Norðri - 26.05.1855, Síða 4

64
F r á útlöndu 111.
16. þ. m. kom kanpskip, er þeir Jakobssynir eiga, á
Grafarós; bafíii þaþ ’reriþ um mánuþ á leiíiinni. þaþ er
sagt eptir því, aþ vetur hafl vííia veriíi harílur erlendis og
ísaliig mikil, og dönsk kaupför frosii) inni eins og á%ur er
getiþ. 20 þessara höfþ'n verií) búin a6 taka leibarbrjef til
íslands. Rúgnr er nú sag?)ur á Grafarús 10 rd., grjón 12
rd., kaffi og siknr 24 sk., brennivín 24sk., lýsi endaíbetra
ver6i enn í fyrra, en tólg miíiur. — Enn þá helzt strí6ife
viþ, og Enskir voru búnir a6 senda skip sín af sta6álei6
til Eystrasalts. Frakkar höf6u líka veri6 a6 búa sig til
ferþar þánga6. Mælt er, aí) Austurrfkismenn sjeu enn ekki
ráSnir í, hvort þeir mundu heldur veita sambandsmönnum
eí)a Rússum Íi6. Sagt er, aí> Nikulás heitinn hafl, í andar
slitrunum, tekií) ei6 af syni sínum, er keisari var6 eptir
hann, a6 halda áfram strííúnu. Rússar eru, a6 sögn, bún-
ir aí) breyta öllum herskipum sínum í gufuskip.
lannalát.
11. júlí í fyrra sumar fór Einar bóudi Hálfdánarson á
Hóli í Hjaltastaftaþínghá heimleií)is úr kaupstaí) af Seií)is-
flrbi. Einn nágranni hans Tar honum samferíía og svo 2
krennmenn; var Önnur dóttir hans. f>egar þau komu aí) á
einni á leiibinni, fór samferí)amaí)urinn yfrum. Áin er lítil,
en flugstraung meí) fossum. Einar reií) fola ótömdum. I
mic)ri ánni stób folinn kyrr. Samferibamaburinn baí) Einar
bí?)a sín þarna. En í því bili stökk folinn upp og fleygfci
manninum af sjer; tók straumurinn hann og renndi fyrir
foss, því va?)ií) er á foss brún. Samferftamafturinn óí) út
í ána neftar og vildi taka móti Einari. En hann bar svo
hart aí), ab mafcurinn fjell og fóru báí)ir ofan fyrir æí)i há-
an hengifoss. Samferí)amanninum skolaí)i upp á eyri neí)ar,
og var hann illa leikinn, en ekki stórmeiddur. Nebar rak
Einar upp og var hann örendur; höfuí)ií) hafí)i laskazt.
Einar heitinn var aldraihur mabur og mjög lúinn. Hann
var góí)ur búhöldur, drjúgur gáfumaftur og dável aí) sjer,
guíihræddur, vandaí)ur og gætinn í orfcum og athöfnum,
hinn þolinmóhasti og stilltasti í öllum mannraunum. Hann
var jafnlyndur og góibglaibur, gestrisinn og greií)ugur, skil-
vís og reglusamur og kom fram til gófts, hvar sem hann gat.
Framferfci hans var eptirbreytnisvert og atburfoirnir vií)
fráfall hans geta verifc til varúí)ar öllum, sem þarfa aí) fara
yfir hættuleg vötn.
23. júlím. í sumar sem leií) anda?)ist á Gilsárvalli í
Borgarflr?)i (austur) ekkjan Steinunn J>óribardóttir (bónda
Gíslasonar á Finnstöí)um) hálf sjötug, merkis - og nyt-
semdar-kona í sinni sveit. Hún var einhver bezta yfir-
setukona og ljósmót)ir aí) meira enn 200 börnum. Bar
þaí) mjÖg sjaldan vií), at) barn fæddist andvaua, sem hún
tók móti, og ekki minnast menn þess, aí) nokkur kona, sem
hún var hjá, dæi aí) barnsförum. Hún var vel ab sjer, ná-
kvæm, hyggin og úrræfcagóí) at) lækna margskonar útvortis
sjúkdóma og marga innvortis; svo hún var lfka at) því leyti
mikill bjargvættur sveitar sinnar, sem er svo fjærri læknis
hjálp. J>egar einhver veiktist í sveitinni, var hún sótt, og
▼arí) þaí) jafnan ab góSrn hvarfi. Svo var mikil góftvild
hennar, áræ?)i og hreysti, a?) aldrei var svo ástatt og aldrei
svo vont Te^ur efta færi, þegar henuar var vitjaft, ab hún
færi ei samstundis, hvort sem var yflr fjöll e$a byggft, ef
nokkur karlmaftur treystist aí) fara; hvatti hún jafnan hug
manna til dugnaftar, en latti aldrei. J>essum nytsemdar og
hjálparstörfum hjelt hún trúlega fram 8 ár, ^em hún var
ekkja, og var eins og ellin og lúinn bugafti Iftií) huga henn-
ar og dug.
