Ingólfur - 07.09.1853, Qupperneq 3

I
59
Já koma embættismennirnir, sem flestirhafa
hús út af fyrjr sig; þeir eru alls löíbænum:
stiptamtmaður ogfóseti; þrírdómarar við yfir-
rjettirm; sex kennarar við latínuskóiann og
jrrír við prestaskólann; dómkirkjupresturinn
og landlækninn. Já eru jrar enn fremur 2
lögregluþjónar og 2 blaðamenn, auk skrif-
stoi'uþjóna, verzlunarjrjóna og annara ein-
hleypra manna, sem ýmsum störfum hafa að
gegna. Prentari er þar einn með 1 sveini og
3 piltum; bókbindari einn með 1 s.veini og 1
pilti, og söðlasmiður einn með2piitum; skó-
smiðir 3; skraddari 1; silfursmiðir 2; trje-
smiðir 6, þeir eð stöðugt eru við smíðar, sum-
ir einsamlir, sumir með sveinum; en alls mun
rnega telja í bænum allt að 20 raönnum, sem
lært hafa trjesmíði; járnsmiðir 3 eða 4. Tvö
eru þar veitingahús, annað fyrir gesti og
gangandi, hitt fyrir „Bræðrafjeiagið“; brauð-
bökunarhús eitt; lifsölubúð ein. Jþegar þann-
ig er liaft tillit til embættismannanna, hand-
iðnainannanna og annara, sem eiidivern viss-
an atvinnuveg hafa, þá verður húsatalan auk
verzlunarmannanna lijer um bil liálft hundr-
að. jþað lætur þá nærri, að í bænum sjeu
100 timhurhús, er flest standa á flatlendinu
miUi brekkanna fyrir austan og vestan bæ-
inn, en suin líka í brekkunum sjálfum.
Burtfararpróftd í prestaskólanum var
haldið í þessum mánuði frá 17—23. Af þeim
3. stúdentum, sem gengu undir þetta próf,
fjekk Jón jiorleifsson fyrstu einkunn, Jó-
liannes Haldórsso-n aðra be.tri einkunn og
Jakob Benidiktsson aðra einkunn.
])ær skriftegu spúfningar, sein við þetta próf voru
gefnar til úrlausnar, voru þessar:
í bifl i uþýð i n g ii: Matth. 16, 16—20.
í trúarfræði: að útlisfa merkingu trúarinnar eptir
lærdómi Nýjatestamentisins og sýna þann mismun, sem
er á henni eptir kenningu katólskra og prótestanta.
í siðafræði: að útlista eðli og siðferðislega þýð-
ingu hinnar kristilegu iðrunar.
Ræðutexti: Gal. 3, 15—22.
í forspjallsvísindum voru þeir reyndir 26. mai-
mán. næstl.1
P. Pjetursson.
í kirkjusögu er prólið einungis munniegt.
Árferði og frjettir
Allan ágústmánuð hjelzt hjer á Suðurlandi hezta og
hagstæðasta veðurátta. það var að sönnu nokkuð vætu-
samt framan af honum, svo heldur leit út fyrir, að nýt-
ing og heyföng manna yflr höluð mundi verða með lak-
ara móti. En þegar leið á mánuðinn rættist blessunar-
lega úr þessu, með því að þá kom þurviðri og stöðugir
þerrisdagar. þannig geta menn vænt þess, ef tíðin breyt-
ist ekki því meir, að heygarðar hænda verði í haust þrátt
fyrir grasbrestinn allt eins húlegir og í fyrra, að minnsta
kosti hjer á Suðurlandi, þar sem fyrningarnar voru víðast
hvar svo miklar.
Brjef eitt af Vesturlandi, scm vjcr höfum nýlega
fengið, segir verzlun þar góða, t. a. m. rúg á 7 rbd.
tunnan, mjöl eitis, bankabygg á 9, salt og steinkolá2;
kaffipundið á 20—22 sk.; sykur á 18—20 sk.; brenni-
vínspolturinn á 14 sk. Hvít ull seldist fyrir 30 slí.
pundið; tólkur fyrir 18 sk.; hákalls- og selslýsi fyrir
23—24. rbd. tunnan; harður fiskur 16—17 rbd. skp.;
æðardún borgaðist með 3 rbd. til 3 rbd. 32. sk. fyrir pnd.
Frá útlöndum höfum vjer að vísu fengið fregnir með
skipum, sem komið hafa frá Englandi, en nú er nýkomið
skip á Eyrarbakka frá Kaupmannahöfn, og ineð þvi hefur
það frjezt um Kóleru, að i henni hafa dáið í Höfn 4000
menn til 10. d. ágústm.; og eru eptir 2000 börn föður-
og móðurlaus. Kú kvað sóttin vera farin að rjena þar,
en aptur hefur heyrzt, að hún væri farin að gjöra vart
við sig í öðrum bæjum bæði á Sjálandi og i Jótlandi.
Úr tveim brjefuin
til útgefara Ingólfs.
1. Já, báglega tókst með alþíng enn! Jeglasmeð
mikilli ánægju, hversu vel ykkur blaðaiuönnunum sagðist
frá alþínginu, — því jeg var einn af þeim, sem hugs-
aði, að því myndi alls ekki reiða svona vel af, — þang-
að til jeg sá það, sern þjóðóifur hafði meðferðis 20. d.
ágústm. um veizluhaldið síðasta. Jeg vissi ekki hvort
jeg átti heldur að hlæja að þjóðólfi, eða reiðast honum
fyrir söguna af þessum skilnaðarstörfum þíngsins. Annað
veiíið virtist mjer eins og hann væri að segja frá þessú
af harmi yfir því, að gestirnir hefðu ekki verið búnir að
fá hálfan kvið, þegar skollinn kenndi þeim að fara að
mæia fyrir skálum valdstjórnarinnar, og skeinmdi svo
fyrir þeim mat og munngát. Aptur fannst mjer anoað
slagið sem hann vildi gjöra þinginu öllu og gestunum
minkun, ineð þvi að fara að bera það út um ailt
land, þó sannast hefði lijer, sem opt kann að verða,
„að krúsarlögur kveikir bögur og kvæðin smá, dæuii-
sögur og glettugrá“. Mjer hefði því þókt betur sæma,
að þjóðólfur hefði eigi hreift við þessuin veizluspjölluin,
og að þess konar sögur úr búrum manna og borástof'-
um verði geymdar pressunni, þángað til vjer fáum blað,
sem h'eitir Iíokkólfur, og ábyrgðarmann fyrir það,
sem heitir Kokkáll. Jeg fyrir mittleyti get ekki held-
ur cignað þennan frjettaburð öðru, enn geðbresti
hjá ábyrgðarmanni þjóðólfs, að því leyti sem liann má