Norðanfari - 24.12.1866, Blaðsíða 2

þar á m<5ti komií) sjer vel og átt miklu befra
atfoeti, en Danir ojr Svíar, og var hverjum
þeirra laiula vorra gokiif) 30 rd. í kaup um
inánu&inn.
FE2JETTIR E%HLKKD/ISS.
j ;í iiO.rbanpóstiirinn tom seiiiast absunn-
an, var í leri) ineB honuin veizlunarmabur
Sieurvur Einarsson Sseniundssonar frá Siaf-
holti. sein veriB helir vib erisku verzlunina í
Keykjavík, en .hafii í áformi ab koniazt austurá
Seybistjöríi,. til a& ver< a þar verzlunarstjóri
fyiir ensku verziuninni í stab Thomsens, er
ætlar frá henni um nýárib.
Ilvervetna þaban sem fijeltir nú berast
hingab, segja þrer niji'g liagskart vegna snjó-
þyngsia og átreba, svo allvr |.eniugur er kom»
inn á ujiil, óvíba sem liross geti gengib
Hkiiarlaust. j<á sjaldan gefur ab róa og eitt-
tivab er til beitu hvab enri vera nokkur adi
al sinilliski. Fyrir jólaföstiina eba seint í
na.'stlibiium niáuubi, höíJu l'ljótamenn róib. lil
hákarls og flestir þeirra aflab undir 10—12
kúta, nema eiiin mabtir sem atlabi 20 kútá
iifrar i hlut Nokkrir iiafa á ejústökuin bsej-
uin leyib í taiigaveikinni. Á fjárpestinni hefir
iítib borib í vctur hjer um næstu; Hvéitir Ein-
hver óþriíaiíthrot hölbu komib í fje í Ilöfnum
á Skaca. er ínenn hjeldu ab vari af surm-
leuzkn kyni, sern Kauimerráb Christjánsson
þe«ar ijtt Erlend i Tuugunesi skoba meb sión-
au .a. og reyndnst óþril' þessi vib rannsóknina
al«c ' o-akna in, og í eugu lík Qárklábaijum sybra.
I TEENÐAR. í bor ginni Antwevpcn í Bel-
V’11 hiunnu næstl. 10. ágúst luís og nmnir, og
þar á rnebal ógrynni af babmull, gúánó-áburbi
og 3 600 liit al sleinolíu, sém allt kostabi
niargar nullónir dala Næstlibib snmar kvikn-
f.bi í, skógí e'rtnio sribiir á eyjunni Korsíku
— Itvai" Napóleon nrikli fæddist — sem ekki
varb slökkt þeSsi elcitir breiddi sig allajafna
út s\o týjön var á ruiklii svæfi sem eldhaf og
eldnrinn þá búinn ab. brenna f 8 daga. Skóg-
nr þessi var hinn feeursti á Korsíktt. Menn
möttu skaba þenna þá margra millíúna virbi,
sem heili mannsaldiir eigi fengi bætt. Alla
••gíina sem næst var töldu menn í vebi.
á Indiandi, var í vor og sumar
bieri svo heil lijenib eru komin
llir sem geta flýja til horuf)-
l>ar eru líka yfir 20 þúsundir
maiiiia af þeim er þarigab hafa flúib, sem fæddir
em á hverjum dégi,jjDg annars fjelli af hungri.
Á einum 4 dögum skulu nienn fje saman í
borginni, sem nuindi 80,000 punda sterlings
ebur.t hjtruiu jf) buiidrub og tuitugu þúsund rd.
til þess ab kanpa rnatvæli 'fyiir I öllum
hiruim stæn-i liorguni ileyia fáir af hungri,
þar á mót í hinuln smærrí bæjiun hrynur fólk-
ib nibur t a ui. í einum litliim sveitabæ 703
meiin á ^ijiini viku. þó hvab hungrib Og mann-
fækluttiÍM | láglendu hjeruíunum taka ylir,
og límögnlegt ta'ib. ab lýsa þcssaii hallæris-
naiif, eins og hún er. í Mcsópótamíu (A1
Dseiiesira) sem er einn hlnti af fiinum aust-
lægu Tyrkja löndum, miilum fljótanna Euphrat
og Tigris, hö/'u í sumar verib hinir ógurleg-
nstu jarbskjálftar og jörbin riftiab í sundnr á
30 mílna svæti, og 16 sveitabæir ásamt fbú-
mn og skepntim þeirra hortib í jörb nitur, er
álls ekkert sást eptir af.
+ GUÐRÚN JÓHANNESDÓTTIR Á EFSTA-
LAN'DI.