Ariib 1840 missti Steinunn sáluga mann sinn Stefán
bónda Olafsson nærri áttræí)an. Ilann var afbragí)smaibur,
vitur og stilltur, gófcgjarn og framkvæmdarmikill, og mátti
segja, ab hann heföi kennt konu sinni dyggft og dugnaí),
hugprý&i og hjálpsemi; en drottinn liaffti gjört hana hæfa
til aft nema þessa kosti. Stefán sál. var 4. maí)ur frá
Stefáni prófasti, skáldinu í Yallanesi. J>egar hann var 14
vetra, varb hann fyrirvinna hjá móí)ur sinni eptir bruua
harÍbærií) mikla, og fórst þaí) furí)u vel. Um þær mundir
bauí) sjera Eiuar í Yallanesi, móí)urbróí)ir Stefáns sál., aí)
taka hann og keuna honum, en hann mátti ei þiggja þaí)
og sá hann sig jafnan eptir því; þvf hann var námfús og
vel aí) sjer. J>egar hann var 16 ára, hjelt hann undir skíru
Steinunni, sem varí) kona hans, og sagfti þáígamui: „Hún
veribur nú konan míníl, og baí) aft gefa sjer barnií). 17 ár
bjó hann mefc mót)ur sinni í Eyibaþínghá. Yori?) 1804
flutti hann sig at) Gilsárvelli og bjó þar 4 ár meí) bústýru,
sem hann ætlat)i aí) eiga. En hún dó. J>á baí) hann
Steinunnar 19 ára gamallrar, og gekk aí) eiga hana. J>au
áttu 6 börn og lifa 4 þeirra nú. Skömmu eptir aí> Stefáu
sál. kom í Borgarfjörí), varí) hann hreppstjóri, og hafibi þaí)
embætti á hendi undir 30 ár. f>egar sáttanefnd var sett í
Borgarflrfti 1837, varí) hann sáttamaí)ur, en sagibi þat) af
sjer 1844. Aft þessum störfum vann hann meí) heiibri og
sóma eins og öllu, sem hann tókst á hendur; því hann var
gufthræddiar maibur, skynsamur og ráftdeildarmikill, gætinn
og framkvæmdarsamur, úrrælbagóíiur og hinn ráfthollasti.
Búmaibur var hann mefcal hinna fremstu, bezti húsbóndi,
faibir og ektamat)ur. Hann var furibanlega hygginn og ná-
kvæmur í lækníngum \ib menn og skepnur, og ætíí) reÆu-
búinn aí) leggja allt fram, sem hann gat, ö?)rum til hjálpar
og raunaljettis. J>aí) voru því helztu úrræ<bi allra í haus
sveit, meí)an hann lifí)i þar, at) leita ráí)a hjá honum og
konu hans í öllum vaudræí)um af efnaskorti og veikindum
manna og skepna, og fylgdi ávalt hamíngja öllum tillögum
hans og aí)gjörímm. J>egar misklíibir og ágreiníngur kom
upp, var leitaib hans ráí)a, og er því brugíúí) vií), hversu
vel honum tókst &b mi<bla málum og halda viT) friibinuia,
því hanu var sjálfur frií)samur, sanngjarn, sáttfús og um-
burlbaríyndur.
J>a<b er vert a?> minníng þessara merkishjóna lifl í
þakklátri eudurminníngu þeirra, sem þekktu þau, og margir
keppist vlí) aí) feta í fótspor þeirra. Heppin er sú sveit,
sem hreppir og nýtur lengi þvílíkra. S. G.
Pappfrssmí'bjurnar í greifadæminu Edinburgh búa til
á hverjum degi pappír 150 enskar mílur aí) lengd og 5 feta
breiftan og menn reikna, at) þær 360 pappfrssmiibjur, sem
eru í allri Stórbritanníu búi daglega til hjer um bil 2100
mílna lángan pappír.
Ritstjóri: B. Jónsson.
Pr«ntal) í prentsmifcjunni á Akureyri, af Helga Helgasyni.