Norðri - 31.03.1860, Side 7

23
ITetjumaka stiíSst ei blakiS.
öfund, vargur óbur, argur,
AUra pesta skassifi versta,
Hiaut þó ioLsitis, heijar foxib,
Halda kjapli sigri tapta.
þannig liíi hróbri liafinn
Hýibru bani um Rjófii& grana,
Njóti g*fca dfrstn dá&a,
Ðemants-sjóli á rökstóli!
Rábspakur um rænu akur,
Reiföur iofi skyjunr ofar!
f>jó&mæringi þökk vjer færum!
þannig nafn og renta jafnast.
Sami.
.Teg undirskrifaíur, hefi nú í 3 næstli&in ár
þjá&st af meiniætum e&a lifrarveiki, sem fór þannig
í vöxt næstli&i& ár, a& jcg tók a& leita mjer lækn-
inga. IJm sama ieyti tók jeg líka a& fá gulu og henni
fylgjandi sár á fótum og höndum. Eins og flest-
ir sveitungar mínir leita&i jeg sjera Magnúsar Jóns-
sonar á Grenia&arsta&, og brúka&i homöopatliisk
me&öl frá honum í 13 vikur, án þess mier gæti
fundist, a& þau hef&i neina verkun; því sjúkdóm-
ur minn fór þrátt fyrir þau æ vaxandi. Jeg
rje&ist því í þa& nú fyrir 14 vikum a& fara
hioga& til a& leita mjer lækninga hjá hjera&s-
lækni Jóni Finsen, og á jeg honum næst guii
þab a& þakka, a& jeg fer nú hje&an alheiii ma&-
ur. Jeg get ekki bundizt þess, a& flytja herra
lækninum opinberlega alú&ar þakklæii mitt fyrir
alla nákvæmni og a&hjúkrun lians vi& mig í þess-
um mínum iangvinna sjúkdómi og þá meinabót
er hann me& gu&s a&sto& hefir unni& mjer.
JStaddnr á Aknrerri 26. febrúar 18(50.
St. Ólafsson
frá Fjöllum.
Um !ci& og vjer auglýsiim þetta þakklæti Sfepháns
bónda Olafssonar til bjera&slæknis Finsens, leyfum
vjer oss a& taka af því tilefni til a& skora á nefnd-
an iæknir, a& augiýsa anna&hvortí bla&i voru e&a
ö&ru vísi lýsingu á sjúkdómi þessum, sem er svo
almennur lijer á landi og svo mannskæ&ur. Vjer
höfum teki& eptir því, a& herra Iækni^ Finsen
hefir tekizt svo vel a& lækna þenna sjúkdóm sí&an
hann kom hinga&, á& margir sjúklingar sem voru
or&nir iangþjá&ir og iangt leiddir af mcinlætum
liafa virzt a& fá heilsu sína alveg aptur, og oss
finnst því, a& hann mundi gjöra almenningi mik-
inn velgjörning me& því a& lýsa sjúkdómi þessum
og a&fer& þeirri, er hann sjálfur liefir til a& lækna
hann og sem svo ágætlega hefir reynzt.
Ritst.
(A&sent). 8. dag desember-mána&ar fyrra ár and-
a&ist, merkisma&urinn Jónas Einarssori á Gili í
Svartárdai. Hann var korninn af merkilegu bænda
fólfci, fæddur í þverárdal 8. marz 1801, og þar
uppalinn hjá foreldrum sínum. Ari& 1822, 10.
október, gipdst hann sjer sambo&inni sónrakonu,
Gu&rúnu IHugadóttir frá Holti í Svínadal. sem dó
nokkrum árum á undan honum. Hann bjó ulls
á Gili í 30 ár, og var þar alkunnur eins oz ein-
hver mesti sveitarsómi, bæ&i a& gestrisni, hjálp-
semi, rá&deild óg mannlund. Hann var hrepp-
stjóri í 7 ár og sáttainafur liin seinustu 8 1ífsár
sín og var í hvorritveggja þessari stö&u virtur
og vel látinn. þau hjón Ijetu eptir sig 4 böm,
sem öll eru mannvænlcg, og bera á sjer merki
foreldra sinna. Jónas sálugi var ma&ur „greind-
ur og vel ab sjer, hagleiks og snilldar maour í
öllu handbrag&i, úrræ&agó&ur í vandræ&um, þrek-
mikill í öllum mótgangi, en vi&kvæmur og hjarta-
gófur í allri raun.
Hinn 20. f. m. anda&ist bóndinn, me&hjáipari
Sigur&ur Sigmundarson a& Riíkelsstö&um í Munka-
þverársókn á 73 aldurs ári. Hann haffi búi& 86
ár, þar af 35 á nefndri jör&u. Sigur&ur sálugi
var a& öllu talinn me& gildari bændum, vel greind-
ur og mikiii hófs- og regiuma&nr. Af 3 rnann-
vænlegum börnum, sem hann átti á lífi, andab-
ist 9 dögum eptir lát fö&ursins sonur hans Sig-
ur&ur, þrítugur a& aldri, sem bjó á móti fötur
sínum. Hann var hinn efnilegasti ma&ur, ástsæil
og atorkusamur. Hann dó frá tmgri konn og 2
börnum, saknafcur af öllum sem hann þekktu.
Auglýsingar.
Uppbodsauglýsin^.
fifcuimiDgt gförist: a& þri&judaginn þann
15 ma! næstkomandi ver&ur a& Múia í Afcalreykja-
dal haidib opinbert uppbob til a& selja fjármuni
dánarbúsins eptir prestinn sjera Skúia sáluga
Thómasson, nefnilegá: sau&fje, hross, nautpening,
fatna&, rúmföt, bæknr og alls konar búsgögn. Á-
rei&anlegum kaupendum veitist borgunarfrestur
til næstkomandi októbermána&ar útgöngu. þeir
sem borga me& peningum út í hönd vi& hamars-
högg fríast vi& a& grei&a venjuleg sölulaun.
f
Oskar því uppbo&shaldarinn, a& aliir, er upp-
bo&ib vilja sækja, mæti á nefndum stab og degi
klukkan. 9. f. m.
St. Jónssoii.
Settur.
þegar jeg ias á p r e n t i búsræ&una yfir pró-
fasti sjera Hallgrími sáluga Thorlacius, og kora a&
þessum or&um: „Mannsins sí&ustu stundu er a&
v