Gnbnin er fædd á Efstalandi í Öxnadal
9. júlí 1812 Fabir hennar var Júliannes
bóndi á Efstalandi, Jónsson bónda á Hrana-
stöbum, en kona Jóns og móbir Jóhannesar var
Rósa Jónsdóttir bónda í Hvammi í Eyjatirbi,
Jónssonar, Nikulássonar; en roóbir Jóns í
Hvainmi var þuríbur Jónsdóttir bónda í Hvammi
f MöbruvaHasókn, Eyjólfssonar. Bróbir þuríbar
og sonur Jóns Eyjólfssonar hjet Ásnmndnr, fab-
ir Ingibjargar gömlu á Varbgjá, móbur Jakobs
á Litla-Eyrarlandi, er rnikil ætt er frá koniini
einkum á Suburlandi. En móbir Gubrúnar og
kona Jóhannesar á Efstalandi var Gubrún Jóns-
dóttir bónda á Stekkjaflötum og yztagerbi í
Eyjafirbi, Jónssonar þotkelssonar; en kona
Jóns bónda á Stekkjafiötum og móbir Gubrún-
ar, inóbur Gubrúnar Jóhannesdúttur var Sig-
ríbur, systir ejera þórarins, er síbast var prest-
iir í Múla, Benidikta Gröndals og þehra syst-
kina, en dóttir sjera Jóns er fyrst var prest-
ui' á Eyjadalsá cti siban í Mývatnsþingum og
bjó í Vogutn, þórarinssonar prests fyrst í
Stærra-árskógi en síbast ab Nési í Abalreykja-
dal, Jónssonar prests í Stærra-árskógi, Gub-
mnndssonar sterka lögrjettumanns í Flatatungu
í Skagafirbi, Arasonar lögrjetluinanns Gub-
mundssonav, Einarssonar bónda í Bólstabaldíb,
þórarinssonar, Steindórssonar, Bergssonar, er
var son þóru Dálksdóttur1 Bróbir Gufmundar
Einarssonar var Skúli bóndi á Eiiiksstöbum í
Svartárdal, er átti Steinunni Gubbrandsdóttur
bysknps, sonur þeirra var þorlákur byskup, alls
voru .þati syskin ellefu og er frá þeim koinin
rnikil ætt og fjölnienn. 1. okt. 1829 giptist
Gubiún Sjguibi bónda á Efstalandi Halígiíms-
syni bónda á j>verá, }>oiieifssonar bónda í
Kristnesi, Jónssonar bónda í Gloppu, Olafssonar
bryta á ílólnm, er var systrungur Steins bysk-
ups. }>au Siguibur og Gubrún áttu 5 börn
samari, dóu 3 þeirra ung en 2 lifa enn heima
í föburgarbi : Ilallfríbui' og Sigurbnr. Gubrún
andafist 11. okt. 1865, rúmra 53 ára ab aldri.
Gubrún sáluga var sjerlega náttúrugieind og
hugvitssöm, góbgjörbasöm og gubhrædd; lión
var dtigiiabai' og búsýslukona niikil og hinn
mcsti kvgnnskörungur, liún hafti karlmanns-
burbi, karlmannshug og var kaiimannígildi til
allra verka. En jafnframt var hún elskurík
kona og móbir og hjartagób vib bágstadda;
hún var gób og heppin Ijósmóbir, og tók á
móii 60 biirmim, án þess ab vilja öniiur laun
fyrir þiggja en þá hina sælti hjartaglebi og
niebviíund' ab hal'a Aerib, „verkfæri í hendi
gublegrar forsjónar til ab hjálpa og láta gott
af sjer leiba“. Minning hennar mun því lengi
lifa í þakklátri endurminning og blessun.
A. Ó.
RROT úr VÍKIIR vnmJjt.
Og allt landib bafbi einn hug og eitt hjarta.
Og þab skebi, þá þeir Icomu saman, fundu þeir
mikla klöpp í landinu Urb, og vildu taka sjer
þar bústab, þá sögbu þeir liver vib annan:
vel og.gott! vjer skulum höggva til hraun-
grýtisstéina og binda þá eigi meb kallti, og
hraungrýtissteinarnir urbu þeim ab múrgrjóti,
og hugvit þeirra ab kalkleysi. Og'þeirsÖgbu:
liana nú! vjer viljum byggja oss strympu og
strýtu, sem taki upp í himininn, vjér skulum
gjöra oss minnismerki, svo vor orbstyr fyrir
dngnab og liagsýni útbrerbist um alla jörfina.
1) Um Dálk var kvebib: „Larigt er síban DSlkur
di5“ osfrv , sem vott þe$s hve sterkor Gubmundur Ara-
son var er þab talib, ab hanii bar Gubmund Uákouar-
sou á pingoyrum en hann var þungur mabur, hvfldar-
laust upp Hlíbarbrekkn, nii Gilssneibing ? í Svartárdal-
Auk rita þeirra er Ballgrímur djákni eignar sjera Jéni
Gubmnndssj'm í Stœrraárskögi, samdi hann og Leibar-
vísir fyrlr yflrsetnkonur meb 111 fæbingarháttum upp-
dregnum, því hanu var yflrsetumabur og málari góbur.
