Norðanfari - 10.06.1873, Blaðsíða 1

Senrfur kaupenrhnn kostnad-
a,faust • verd árg. 26 arkir
^ rd. 48 skeiustök nr. 8 aA:.
*öt'"laun 7. /íte/í.
PRMMARI
©
Aiiglýsingar eru Irlcnar i blaií-
id fyrir 4 ■>£. /ít e/' //««. Vtrf-
mikabliid eru prentnd d kontn-
«</ liltiladergeúrla.
AKDREYRI 10. JÚNI 1873. Aukalilað við JK SS.-Sl.
ar og lft inn sje engan inann en heyri
samstundis manna mál upp á lopti, jeg hálf-
hika viö, en þar jeg heyrði að menn töl-
uðu svo nærri uppgöngu, gengjeg inn gólf—
ið lít upp og sje þá Jensen og Jakob Hav-
steen standa á loptsbróninni jcg bendi Jak-
obi einum tvisvar sinnuin þegjandi, hann
kemur svo ofan (en takið þið nú eptir því
nú fer sagan að fríkka) jeg spyr hann í
hálfum hljóðum hvort hann hafi ráð eða
hentugleika að borga mjer núna hestlánið,
hann spyr mig aptur (og kemur á hann
svipur) hvort jeg sje koininn til að rykka
sig lijer á þessum stað eða hvort jeg haldi
hann sje ekki borgunarmaður fyrir því1 jeg
segi það sje ekki svo leiðis „hvað er það
mikið segir hann „nú það er fírimark“ var
svarið, hann lítur í pýngju sýna hlej'pur
upp í stigann, kallar og segir: „Jensen
kan du laane mig 4 mk. til det fot’-
liaiulede Sviin“ ! Hann kemur of-
au að vörmu spori fleygjir fjóruin mörkum
í lófa mjer, jeg ætlaði að fara að hafa svo-
feld orð fyrir mjer, að mjer hefði sízt dottið
í hug að hann væri ekki borgunarmaður
fyrir þessu eða hann færi að reiðast því
satt að segja hafði jeg hvorki tilgang nje
orsök til að gjöra honum neitt iilt í skapi
og liafði þá sístí hug að gjöra það nokkrum
nianni; en áður jeg kom lyrir mig orði, áð-
ur jeg get stungið skildingunum í vestis-
vasa minn þrífur hann í axlir mjer og ætl-
ar að kasta mjer á dyrnar, jeg þibbast við
og segi hann skuli sleppa nijer jeg gangi
samstundis út laus en láti ekki kasta rnjer
út fyrir enga sök nei! nei! hann sækir því
fastara og jeg þibbast að því skapi. Þilj-
að hafði verið í sundur um þvert hús f aust-
ur enda óðru megin dyra (þar heyrði jeg
sagt að hlutaveltan hefði verið haldin) að
þessti þili barst leikurinn og lenti jeg með
bakið að því og um leið og Jakob sleit frá
mjer treyju og vesti við að hrekja mig út
þokaðist jeg heldur inn með. Jeg gat alls
ekki tekið til neina vinstri hendinni, í þeirri
hægri hafði jeg áðurnefnda skildinga, og
fóru þeir nú að verða mjer fulldýrkeypt-
ir, að sleppa þeim fyrr en í fulla hnefa;
þessari hendi hjelt jeg frá mjer stífum armi
inn með þilinu, í einhverju ógáti rak jeg
hana gegnum eitt af brjefspjöldum þeim,
setn voru á hurðinni, á áður nefndu þili,
hurðin hrökk upp, og þrátt íyrir allar til-
raunir Jakobs kemst jeg þarna aptur á bak
inn í gættina; því eins og jeg fann að hann
neytti allrar orku — þó jeg livað eptir
annað skipaði honuin að sleppa mjer —
til að kasta injer eður hrekja mig út með
ofbcldi, þá að því skapi óx mjer þrái ogþykkja
og hugsaði tnjer að fara aldrei út íyrr en
frjáls, hvað sem það kostaði. Enn fleiri
manna verður að geta við söguna; við há-
reystina sem varð og riskingar, komu þeir
bráðuin hver eptir annan ofan af loptinu
Jensen Factor, Kristján Hallgríinsson búðar-
maður hans og Schiöth bakari, þegar Jensen
sjer h.verju framvindur gengur hann að með
mági sínuin tið koma mjer út með ofríki.
