Norðri - 31.07.1860, Qupperneq 7

63
þá kjósa þá aíiferíina, sem þeirnþrekti skynsam-
legri. Framfdr þessi prófun því á einum bæ,
ábur en algjiirleg; böímu var byrjuö í sveitinni,
og voru 3 kjnrmenn þar viöstaddir, sem bænd-
anna vegna áttit aö kjdsa aörahvora abferÖina,
og kusu þeir allir fburöinn, þvf þó þeim virtist
lianrt nokkuö seinlegri á hverri kind fyrir sig en
bö&unin, þá vissu þeir, afe þab mundi meira en
vinna sig upp meb því, ab fleiri gæti þjdnab ab
því verki og boriö í fleiri kindur-undir eins, og
til þess yrbi menn fdsari en þessarar haust-
böbunat, sem allir væri mjög mótfallnir. En baÖ-
stjdrinn kvab þessa kosningu vera dskynsamlega,
og afsag'i þvf meb öllu ab taka hana til greina,
en sagbi ab fjeb skyldi allt babast. þegar búib
var aÖ baba einn dag á 3. stöfum í aveitinni
leyfbi hann þd, ab íburb mætti brúka í ýmsum
tiifellum t. a. m., þegar ekki væri vebur til ab baba
eba á þeim bæjum sem mjög væri dt dr, bg fyrir
þab var á mörgum bæjum í bábum Hreppunum
borib í fjeb, svo þaÖ verbur öldungis ekki meb
sanni sagt, ab herra Benedikt hafi haft fram bcb-
un á öllu fje í Hreppunum. þab getum vjer
vitnab meb fullum sanni, yb á sumu því fje sem
babab var eptir fyrirsögn og undir umsjdn dýra-
læknisins iifbi fellildsin eptir babib, svo bændur
blutu á sinn kosinab ab bera í þab tóbakslng,
eins og þab hef i aldrei verib babab, þár á mdti
vitum vjer ekki beíur en ab öll fellilds liaíi drep-
izt á því fje sem borib var í.
þannig lauk þá þessu fjárböbunar þrasi,
hvers lyrsta orsök var niöurskurburinn haiislib
1857; meb honum böknbu Hreppa og Skeiba-
menn sjer strax stærsiu misþdknun þess manns,
seni í læknislegu tilliii fyrstnr allra skipii sjer af
klábanum; þab duldist ekki, enda ábur en liirbir
koin til; en allir sjá og vita, sem Ieggja þá rækt
vib þab blab ab lesa þab, hvcrnig þar er farib
meb niburskurrar mennina í orti kvebnu. bæbi í
spotti og alvöiu; vjer þekkjum marga lækninga-
menn, sem furba sig yfir því, ab menntabir
menn skuli láta slíkt Iiggia eptir sig, sem ekki
er til annars en ab æsa flokkana hvern móti ötr-
um. þeear nú þessi mabur var uppáhald og
rábaBeyti stipsamtmanns þá er ekki ab undra þó
Hreppa og Skeibamenn færi ab verba dt undan hjá
yfirstjörninni í suburumdæminu; þab hetír iíka
sýnt sig, þeim hefir ekki verib trdab fyrir mikln,
en þá fdr þeim eins og olbogábörnunum, sem opt
verta baldin og óstýrilát, ef þau ekki tapa því
at hafa nokkra meiningu og nokkurn vilja;
en innbúar uppsveitanna hjerna hafa enn þá
meiningu, ab þeir hafi breytt skynsamlega í
því at eyba fljótt kláöafjenu, en fá sjer aptur
heilbrigtan fjárstofn þar sem var aÖ fá, og þann
vilja ab vibhalda í gdbum þrifum þeim stofni;
og til þess þurftu þeir ekki fjárstyrk frá því op-
inbera, ef varnab yrÖi samgöngum vib fje úr kláÖa
sveitunum; þeir gátu því ekki viburkennt þab, sem
