Norðanfari - 16.07.1866, Blaðsíða 1

5. ÁR
M 13
KORÐMFAfiL
AKUREYRI 16. JÚLÍ 1866.
Gu&s hollu þj<5na
ástundan vinnur
( akri hans.
SJERA JÓN JÓNSSON í STEINNESI,
(dáiuD 2. júnií 1862).
Hryggur er hugur
lijarta klökkvandi,
þá jeg minnist
hins niissta vinar.
þcir raunu er þekklu
þann mann-ha!dur
vita jafnoka
vandfundinn hans.
Sýndi þa& svipur
og sáiar Ijóri
innra ágætis
afbragh hvert,
bi<5 þar í viti
bjd þar í hjarta,
í hjarta hreinu og
hugaiprú&u.
En iivc orfin og
ávarps blíban,
orbin viturleg
ástúMeg, hrein,
fræddu, giöddu
og fundu sjer,
íbúb í bjartans
innstu rótura.
Hetju hjarta í
húsi óstyrkvu,
bjó þar og býtti
blessun mörgum;
voldug aivara,
viíkvæmni blíb,
stöímglynd stjórn
og stilling þolin.
Sorgblíh cr minning
sæli brófcir!
þín mjer sívakin
þá vib fovíuim,
fjclluinst í fafraa,
fundum glaÖir,
blíöa skein úr augum,
bros ijek á vörum,
vib væddum og runnum
rannsóknar skeib.
Lifir minning þín
ijúfinennib blíba,
I hjavta sjerhverju
lijavbar þinnar ;
lifir þar minning
mælsku gublegrar
er. streymdi frá brjósti
biíbu sannkristnu.
Ó, hversu opt
mcb unub lieilagri,
lieyibi’ eg himneskt
hjartans mál þitt,
aivarlegt hjartnæmt,
aubmjúkt og lieitt,
andríkt, lifandi,
cinfalt, trúab.
En iivab ibvandur
ástúblega
sábir þú Frelsarans
sæbi himnesku
í hin ttngu og
óreyndu hjörtu;
munu þess langgæbar
menjar finnast.
Rauuhollur varstu
rábsniabtir DrottinS,
yfir hans nábar
eilífit gáfunD
margan þú fræddir,
mörgum hrelidum
svalabir þú af
sannleiks brunni.
Gub veit þab einn,
sem gott allt reiknar,
og telur frækorn þau
hin tvúa liönd sáir,
hve mikla hcill
Gub veit þab einn
hve gott þab niun
ab verkmenn beztu
í vingarbi hans,
(sem allir hugástum
umia og sakua),
kabast svo snemma
frá kæru starii.
Gub einn þab veit,
iiver verklaun sæl
geymir hann þeirn
setn gott eitt stunda;
og hve trúfastir
í tign himinsljóma
og veg þeii er helgan
vísubu mörgum
um aldh' skína
sem eilíbar stjörnur.
18.
f Hinn 23. dag nóvember 1865 andabist
merkismaburinn Jón Gunnlaugssoit í Fjósa-
tungu í Fujóskadal.
