Norðanfari - 27.08.1870, Blaðsíða 4

— 66
Engin mun neita því a& kanpm. Tuiinius
sýndi gdtan vilja og framtakssemi í hjálp
sinni þegar í vandræfán var komiS, einnig
liann ásamt sýsiumanni okbar og sóknarprest-
inum gekkst fyrir fundarhaldi til þessa augna-
mi&s; en sýsiumafur mun hafa verib frum-
kvö&uil a& fundarhaldi þessu, munu og flestir
sem vife hann kynnast Ijnka sama lofsorfi um
hann, en vegna emhsettisanna var hann ekki
vi&staddur þegar fundur var haldinn. Ekki
ljet sóknarpresturinn sitt eptir liggja hvaf)
hjálpsemi snerti, enda ver&ur hann löngum
drjúgur í gdfigjör&asemi, hjálp og gdfium ráf)-
um þegar á þab reynir, þab er einnig rang-
fært sem sagt er af útsvari hinna helztu, til
fátækra í Rey&arfir&i næstlifif) haust. Á sýs!u=
mann var lagt hjer um bii 36 rd., sóknar-
prestinn 60 rd. og katipmanninn 70 rd. út-
svar til fátækra. Jeg má líka fullyrfa af) þaÖ
var ekki nokkur einn búandi maf)ur íReybar-
fir&i næstlifif) haust, sem ekki var gjört út-
svar til fátækra.
þessum fáu Iínum vil jeg innilega bifija
hinn hei&rafa ritstjóra Nor&anfara a& veita
móttöku til prentunar í bla& sitt.
— Á bókmenntafjeiagsfundi 30. dag júnfm
þ. á., er herra alþingismanni gullsmi& Einari
Ásmundssyni ófalsbónda á Nesi í Höf&ahverfi í
þingeyjarsýslu — sem a& því leyti oss er kunn-
ugt, er mestur vit- og námsma&ur á Islandi,
af þeim sem ólær&ir ern kalia&ir — í einu
hljó&i veitt 100 rd. ver&laun fyrir ritgjör&, er
hann sami& hefir „Um Framfarir Islands“, og
a& auki 12 rd. fyrir hverja prenta&a örk af
riti þessu, sem sagt er a& muni ver&a hjerum
6 arkir, og líklegast ver&ur ein af fjelagsins
bókum, sem út koma þetta ár.
Ver&lag á vörum : Eptir seínustn vöru-
skýrslum, sem vjer höfum fengi& frá Kaupmh.
dag 24. júní þ. á., var ein tunna af rúg 6 rd.
72 sk. til 7 rd. 32 sk., ein t. af baunum 9 rd.
til 9 rd. 48 sb. og grjón (B. B.) me& sama
ver&i. Kornvaran var þá fremur a& hækka í
ver&i, hva& þá si&an, er frjettist a& strí&i& væri
broti& út.
Islenzkar vörur: 320 pd. af hvítri nll
120 rd. (1 pd. 36 sk.), 1 par alsokka 28—40
sk., 1 par tvíþumia&ra sjóvetlinga 12—16 sk.,
1 t. af íslenzku saltkjðti, í hverri a& eru 224
pd. 30 til 31 rd , 1 t. af þorskalýsi 28 rd.,
I t. af grænlenzku iýsi 34—35 rd.
Úr brjefi af Isaf d. 7. ág. 1870. „Vöru-
ver& hjer í kauptítinni: rúgur 9 rd., grjón
II rd., kaffi 32 sk., sykur 24 sk., saltfiskur
skpd. 22 rd., har&ur fiskur 24 rd., lýsi 22 rd.,
æ&ardún 6 rd. , hvít ull 28—30 sk.
Vöruver& á Akureyri, í kauptí& 1870.
Hvít ull 32—34 sk., alsokkar tvinna&ir 24 —
26 sk., sjóvetlingar 7 — 8 sk., tóig 16 sk ,
æ&ardún 5 rd. 48 sk. til 6 rd., hákarlslýsi
24 rd.
