Norðanfari - 01.07.1863, Blaðsíða 2

62
fyrrum hreppstjúra Hallgríms Thorlasiusar á Háisi, ó'als-
bændanna Sgr. Jóns Vigfússonar á Litladal, ICetils Sigurðs-
sonar á Miklagarfci, og Páls Gíslasonar á Möbrufelli. þessum
öllum óska jeg aö Drottinn endurgjaldi þeirra gófcverk, crþeir
hafasjínt á mjer og mínum 10 munaíarlausu börnum, samt
ölium hjer ótöldum, er mjer hafa veglyndi sýnt, í raunum
mfnum, þóít hjer ónafngreindir sjeu.
Ulí&arhaga 20. júní 1863.
Fribrika Jónsdóttir.
Solveig Benidktsdóttir (dáin 1862).
Ó þú blíö!
æska horfin,
endabur draumur
óskýrra mynda
hverfi rnjer úr huga
hyggjan glaba
hættu von veik
ab villa lengur,
því ah allt
frá æskuskeihi
heims mjer hamingja
hverful reyndist;
vinir ástfólgnir
úr veröld hurfu,
sem vordögg
fyrir vindi Bvölum.
Leit jeg í æsku
ljómandi röbul,
ylgeislum verma
ískalda tinda,
starhi eg undrandi
á storhar ljóma
og vildi helzt vera
vængjum búinn.
Eins var mjer yndi
opt ah skoha
grÖs þau er gróa
í grænum dölum,
fjólu fagra
fífil raufcan,
og eyrarrÓB
vih unnir bláar,
og um heiftbláann
himinboga,
stjömur leyptrandi
skjært á kvöldi;
undratist mjög
og yfir gladdist,
ljóma gubs dýrtar
er lýsti sælu.
Hví er þá svo
hugur vor&inn?
a& hann nú hryggir
þa& áfcur gladdi;
röfculskyn bjart,
rósin fagra,
lágnætti lýsandi
logskjær stjarna.
Minnir allt hifc fagra
á mynd horfna,
ástkjærrar dóttur,
er mjer Drottinn gaf;
daufci dimmur,
dró frá hjarta
hifc fagra blóm
und foldarrætur.
Lei&ist mjer því líf
og Ijósir dagar,
er Sólveig sæl,
frá sjónum hvarf;
þrái eg leifc,
er þú fórst undan
ástkiær dóttir
til alheims fö&urs.
f
Svcinn I»orIcifsson,
Himingnæfandi brimæsti bo&i
bólgin heli, hva& gjör&ir þú?
ljet mig titra þinn vi&búinn vo&i
vitandi son minn á hafinu nú,
kjölventir skipi, en kasta&ir Sveini
f kolbláann sjóinn dr vagninum hlunns
stakkst hann dau&ans flugbeittum fleini
faldir líkifc hafgryfjum unns.
Herrann skipa&i, svo muntu svara,
sæmir gegna hans volduga róm,
hann þegar kallar hlýtur a& fara
hver einn a& settum þeim skapadóm,
ofgefa heiminn og ættingja marga
ástvini, fátækt og ríkdómsins pund,
trau&la neinum tekst þeim a& bjarga
takmörkufc dau&ans þá komin er stund.
og heilagur Gn& scm a& aldiegi deyr
sjer cg ykkur hlessu&u liræ&ur
blómstrala dýrfc í fa&minum Guís,'
horlin er synd og heimur gegnstæ&ur
hnossifc ,þi& erli&, sigur lögnu&s.
Ðýr&legi mikli dau&ans sigravi
drottinn Jesús er líf gjefur þjó&,
eg bi& á me&an í heiminum hjari
haliú mjer æ á farsældar sló&,
en þegar æfidagurinn dvínar
og dau&inn a&skilur líkam og sál
taklu mig í tjaldbú&ir þínar,
tæmist og gleymist þá barmanna skál,
llelga þórarinsdóttir.
JL
I
Jón jhorleifsson.
Sat jeg á sæströnd
sorgum hnfpinn
hræddist öskur
frá hafróti kalda,
þrumdi lopt
af þjósti vinda
gnuddu&u náhljófc
gneggin foldar.
