Norðri - 31.01.1858, Qupperneq 5

'ir ura, haS verib „öllum hjerafcsbúum (aríHrina- j
vatossýHlu) til ámetanlegs ska?m“. Vfst hefurliin-
uin he'fcraha höfitiidi synzt svo, en |iah cr öhnítt
ab segja, ab þab hefnr verib tóm missýning, sproit-
in af ókunnugleika, og ósöi num frjettum, scm
hann heftir tekib trúvcrbngar. Vjer bertim ekki á
móti því, ab stnnuin hef?i kotnife vel ab geta selt
einstökum Sunnlendineum kindnr í rjettum, eba
látib [i*r af liendi vib katipafiílk tipp í nokkub
af kaupi fiess; en þó þessa væri nú ekki kostur
í þetta sinn, þá má þab ekki hcita almentttir, 02
því síbur óinetanlegur ska'i; hitt hefbi mátt heita
almennur skabi, ef þab hcibi leitt af fjárrekstra-
leysinu subur, ab fjártaka á SkagastrÖnd hefbi
or'ib meb miklu lakari kjörum eu ella, en því
er betur, ab þab er rtieb öllu tilliæfulaust, ab katip-
mcnnirnir á Skaga-trönd liati, eptir ab viMekib
varb ab rcka ekkert fje hjeban subtir .afsagt ab
kattpa bezta san?akjöt dýrara en 5 sk. pundib, j
og 5 | gæruna af gömlum saub“. þ>eir bubu
aldrei minna fyrir pundib af sauba kjðti en 6 sk.
og 8 fyrir saubargæruna; og þetta verb munu
þeir hafa verib búnir ab ákvarba ábur en þeir
vissu, ab fjárrekstrar muiidu ekki vcrba subur; og
vib þab ljetu þeir sitja. einnig cptir ab þeir vissu.
ab fje yrbi ekki rekiö í kaupstabinn, úr megin-
iiiuta sýslunnar fyrir vcstan Blöndu; og sýnir
þetta, ab þeim var alls ekki umhugab tira, ab fá
mikiö af s'áttirfjc, þar eb ekki ieit út fyrir ab
kjötib yrbi selt meb ábata erlendis. j>ó nú fje
hefbi vcrib rekib subur, þá verbur jiab ekki á-
lyktab af vibiökum þeim, er fjárrekstrarmenn ab
nor an iiaía stundunt fengib á Subtir'andi ab und-
anförnu. ab Húnvetningum hcfíi tirbib hagræbi
ab fjársölu þar á næstlibnu hausti, þar sem Simn-
lendingar áttu kost á þvílíi ri gnógt af sunnlenzku
skurbari'jc; tn'tklu fretnur helbi þab orbiö ab haítt
þá vcrkun, ab tnenn heföu ( þetta slnn sótt minna
en ábur eptir norihnzka fjcnn, og ekki bobib
meira fyrir þab, en sjálfutn þeim þóknabist. þab
er líka ab líta á ko-tnab þann, criibieika 04 á-
hættu, sem því er suinfara aö reka fje subur á
lancl á haustin þegar allra ve'ra er oröin von;
reynslah hefur sýnt ab menn og fje hafa opt orb-
ib ab þola raikinn hrakning á þeim ferbum, og er
þab aubvitab ab Húnvctningar vetba ab eiga góö-
ttm kostum ab fagna fyrir sttnnan, ef þáb á ab
vera tilvinnandi fyrir þá ab færa Sunnlendingum
skurbarfje.
Veriö gefnr — eins og þt'gar hefur vcrib
hent til — ab sumir bændttr hefbtt goklib kanpa-
fólki sfntt nokkuö af kaupi þcss meb skurbarfje,
ef fje lteffi mátt fara subttr úr sýslunni, en þab
liefttr þó ckki almcnnt vibgcngizt ab ttndan-
förnu, og fjöldi af kanpafóiki hefiir ekki æskt
þess, en fremttr afhcbib þaö, 02 viljab iieldur fá
smjör og péninga; nú gekk þaö til í haust ein-
mitt eitis og vant Iteftir verib, ab bændur gnldtt
kaupafólki svo itiikib sein þeir gátu í smjöri, en
suniir nokkub mcira í peningmn en ábur; og v|t-
tun vjer ekki til, aö nokkurt kaiipahjú hafi mælt
á móti þeim, eba talab um atfö11 á þeim, cnda
kannast Húnvetningar engan vegínn vib þab, sem
sky'du s'na, ab binda vininilaiin kanpafólksins vib
landaura fremur en vib peningareikning. Hitt vií-
urkcnna þeir, aö þab er sunngjarnt, aö kaitpafólk fái
meö fram upp í kaup sitt svo mikib sem kostur er
á af þeira vörum, sem Su?urland þarfnast mest,
j einkanlega smjöri.
Vjer vitum ekki hverjir, eba iive margir vera
kunna „brigbmælgismenn" þeir í Húnavatnssýslui
sem Jjjóíólfur, segir, aö tekiö bafi viö skotsilfri
aö sunnan, oe sktildliundiö sig til aö láta fyrir þab,
og koma þangab skurbarfj", eöa þcir, sem hafi
skuldbundib sig tl! ab grtiiba sknr'ár'io, bæbi í
mebgjöf meb skólapiltum og upp í önhur skulda-
skipti. Vjrr ætlum ab þcir tnuni aö vísti vcra fá-
ir; 02 vf<t mttnu þeir — cf nokkrir eru — ekki
geta kannazt vib, ab þcir eigi skilib ab helta br gb-
mæL'i-menn fyrir þaö, þó ekki gætu þeir cl'nt
lofoib sín, þegar ófyrirsjeb hindrun gjörbi þeitn
þab óraögtile’t. Jj'ira er nú gefiö aö skilja ab
þeir hef n ekki átt aö skeyta ttm áskorttn amt-
mannsiti8 og tillihi'un sýslunefnda innar, en þab
hef. i þó veriö ofmikill ábyrgbarhluti fvrir ein-
staka menn, ab beyta þvert á móti rábum yfir-
valdsins 02 beztu manna í sýslunni; því eugirin
gat ábyríst, ab ekki kynni ab leiba illt af
því, nje bætt tjón þab, sein Hónavatn-sýsla licfbi
ortjö fyrir, ef þvílfkt þverúbarfullt einræbi hefbi
oröib meöal til ab draga klá'ai'araldrib inn f
hana. Vjer skyldum af hjarta hafa kunnab höf-
undinum þakkir fyrir þab ab hafa tekib málstab
Húnvetninga, ef rj.etti þeirra heföi verib hallab af
yfirvöldunura, og þcir ekki sjálflr getab af sjer
hrundib; en vjer getuin meb engu inóti kunnab
horium þakkir fyrir þær bendingar, sem miba tii
ab vekja óánægju yiir vet meintum og velhugub-
um rábstöfunum hirma yflrbobnu, og espa lil ó-
blýbni víb þær, — raiba íil ab snndra góÖtt sam-