka ntefc sjer hiut í skammar
ummælum lians og meifcyrfcum móti amtmanni
Hav-stein,þá skorum vjer hjermefc bæfci í nafni sjálfra
vor og allra æriegra Norfclendínga á amtmanninn, afc
hann láti þetta ekki svo búifc standa, heldur á
þann hátt, sem embættisstöfcu hans er sambofcifc,
dragi ábyrgfcarmann þjófcólfs til ansvars og hegn-
íngar fyrir þessa jafn svívirfcilegu,. sem fá heyrfcu
breytni móti honum, sem háyfirvaldi í landinu,
og svo þafc leifcist í Ijós hvort nokkur, og þá hvor
Norfclendíngur heffci smánafc sig, og oss, mefc því
fyrirhlýtta brjefi frá 1. október 1855.
þafc eru enn nú eptir fáeinar athugasemdir, sem
oss kcmur til hugar afc gjöra vifc Norfclenzka bónda
brjefifc (svo kailafca). Höfundur þess telur þafc mikifc
heppilegt, afc amtmafcur bar nifcur á Olsen, og vjer
erum honum þarí aldeilis samdóma, því þafc er ætífc
mikifc vifckunnanlegra og mannlegra, afc etja kappi
vifc einhvern stórbokkan heldur enn líiilmagnan, og
varla þarf heldur afc óttast fyrir því afc Olsen missi
rjettar síns í selstöfcu og rekaítaka málinu, vegna
þess hann hafi ekki efni, vit, vilja og þrek nóg,
afc halda því til þrautar, því Mammon er — sem
allir vita — sterkur gufc, og afl þcirra hluta, scm