Norðri - 31.01.1858, Qupperneq 6

lteliii í n.ikiis iinivarítar.ili máluni, í einti orí i, miJ'a
til áregiu og gtji'Hnieysis. Vjer verfcom því aí) á-
Ifta, 1HdnvCtningar haltli óskertum hei&ri sín-
um, þrátt fyrir þaun dóm, ab jicim oju heizt ab
skr.pi „rtí-tsisk* o?a þe-sieifcis stjórn; setn inun
eiga ab skitjan svo, ab þeir sjcu þræiiyadir,
og alveg hábir viija og bofutn yfirvaida sinna.
Vjer verfcum ab áiita þerma dóm engu merkari
nje á betri r<ikum bygg’att, en hinn, sem fvrr-
nm birtist { {ijdbtíiii, jusr sem ailmdrgura jafn-
ve! rnerkari inönnurn meo.tl þeirra var boiin á
bryn Keii!«!ak!eg beimska og tísvTfnl'*.
|Fra'i.li*tJib rí’csrj.
t A t í o i) I J.
Af jiví menn ern kotnnir ab raun nra og liafa
sjefc, hve nytsamieg stofnun ýrasra fjeiaga liefnr
orfcifc, itví líkuin framfórum . fjeiog þessi hafa tekifc,
hvc farsæ\ og stafcfiist þau haf'a getafc orfcifc, fiá
gegnir þafc aliri furfcu, afc þafc skttii ei haí'a ssctt
athygii nisnna, live strjál og stafcfcstuiaus bind-
indisfjelögin hafa verifc itjer á iandi og sjerdeilis
f nyr ri hluta þess; og þd er þafc tellan vor, afc
sjerhver, sem kominn er ti! vits o» áia og hefur
öfclast heilbrigfca skynsemi, hijtíti afc vera sann-
færfcur uin þafc, hvafc mci.ra efcur minna illt ieifci
af meiri efca niinni nautn áfengra vfnd ykkja;
vjer »tlum því heldnr ekki hjcr afc iýsa [íessuin
iiiu afleifcingum, jmr efc þær eiu svo kttnnar og
dæmi þeirra eru iíka hjá oss degir.um ijósari.
þ>afc er inála sannast, afc þeir cru mjög marg-
ir, sem snei'a sig hjá tnikluin drykkjuskap, og
virfc;st, ef til vill, í fljdtu áliti. afc þeir haíi enga
þiirf cfca liiefni tii þess afc eanga f bindindi, en
þegar belur afc cr gáfc, virfcist oss þcssa ekki sífc-
ur þörf. bæfci til þess afc- gefa öfcrtun gott eptir-
dæmi og líka hins, afc þeir koma í veg fyrirsvo
tnikifc ilit, þegar þ«ir hafa enga vfndrykki til afc
bjófca gestum síiutm, sem cinatt hafa ekkertann-
áfc erindi vifc nágranna sfna, en afc fá f staup-
inu; en sjálfsagt er þá. afc þeir seta hneigfcastir
eru til vfnfanga og ncita þeirra l óhtíft — hvort
sern þeir eru ríkir c?a fátækir nteiri efca minni
iiátiar — bafa helzt þörf á afc hætta afc kaupa þan
og neyta þeirra.
Afc vísu er vlfc þvf afc btíast, afc þeim, 6em
vanifc hafa sig á nautn áfengra drykkja, veiti
örfcugt afc stfga liifc fyrsta fetifc, sem teifcir ti!
sjáll'safneitunar þessarar, en vjer ætlnm, afc þafc
muni ei vcrfca nema fyrst í stafc, og afc hjerræt-
ist eins og optar málsháttnrinn: afc sigursæfl er
gófcnr vilji; en þó afc þcssir menn ekki vildu neita
sjer um áfenga drykki, þá samt gætu þeir og
ættu, eins og allir afcrir, sem komnir em til foll-
orfcins ára, afc koma í veg fyrir þafc, afc börn og
tingineuni vcndust þeím, og jafnan afc vera minn-
ugsr sánnnvælis þessa: smekktirinn »á sern kemst
f ker kelmir.n lengi epiir her..
