Hirðir - 22.12.1857, Qupperneq 7

79
1 e g, eba livar heyrast slík lœti í nokkru byggbu landi, þegar líkt er
ástatt, eins og verib hefur í þessu klábamáli hjer á Islandi? I öbrum
löndum fara menn meb samheldi, kostgæfni og hlýbni ab ráftum lækna,
hvab sem yfir dynur ; en hjer fleygja sumir embættismennimir, bœnd-
ur og vinnumcnn öllum rábum lækna frá sjer sem einkis nýtum, en
eru næsta drjúgorfeir sjálfir um þann hlut, sem þeir ekkert skyn-
bragb á bera, og leiöa þannig alþýímna afvega, en stofna landi voru
í mesta iiáska. Ilefím allir embættismenn og hinir lielztu bœndur
þegar í byrjun lagzt á eitt, ab fylgja læknaráímm, sem framast varfe,
þá erum vjer sannfœrbir um, aÖ víba hefbi verib búib aÖ gjöreyba
klábanum, og sem enn meira er vert, menn væru þá nú viÖbúnir,
aÖ taka skynsamlega á móti honum, bæöi meb lækningum og
öÖrum ráímm, livar sem hann svo gysi upp á landi voru.
Danir liafa máltœki þab, ab „margir matsveinar gjöri
grautinn sangan", og hefur máltœki þetta sannazt á oss íslend-
ingum í þessu máli. Yjer höfum nú verib ab sjóba klábagraut
þennan í Iiálft annab ár, og hefur eigi vantab „kokkana", enda
er hann nú orbinn býsnasangur og brunninn vib. Margir hafa
viljab haga grautargjörbinni eins og á fyrri öld; því ab þeir höfbu
heyrt, ab skófirnar hafi orbib góbar; en „Hirbir" þykist hafa full-
sannab, ab þær voru næsta brenndar. Vjer getum eigi sjeb,
ab niburskurbarmönnum vorrar aldar sje nokkur bót mælandi, nema
því ab eins, ab þeir láti af þrákelkni sinni, bæbi í orbi og verki, og
hyggi sig ekki vita meira, en þeir í rauninni vita, og þeim eptir stöbu
þeirra er ætlandi ab vita. Öllum getur reyndar yfir sjezt, og þab
er mannlegt; en ab halda áfram í villunni, þegar búib er ab marg-
sýna þeim hana og afleibingar hennar, þab er hvorki eblilegt njeaf-
sakanlegt. ^ (Framh. f næsta bl.).
Ágætt mebal.
(Samtal milli Sigurbar og Olafs).
Sigurbur: „Margar uppgötvanir verba á vorum dögum, og þab
hvab mest mebal vor bœnda".
Olafur: „Satterþab, Sigurbur minn, og mega allir nú sjá, ab
vib þurfum ekki lærbu mannanna vib ; jeg skal segja þjer litla dœmi-
söguuppáþab, og hún hljóbar svona: Húnþórunn kerlingin, sem
hjá mjer er, fjekk andvökur núna í skammdeginu; svo jeg fór ab
brúka ópíumsdropa eptir læknisrábum. (S.: „Ojá, þab þurfti nú ekki