Norðri - 24.01.1857, Qupperneq 2

10
stjórnina um a& fresía m;ílin!i. þó gctum vjer
ekki neita& |)ví, af) oss virfist niinni hluti nefnd-
arinnar hafi haft Ijósasta hugmynd um hvah hatin
viidi, og hei rri stefnunni var fyigt frarn nief
mestii kiippi, enda varb hún ofan íi, eins og vifc
mátli bú&st, þar sem ailur fjöidinn var á báfcuin
áítum, og vissi ekki hvafc xír skyldi ráfca.
þ>afc er enginn efi á því, afc margt er goít
og nýtiiegt í frumvarpi stjórnarinnar í þessu máli,
enda Jiaffc' hún banarskrá alþingis 1853 vifc afc
styfcjast; þó virfcist oss, afc þeir þingmenn hafi
haft rjett fyrir sjer, sem svndist þ>afc ofrnjög af
útlendum toga spunnifc, sem ekki áiti vifc hjer á
landi eins og öilu nú til hagar hjá oss, Oss hef-
nr ekki getafc betur fundizt, en afc þingifc hafi gjört
öldungis rjett í því afc beifcast aptur afc sýslunefnd-
ir yrfcu settar, því alit virfcist benda til þess, afc
þær sjeu naufcsynipgur miliilifcur miili hreppsnefnd-
anna og æfcra úrsktirfcarvalds; og þafc virfcist mjög
óiientugt afc þurfa afc fara til amtsráfcsins rnefc
hvafc eina smávegis, sem hreppsnefndum kann aö
bera á milli, enda má gjöra ráfc fyrir, afc sýslu-
nefndir sjeu miklu betur færar afc skera úr þess
konar máium en amtsráfcifc getur verifc.
þ>afc var annar galli á arntsráfcunum, sem líka
var mikils verfcur, og þafc var hve fióknar kosn-
ingarnar til þeirra voru. þafc beffci reyndar ver-
ifc nokkur bót í máli tieffci bætt verifc úr því, eins
og Viibjálmur Finsen fór fram á, en amtsráfcin
voru hjer ekki hafandi, nema líka væru sýslu-
nefndir; en þcss konar stjórn heföi einsogþing-
inu fannst orfcifc of margbroiin og kostnafcarsöm.
Meiri hluti nefndarinnar var nú eins og a!It
þingifc á því, afc sýslunefndir væru ómissandi, og
aiiir virtust ánægfcir mefc ncfndarálitifc, þangafc til
kom til hins æfcra úrskurfcarvaids, þá gat eng-
um kornifc saman, og engir.n haff i þar neina ljósa
sannfæring á málinu. Meiri liliitinn vildi búa til
amtsráfc, sem þó ekki voru nein amtsráfc, því al-
þing átti afc kjósa í þafc og byskup, og virfcist
oss þafc fjarstætt, og engu hetra en afc amtmafcur
gjöri einn um þau mál, þcgar hann auglýsir
reikningana og ástand opÍRberra sjófca. Líka bjó
tneiri hlutinn til nokkttrs konar nefnd, þegar sýsl-
ur deildu sín á rnilli; þá skyldi einn fulltrúi frá
hverri sýslu ásarnt amtnranni skipa þeim niálntn,
03 var þetta nógsamlega rekifc á þinginu, og leitt
í Ijós, afc þab yrfci mcfc þessu lagi ofan á afc
amtmafcurinn cinn skæri úr máhmum, Oss virfc-
ist því yfirstjórn þessara mála í áliti meiri hlutans
mjög óhentug, því þafc er yfirbragfc eitt, afc þetta
amtsráfc, sem nefnt er af aiþingi og byskupi, og þessi
nefnd af einum manni frá hverri sýslu og amtmanni
geti skorifc beíur úr málunum, efca svo afc meiri
trygging, eins og þingifc kallar þafc sje fyrir afc úr-
siit málanna verfci rjett heidur en þó amtniafcurgjöri
þafc einn. þafc var enn eitt er felldi áliFmeira hiut-
ans, og átti afc fella þafc, og þafc var, afc engin áætlun
var gjörfc, um kostnafc til amtsráfcsins 0g amtsncfnd-
arinnar, og þó afc framsögumafcurittn í málinu
reyndi til afc sýna fram á, afc kostnafcur þessi mimdi
ekki verfca meiri en gjört var ráfc fyrir eptir uppá-
stungu minni hlutans, þá virfcist oss afc honum
hafi ekki tekizt þafc vel, og oss virfcist bágt afc
IHaurice ©g Gcnevievc,
. efcur
Munafcarlausu tvfburarnir (frönsk saga).
(Fraraliald). þafc var í hryggum hug, afc verkamenn-
Irnir gengu af akririnm meb vaguiuum, sem barliinn unga
/Jelaga þeirra nær daufca en lífl En orfc fá eigi sk-ýrt á-
stand sysíuriunar, þegar hún sá bróíur sinn þannig í daub-
aus greipum, hvernig hún bældi nifcuróstSfcvandi harm sinn,
þegar hún var búinn afc hjálpa til aí> leggja hann f rúm-
ifc, til þess afc geta_ sctifc á rúmstokkinum og látifc höfufc
hans hvíla vifc brjúst sjer, og haffci ekki augun af tvíbura-
brófcur sínnm, sem hún elskafci niest, ailra manna til þess
afc ejá hii) fjrsta Iffsmark, er kæmi f ljós.
Loksins tók hún afc sjá lffsmark mðí) hounm. Hann.
raknafci smám satnan vifc, og angn baus hvöríiufcu um her-
bergifc og námu hvergi stafcar, þangafc til þau mættu aug-
um Genevieve, þá sýndist liinn lffcandiungí mafcnr brosa.
„Hann þekkir mig!u kallafci hún npp. „Forsjóuin hefur pef-
ífc mjer lif hana, og hún mnn einnig gefa mjer mefcöl í
hendnr til afc lækna hanu. Yifc fteddnmst undir cins, og jcg
flttn þafc nie.il sjálfri mjer, afc vifc muaum lifa sarnau og
deyja' saman.“
Röddin, sem hann þekkti svo vel,'fjekk mjög á Mau-
rice; fsginn heffci hann viljafc tala vifc hana ástar - og
hnggnnarorí), en tnnga hans var magnlaus, og hann gat
ekki bært hana. Hann gat ekki nema bent á ennifc á sjer
til afc sýna, afc sjúkdómnrinn hefli þar afcsetnr sitt. Bnzti
læknir þar f hjeraíinn, sem var ytlr honnm margar klnkkn-
stundir, sagfci þafc álit si#t, afc höfufcifc og fæturnir værn
magnlansir, en þafc væri gófcs viti, afc hann gæti bent tíl
höfufcsins, og gætu menn því vonost, eptir afc hann mnndi
fá bráfcnm aptur fullt vit og mefcvitund.
Og þegar veslings pilturinn afc vikn lifcinni gat mefc