|>afc væ.ri víssuleg4 fa'sriift *e vjer óskum
j þcss innilega, kærtt Eyjafjarfcarsy-ltt btíarl afc fá
j afc Iteyra áreifcanlegar eögur ani þafc, afc margir
mefca! yfcar gengafc f bindindistjeiag Vjer venum
afc þjer tækjub oss þafc ekkl iiU upp. þó vjcr í
sUittu máíi segfcnm áiit vort um fyrstu tilhögnn
áforras þess cf svo lanet kæmist, afc þjer víldufc
gefa því nokkttrn gaom, og er þafc þá þaimig:
Tveir efca þrfr rnenn f hverjom hrepp ivtín afc
takast á hendur afc safna á«krifendum, og fær't
ve! á þvf, afc tireppsrjórar j.eir, sem lundlægnir
væru á þafc, tækjtt þáft í því. Hvort sem fje-
Jagsmenn þcs<ir yrfctt margir efca fáir, álítum vjer
bert afc bindindis túninn yrfcl fyrst tim sinn tak-
í markafcitr, t. a m. fra næstkoniandi sumarraáium
j 1858 ti! sumarmála ISí'fl. yrfcu þeir nokkrir,
j cr gjörfcu gófcan róm áfc málefni þessu, þá ósk-
j tira vjer afc jieir vildu senda nöfn síi, heimiia
j gínna og stjettar tii kandid. J. Ilalldórssonar á
j Aknreyri, sem iofafc hefur osv afc veita þeim vifc-
j töku. ok rnunutn vjer þá, sera ritum Ifnur þess-
j ar jafnframt láia sjást nöfn vor, og þsgar svo
1 langt vieri komifc fara afc iala satnati og skrifast
j á uut uákvætnari tilhögi.m og stjórn á fjelaglriu.
Nokkrir Eyfirfcingar.
llókafregn.
Ný ti t koinin er á A k u r ey ri I « gb ó k
Magntísar konung* iagabætishanda
í s 1 eót d í n g u m, e fc a J ó n « b ó k. U t g e f-
andi .Sveinti Sktilason.
þessari útgáfu fy’gja : „Nokkrar athugasemd-
ir um nóvorattdi giidi Jónsbókar, og um löggjöf
Islands viir böfufc“, cptir amtmann Havstein og
sýslutnann Briem; og cr í j.eitn tekifc fram hvern-
tg og hvenier hreytingar Itat'a orfcifc á lagaskip-
unum Jónsbókar, óg getifc állra hinna iieUtu nýj-
ari iagabofca, cr breytt hara henni svb nokkiu
nemur. {>ar afc auk fylgir bókinni regietur y6r
bálka oz kupítuta og efnisregistur.
í formáianum gjörir útgefarinn þannig grein
fyrir því, er haíi komifc sjer til afc gel'a tít bók
þessa: „Afcaihvöt mín tii þessa var sú, afc þó
afc lögbók þessi sje, ntí orfci^, í inörgnm atrifcum
órgildi gengin, þá er hrín þó eina lögbókin, er
vjcr Islendingar höluni, og hefnr verifc afc miklu
leyti giidandi lándsjagabók hjer á lartdi hátt á
fjórfa hundrafc ára, og fjölda margar af hinum
a!mennu.«tu lagasóknum hj-í oss fá cnn þann dag
í dag tírslit sín eptir laga - ákvörfcunum licnnar,
og fjölda margar af hinnm seinni tilskipunum
konunga vorra, er breyta sumum atrifcum henn-
ar, eru efclitega leiddar af henni sem frumlögum.
^Vuk þessa erti mörg atrifci í þessari hinni fornu
lögbók, senr þrátt fyrir þafc, þó afc þau sjeu úr
g'tldi gengin setn laga-ákvaifcanir, sýna oss ljós-
lega og kenna, hvcr rjcitindí land vort haft, og
hverBtt Magnóa konungur, er setti þessa lögbók,
j vifcurkenrtdi fulikomlega hinn frjálsa sambands-
sáttmáUj er vjer gjörfcum rifc Noregs konunga.