Haun var fæddur 31. niarzm. 1792 ab
llálsi í Fnjóskadal; voru foveldrar itans hin
góbfrægu hjón: abstobaiprestur Guunlaugur
Hunulaugsson, lögrjetlumanns í Iljerabsdal í
Skagahrbi, Ólaissonar, þorlákssonar ; og Helga,
dóttir Jóns prests ab Uáisi, þorgrímssonar
prests þar, Jónssonar prests ab þóroddstab,
þorgrímssonar prests, Ólafssonar prests Gub-
ntundssonar, Nikulássonar, þorsteinssonar, Finn-
bogasonar lögmanns. þá er Jón var 7 ára gam-
ail, andabist fabir hans og ólst hann þá upp hjá
móbur sinni, þangab til-hún andabist líka frá
bonutn í Böbvarsnesi; var hann þá orbin 15
ára, og fór á næsta vori ab Hálsi til Sigurb-
ar prests .4rnasonar. Árib 1817 fór Jóu þaban
ab Laufási, og gekk þar ab eiga þóreyju dótt-
ur þórarins bónda í Sigluvík, bróbur Sigurbar
prests ab Hálsi, Árnasonar iögrjettumauns í
Sigluvík, Hallgrímssouar lögrjettumanns á Svai-
barti, Sigurbssonar lögrjettumanns þar, Jóus-
sonar sýslumanns þar. Frá Laufási flutti Jón sig
meb konu sína vorib eptir ab eignarjörö sinni
BÖbvarsnesi (1818) þar eignabist hann 4 sonu:
Gunnar, Gunnlaug, Jón og Árna; af þeim
nábi Jón éinn tvítiigsaldri; og 4 dætur: Onnu,
Helgu, þórunni og Steinvöru. Annna ljezt á
Melum í Hrútafirbi itjá löbursystur sinni. þór-
unnar fjekk þorlákur prestur Jónsson vib Mý-
vatn. Helga er seinni Uona Jóns prests Aust-
manns á Halldórsstööum í Bárbardal, og Stein-
vör gipt Jóni snikkara Sigfússyni á Sörlastöö-
uin í Fnjóskadal.
Jón Gunnlaugsson var sitsamur og lipur
mabur í umgengni, ræbinii og glabvær lieiin
ab sækja, og bar ávallt nokkrar. menjar þess,
ab hann í æsku hafbi byrjab iærdóm undir
skóla, Hann var vel ab sjer til bókar og meb
greindari mönnum, orbvarasti mabur um abra
á bak, og eigi síbur um þá er iögbu honum
til. Búsýslumabur var hann mikill, reglusam-
ur, hagnýlinn og hirbusamur uni alla hluti,
fráleitur allri óhófsemi, bæíi í klæbaburöi og
vfndrykkju. Hann var flestum mönnum aub-
sælli og þóíti nokkub ásvellur í gróba, en ijet
sjer þó opt vel farast. Konu sinni var hann
jafnan góbur rnabur og trúfastur, börnum sín-
um ástrfkur, vinum sínurn tryggnr, og þeim
er til hans leiíubu ávallt fús og fljótur til ab
lána, og eigi síbur, þó hann fengi eigi hib
iánaba aptur, sem opt bar vib, og yrbi stund-
um ab gefa eptir af því. Ab ebli sínu var
hann fjörugur og glebimabur, en þó fremur
aivarlegur, og þtmglyndur ef honutn þótti sjcr
misbobib; vaffærinn var hann jafnan í orbum,
en þó hreinskilinn og ódului', ávailt fjciagslegur
mabur, og viss í loforöum. Ilann var vel máli
farinn, hafbi afbragbs góban söngróm, og þótti
á sfnum dögum kunna í bezta lagi til söngs;
var og jafnan svo ab heyra, sem allur söng-
urinn, er hann rjebi fyrir eba tók undir, yrbi
einber lofsöngshreimur, og andi þess, er hann
— 25 —
söng, taiabi sjálfur í hinni miklu og skæru raust
hans, og hrifl meb afli bæbi á hann og abra
viöatadda. Enda var bann gubhræddur matur
í raun og veru, rækti gubsorb í lteimahúsum
Og kirkjugöngu manna bezt og aivörugefnast,
og var alla æfi íús og fljótur til ab vibur-
kenna vernd og bfessun Gubs á sjer. Og svo
sem umgengni hans dagiega á heiinili var
þannig ab flestu ieyti vönduð og fyrirmyndar-
leg, svo var honutn einnig flestum betur lagib
ab siba gjálífa og mcnnta tornæma unglinga,
er ýmsir komu til lians í því skyni.
Tvö umkomuiaus börn tók hann ab sjer,
ól þau upp og gaf þeim — auk annars —, þab er
hann átii f jörðinni Hólum í Eyjafirbi, og jörb-
ina Eyri í Fjörbum.
