Norðri - 04.05.1857, Page 7

55
b<tti á ib V. bít», '19 er. Snotran á aí> v. snotra. Hjer >
eru uú sbaVkt sett 2 erindi þa?) 21 á aí) vera þa% 20, en
þab 20 aptus í þ*'ss stá?!, verfcnr því efnib þarna allt vit-
lanst, þegar bætist ofan á oríla munurinn í 21 er. 20 er.
gladúi i aí> v. glöddu, 22. er. hrein á aí) v. hvein, 23 er.
bændur á aí) v. bátar, meb á a?) v. og, jóra á ai) v. jór,
24 er. veb’rin á a?) v. veímr, 25 er. ab halli á aþ v. halli,
26 er. heitum enn á a?) v. heitu senn, 28 er. iiílnþvf, á ab
v. litn frí, 29 er. spyrjast víha á a?) v. spurbtist vl?!ar, 31
er. velgir, á vb v. velgja, risu bylgjnr á ab v. rje?) en bylgj-
ur, hafvilbrin á at) v. aí> bömrnm imi, 32 er. á stundu, á
ab v. aí> stnndu, 36 er. blftkufc á aþ v. bliknuí), sítau vera
á aí) v. verba síi'an, ljóma (í seiuni staþntim) á a% v.
blóraa, 37 er. grösum á aí) v. liljum, mesta á ab v. bezta,
38 er. svíviríing á ní) v. óvirþing, 42 er. vöru á aí) v. vör-
ur, samt á ab vera sumt, 43 er. skiptist á aí) v. skipta,
44 er. Ijezt vií), á ab v. ljet hií), lipra á aí) v. ljósa, 49
er. meþur á ab v. meíari, hýrnar sólar hátt nm far hæru
bólin á ab v, hjúkrar sólar heitt umfar hærlu bólutn, 50
er. Finn Jón á aþ v. fyr Jón, 52 er, þjáÍi stríbib bjarta
á ab v. þjibist stríbu björt, 54 er. listum háfum á ab v.
kostum hafin, dáfibruí), á aí) v. dáfegruí), 55 er, dýrnm
kostum á aí) v. dýrbar krönsum, dauba á ab v. daub-
aris, 56 er. mimika fer á ab v. mögnub hjcr, 57 frítt áa%
v. fjátt, kvenna sólar, á ai) v. kennisólinnar, spennur for-
gylltar, á ab v. spennu forgylltrar, 58 er. dreif ab söndum
dröfnin blá , á afc v. drífnr á löndin dröfnin sjá, norbur
á ab v. vestur, 59 er. af landi þjóbir á a?> v. ab landi
þjábir, siglum á ab v. seglum, 60 er. síz® á ab v. sút,
spenntnm á aí) v. streiigdum, bylgjum á aþ v. bylgjan,
sprengdu á ab v. sprengdi, 61 er. skerjum á, á ab ». sker-
jum há, 62 er. elengdi á aí) vera fleygbi, 63 er. engtim á
ab v. ei nokkrum, 66 er. þundur á ab v. þundar, mætur á
a?) v. mæti, talda á at> vera tjalda.
þetta ætla jeg ttú nóg til aí> sýna skeytiagarleysi ótgef-
arans; jeg vil ekkert tala nm hin kvæbin í hans fróclega
Ljóbasafni; en hafl hann enga þiikk fyrir, ab hann setti
þetta ljúbabrjef heimildarlaust innan um eins ómerkilegt og
ófrúblegt rusl eins og haun hefr tfnt þar saman, hvurki hann
nje abrir eiga skilib þakklæti fyrir annab eius óhræsi, þeg-
nóg mætti fá af ubrn betra; og loksius get jeg ei aunab en
kallab þab þorparabragl), ab smána fyrir löngu dautan
manninn meb því ab bera þetta Ijóbabrjef í almerining rang-
fært og afbakab, þegar þó var hægt ab fá rjett haudrit, skrif-
ab af syni höfundarins, og eptir handriti skáldsins sjálfs.
H. Kristjánsson.
Mauuslát.
(Afesent), J>ann 2. september næstlibinn and-
abist, eptir langvaranda heilsulasleik og nokkr-
ar sjúkdómslegur meb smáköílum, merkiskonaMaría
forsteinsdóttir, 47 ára gömul, eptir ab hafa lifab
í farsællegu hjónabandi meb valínkunnum hrepp-
stjóra Sölva Gubmundssyni ab ,Sjóarborg í Skaga-
firfci 25 ár, frá honum og 6 mannvænlegum börn-
ura, 5 sonum og 1 dóttur, sem ein var þá ný-
lega ráÖstöful&, en þó sem bræburnir svo a& kalla í
föburhúsum. — Kona þessi var sannlega meira
en gullvirb, bæ&i aÖ ágætum náms - og greindar-
gáfum, eins og ýmsir fleiri í þeirri ætt; liún var
bróburdóttir hins nafnfræjra gáfumanns 02 sniil-
ings Sveins handlæknis Pálssonar; og svo líka
fram úr skarandi kvennkostum búin, hverra jafnan
nutu ab tiltöiu, meir og minna vandabundir henni.
Pera þess óræk merki börnin, hveijum hún inn-
rætti snemma drottins ótta, ásamt sannri, þeim ann-
ars ættgcngri mannást; vottur þess er eins sam-
eiginleg saknan allra þeirra, sem vib hennar nátt-
úrufar og kosíi kynntust, og reyndu sífelldan gób-
leik, nákvæmni, rábhollustti, gestrisni oggóbgjörba-
semi af henni. — Saknar ektamaki, syrgja börn,
trega vinir og vesælir! Yr&i sæti hennar varla
mögulegt jafnvei ab skipa síÖan, þótt vib 'væri
leitazt og víÖa leitaö. En minning hinna vei
kristnu varir í biessun.
Jaröarför hennar framfór aö Sjóarborg 10. dag
septemberm., hjelt öldungurinn sjera Jón Reykja-
lín, í sjiíkdóms forföilum sóknarprestsins, iíkræö-
una, sem, eptir áliti tilheyrenda, ber ljósan vott
um gáfur og málsnilld höfundarins, samt innilega
hlutdeild í tilfinningum og söknuÖi viÖstaddra
ættingja og vina.
1. VelgjörÖa móöir mín
IVIaría fswrsteiiis jóð!
sáran jeg sakna þín
sannkölluö varstu gób,
efast jeg mjög aÖ eigi
byggbarlag vort þjer betra fljób.
2. Nú er þitt stranga stríö
stöÖvaÖ, og fengin ró,
hjer veitist hvíldin blíÖ
holdi þínu sem dó,
en andi þinn ódauÖlegur
leystur úr fjötrum lifir þó.
3. Hann sólu hærra skín
skapara sínum hjá,
áöur hvern unan þín
í anda var aÖ sjá;
umbreytt er von í vissu,
trú og skeöun hjer skiptust á.
4. Augunum eptir þjer,
ættsystir bjartanlig!
rósamir rennurn vjer,
reynsiunnar - meban stig
göngum, og gjarnan bæÖi
samgleöjumst þjer og syrgjum þig.