Eptir frjettum af Su&uriandi og Vestur-
landi, þá hafa þar lengi veri& miklir óþerrar
og tö&ur hrakist mjög. þar á móti hjer á
Nor&urlandi ná&st allsta&ar me& gó&ri verkun,
því tí&in hefir veri& hin æskilegasta, sunnan-
átt og þurrkar. Tö&ufalli& hefir ví&ast hvar
veri& me& meira móti og sumsta&ar í mesta-
Jagi. Fyrir hina gó&u tí& og sjaldgæfu hita
12—20 gr. á R. , hafa tún allri venju framar
sprottiö upp aptur, svo ví&a hafa veri& meira
og minna tvíslegin. Jar&epla- og kálvöxtur,
er or&inn á þessum tíma me& bezta móti.
Fremur hefir veri& lítib um fiskaflann, sem
menn mest hafa kennt skorti á gó&ri beitu.
Nokkrir hafa haldi& út til hákarls allt til skamms
tíma og afla& vel; allt fyrir þa& þó ekki feng-
i& nema eina tunnu lýsis meira í hlut, en
skipstjóri þorsteinn á Grýtubakka, er hætti
fyrir slátt og fjekk 12 tunnur lýsis í hlut.
þAKKARÁVARP.
— í trausti þess, a& betra sje þó seint
enn aldrei, leyfi jegmjer undirskrifu& hjerme&,
a& votta hinni háttvirtu og gé&frægu höf&ings-
kvinnu húsfrú Björgu tíuttormsdóttur á Uúsa-
vfk f þingeyjarsýslu, mfnar vir&ingarfyllstu og
innilegustu hjartuns þakkir, fyrir allar hennar
göfuglyndu og mó&urlegu velgjör&ir og vel-
vild, er hún án afláts nú meir enn í 20 ár,
hefir láti& mjer fátækri og umkomulítilli í tje,
og þa& án þess, a& jeg í hinu minnsta liafi
geta& ver&sknlda& þetta e&a endurgoldi& þa& ;
jeg bi& því af alhuga hinn alvalda allsgófs-
gjafarann, a& umbuna þessari minni elskuver&u
veigjör&a- og fátækra mó&ur, me& því sem
hann af gæzku sinni og alvizku veit a& henni
er fyrir beztu.
Grund f Eyjafir&i á Jónssmessu 1870.
Rannveig þorsteinsdóttir.
AUGLÝSINGAR.
— 6. ágúst þ á. tapa&ist á Iei&inni frá
Kristnesi í Eyjafir&i ofan a& Akureyri, cylinder
vasauhr me& einum vfsir ; hafi nokkur fundiö
þa&, sá er beíinn a& koma því til ritstjóra
Nor&anfara, sem borgar fundarlaunin.
— Fyrir hjer um mánu&i sí&an, fann jeg
fyrir sunnan og ofan kirkjuna á Akureyri lát-
únsbúinn písk me& stunginni ól, sem eigandi
má vitja og borga um ieiö þa& sem auglýsirig
þessi kostar.
Kjarna f Eyjafir&i 13 ágúst 1870.
Jóhann Jóliannsson.
— Fyrir litlum tíma sí&an fann jeg nálægt
veitingahúsinu hjer í bænum, rei&beizli meb
IcoparBtengum, sem eigandi getur vitja& hjá
mjer, gegn því a& borga auglýsing þessa.
Akureyri 24. ágúst 1870.
Jóhann Eyúlfsson.
Veitt brau&: Sandar í Ðýrafir&i Jóni
stúdent Jónssyni frá Bar&i í Fljótnm, og Hjalta-
bakki á Ásum f Húnavatnssýslu, Páli presti
Sigurössyni á Mi&dal í Árnessýslu.
Fjármark Gu&mtindar Stefánssonar á Mýri í
Bár&ardal: stúl'rifaÖ hægra; vagl-
skoriö framan vinstra og biti ne&-
anundir.
----Sigtryggs Sigur&ssonar á Æsusta&a-
ger&um í Saurbæarhrepp: sneitt
framan hægra ; miöhlutab vinstra.
Brennimark: S S.
ALAEDDÍN.
