Norðanfari - 28.02.1878, Page 4

ar af þeim stúlkum, sem fengu þetta þsegi-
lega orð á sig, stigu nlls ekki fæti sínum á
það heimili þann tíma, sem jeg var þar.
Slíkar sögur. sem þessi, eru í rauninni launa
verðar og yrðu sjálfsagt launaðar ef höfund-
arnir Ijetu sig í ljósi; en hjer fer sem optar,
hinn seki dylur sig.
Jeg hefi eigi fleiri orð um þetta, en
hið góðfúsan náunga, sem les þessar 'línur
og hefir heyrt sögukornið frá Hróarsdal í
fyrra vetur, að virða mjer til vorkunar, þó
jeg reyni að bera af mjer slikann lyga
óliróður.
Gr. E. Gunnlaugsson.
f
Björn Björnsson.
(Drukknaður 8. apríl 1875).
1, -
Hvað er lífið? lítið sorgar-spil!
hvað er lífið? hverfult ryk, vatnsbóla!
hvað má lifið kalla? reynslu-skðla!
:,: oss hjer settan undirbúnings til.:,:
2.
Kristur sjálfur kennari vor er,
í þjónsmynd hann með þolinmæði ótrauða
þoldi smánir, ofsókn, kvöl og dauða,
:,: hans í fótspor feta eigum vjer.:,:
3.
Hugarglaðir heijum lifsins stríð,
unz að kallið oss sjerhverjum kemur,
og unnið getum dagsverkið ei fremur,
:,: Herrann veit þá hentugustu tíð.:,:
4.
Stöndum hugar-styrkvir merkjum hjá,
verum ætíð vakandi og biðjum!
við guðsorða fyrirheit oss styðjum,
> í sigurlaun vjer sælu hljótum þá.
1.
Árdags-stund þá húm burt hrekur,
hetjan vaknar Björn og tjer:
Yakið drengir! vinnum skyldu
vora meðan dagur er;
hrindum skeið í Herrans nafni
hafið á, að leita brauðs,
:,: uppfyllt nauðþurft að vjer getum
vora og vors náunga snauðs.:,:
2,
Allir svo með einum huga
íta drengir skeið á mar,
i Herrans nafni hugarpruðir
liugðu grand ei nærri þar;
dróg upp el á drafnar leiðum,
drjúgum vaxa öldu-föll,
:,: vildi prúð að hauðri halda
hetjan þá og öldin snjöll.:,:
3.
Bragnar sízt er blíðir uggðu,
borðið við á öldu-jór
hóf sig þá með heljar-afli
hvítfossandi bana-sjór,
fyllti knörin kvikan skæða;
kappinn lirópar Björn og tjer:
:,: Drengir mínir, Herrann himna
hjálpar, allir biðjið þjer!
1.
Auðsýnt er skarð,
andvana hniga fur helbáru varð
formaður frægur og heppinn,
fullhugi keppinn.
2.
Sárt var að sjá
svo mannval hniga í öldurnar blá,
en kominn var köllunar-stundin,
Kristi á fundinn.
— 32 —
3.
Söknuður sár,
særir foreldra — arfinn er nár;
heitmeyjan harmþrungin stynur
— liorfinn er vinur.
4.
Yon er, þó sár
svíði ástvinum, og falli mörg tár;
von er, þó hjartað af harmi
hitni í barmi.
5.
Drottinn, hann gaf,
Drottinn, hann aptur tók jarðriki af;
hans vísdóms-ráð grunda þó viljum,
vjer það ei skiljum.
6.
Stutt er það stund!
stríð vort unz þrýtur, og lifsins á grund
ástvini alla sem þráum
aptur vjer sjáum.
■f J>að hefir allt of lengi dregist að geta
I þess i blöðunum, að 25. mars 1877, andað-
ist að Litlasandfelli í Skriðdal, Eyjólfur
bóndi Benidiktsson; hann var fæddur að
Tjarnarlandi i Kirkjubæjarsókn 10. ágúst
1814. Foreldrar hans voru merkishjónin
Benidikt Rafnsson og Herborg Rustíkusdðtt-
ir, er þá bjuggu á Tjarnarlandi. Yorið
1832 fluttist hann með foreldrum sínum að
Kollsstöðum á Yöllum, og dvaldi þar til
þess árið 1844, að hann fór að Litlasand-
felli, og giptist þar 28. júlí 1846, {uiríði
Jónsdóttur, dugnaðar- og ráðdeildarkonu. og
eignuðust þau hjón 8 börn, hvar af að 5
lifa, öll mannvænleg. — Eyjðlfur sál. var
glaðlyndur maður og greindur, ætíð hinn
skemmtilegasti, ráðdeildar maður í búskap
og bjargaðist farsællega, ástúðlegur ekta-
maki og umhyggjusamur faðir barna sinna
og fósturbarna, sem þau hjón hafa alið
upp og borið umhyggju fyrir sem sinum
börnum. Allan síðari hluta æfi sinnar var
Eyjölfur sál. þjáður af brjöstveiki, sem sið-
uStu ár hans lagði hann löngum tímum
saman í rúmið, og bar hann það mótlæti
með fágætri þolinmæði. Eyjólfs heitins er
(eins og vonlegt er) saknað fyrst og nátt-
úrlegast af ekkju hans og börnum, og af
öllum sem þekktu hann.
jpegar hjervistar þrautir enda —
sem skeður eitt sinn að skapadómi, —
að eiga þá heím-von að himin-sölum,
fagnaðarríkt er firða sonum.
F r j e t t i r.
