Norðri - 31.12.1859, Blaðsíða 6

eptir þeirra tí&a venju, sett nifcur í tl(5mkirkju
borgarinnar þar sem ættmenn hennar áttu sjer ieg-
stabi. Segir svo í ítölskum árbókum þeirra tíma,
ab kona þessi hali orbib mjög harmdaui'a í Florenz,
og hafi mönnum orfcifl tíbrætt um lát hennar, svo
ungrar og fiíbrar sem hún var.
Hún var færb nibur í legstab ættingja sinna
seint um kvöld, en er hún haíbi legib þar um hríb,
lukust augu hennar upp. Fyrst gat hún ekki átt-
ab sig eba komib því fyrir sig hvar hún var, en
smámsaman fekk hún ab fullu rænu og ráb-
deild, færbi sig úr líkkiæíunum, kuldinn gaf henni
áræbi og orku til ab leita útgöngu þaban, og
loksins tákst henni þab. En þá mátti kalla ab
ekki tæki betra vib. f>etta var um vetur, kom-
in nótt, konan bæbi sóttþjáb og nakin. Henni
varb fyrst fyrir ab leita í þá áttina, sem hús
hennar stób, og um síbir gat hún dregib sig þangab
ab dyrunum og barib. þab gekk lengi, ab eng-
inn gengdi því, en Ioksins vaknabi mabur henn-
ar, lauk upp glugga, og spurbi hver úti væ.ri.
En er hann heyrbi rödd konu sinnar, sem dáin
var fyrir ekemmstu, og sá ejnhverja vofumynd
fyrir utan, sló á hann ótta og skelfingu, signdi sig
og beiddi fyrir sjer, og kvabst skyldi láta syngja
yfir henni sálumessu, sem rækilegast daginn ept-
ir, og ab því mæltu ljet hann aptur gluggann
sem íljótast hann kunni. þar stób nú vesælings
konan örmagna af sjúkleika og kulda, og átti úr
vöndu ab rába. Reyndi hún því næst til ab kom-
ast þangab sem fabir hennar bjó, og þab tókst
henni, en þar fór allt á sömu leib, sem fyr;
móbir hennar varb fyrir svörum, og öll sú lib-
veizla sem hún þar fekk var sú, ab kerling sagbi:
„Fribur sje meb þjer framlibna önd“, og lokabi
fast ab sjer öllum liurbnm.
Nú var fokib í flest skjól fyrir Ginevru. Hún
kom ab dyruin náfrænda síns eins og beiddist
þar ásjár. Settist hún þar á stein einn, er vib
strætib stób, og hugbi ab láta þar fyrirberast og
bíba daubans. En þá kom henni til hugar unn-
usti hennar Antonio, og þá var sem lifnabi ab
nýju blóbib f æbum hennar; herti hún þá upp
hugann og komst ab dyrum á húsi' hans og
barbi ab þeim. Hann var vakandi —■ því hon-
um hafbi ekki orbib mjög svefnsamt um nætur
síban er hann missti Ginevru — og kom skjótt
til dyra. Kenndistvib málróminn, og sagbi: „Vertu
vel komin sæla önd, þab er mjer glebibobskap-
ur úr öbrum heirni, abjegfái ab fylgja þjer þang-
ab brábum“. En ekki Ieib á löngu ábur hann
yrbi þess vísari, hvernig á öllu stób. Móbir hans
kom skjótt til meb ráb og dáb. Ginevru var veitt
öll sú hjálp, er vib þurfti, og ab nokkrum dög-
um lib-num var hún orbin því nær heil. Nú sem
henni var albatnab, hugsabi hún um sinn hag, og
hversu allt þetta hefbi til gengib; sá mabur sem
hún unni mest, hafbi einn orbib til ab skjóta skjóli
yfir hana, er allir brugbust; og hún fastrjebi
meb sjálfri sjer ab skilja ekki framar vib hann,
hvab sem svo í skærist. „Jeg er svo hvortsem
heldur er dáin öllum mínum“, sagbi hún, og upp
aptur risin þjer einum; hvab megnar þá ab slíta
okkur 8undur?“ Litlu síbar voru þau gefin sara-
an, og libu svo tímar, ab engar fóru sögtir af þeim;
en einhverju sinni bar svo til einn sunnudag,
snemma morguns, ab Ginevra gekk í kirkju, þá
mætti hún móbur sinni. Keiling horfbi á hana
um stund og mælti: „þú þykir mjer vera lík
henni dóttir minni heitinni“, og bar þab undir á-
lit þeirra sem meb henni voru. En allir kvábu
já vib þvf, og sögbu ab þab gæti engin önnur
verib. Ginevra neitabi því heldur ekki. Flykkt-
ist þar ab múgur manns. Og er menn heyrbu
hvernig á stób, lögbu flestir þab til, ab hún skyldi
láta allt kyrrt standa eins og komib væri, þetta
væri sro aubsjáanleg rábstöfun forsjónarinnar.
En Francesko fyrri mabur hennar, er hann frjetti
þetta, varb á öbru máli. Hann ljet sök þessa
koma til dóms og laga; en erkibiskupinn í Flo-
renz kvab npp þann dóm : ab Ginevra væri sannar-
lega risin upp frá daubum, ab bönd þau, er hún
hefbi verib bundin um hina fyrri lífdaga hennar,
væri hún alveg laus vib, og aö hún ætti fullan
rjett á ab bindast nýjum loforbum í nýju lífi,ept-
ir því sem henni gebjabist bezt. Og svo segja
sagnaritendur ab Francesko hafi orbib ab svara
aptur út heimanmundi þeim, er hún fyrrum hatbi
fært í búib til hans.
Frjettír. Meö hverri ferb vestan úr Húna-
vatns og Skagafjarbarsýslum frjettLt uin.' veikindi
þau, er þár ganga þannig hefir frjetzt lát Páls
hreppstjóra á Keldulandi í Skagafirbi; og í Húna-
vatnssýslu liafa andazt Ingibjörg Gubmundsdóttir
húsfreyja Kristjáns óöalsbónda í Stóradal. Hún
var ábur gipt þorleifi, merkisbónda, er lengi bjó í
Stóradal, og ab öllu hin merkasta rausnarkona. Líka
hefir frjetzt, ab Jón bóndi Skúlason á Haukagili í
Vatnsdal sje látinn. Hann var aubgastur hænda
í Húnavatnssýslu, og hinn mesti höfbingsmabur
og búmabur hinn mesti. Fleiri menn hafa dáib
þar um vestursýsluna, en eigi höfum vjer enn
heyrt þá nafngreinda.
Auglýsing.
Jeg undirskrifabur biö hjer meb alla þá, erJó-
hann heitinn bróbir minn stýrimabur, sem týndist
næstlibib sumar meb skipinu Vegesti, kynni ab hafa
átt lijá peninga í láni sem og abra muni, annab-
livort ab láni eba til vibgjörba, t. a. m. úr, stíg-
vjel o. s. frv, ab láta mig vita þetta hib allrafyrsta,
Staddnr & Akureyri 31. desember 1859.
Jóhannes Sigurbsson.
Eigandi og ábyrgðarmaður Sveinn Skúlason.
Prentab ( prentsmlbjnnn á Akurayri, hjí U. Uelgasyni ,