Frá Böbvarsnesi flutti hann sig búferlum
cptir 35 ár, meb konu sinni þóreyju ab Sörla-
stöcum, voriö 1853; en þar andaðist bún frá
honum eptir 10 ár, og hvarf honum þá hib
mesta af glebi daga sinna Á næstlibnu vori
flutti hann sig ab eignarjörb sinni Fjósatungu,
sem húsmabur, og andabist þar, sem ábur er
eagt.
25.
+ I næstiibnum nóvemberm. dó merkis-
konan Gubrún Bjarnadóttir á Grímsstöbum á
Fjöilum, á 57. ári, ekkja eptir óðalsbónda
Brynjólf sáluga Brynjólfsson, sem dáinn er
fyrir þretn árum síban á 54 áii. þau höfbu
búib 19 ár í Ilólsseii og 10 ár á Víðirhóli.
Áttu þau 14 börn saman, af hverjum 4 lifa,
2 gipt og 2 ógipt. Brynjólfur sáiugi var
góbur búhöldur og nytsemdarmabur í fjelagi
sínu; veglyndur og gestrisinn. Hann tók tvær
jarbir úr eyði, Víbirhól og Langavatn, hýsti
hann þær vel og gjörbi byggilegar. IJann
var einn mebal þeirra, sem stubltibu að því
og gáfu til þcss, að kirkja er nú komin upp
á Hótsfjöllum. Gubrún sáluga var búsýslu-
kona, góð móðir og húsmóbir, greind og hag-
orb, jafnlynd skemmtin, góbsöm og gestris-
in. þessara lijóna sakna margir, og heibra
og biessa minning þeirra.
i
JÓIIANN RRESTUR TÓMASSON.
Á næstlibnum sólhvörfum frjetti jeg
lát prestsins Jóhanns Tómasson-
ar, var hann minn fenningar fabir, og er mjer
enn í fersku rainni fermingarræban vib þab
tækifæri; brýndi hún fyrir mjer þann feril sem
jeg feta skyldi, gegnura hvern kenningarþit
og tá!8nörur heimsins til hinna síðustu sól-
hvarfa lífsins; rajer er því ljúft ab rainnast
hans meb þakklæti og fáeinum línum. Hann
var fæddur 20 aprí! 1793. Lærbi í Bessa»
stabaskóla og útskrifabist 4. júní 1816 meb
góbum vitnisburbi. Var um tíma skrifari hjá
St amtm. Stephensen. Vígbist sem abstobar-
prestur ab Stabarbakka 7. raaí 1819. Fjekk
Tjörn á Vatnsnesi 12 janúar 1824. Hest-
þing í Borgarfirbi 17. maí 1830, sem hann
hjelt til daubadags, er abbar 9. desember 1865.
Hann var vel ab„sjer í ísienzkum bók-
menntum, góbur prjedikari, og Ijet ekki drag-
ast af ýmsum hleypidómum aldarinnar; sæmi-
legt skáid, og er til eptir hann Ijóðmælasafn,
tileinkab H. próf. Stephensen, er Iftib annað
af því prentab en fáein erfiljóð og grafskriptir:
1. erfiljób yíir St. amt. Stepiicnscn. Viðey 1822.
2. — - M. Conferentsi'iíb Stephensen.
Vibey 1842, aptan við erfiljóð og
líkræburnar.
3. — Óiaf smið Pjctursson. Rv. 1854,
aptan við æfi hans.
4. grafskr. yfir Runólf hreppst. Jónsson. Rv.
1860.
5. — - Olaf hreppst. Ólafsson frá Lund-
um. Rv. 1862.
6. — - Gest bónda Jónsson. Rv. 1865.
Z.
+ „Eengi muna börnin“ segír orÖsháttur
gamali. þessa minnist jeg undirskrifaöur við
fráfali vinar míns og merkisbónda Oigeirs
Árnasonar í Garbi í Fnjóskadal sem burtkall-
aöist hinn 5. janúar þ. á.