Norðri - 31.01.1858, Blaðsíða 2

meiri liluti af Xoiiur og Aii'tui'amliini, sem varinn
verbur fyvir drepsótt þeg-iart, })ví faifarl veríaa'rir
aö hjálpa jreirn, og breta þeini apiur stmhann. — |>oh
fr íní aS vfsu atihvitab, ab tfuiinn, ecm eptir er
velrar, er mjóg óheniugur tii aí'. farga riiintn þeirn
fjenafci, sem targa þarf í Húrmvatnssysiu, cf tipp-
ræta slrýidi fjársýkina; eti þaí er þó þareinsog
alsta'ítr a?) birin mcb m'urskurbiiin cr þú cnrt
meirí annmfirkum bundin; }>v( litsttan fyrlr liin
•isýktu hjern?! cyksí m þvf reeir, og þá verhnr
iíka œ tne:ri tvfsýni a þvf, a?> þau geti hjiUpab
Epitrr mcb fjc.
K'áíinn er mí, cptir þvf sem vjcr h'iíinn
glfíggast af spttrt komlnn al!s á 28 h.TÍ f Htína-
vatrssýsln í þt'S3tim sveitum: Mitíirbi, Vfbidal,
Vatnsdui, þingimr og Vesturhdpi; og aiimikiar ífkur
tii, aí» bann sje ví'ar konrian,* baidur cn vjer
hSfnm cnn spnrt. Vjer geium mí el.ki úliti' neltt
nœgiiega trygzjandi fyrir útbreii'siu kláíans,
nema ef a? vú urdir eim í vetur cr sfrádrep-
ih r.ihur a!!t íje, þar scm kiáfinn hcfnr sýnt
slg og aiH gcidfje f' ailri sýsiunni fyrir vestan
Biiíndu. þeíta vcri ur n>1 efianst stórkostiegt tjdn
fyrir alla sýeinbda, en ef afc þeir gjiira þab, gcta
þeir þka dít von á mikiili iijáip frd fillnm arntsbn-
tmi; cg cs5 fir.nst, a? iiinar svslnrrar tr-ftn a? taka
iafnan þátt eptir tiitoiu til fjáicigtiar sitinar f ab
bæta þeim ska'ann. Vje.r getum fmyndah oss ak
margir í Húnavatnsýsiu vcrbi de;g>r ab skcra,
meian þeir hafa' enga visstt fyrir cndtirgjaidi frá
Itinun! i-ýsfnnum, þ(> ab þe.ir gjori þa?; þ'f hag-
aniegra vieri j>ah efiaust fyrir þá ab snmti ieyti,
»u gkera ci annab en þa' fje scm veiktist, þang-
íii a?) hansti kornandt, til þess ab Isafa þ(í sem
me-t upp (iv (jc sínn, #g þetta tnundi, cf til viil
TáMcgast, ef ab þcir hefi'u einungis urn þab
eb hugsa. tn iijer verfur P.cira _a? linma ti!
fiiugonor. Ef ab kiá&inn yrti r.ú drepinn f íiúna-
vatr.fgýsiu í vctur, og Vesturiand ab öiltt frftt
fyrir honum, þá eftimst vjer ekkl um, ab Vest-
firbingar gjcrbu þá kröfu eins og Norburlands
•ýslurnar fyrlr austan llúnavatnssýslu, ab þar
verbi skorib svo rakiicga fyrir, ab ekki þurS ab
(Uíast úliireibslu klábans yfir Húnavatnssýslu á
hvorngan bógjnn. þettacr sanngjjrn krafa, þsg-
ar þclr, sem gjöra hana, bjóbast til ab taka þátt
f skababótumiui.
i
i
j

í
þegar mál þetia er enn fremur skobab frá Eíön-
retninga hálfu, þá gcfur sá niburskurbur, sern
vjer höfutn siungib upp i hjer ab framan'þeim
þó nokkra von tim ub geta fre’sab nokk.nb af
penlngf símim uin loíð og þeir táiioa útbroibslo
sýkiiinar vibar hjer um Norburland. því ef ab
þcir fkera ekki, geta þeir riicb cngu mófi varib
sAingönsutn 'in runnanfje ab suniri, efca haft
nokkrar gætur á því, ab gddfje veiki ekki hvab
anr.ab á fjalií, og cvo ærpeniug, þegar jta? rotin-
ur til byegfa ab suinri. Eina voiiitt iýrir þvf, ab þsir
geti frölsab nol-ktíb af» rperiingi sfnuni, er bvf sú, sb
drepa tuidir eins a!lt fje nctna ntrpeninr t þ.cim
pveitum, som kláfcapestin hefur enn ekki kontifc
fram í, og ha' þó eingöngu bagvanan og sveit-
vanan œrpening, sem jiá vrfci ab gevmast, og
verjast fyrír öílum samgöngum bæja tnilii sem
nnnt mætt! verbs, og iiínibin ab vori annabhvort
drepast oba kefiast og haldast í heimahögum.
þab crn ntí ekki alilitlar Kkrir tll, »b þessi fyrir-
skurbur niundi duea; og ef hann dygbi ekki, þi
yrbi afc strádrcpa aiit ab hausti þar f aýsiu, ojt,
ef tii viil, al’t vestan Hjerabsvatna, ef tortryggi-
legt þykir, a? sýkin sje icngra komin.
þi er nú a' gcta þess, scm cnn cr gjörtaf
sýsiunefndinrii og ynrvaidanna Mlfu ti! þess ab
verja úthreifcsh: kiábans tii brábabvrgfca. AHt íje
fyrir vestan Biondn er sett á gjfif, og strangiega
hannafcar aiíar samgöngur fjtirins, og svo rikt vib
iagt, afc þter kitidur sem komast á nfcra b«i sUuln
dríepar og rjettlausar. Svo ska! drepa nifcur aiit
fjc þar sern kiáfcinn he:"ur sýnt sig og aHtitfcar
þar sem hann keinur iram í fje þar sem þafc sett er
á gjöf. þetta eru bráfcabyrgfcarákvarfcanir þa-r
sern gjorfcar e>u, Nú liefur amtmabur samib og
sent nt umhnr'arbrjcf um aiian hinn hluta innts-
ina nteb áskorun ti! amtsbúa áfc taka þátt í tjóni
þvf, er Húnvctniógar verfca fyrir, ef fyrirskuifcnr
cr gjörfcur rækilcga í Húnavainsýslu. Er svo á-
kvefclb afc hver fjáreigandi mabur bindist f ab !of.t
tólfta iduta af fjártölu sinni, jöfnum eptir fjár-
elgn, ti! skababóta, HdnvetHÍngum, til þess ab
rækilega verfci skorib fjrir, og af þvf ab þclr þur'a
ab ióga fjenafci sínum r.ú á óhentugasta árs tíma.
Vjer getum nú ekki annafc ætlab en ab hver
fonsjáll mabur fjáreigandi viljl vinna þab til ab
láta nokkub af fje sfnu ti! þess ab fá þó nokk-
nm veginn örugga vissn fyrir þvf, ab fjárelgn hana
freisist frá drepkiábannm; og vjer álftura þcssa
áskorun amtslns á góbum röhtnn byggfca, og von-
nm ab sein flestir gjöri góban róm afc þvf máli,
þvf þeíta er þó eini vegurinn fil afc for'ast al-
mcnnt tjón amtsbúa, er eflaust leifcir af faraidri