Ilann annars bar íiatn fyrir rjettinum aptur
seinna að hann helði lyrst beðið mig ineð
góðu að fara út, þvf þverneita jeg að hafa
heyrt, en ekki get jeg unnið eið að, að svo
hafi ekki kunnað að vera, þvf hvorki er
maðurinn vel skír mæltur á íslenzku njc
háróma, en hitt man jeg tneð fullri vissu
að mjög leið skammt írá því liann kom of-
an og þar til hann tók að berja með hnef-
um um höfuð mjer, kom fyrsta högg hans
á gagnaugað vinstra megirt — en af því
höfuðið á Jakobi mági hans hefði líklega
verið til fyrirstöðu að hann kæmi höggum
að mjer þeim megin — með fullu afli,
(því Jakob togaði fram, en hægri hlið mfn
vissi inn) rjeðst hann á aumingja nefið á
mjer1 og Ijet dynja á það þrjú voldug
hnefahögg hvort af öðru ; blóðið streymdi
sern nærri má gcta, úr því, við hið fyrsta
hvað þá við annað og þriðja högg, meðan
þessu fór fram stóðu þeir hjá og gjörðu
ekki að Kristján og Schiöth, jeg krafði þá
ýmist vifnis eður skipaði hinum að sleppa
mjer nei, ekkí! þar til jeg að síðustu org-
aði upp, og tók af tvímælin, og sagði þeir
skyldu fyr drepa mig, en jeg færi út eður
Ijeti undan við þessar aðfarir, og kvaðst
ganga út með Kristjáni með góðu en hvor-
ugum hinna ; þegar þeir sáu sjer ekki til
neins að þreyta lengur sleptu þeir af
mjer tökunnm. Kristján spyr mig þá
hvort jeg vilji fara út með góðu, og kvað
jeg já við, vjek hann mjer þá mcð hægð
á undan sjer og út fyrir dyrnar, hvað ekki
þuifti því jeg hefði verið farinn löngu
áður, hefði ekki verið vaðið að mjer með
ofbeldi og ójöfnuði. Þegarjegvar kominn út
læstu þeir að sjer fljótt. Fjöldi manna var
á plássinu, jeg nefndi mjer samstundis votta
(föt flöktu frá mjer vesti og treyja og
blóðið streymdi niður um mig), jeg bað þá
ganga ineð mjer til lögreglustjórans hvað
þeir og gjörðu ; skrifari hans stóð fyrir
dyrum úti, óskaði jeg þegar viðtals af yfir-
valdinu, og kom það vonum bráðar, sýndi
jeg mig þeim og sagði þar þegar sögu þessa.
Yfirvaldið spurði hvern jeg klagaði, jeg
kvað þá báða klögunarverða, en eginlega
hcfði j:að verið Jensen sem meir hefði mis-
þirmt injer, hann (iögreglustjórinn) kvaðst
mundi gefa út stefnu samdægurs, þó jeg
fengi hana ekki fyrr en á öðrum degi þar
frá stóð á saina, hún hefur sjálfsagt verið
löglega gefin út, löglega birt og löglega
komum við báðir fyrir rjettinn við Jensen
Factor. það er vitaskuld að hann var ekki
fruinkvöðull þessa ofbeldis og misþirminga
heldur Jakob, og má því vel vera, að rjett-
ara hefði verið af mjer að kæra báða í
einu eða hann þó Öllu fremur, en ekki gat
jeg sýnt á mjer áverka eptir hann aðra en
þá, að slitnir voru svo hnappar úr fötum
inínum að jeg gat ekki haldið þeim að mjer
án aðgjörða; það var líka það sama jeg
hugsaði aö þessháttar aðfarir við mann al-
veg saklausan, heyrðu beinlínis undir að-
gjörðir lögreglustjórnarinnar, en eigi sætta
nefnd, einkum barsmíðið. Við Jenseu
inættum síðan báðir fyrir rjettinum, eins og
meðfylgjandi dómur sýnir, þar bar jeg fram-
sögu þessa en þá, orðrjetta við þessa, og
var ekki framburður minn vefengdur í hinu
minnsta, jeg óskaði vitnaleiðslu, og að þau
væru tekin f eið, en rjettvísin kvað þess
eigi þörf er Jensen viðurkendi hann hefði
barið mig. Ilún (rjettv.) leitaði um sættir
19. Ált.
BORGAÐ IIESTLÁN.
Ástkæru landar mínir I
Ykliur til fróðleiks og skemmtunar skal
jfg segja ykkur dálitla sögu. —- Eins og
■‘Ikurmugt er, hefur hjer í vor seinnipart
"'arzm. verið mikill síldarafli, fór hún fyrst
11 ð aflast út meö Krossanesslandi, urðu varir
við hana menn hjeðan af Akureyri, fóru út
þangað með net og drógu þar á land hvað
Pptir annað síld svo hundruðum tunna skipti;
fyrir sölu á síld þessari stóö kaupmaður Jak-
°b Havsteen og var þar ýinist sjálfur eður
bafði þar mann í sinn stað; þá í sörnu
andránni íór síldin að aflast hjer innra, svo
'naðurinn þurfti að vera bæði hjer og þar.