(Fram.h). Viltu nú ekki kæri sonur
minn, gjöra eina bæn mína, segir öldungur-
inn, eptir litla þögn ? Herra minn hefir
a& skipa yfir þjóni sínum segir Alaeddín;
hva& jeg megna, er á hans valdi. fJeg er far-
inn a& kenna á byr&i ellinnar, segir öldung-
urinn. Jeg þrái eptir meira næ&j og hvíld, og
æski helzt a& mega vera í fri&i, þá fáu daga
sem jeg á eptir ólifa&a Jeg á engan son,
er geti tekib vi& af mjer e&a gengib í minn
sta&. Finni jeg nú engan þann mann, sem.
geti tekib vi& minni miklu og útbreiddu verzl-
un, svo get jeg ekki losast vi& býr&ina af benni
Komdu me& mjer til Surate, þar er fö&urland
miít kæri Alaeddín. Me& svofelldu móti, a&
hei&ur og au&æfi geti umbunaö þjer, svo !skal
jeg gefa þjer hönd mína upp á, a& þú skalt
vera ánæg&ur me& gamla Kraen Olnas. Hva&
væri þa&, segir Alaeddín, sem jeg ekki vildi
gjöra til sönnunar um þakklátsemi mína og
elsku ? einasta þa&, segir Kraen Olnas a& þú
gætir fullnægt ósk þinni, er ríkulegt endur-
gjald fyrir mig.
Alaeddín Ijet flytja á skip sínar beztu
vörur. Hann sendi og dýrindisgjafir til dóm-
arans í Kairo, og beiddi hann jafnframt inni-
Iega fyrir, a& fá uppspurt hvar mó&ir hans,
ekkja Jessedíns og börn hennar, mundu vera,
og koma pyngju meö 1000 Zechinum, er gjöf-
unum fylgdu til þeirra. Kraen Olnas fann a&
alls ekkert haf&i verib hrært vi& krukkum hans.
A& þessu öllu búnu, stigu þeir á skip, og
konru eptir Bkamma ferö tií Surate. þá Ala-
eddín kom til húsakynna Kraen Olnas og þessi
ieiddi hann inn í þau, sýndist iionum þau
fremur vera líkari konungshöll enn kaupmanna-
húsum Allt hvab hann leit, virtist honum
votta um auö og alls nægtir. Af því sem
Kraen Olnas var verzlunarstjettarinnar æ&sti
dómari (Schabender) svo var hann þar í borg-
inni í hinum mestu metum. Hinn mikli lieiö-
ur og vir&ing, og hin útbreidda verzlun hans
yfir allt Indland, sannfær&i Alaeddín um, a&
Kraen Olnas hef&i engu lofab honum upp í
ermina sína, þá er hann lofa&i honum au&i og
metor&um.
Hjer um tveir mánu&ir voru li&nir, þá er
Indinn einn dag mælti til Alaeddíns, Komdu
sonur minnl jeg vil nú sýna þjer þa& sem jeg
á dýrmætast í eigu minni og mjer er kærara
enn allt anna&, og sem þú hefir enn ekki sje&.
Fylgdi bann honum þá inn í fagran sal; gekk
sí&an frá honum og inn í næsta berbergi, og
a& stundu li&inni er dyrunum loki& upp, kem-
ur þá Kraen Olnas aptur, og lei&ir afbrag&s-
fagra mey vi& hönd sjer, er hann segir aö
sje dóttir sín og heiti Hossún, sem langi
mjög til a& þekkja vin fö&ur síns, nm hva&
jeg mátti eklci neita henni. Hin fagra mær
Ilossún, sag&i Alaeddín velkorainn; hún kall-
a&i hann hinn bezta mann, er hún nokkru
sinni lief&i heyrt sagt frá, og ba& hann a&
misskilja ekki, þó hún vildi sjá hann. Ala-
eddín langa&i til a& svara henni, en þa& var
sem tunga hans væri fjötrub, og gat a& eins
sagt eilt og eitt or& á stangli. þau eettu sig
ni&ur á hvílubekk einn, og hin fagra Hossún
bar fram fyrir hann ýmsa ávexti. Hún var í
blárri kápu, girt silfurbelti, Hár hennar hangdi
ni&ur í lokkum, er tók ofan til mittis, og var
sem gylt og sem bólgin ský kringum hana,
þegar hún nokkra ögn hær&i sig. A& mál-
tí&inni lokinni, fær&i þerna ein henni hörpu,
á hverja hún ljek söng einn 2 vinum til hróss,
sem eptir a& þeir höf&u fundizt, voru ófáan-
anlegir þa&an af til a& skilja. A& þessn loknu
stóö hún upp, hneig&i sig og gekk tii stofu
sinnar.