Hrísla&i geislum
úr hati dau&a,
birti fyrir augum
baldri þorna.
Andi þinn svam
tii sælli heima,
fögur var höfn
á fri&ar landi.
Hjartkæri mögur
liugum stóri,
stjórnari beztur
á stelki báru,
sá jeg þig reif&an
ránar fafcmi,
vo&i talinn
vi& þjer biasti.
Hðtt gcin holskctla
of höf&i þfnu,
nöldru&u kátar
nornir skapa,
á Iff þitt stríddu
stórbokkar þessir,
alvalds rá&stöfun
ögrafci þeim.
Bar&ist mjer hjarta
f brjósti þröngu, 3
heltar bana
hneig þig flatan;
sárt þín jeg sakna,
sakna þín allir
þeir sem a& þekktu
þig eins og varst.
Hvarf þá ótti
hryggö og mæ&a
þjer breiddi mót fa&minn
fylkir dýr&ar,
leystum frá synd
og sva&ilförum
leiddi hann þig
f Ijóssins höllu.
Nýjan skrú&a
skenkt þjer hefur
litaban rau&u
lambsins bló&i;
yndi, hnoss, æra
eru þjer valin,
laun fyrir dygg&ir
og dá&ir allar.
Græt jeg þig Jón,
en Gu&i sjeu þakklr
þú litir heill
í lífsins sölum
um eilíffc prísar
aldanna fö&ur;
vertu sæll
og vi& munum finnast.
Helga Jiórariiisdóttir.
Mamislát.
(A&sent). Nálægt seinastli&num áramótum, arida&ist aldur-
hnigin bóndakona Kristbjörg Hallgrímsdóttir á Ytranýpi í
Vopnafir&i, sóma kona í stjett sinni og vel menntub til
munns og liarida, Hún eptirljet sjer aldurhniginn ekkju-
mann, sem hún átti mefc 3 börn, er öll kvongu&ust, en tvö
þeirra syrgir nú fa&irinn ásarot mó&ur þeirra, a&eins einn
sonur og nokkur barnabörn, eru honum eptir skilin J>au
nefndu hjón bjuggu lengi búi sínu á Nýpi vi& aiigúfcan efna-
hag, en fengu sí&an ábýlisjörfc slna og bú siit mest allt
börnum sínum f hcndur.
Sannmæli þvílík sansana mína
sefa nokkufc, því reynslan er ljós,
har&ar mig þó hugsanir pína,
hjer er visnub æskunnar rós;
hjartans blæ&ir sárib af sári
Sveinn er dáinn þjóöræmdur bezt,
fallin drýgjast tárin mefc tári,
tilfelli& þetta skapraunar mest.
Lofsæli arfi lær&ur a& dygg&um
og lyndisþreki, karlmenni varst,
fyrri slepptir fjöri entrygg&um,
frægri stillingu mótlætifc barst;
sjófari gó&ur þó sækti þig vandi
sjálfur gu& a& velþóknun sfn
fleytti þínu lífs skipi a& landi
ljómandi þar sem rjettlætib skfn.
Fagnar þjer bró&ir þinn farsæll a& öllu
fjelagib skilja þurfifc ei meir
fagna þjer útvaldir himins í höllu
Auglýsingar,
Skipta fyrirkall. *
Erfingjar Ingibjargar Jónsdóttir frá Illugabæ vi& Hdsa-
vfk, sem anda&ist 3. sept. 1861, innkallast hjcrmefc me& 6
mána&a íresti, til a& mæta á skrifstofu þingeyjarsýslu og
sanna þar arftökurjett sinn.
Sktifstofu þingeyjarsýslu 8. apríl 1863.
f>. Jónnson
F j á r m a r k.
Márk mitt ný upp lekifc á kindum er: hvatt hægra, gat
undir, og hvatrifafc vinstra, brennimark MI3 S; og bi& jeg
alla þá hjer í nærsveitum, sem kynnu a& eiga mjer sam
merkt; a& láta mig vita þa& hi& brá&asta.
Kelduda! í Hegranesi.
Magnús Bjarni Stephánsson.
Eigandi oij ábyrydarmadur BjÖm JÚnSSOI).
PrenU&ur f preutimi&junnl á Akureyrl. B. 11. 8tephántl«D,