Kaupni. þessi á brúnan gæðing ramefldan
°g að því skapi fjörugan, hafði kaupmað-
rtrinn þennan hest til inillilerða; eitt kveld
(mig minnir á sunnudagskveldið 23 marz)
kom fulltrúi hans utanað á þessum brúna
jór hafði hann þá stígið sig aptan á íram
fæti ónota hruflu (en af þessaii sömu hruflu
hafði jeg ekki óhag sein síðar mun sagt
verða). Kaupmanninum sem öðruin þótti
þetta hálf illt, því áliiið var verra að ríða
hestinmn næzta dag; jeg var þarna við sem
aðrir fleiri og þar jeg vissi að ekki var utn
rtiarga hesta að gjiira hjer í grennd, eins að
kaupmaðurinn þurfti að senda úteptir næsta dag
cða fara sjálíur glappaðist það frain úr mjer
að bjóða honum ef þyrfti, skjótta klárgrind
sem jeg á, og lítillækkaði liann sig til að
þyggja þetta, klárinn notaði hann í sína
þjónustu 2 daga hvorn eptir annan, borg-
rtnin vissi jeg að mjer var vís á hverjum
thna. og oiðaði jeg hana því ekki neitt
þegar mjer var skilað hestinum, cn það
fór hjer sem optar að bera verður til hverr-
ar sögu nokkuð. Eins og bráðum mun
kunnugt um allan heim voru lijer dagana
28.— 29. marz haldnar hlutaveltur og ýmsir
sjónarleikir í pakkhúsi hjá verzlunarfulltrúa
C. Jensen tcngdabróður Jakobs, voru þeir
forvígis og forstöðumenn með öðrum 11.
þessara stórkostlegu lyrirtækja, sem miða
öllu mannkyni til lieilla og hagsælda; mjer
var sem fleirutn að mig langaði til að vera
rtieð, og eins og aðrir góðir menn leggja
eitthvert lítilræði í Guðs kistuna, því mið-
rtr hafði jeg fátt frambærilegt að gefa á
ldutaveltuna, samt arkaði jeg af stað degin-
rtm fyrir með tvær hrífur nýjar ogskotzkan
fjá lítið brúkaðan en all góðan, þetta af-
henti jeg í krambúð Jensens og var því
Veitt móttaka með þökkum; en sökum þess
að mig og mína langaði sein aðra til að
taka þátt í skeinmtunuin þeim sem von var
á næsta dag, en þar til þurfti skildinga,
Seng jeg úr búðinni rakleiðis suður í Hav-
steens búð og spyr eptir Jakobi og fæ það
svar hann muni ytra hjá Jensen, en erindið
Var að óska hjá honum borgunar fyrir hest-
lánið, jeg sný aptur og sje hann ekki í
þeirri búð, hugsa hann vera inni á skrif-
stofu með mági sínum eður öðrum, geng
því þá leið er vissi að skrifstofu, að vestur
dyrum hússins, hitti þar tvær stúlkur og
spyr hvort Jakob muni vera inni á skrif-
stofunni, þær kváðust ekki vita geng jeg þá
rtð dyrunum og ber hægt, en fæ ekki áheyrn,
stúlkurnar segja hann muni þá vera uppf
Pakkhúsi, (því er þannig varið að það snýr
■trtstur og vestur og eru dyr á suður hiið
sem vita inn að „plássinu* um þessar dyr
jafnaðarlega gengið) jeg sný upp að
Pukkhúsinu og sjc jeg tvo menn ganga út
°g halla hurð aptur á eptir sjer, jeg geng
dyrum og var hurð ólæst jeg opna dyru-
1) paí hefði þ<5 verib undarlegt, lief&i jeg
ekki trúab honum fyrir þessu lítiiæ&i, jeg vissi
hann var eins skilvís eins og hann var ríkur,
því þó Gudm. hafi Jagt einhvern harka inn í
pakkhús haus, efast enginn ura auþlegðina.
~ 95 —
1) En því hann rjebist helzt á nefit), fæ jeg
ekki skiliö, ekki þurfti hann ab hngsa meb
hnefa höggum sínum ab gjöra þab jafnt sfnu,
þvf þab má segja, þab er bæbi voldugt og sin-
keunilegt nefib á honura Jensen,