Norðri - 10.10.1857, Side 7

103
inótin er vetri b'rugfci&, snjóvcfeur og rigningar
skiptast á.
I rjettunum hjer og í Skagafjarðarsýslu og
austursýslunHm iiefur ekkert borií) á sunnlenzka
kláí'anum, en þar á inóti hefur frjetzt lauslega
ah töluvert hafi farib samanhjá varftmönnunum í
Húnavatnssýslu, og afe ekki muni alit fje klábalaust
sem komib hefur norí)ur yfir fjall. Húnvetning-
ar munu nú gjiira ailt sem þeir geta til ab gæta
þess ab hann komizt ekki norímr yfir Hlöndu og
til ab uppræta hann úr fje síuu, og nninum vjer
skýra betur frá því, þegar vjer höfum fengib á-
reibanlegar skýrsiur þaban
Haustverzlun cr nú senn lokib hicr , og má
telja ab landsmenn liafi fengib fjenab siun vel
borgaban 6 til 7 raörk fyrir lýsipundib af kjöt-
inu og sarna fyrir saubaigæriina og 22 sk. fysir
mörpundib. En þú ab svo sje, virbast þeir þó
liygguari, sem ekki láía ncitt í kaupstabinn, því
enn brennur þab vib ab kaupmenn eru illa byrg-
ir af þarfavörum, svo ab líkindi eru til ab kaup-
staburinn verbi matarlaus undir eins þegar haust-
verzlun er lokib. þab gegnir furbu, hve falfltór-
ar gleyma ár frá ári ab byrgja sig meb smáveg-
is þarfavörur, sem rnenn geta ekki án verib.
Bæbi í fyrra og núna hefur kaupstaburinn þann-
ig verib’ grænsápnlaus, og nú fæst ekkert „edik“
og er þab bagalegt fyrir kaupstabarbúa, sem van-
ir> eru ab súrsa slátur sitt í „ediki"4.
Iljer eru nú sem stendur tveír svenskir meist-
arar í lieimspeki Ottó Torel! og Olson Gadde, þeir
eru náttúrufræbingar og komu hingab til lands
í vor á þórshöfn á Langanesi og ferbubust aust-
ur og subur Jfúlasýslur og svo vcstur meb ab
sunnanverbu allt til Reykjavíkur, og svo norbur
hingab og ætla ab sigla lijeban meb Freyju. þeir
hafa gengib mikib á jökla til ab kynna sjer mynd-
an þeirra til sanianburbar vib jnkla á Mundía-
fjölhun, er þeir einnig hafa kannab. Aböbruleyti
hafa þeir einkum lagt ig eptir ab veiba smádýr á
sjóarbotni og liafa þeir fengib niargt fásjeb. þeir
erli liinir aliíblegustu menn og tápmiklir ferbamenn.
Á jólaföstumii næstlibinn vetur kom töluverb
lús í lömb mín, sem olli því, ab þau þrifust illa
og reittu af sjer uliina; um sama leyti bareinnig
á vanþrifum í ám mínum; bar jeg þá tóbakssósu
í lömbin þannig: ab jeg ljet kljúfa ullina eptir
hryggnnm og hella sósunni þar í frá mibjum hálsi
aptur á malir. Vib fyrri fjárskobunina lijer voru
þau álitin idsalaus í öllu bakinu en ab neban meb
mikilli lús og óþrifaklába; virtist sem lúsin liefbi
fiúib undan tóbaksósunni, sem ekki hafbi náb ab
brjótast um alla kindina; Iíka fannst vib þessa
skobun meiri og minni óþrifaklábi á ölluni ánum,
meb bólum og nöbbum, áþekkur þeim, er læknir
J. Skapíason nefnir í athugasemdum sínum um
fjárklábann, var klábi þessi einkum bábuinegin á
bringukoili og í fram og aptur nárunum, og voru
þær farnar ab reita ullina af kvibnum. Bar jeg
þá tóbakssósuna bæbi í ærngr og lömbin ofan og
neban. Ab 6 dögum libnum komu fjárskobunar-
menn aptur, og virtist þeim þá altur klábi horfinn,
og úr því fannst cngin lifandi I«ís á fjenu allt
fram á vor ab þab var rúib, hvorki hin smáa felli-
lús nje hin stóra svo nefnda færilús. Strax ept-
iríburbinn, þegar iúsin var daub, fór fjefc afc jiríf-
ast miklu betur og komst jafnvel af meb rainni
gjöf. I vor fjekk jeg allri venju freniur mikla
og góba ull af ánum, enda hef jeg aldrei borib í
þær tóbakslög ab undan lornu.
Tóbakssósuna bjó jee þannig til, ab jeg f 12
potta af stæku manna otr kúahUndi Ijet 1 purid
af nokkub söxubu munntóbaki, saub þetta þang-
ab til ekki voru nema 8 pottar, og Ijet þab nægja
í 32 kindur.
þar eb jeg álít nú kosnafcinn og ómakib vib
tjeban íburb langtum minna vert enn hagnab þanu
er mabur hefur af betri þrifum samt betri og mciri
ull á fjenu en annars væri, vildi jeg lijer meb
rába einum og sjerhverjum fjáreiganda til ab bera
hina umgetnu tóbakssósu í allt fje sitt á hverju
liausti þegar farib er ab hýsa þab, hvort sem
nokkra hættulega fjárkláfcasýki er^ab óttast eba ekki.
Fornhaga 1. dag septeinberm. 1857.
Bjöm þorláksson.
Hlaimalát og sly§farir.
Vib leibi konu minnar
J ó Ii ö u n u I4l 1 e <4 fa §dótíur
framvarpafc 6. maf 1857.
Værftar er von í jörbu,
Voröld nær kvebjn gerum ;
Sofbn því gæl í lofbungs
Sólar almættis skjóli!
Andstreyinib allt f heimi
Ekkort j)ig framar blekkir.
Gefl þjer gut) eilffur
Glebi iitvöldum m*bur.
Ilans Frilrik Hjallalín.
f>ab er miklu fremur Ntirblendingum en oss ab kenna
ab svo sjaldan er getib þeirra er látast í blabi vorn, þvf
ab vjer værum látnir vita um andlát og stöbu hius látna
meb fáum lfnum, þá gætum vjer þó optast gstib þess meb
fám orbuin.
1 sumar hafa ekki abrir andast scm vjer höfum heyrt
nafngreinda en Jún prestur Keykjalín á Kíp í Skagaflnbi.
Stiptsyflrvöldin höfbu nú loksins aumkast yflr hann og
veitt honum Heydalabraub í Breibdal, en gjöFm kom of
seint og varb þvf hefndargjöf. Hann audaHst á Fremri-
kotum í Norburárdal, þegar hann var nýkomiun á anstur-
leií) ab vitja braubs síns. Sóknarmenn hans, er verií) höfbo,
fóru fjölmargir þangaí) og sóktu lík hans og fluttu hann
aptnr tii Skagafjarbar og Önnubust um greptrun hans.
Slysfarir hafa orbib ekki allfáar á þessu sumri bæbi
á sjó og landi. Snemma í sumar drukknabi í Hjerabsvötn-
unum í Skagafirbi ungur mabur og efnilegur Eggert Jón-
athansson, sonur Jónathaus hreppstjóra áUppsölum í Blöndu-
hlíb; tveir menn cystra duttu af hestum svo þeim vanust