Íslendingur - 30.03.1865, Blaðsíða 1

FJÓRÐA ÁR.
1865. 30. marz. Nr. 10.
í seinasta blaði íslendings í greininni um skýli
á þingvöllum á bls. 70 eptir orðin nævarandi minnis-
varði áþingvelli við Öxará?» hefir fallið í burtu neðan-
málsgrein þannig hljóðandi:
»í þessu efni ætti það að vera góð hugvekja fyrir
íslendinga, að landi vor í Kaupmannahöfn skjalavörður
og alþingismaður Jón Sigurðsson R. af Dbr. gaf þegar
árið 1852 (sbr. þjóðólf 5. ár 20. des. s. á., bls. 23)
lOOrd. til skýlisbyggingar á þingvöllum, er auk vaxta
samsvara 100 dagsverkum, og er það þó sannast sagt
um þenna ágætismann vorn, að hann bæði fyr og síðar
hefir unnið oss og íslandi margt eitt dagsverkið kaup-
laust fyrir utan þessa höfðingsgjöf sína».
í sömu grein bls. 67 er auðsjáanleg prentvilla 25
fyrir 254, og eins í greininni »vaktið yðnretc.» Uls. 70,
4.línu að neðan *vehja» í staðinn fyrir: veikja. Bls. 65:
kap. 55 les: kap. 53.
IÍAFL.4R IJR 2 BRJEFUM
frá merkum mönnum úr Vestur-Skaptafellssýslu, dags. 2.
febr. þ. á.
þegar við komum heim úr lestunum, allir drekk-
hlaðnir af Reykjavíkurkramvörunni í sumar a: b. kvef-
inu, og fluttum það heim í sveit, lögðust allflcstir og
lágu nálægt viku almennt, svo að ekki varð af alvöru
tekið til sláttar hjer fyr en í 14. viku sumars, enda var
jörð, helzt vallendi, ekki nærri sprottið, og yíir höfuð
varð grasvöxtur í minna iagi; hjer um sveitir kölluðu
menn ekki meðalgrasvöxt; aptur á móti var tíðin æskileg
allt sumarið út, svo enginn hjer við fjall þurfti að hirða
votan bagga, enda cru öll hey mjög vel fengin hjá al-
inenningi, og verður heysknpur að því leyti í góðu með-
allagi. Ilaustveðráttan var einnig afbragðsgóð, þíðveðra-
söm, en þó ekki stórkosfiegar rigningar, og kom aldrei
að kalla slæmt veður frá Mikaelsmessu til 15. nóv., að
undanteknum 18.—21 okt.; þá daga gjörði hjer kólgu-
kast mikið með talsverðri snjókomu í Meðallandi og
Skaptártungu og Veri, en blíðkaði aptur 21. okt. með
sólskini og þíðveðrisblíðu. En frá 15. nóvember til jóla
urðu og rigningar nokkuð meiri, og tíðin umhleypinga-
söm, en snjóalaus og opt talsverð úrferð með vindi og
stundum skruggum, helzt 17. nóv. Á annan dag jóla
brá til snjókornu og hefir það haldizt síðan, svo síðan
nýár hefir víðast hvar verið gefið fullorðnu fje og hross-
um, nema hjer í Fljótshverfi hafa allt af verið beztu
hagar, svo sumir eru enn |>á ekki farnir að heyja lömb,
og hafa mest hjálpað hjer sífelldir landnyrðingsstormar,
svo snjó hefir feykt af. Sömu harðindi eru einnig aust-
ur í Öræfum; lengra að hefi jeg ekki frjett. Fjenaðar-
höld eru hjer góð, þar sem jeg hefi frjett, nema á 3
bæjum hafa nýverið hrakið og fennt sauðir; í Skál á
Síðu hafa fennt 30 sauðir, en nálægtlOá Flögu í Skapt-
ártungu, og 9—10 á Hólmi í Landbroti. Skurðartíð var
hjer fremur rýr í haust, og kenndu menn því um, að
fjenaður gekk svo illa undan i vor, eð leið; sauðir gjörðu
að jafnaði ekki meira en 10 pund mörs og liðugt hálf-
vættar fall, og er það litið í góðum sauðplássum. — Tíð-
arfarið frá veturnóttum lil jóla var hið allraæskilegasta,
sem eg til man. Frá jólum til nýárs fór að brydda á
stirðari tíð. |>aðan frá til þrettánda dró til bjargleysu
yfir alla Skaptafellssýslu, svo í þeim báðum er albjarg-
arlaust, nema á stöku bæjum í Fljótshverfi, tveim bæj-
um í Öræfum, og á fáum bæjum í Norður-Skaptártungu
eru notaðir vesalir grandar, sem þó munu vart brúk-
andi nema til að draga fjenað upp í hor og hungur von
bráðara, eptir því sem jeg hefi heyrt.
Austurpóstur segir, að því fyr hafi hörkurnar byrj-
að, sem austur dró lengur, og var það Ijós vottur, að
maður varð úti á 4. íjólumí Suður-Múlasýslu, og annan
kól þar til stórskemmda í byggðinni, og þá voru engar
hörkur hjer komnar. Norðanpóstur og Sunnanpóstur
komu á sömu eykt á Eskifjörð, og hafði Norðanpóstur
sagt lakari tíð, það semafþessnm vetri var orðið, held-
ur en í fyrra um sama tímabil. Frá Langanesi og suð-
ur á Djúpavog hafa borizt að landi 20 hvalir flestir eða
allir drepnir af Ameriku hvalveiðamönnum, sumir al-
heilir með höfði og liala og öllu spiki, og hafa þeir
sloppið hálfdauðir úr liöndum þeirra, líklega fyrir verk-
færaleysi. Franskar jagtir trúi jeg að hafi róið suma
þeirra að landi. þetta er ekki alllítill afli fyrir lands-
búana þar í grennd. Hjer um sveit bryddir á megnri
óörtun í lömbum og sýking stingur sjer niður, en ekki
73