Norðri - 29.02.1860, Blaðsíða 2

10
flestir til fyrri sala sinna í sumar. Pljótsdals-
fjelagib eitt hjelt saman, og hefi jeg heyrt, ab þab
hafi fengií) 10 rd. bóta á hverjum lOOrd. Ætla
jeg, ab þeir sem í þvf voru, og hinir, sem þab
verzlabi vif), muni nú hafa verib venju framar
ódulir á kostunum, meb því hreinu var uppi ab
halda. þa& er tvennt í verzlunarháttum okk-
ar þetta ár, sem mjer þykir vænt um, a& flestir
hafa lagt mikinn hug á og gjört miki& til a& borga
skuldir sínar, og mjög fáir hafa h!aupi& frá lán-
ardrottnum sínum til annara. Enda var nú freist-
ingin minni en hin árin, því verzlunarkappib var
me& minnsta móti, og brá nú mjögvib Thomsen
okkar gamla. Henderson, sem kom í sta& hans,
breytti ekki ver&lagi á vörum okkar og sag&i
fulltrúi lians, Sveinbjörn Jakobsson, a& hann gæti
þu& ei, því hann vantafi korni& a& bjó&a móti
vörunni. J>ví þó Henderson kæmi fyrst me&
nokku& af mat, þá gekk þab strax upp, en korn-
skip, sem hann átti von á, kom ekki fyrr en ept-
ir alla sumarkauptí&. þó fannst mjer þetta ekki
vera fullgild afsökun, því hann haf&i silfur nóg
og flest annab, sem vib þurfum ab kaupa e&a
viljnm fá. Dettur mjer í hug, a& honum liafi
gengib annab til, þa& sem mjer virtist gjöraa&ra
deiga ab þoka upp ver&inu á uliinni okkar, ab
þá stó& strí&ib á Ítalíu, efea ekki var frjett um
fri&inn. Yar því óvíst, hvab kaupmönnum yr&i
ír ullinni ef sá ófribur hjeldist og færíist út um
löndin. En þó Henderson bætti ei verb á okk-
ar vöru efeur á kornmat í sumarkauptíb, þá var
þó verfeife á margri kramvöru hans, einkum á
ljereptum, dúkum og klútum úr vi&arull, svo lágt
a& aldrei hefir slíkt yerib hjer fyrr og streymdu
menn til hans ab kaupa þetta og fleira, en borg-
ubu held jeg meiri hlutann í peningum og lítife
fekk hann af hvítri ull. þessi kaupma&ur leyf&i
sjer hjer gó&an orbstír, þótti hreinskilinn og vand-
a&ur og hinn prú&asti mafeur í al'ri umgengni og
vibfelldinn. A slættinum kom kornskip hans,
þegar hann fór hjeban heim til sín, og var þa&
korn selt 3 mörkum ódýrara en á&ur; en þa&
ver& stó& ekki nema viku og gagna&i nærri eng-
um. Sífeam fór Svb. Jakobsson me& meiri hluta
kornsins nor&ur til ykkar. þegar sumri halla&i,
heyr&i jeg, afe hvíta ullin, sem Henderson fekk í
sumar væri or&in í reikningum 36 sk. e&ur 3
skildingum bætt vi& á hverju pundi og veit jeg
sífean a& þa& er satt. Virfeist okkur þetta kaup-
mannsbragfe til a& mæla me& sjer eptirleifeis;
1»
en lítife gagn hefir þab gjört okkuríár, þrí erg-
inn hinna hefir tekife þa& eptir honum, þó sum-
ir þeirra lofu&u sömu „prísum“ og hjer yr&i
beztir. Mjer sýnist og þa& hef&i verib mikla
meiri me&mæling fyrir hann, ef hann hef&i bætt
vöru„prísinn“ okkar strax í sumar, þó þab hef&i
verjfe minna og okkur var þab margfaldur hag-
ur, því þa& heffei þá orbib almennt. En miklu
minni útlát voru honum í þessu, sem hann bætti
nú á eptir, því hann fekk svo líiib af hvítri ull,
en meb hinu laginu hefbi margfalt meira* borizt
a& honum. Flestar vöru hafbi Henderson gó&ar
og sumar afbragfe. — Bruu, lausakaupmafeur, sem
fær&i upp vöruverfeife okkar í kauptí&inni, fekk
miklu minna hjá okkur en vera átti, og bar margt
til þess, og þó helzt þa&, a& hann kom ofseint,
og höf&u flestir bundife sig me& verzlun sína a&
miklu eba öllu leyti hjá ö&rum og stó&u í skuld-
um vib þá fyrir hjálp í vor. Enda vissu sumir
af okkur ekki, a& hann var sá, sem bætti, fyrr en
vi& vorum búnir afe verzla vi& a&ra.
Haustverzlun efea fjártaka varfe hjer svo mik-
il, a& þvílík hefir ei orfeib hjer uni fjölda ára a&
undan förnu, Búendur urbu a& fækka fje sínu
fyrir heyjaskort, og viklu margir verja því sem
umfram var heimalógun til ab borga skuldirsín-
ar og kaupa sjer korn Flest þjónustufólk lóg-
afei og skepnuin sínum. Verfeife var meb bezta
móti á fjenu: kjöt 6—7 mörk, mör 22 sk og
gærur 3 — 5 mörk, en kornife í móti hálfum dal
ódýrari tunnan en í suraarkauptíb. Svo var og
allt fje tekib eldra og yngra, ær og lömb. Ab
vísu sag&i annar verzlunarrábsmaburinn á Seyfe-
isfirfei í saufeabrjefúm sínum, a& ær og lömb væri
ei verzlunarvara, en tók þó allt þegar a& fram-
lögunum kom. Hjá ráfesmanni Ilendersonar var
mjög lítil fjártaka. En svo rakst margt a& hin-
um, a& þeir ur&u a& mótmæla fjenu, nema skulda-
fje, skömmu eptir mibja sláturtífe, því þá vanta&i
ílát undir kjötife. Hefi jeg heyrt, a& flutzt hafi út
af Sey&isfir&i í haust yfir 800 tunnur af kjöti;
enda mun óvenja hafa borgazt af skuldunum og
hef&i þó or&i& meira, ef ekki hef&i verife skrifab
á móti fjenu. Bysna mikife korn var flutt heim
í sveitirnar. Jjó kváfeu kaupstafeir vera byrgir
enn af kornmat. þ>afe hefi jeg heyrt a& vi&Iíka
hafi farib á Vopnafir&i og Eskifir&i eins og hjer,
a& fleira fje hafi bofeizt þar, en móttaka varfe veitt.
þafe sýnist nú vi&urhluta mikife a& flytjast
skyldi út úr 2 sýslum á einu ári þvílíkur matar-