— Úr brjefi úr Rvik, d. 2. febr. 1878:
„Tíðarfarið liefir verið mjög stormasamt i
vetur, útsynningskaföld, stundum blotar á
millum og jarðbannir, útigangspeningur
hrakist, stundum þotið upp á norðan með
gaddi, 5 logndagar í okt. 4 eða 5 i nóv.. 2
í des. og 6 i janúar. Frost mest 27. des.
17 °, 8. jan 14 °, 9. og 10. jan. gjorði þíðu
svo jörð kom allvíða um Borgarfjörð og
eystra en spilltist aptur. 29. gekk i þíð-
vindi og helzt en við, er nú logn og blið-
viðri og viða tekin upp allur snjór. Bráða-
fárið með vægra móti, fjárkl. hvergi getið.
Heilbrygði almenn. Maður hengdi sig 31.
des. i hesthúsi á Hlið i Skaptártungu. I
gær komu menn almennt úr fiskitúr sunn-
an úr Garði meir og minna hlaðnir af feit-
um stútung og þorski, er þetta gleðilegt og
þörf á sliku“.
— Úr öðru brjefi úr Rvik, d, 4. febr.
1878: „Nú er farið nýlega að aflast nokk-
uð sunnan nesja, svo allt sýnist vera að
lagast. Bjargarvanðræðin miklu minni nú
enn áður, og vonir manna upp lífgaðar“.
— Úr brjefi úr Borgarfirði, d. 4. febr:
1878: „Bráðafárið hefir verið mjög vægt,
einn einasti bær liefir orðið fyrir tjóni af
því. Einn hóndi missti hjer 3 kýr, líklega
úr miltisbrandi og 4 hross drápust, að þvi
er menn vissu, úr því sama. En nú er
þetta hætt um stund. Bágjindi alvarleg og
voðaleg við sjóinn og sjer i lagi á Akranesi,
þar hefir ekkert fiskast á þessum vetri. 40
heimili, eru þar alveg bjargþrota, og 50
svo að segja, allar gjafir búnar, sem þó hafa
verið miklar. 1100 kr. úr Mýrasýslu11.
— Úr brjefi úr Seyðisfirði 10. febrúar
1878: „Tíðin hefir verið ágæt með köflum
í vetur, einkum seinni hluta f. m., voru þá
regluleg sumarveður og 10—12 gr. hiti,
stundum á morgnana. í þessum góðviðrum
hefir lika alstaðar komið upp jörð nema ef
til vill á köldustu útkjálkum. Nú hafa ver-
ið liriðarveður nokkra daga en ekki mikil
snjókoma. — Mikið nppþot er hjer í mörg-
um að vilja selja eigur sínar og komast til
Ameríku, þó er sagt að einna mest kveði
að því í Eyðaþinghá, hvar fjöldi fólks hugs-
ar til farar í sumar. Hvar þeir hugsa sjer
að setjast að í Ameríku, er enn óákveðið.
Gunnlaugur Magnússon á Eyðum (sem keypti
þá í sumar er leið að Jónatan), ætlar nú
hiklaust vestur; liann er nú búinn að fá 3
kaupendur að Eyðastól, (sem bjóða hver í
kapp víð annan), og segja menn að búið
sje að bjóða honum 1000 kr. meíra enn
hann gaf sjálfur i fyrra. Jónatan er búinn
að byggja liús, þarna í nýlendu sinni í
Minnesóta og fleiri áhangendur hans, er fóru
vestur í sumar er leið. f>ar nærri býr
maður hjer að austan, Gunnlaugur að nafni,
(farinn fyrir nokkrum árum ?), sem er orð-
inn ríkur, á margt af nautgripum og uppskar
i haust 100 tunnur af hveiti. Hann hafði
hjálpað upp á þessa landa sina og kunn-
ingja, með þvi að lána þeim sláttuvjel og
fleira. — Nú er útlit fyrir að fiskiri verði
stundað með mesta móti, á Seyðisfirði í
sumar, því bæði er talsvert veri að auka
sjávarúthaldið og svo á að byggja nokkra
verskála til og frá við fjörðin. Við fyrsta
tækifæri á og að halda hlutaveltu (í annað
sinn) á Oldunni, í sama tilgangi og hina
fyrri, og er mælt að búið sje að kaupa ým-
islegt til hennar“.
— Norðanpóstur Danjel Sigurðsson kom
að sunnan liingað 20. þ. m., hann hafði far-
ið af stað úr Rvík 2 dögum síðar en póst-
ferðaáætlunin gjörir ráð fyrir, og fengið
illa færð norður að HoltavÖrðuheiði, en það-
an góða færð allt norður á Yxnadalsheiði,
en úr því illa að Steinstöðum. — Veður-
áttan hefir nú að undanförnu verið mjög ó-
stöðug og stundum snjókoma með hvass-
viðrum og óhagkvæm fyrir útigangspeníng;
sumstsðar er og kvartað um áfreða og sum
staðar utn fanndýpi, hross, sem ekki verða
hýst eru því sögð hrakin og mögur. —
Fiskur hefir allt til skamms tíma aflast
hjer út í álum, þá róið hefir orðið vegna
ógæfta og sýld verið til beitu, — Nú kvað
Friðrik skipstjóri á Ytribakka sem eptir
miðjan f. m. setti fram þilskip sitt og lagði
út til hákarlaveiða, vera komin heim apt-
ur með 44 tunnur lifrar og mikið af hákarli
er hann aflaði mestpart í einni legu. Veð-
uráttan þykir henda tjl þess að hafísinn
muni ekki langt undan landi. — Heilbrygðí
má heita almenn hjer um sveitir, en í Skaga-
firði er sogð mannskæð taugaveiki og 7
menn dánir úr henni. — Nú ber með
minnsta móti á fjárpestinni.
Eigandi og ábyrgðarm.: BjörnJónsson.
Prentari Jónas Sveinsson.