þessi dóttir mín kæri Alaeddín mælti Kra-
en Olnas, er sú einasta gie&i mín í elli minni.
Jeg hefíi einkis framar a& óska mjer, gæti
jeg fengi& iiana gipta þeim manni, er væri
jafnræ&i liennar, e&a sem þú. Aiaeddín varp-
a&i sjer á knje frammi fyrir Kraen Olnas 'og
kyssti á hönd öldungsins, og stama&i fram
nokkrum or&um, er voru þeirrar meiningar. a&
hann alls eklci ver&skulda&i af honum slíka
gó&girni og vegsemd. öldungurinn fa&ma&i
Alaeddín a& sjer me& elskuríkri vi&kvæmni.
Nú er jeg ánægíur segir hann, því nú hefi
jeg ná& lakmarki óska minna.
þá nú kaupmennirnir í Surate, sem venja
var til, mættu í dóinhúsi Kraen Olnas, var
Aleeddín þar og kominn. Hann haffci nú bú-
ifc sig sínum beztu klæ&um, gekk hann þá
fyrir hvern einn, rjetti honum höndina og kysti
hann. Kracn Olnas spur&i þá Alaeddín, livers er-
indis hann væri þangafc koniinn, hverju Ala-
eddín — eptir umtölu&u — svara&i: hæstvirti
Schabender, jeg er kominn til þess í allri an&-
mýkt a& bi&ja me&limi þessarar hei&ru&u sam-
komu, a& vera talsmenn mína, af því jeg gjöri
mig svo djarfann, opinberlega a& hefja bón-
or& til dóttur herra míns hins hæstvirta dóm-
ara. Me& þessu órækasta merki um ná& sína
vona jeg a& herra minn krýni hinar mörgu
velgjörfcir sínar vi& mig, er hann allt afc þessu
hefir ausifc yfir mig, mefc því a& gjöra hinn
þakkláta vin sinn a& tengdasyni sínum.
(Ni&url. sí&ar).
ROTSCHILÐ, sem b e i n in gam a & u r.
Hinn ví&frægi franski málari Ary Scheff-
er átti eitt sinn a& taka mynd af beininga-
manni. Barún Rotschild bau&st því til a& sitja
fyrir listamanninum. A me&an peningamaí)-
urinn, sem var tötrum búinn, sat í verksmi&ju
íþróttamannsins á hrúgu nokkiirri sem lá á
gólfinu, kom einn af vinum málarans inn, og
þegar hann leit Rotschild, sem hann hjelt a&
væri föruma&ur, lauma&i hann í hendina á hon-
um, einum Lovisdór (8 rd. peningur). Tíu ár-
um sí&ar fjekk vinur íþróttainannsins 10, þú-
pund franka ávísun og svo látandi brjef:
Herra minn þjer hafifc á stnnm tíma gefi& bar-
ún Rotschild, þá er hann sat sem beininga-
ma&ur frammi fyrir listamanninum Ary Seheff-
er, einn Lovisdór, sem ölmusugjöf, Baróninn
hefir ávaxta& þenna pening fyrir y&ur, og send-
ir y&ur nú upphæ& þá er þjer þannig liafib
trúa& honum l'yrir, einnig leigu og leiguleigur.
Gó&verkin umbunast jafnan.
Barún James Rotschild-
Undireins og ma&urinn haf&i tekifc á móti
brjcfinu og ávísuninni, fór bann til Rotsehild,
sýndi þá au&ma&urinn honum, í bókumsínum
hvernig a& peningurinn í vörzlum hans heffci
geta& ávaxtast um 10,000 fr (3,400 rd ). Eigandi
peninganna varfc eigi a& eins forvi&a af þessari
útsjón og tilhögun, heldur og af veglyndi Billi-
ónairens, hverjum hann vir&ingarfyllst þakkafci
fyrir þessa miklu velgjörfc, er hann sko&a&i
sem gjöf en eigi gjald._________________________
Eiijandi og dbyryttarmadur Bjöm JÓnSSOD.
Prentafcur t preutsui. á Akureyrt. J. Sívetnsson.