Ingólfur - 18.05.1854, Page 1

^itöolfur.
X
X
<É>
•>
18. d. vnaím.
«21
SV©%>®<ðCa.
1§54.
Kostnaðarmaður og; útgefari Svb. Hallgrímsson.
t
T
é
é
-4
é
,t
®

Landsyfirrjettardómur
í sökinni nr. xg75í. Cand. L. Hallgrimsson
skipaður sóknari gegn Skapta Sæmundarsyni
frá Borgarfjarðarsýslu.
Vinnumaftur á Varmalæk í Borgarfjarðar-
sýslu Skapti Sæmundarson hafði haustið 1852,
i fjárrjettinni jtar, hreytt fjármarki á 2 sauð-
um, öðrum tvævetrum en öðrum veturgöml-
um, og fært til þess fjármarks, er hann f)á
sjálfur brúkaði á kinduin sínum, með því að
gjöra gat í hægra eyrað. Sauðir þessir voru
eign Magnúsar bónda Jórðarsonar á Heyvik
í Árnessýslu, og með hans fjármarki: sneitt
aptan bæði og standfjöður framan bæði, hvert
fjármark ákærði einnig hafði áður brúkað á
kindum sinum, en hafði seinna lagt niður fjöðr-
ina á hægra eyranu, en tekið upp í staðinn
gat hægra. Fyrir þetta var ákærði lögsóktur,
og fjell um sökina við Borgarfjarðarsýslu auka-
hjeraðsrjett svo látandi dómur, þann 2. apríl
1853.
„Hinn ákærði Skapti Sæmundsson á að
„straffast með 27 vandarhöggum, og vera
„undir umsjón lögreglustjórnarinnar í 8 mán-
„uði; einnig borga allan af sök þessari lög-
„lega leiðandi kostnað, og þar á meðal til
„síns fyrir rjettinum skikkaða talsmanns,
„stúdents Jóns Árnasonar, 2 rbd. r. s. í máls-
„færslulaun. Dóininum ber að fullnægja
„undir aðför að lögum“.
Ákærði skaut dómi þessum til landsyfir-
rjettarins, sem ekki gat fundið til hlýtar sann-
að, að ákærði hefði í þjófnaðar ásetningi breytt
markinu á sauðunum, hvað heldur aldrei. var
af honum játað, heldur kvaðst hann hafa ætl-
að, að hann þar lagfærði mark á eigin kindum,
enda bárust nokkrar, en þó næsta óljósar,
líkur að þvi, að hann átt hefði sauðavon af
líkum lit og aldri. jþar á móti fannst það
sannað, að ákærði hefði verið ógáður af
brennivíni, þegar hann breytti markinu, en er
af náttúrufari, eptir vitnisburði sóknarprests-
ins, sem áður liaföi verð húsbóndi hans, „fljót-
fær og athugalítill í atliöfnum“. ]?ar að auki
hafði ákærði, strax eptir að hann varð þess
vísari að hann átti ekki sauðina, gjört ser
ferð austur í Árnessýslu til sauðanria eiganda,
og skýrði honum frá, að sauðir hans þessir
væru fram komnir þar vestra, og keypti þá
að honum við fullu verði, en þótt þessi seinna
kippti kaupunum upp, þegar hann heyrði að
ákærði hefði markað þá, og tæki hjá ákærða
4 rbd. 32 sk. fyrir ferð sína vestur. Lands-
yfirrjetturinn dæmdi sökina 13. júní 1853
þannig:
Ákærði Skapti Sæmundsson á af sóknar-
ans frekari ákærum í sök þessari sýkn að
vera; svo borgar hann allan af lögsókninni,
fyrir báðuin rjettum, löglega leiddan kostn-
að, og þar á meðal til sóknara við lands-
yfirrjettinn Cand. L. Haligrímssonar, ogverj-
anda Organista P. Gudjohnsens, 5 rbd. til
hvers um sig, í málsfærslulaun. Dóminum
að fullnægja undir aðför að lögum.
Dómi þessum er af Suðuramtinu skotið
til hæstarjettar.
Orein tir brjeíi 31. <les. 1853.
tsLítid um jarðamatid”.
(Framhakl). Fyrir utan að sýnast mætti á-
stæðulaus tortryggni, að rengja þá leigusanin-
inga um jarðirnar, er gjörðir væru í votta
nærveru, undir eiðstilboði um þeirra trúverð-