Hirðir - 23.09.1857, Síða 8

voruí fyrrahaust og vetur, nó klnfealausar, og mjög vel ötlítandi.
Lömb lians, þau er konm af fjalli, eru og sögf) mjög vænleg og
vcl útlítandi, mcb litlum eba cngum klábavotti. Skyldi væta só, er
nó aptur virbist fremur ab aukast, verba ab stöbugum baustrign-
ingum, erum vjer hræddir um, ab þab rnuni hafa ill áhrtf á klábann,
og væri því víst rábiegast, ab menn lógubu þeim klábakindum, er
menn ætla ab farga hvort sem er, sem ailra-fyrst; því ab varla er
ab bóast vib, ab kindur þær, sem talsverban klába Imfa, taki mikl-
unt haustbata.
Um fjárhós.
það er af fllliim góðum búinönnuni talið eitt af aðalatriðuin góðrar fjár-
hirðingar, að liafa góð fjárhús, bæði rúmgóð og þrifaleg, cnda gefur hverjuin
einum að sltilja, sem nm |iað hugsar, að þcgar t. a. m. 30 sauðkindor eru
hnepptar inn í hús, sem eigi er nema millum 4 og 5 álna á breidd, og, ef
til vi11, eigi lengri en 12 álnir, cða 24 fet, og 3 álna há, verðtir lopt í þeim
að vérða mjög óheilnæmt skepnum í innistöðuin; en hreint og heilnæint lopt
er eins nauðsynlcgt skcpnum og mönnum, og gjörir meir að þrifum þcirra,
en allur þorri inanna á íslandi ímyndar sjer. það cru nú liðin 81 ar, síðan
torikanimersbrjefið 2. marx 177G setti reglur fyrir stœfð fjárhúsa, cn þær eru
svo látandi: „llús það, sem ætlað er 20 sauðkindnm, skal að minnsla kosti
„vera 10 álna langt og G álna breitt, og veggirnir liálf þriðja alin á lia'ð, og
„það hús, scm ætlað tr 10 sauðúm, sje þvf 20 álna Iangt, 6 álna breitt, og
„veggirnir millum 2 og 3 álna háir. Enn freinur skulu á mœni hvérs húss
,,vera 1 eða 2 strompar, og að auki gat efst á hurðinni, og annað gat á hin-
„uin gafii hússins“. Um hæð hússins alla er eigi talað i brjefl þcssn. Nú
kom alþingi til þeirrar niðurstöðu í sumar, að rífa skjldi öll fjárhiis á þehu
bœjum, þar scm fjárkláðinn gjörði vart við sig í vetur, er var, og hyggja
npp á öðriim stað, háuin og þnrrlcndum, með þeirri stœrð og lagi, sem hið
áminnzta tollkammerbrjef segir; og þessi grein var ein af þeiin, cr stiptamt-
maðurinn samþykkti, og Vildi framkvæma. Jlinni hluti þingsins mun þá þeg-
:ir bæði hafa sjeð fram á það, scin raunin nú gefur vitni um, að örðugt mundi
veita, að koma þessu við; þ'í að það varð að liggja í augum uppi, að við-
ur mundi varla fást á verzluiiarstöðumim nccgur í öll fjárhús í þeim sýslum,
scin kláðinn er í, og nllrasízt í annari eins timbureklu, og nú er; en cinkum
mun það hafa vakað fyrir minni hlutanuni, að óþarfi væri að baka mönnum
mciri kostnað eða fyrirhöfn, en nauðsyn krefði, og varð því að láta sjer nccgja
uppástungur dýralæknanna, þær, að hreinsa vel húsin, t. a. m. með að kynda
cld um gólf og veggl, mcð því að brenna þar gainalt hey, þvo jötustokka og
annað trje í húsinu úr lieitri og mcgnri lút, eða við hafa þvotta úr klórkalki,
og, þar sein því yrði við ltomið, rífa þakið af luisunum, og láta standa opin,
það sem þá var cptir af sumrinu, og þessar urðu því uppástungur minni
hlutans um fjárhnsin.________________________(Framli. síðar).________
Ritstjórar: J. Hjatialín og H. Kr. Friðriksson.
1 prontsmibju íslands, 1857. E. þórbarson.