veittan velgjörning, þd varib hafi veriÖ til þess
máske meiru en 1200—1300 rd. ab koma fram
ab nafninu til hinni svökölluíu fjárböbun hjá
þeiin, þd þab hafi verib gjört í góbum tilgangi
og ekki af eintdmri kappgirni þeirri, ab koma
þeim norblenzka fjárstofni undir almennar kiába-
iækningar. En ef ab umsjdnarmönnum klábalækn-
inganna er alvara ab vernda hinn heilbrigöa saubf
fjárstofn uppsveitanna, álítum vjer miklu tiltæki-
legast og kostnabarminnst, ab þeir vildi verja nokkru
fje til þess ab tryggur viirbur yrbi s»ttur milli
Flóans og nppsveitanna á næsta sumri fyrir þab
fyrsta, því ofvíba hefir klábinn sýnt sig í Fldanum
í vetur — hvab sem blöb og skýrslur segja— til þess
ab menn geti veriö óhræddir viÖ liarm ef sam-
göngur eiga sjer stab. Vjer getum reyndnr trú-
ab því, ab meöan sífelldar skoÖanir og sífelldar
lækningar vibhaldast, meböl fást gefins. sem svo
er ka'lab og nægum peningum er ausib f um-
sjdnarmennina, magnist ekki klábinn á ný, en þeg-
ar þessu linnir, fje fjölgar og samgöngnr aukast,
dttumst vjer fyrir — vjer spáumþvíekki og
cn síbnr dskum þess — ab um klábann inegi ab-
kveÖa meb orbum skáldsins Bsem kurl, þá funa
fela um stund, fram liann brunar aptur111.
Rltab f marzmánuöi 1860.
lannalát.
(Absentþ Arib 1859, 10. febr. andabist merk-
iskonan HigríÖur Benediktsddttir í BjalUstaÖakoti
38 ára gömul. Hdn var dóttir Benedikts prests,
er sálabist ab liílarnesi .Idnassonar prdfasts á Hösk-
uldsstöbum ; mdÖir hennar rar Ingibjörg Björns-
ddttir prests í Bdlstabarhlíb. Hdn var frá unga
aldri sára heilsuveik af meinlætum eba lifrar-
veiki en var þrátt fyrir þab glafvær og jafnlynd.
Hdii var vel aö sjer í ílesturn kvennlegum hann-
yrbiim, stillt, sibprdb oa kurte;s.
27. nóvember s. á. sálabist á 71. aldurs ári
merkiskonan Rannveig þorvaidsddttir prdfasts Böb-
yarssonar, ekkja Jdns bónda Jdnssonar á Fram-
nesi, og bjuggu þau þar um 40 ár, og þdtiu ætíÖ
vera meb binttm heldri sinnar stjettar einkum ab
stakri gestrisni og gdbvild vib alia vesfarendur,
ríka og fátæka. Ildn var talin nieb hinum fiíb-
ustu konum, ve! gáfub, trygg og fastlynd.
I næsta mánufi 22. desetnber sálabist ddttir
henriar Kristín Jdnsddttir, iidsfreyja Jdhannesar
bdnda þorkelssonar á Dýrfinnustööum 39 ára göm-
ul, mesta umsjdnar, þrifnabar og dugnabar kona,
og hib mesta kvennvai ab öllu, og varb hdn því
mjög harmdauba ekki einungis manni sínum,
skyldmennum og börnum heidur öllum er hana
þekktu.
Mannadaubi hefir veriö hjer ærinn næstiibib
vor og vetur þd vjer höfum fæstaf heyrt og get-
um því eigi tilfært nema undan og ofan af, enda
eru oss ekki tilkynnt þessi mannaiát, svo vjer vit-
*) J>ó *b hib mesta, er ritgjörb þessi liljóbar uœ, sje
fyrír nokkrn nm garb gengib, virtist oss naubsyn á, ab hún
kæmi fyrir almennings sjúnir sem sögulegt hjálparmebal
fyrir þann, sem lofab heflr ab semja sögu fjárklábasfk-
itmar hjer á landi.