S KULDUNAUTURINN RÁÐVANDI.
Á þessari göngu. kom hann ab húsi aub-
ugs kaupmanns. þar nemur hann stabar og
gengur inn. Men'n spurbu harin hvab hann
vildi. Hann sagfist vilja tala vib húsbónd-
ann. Menn fylgdu honum inn til kaupmanns-
ins, þar sagbi hann honum hvernig stæbi á
fyrir sjer og bab hann seinast um lán. Kaup-
mabur sagf.i:
„Hvaba ábyrgb getib þjer látib mig fá, er
jeg lána yfiir þetta fje“?
„Alls enga“ sagfi þjóbverjinn „nema
diengskap minn og rábvendissvip11.
Kaupmaf ur liorfbi á hann' æbi stund,
seinast sagbi hann: Jægja! BJeg skal láta
mjer nægja þessa ábyrgb“.
Sífan taldi hann honum 100 gíneur. þjób-
verjinn vildi rita skilagrein, en Englendingurinn
vildi þab ekkj og sagbist láta nægja til
þá kom útsynningur nifnr ab sjá strympuna
og strýtuna, sern landsins synir byggbu. Og
útsynningurinn mælti: þetta er ein þjób sein
hefir einn huga; þetta hafa þeir byrjab ab
gjöra, og nú verfur þeim ekkert fyrirmúnab ab
gjöra, sem þcir hugsa sjer. Vel og gott! jeg
vil niburstíga og feykja þeirra strýtu svo allir
verbi skelkafir. Og útsynningnrinn tvístraf-i
strýtusteinunöm þaban , út um allt hrauníb;
og þeir hættu ab byggja slrymþúna. Og því
ailti bún ab heitaekelling ab þar skelfdi útsynii-
ingurinn hjörlu allra landsins sona, þegar hann
suiidui'dreifbi strýtusteinunum um allt hraunib.
„ALLT JAFNAR SIG“.
Dagar lífa aldir ár
alit bér Ifmans straumur;
jafnt má hár þab líba’ og lár
— lífib er sein drauraur —!
Sæld hvort eba sorg þú ber,
senn þú öllu gleymir;
samt rná heita seggja liver
eæll ef vel hann dreymir.
Líbur tíb og loksins má
líl'sins þráfur rakna;
aliir munu ýtár þá
ekki sofnajen vakna!
þegar þetta’ er iibib líf
jeg líb til betri hafna;
allt þá daufcinn endar kíf
og alla gjörir jafnal
Vel því skaltu bera böl
böl ei lát þjer þjaka;
margur drekkur misjafnt öl
og má þó ekki saka.
J. Ó.
■— Hjer meb votta jeg öllum þeim sem
borgab mjer Norbanfara þ. &., mínar v<
ingarfyllstu og innilegustu þakkir fyrir þessa
nærgætriu og mjer hagkvæmu skilsemi þeirra;
en þá sem eigi hafa borgab mjer blabib, bib
jeg alúblegast ab serida mjer andvirbib fyrir
þab, sem fyrst þeir geta, því mjer liggur á því.
Björn Júnsson.
Fjármark verzlunarstj. W. E. Velschow á Skaga-
strönd. llvatrifab hægra; sneifcrifab
framan vinstra, gagnbilab undir.
----Jóns Bjarnasonar á Dabastöbum í
Saubárlirepp Sneibrifab fram. bægra
biii aptan; Sheifcrifab aptan vinstra
biti aptan. Brehnimark: J Bj.
----Unu Teilsdóttnr á Ðabastöbum í Saufc-
árhrepp. Heilrifab hægra; Vaglskorib
aptan vinstra.
Eitjaudi ug dbyrgáarmaður Björn JÚnSSOn
Prentaibnr í preutsm. á Akureyri. B. M.#S t e p h á n ss o n.
ábyrgfar rábvendnissvip hans, þó hann ritabi
enga skilagrein.
Hjer sótii líkur líkann heim. Englendingur-
inn var göfuglyndur, og þjóbverjinn ab sínu
leyti eins gófur drengur.
Hann hjelt tafarlaust heim til sín. Strax
og hann var kominn heim, sendi hann kaup-
maniii í Lundúnurn lánsfjeb. þegar kaupmabur
fjckk þa?1- seridi liann hinum þjóbveiska þab
aptnr meb næstu skipsferb og Ijet því fylgja
fagran ménjagrip, er liann ritabi meb þessi orb :
þab glebur mig, ab jcg hjálpafci rábvöndum manni.