Norðanfari - 20.02.1883, Blaðsíða 3

meira en V3 píU'tur og allt að helmingi á
stöku stöðum í samnnburði við meðalár. Með
liöfuðdegi gelck veðráttan til purlta, sem lijeld-
ust til 15. september, geltk pá tíðin til ópurka
og gjörði snjóhret enn stóð ekki lengi. Á11-
an september var sunnan og suðvestan átt
og stundum 20 til 23. gráða hiti, leysti pá
alveg klaka úr jörðu; sú tíð varaði til 9. okt-
óber, er veðráttan breyttist til frosta. J>ann
11. gjörði mikið snjóhret, sem varaði fáa daga,
gekk pá tíðin til stillinga og sunnan áttar,
sem varaði til Marteinsmessu, pá gekk veðr-
áttan til snjóa og frosta, en varaði ekkilengi,
pví tíðin var umhleypingasöm og óstillt, en
jarðsæl. Með september geklc veðráttan til
mikillar sunnan áttar og stórviðra með rign-
ingarosum, sem hjeldust af og til, par til
milli jóla og nýárs. f>ann 29. gjörði gróft
snjókast og snjóbleytu svo heita mátti að yrði
jarðlaust. A nýársdag var norðanvindur með
hægu frosti.
|>að má telja petta liðna ár með betri ár-
um, pví pó veturinn yfir pað heila væri all-
ur harður einkum með frostin, pví að hann
mun vera einn sá frostamesti vetur á pess-
ari öld, og vorið fremur kalt og grjeri seint.
Fjenaður manna mátti heita að gengi allvel '
undan og málnyta varð í meðallagi víðast hvar.
IJthey varð í meðallagi, en lengi voru sumir
að ná heyji upp í haust, og sumir nkki fyrr
en 8. október, og á nokkrum bæjum lá hey
undir gaddi, en samt var tíðin einlægt góð
hvað jarðir snerti fram að nýári. Líka var
petta ár með betri afla-árum, pví optast höfðu
menn síld einhversstaðar að til beitu. Hjer
lágu .stöðugt á Norðfirði tvö síldarveiðafjelög
norsk, sem veiddu um 2|00 málstunnur og
liver rúinaði 114 potta en lítið sem ekkert
veiddu Norðmenn hjer af sífd fyrri en í sept-
ember og október, líka lágu hjer fleiri Norð-
menn, sem fiskuðu með porskalínum; hjer
lágu líka öðru hvoru 7 fiskiskip frá Færeyj-
um, peir öfluðu alls hjer um bil tvö hundr-
uð púsund af ísu og fiski. Færeyingar voru,
eins og fyrri, mönnum mjög hjálpsamir um
beitu pá peir gátu veitt síld. — Prísar voru
hjer austanlands allgóðir, hvít ull á 85 aura
pundið, mislit á 60 a., saltfiskur nr. 1 á 16*/g
aur pundið, nr. 2, 12*/2 a. pd., sölt ísa 93/8
a. pd. Kúgur 12 a. pd., baunir 14 a., banka-
bygg 15 a., eitt pd. kjöt frá 15 til 20 a., 1
pd. mör 30 a., gærur frá 1 til 32/2 kr. eptir
stærð og gæðum. Skurðarfje reyndist með
lakara móti, einkum á mör. Heilsufar manna
var allgott nema livað víða í haust stakk sjer
niður kíghósti og hálsbóiga og sumstaðar svo
kölluð skarlatsveiki, cn helzt heimsóttu pessir
kvillar börn og ungt fólk, en ekki dó margt
hjer í sveit nema á einum bæ dóu 4 börn á
rúmri viku; á árínu dóu hjer í hreppnum
um 13 manus að meðtöldum einum manni,
sem drukknaði, par á meðal voru 3 bændur
sem fremur var söknuður að, en hittflest börn.
Eitað í Norðfirði 2. janúar 1882.
Bjarni Stefánsson.
J>að er gamall og góður siður, pegar
vinir vorir peir, er lengi hafa verið í sam-
búð vorri, flytja burtu frá oss, hvort heldur
peir íara lengra eða skemmra, að vjer pá
flylgjum peim á veg, pökkum peim fyrir alla
péirra ást og elskusemi oss til handa, og biðjum
peim blessunar drottins, allar, peirra ólifuðu
æfistundir. J>etta gjörum vjer jafnvel pótt
vjer í sambúðinni eigi höfum ætíð verið vini
voruip til geðs, og einatt stigið á pað stráið
er honum mátti miður Iíka.
Fyrir 9 árum síðan kom sá maður inn
í petta sveitarfjelag, inn á petta heimili,
— 3 —
sem vjer mcð sanni getum og viljum kalla
vin vorn. |>essi maður er sjera Jón Aust-
mann. Samverutíma penna liöfum vjer átt
margt saman við hann að sælda; vjer höfum
glaðst með honum og hann hefir glaðst með
oss, vjer höfum hryggst með honum og hann
helir hryggst með oss. A petta góðfræga
heimili höfum vjer einatt sótt hana lieim
sem vin vorn, sem fræðara og leiðtoga í
andlegum efnum, sem læknir við ýmsum
líkamlegum meinum sjálfra vor og annara,
sem lireppsnefndarmann og hreppsnefndar-
oddvita, sem sáttasemjara, sem góðan og göf-
ugan bónda og bjargvætt pessa sveitarfjelags.
Já, vjer höfum, að minnsta kosti margir af
oss, sótt hann heim sem nokkurs konar
hjálparguð í andlegum og líkamlegum efnum.
Yjer höfum í húsum hans átt marga fundi
og samkomur með oss, sein hann ætíð liefir
leyft með fúsu geði.
f>að má pví ekki minna vera, en að vjer
í dag, pá er vjer, að öllum likindum í sfðasta
sinni, höfum safnazt saman í húsum sjera
Jóns, pökkum honum fyrir sambúðina og
árnum honum farsællar farar frá oss og gleði-
legrar heimkonm í liið nýja sveitar- og safn-
aðarfjelag, er hann hyggst að flytjast í.
Með pessum fáu inngangsorðum, vil jeg
pá leyfa mjer í nafni pessa sveitarfjelags, í
nafni allra íbúa Saurbæjarhrepps, að votta
hinum ve.læruverðugu höfðingshjónum; sjera
Jóni Austmann og húsfrú Helgu Jónsdóttur
I vorar innilegustu og beztu hjartans pakkir;
I fyrrst og fremst fyrir komu peirra til vor, og
par næst fyrir alla pá hjálp og aðstoð, greiða
og gjafir, er pau sameiginlega hafa látið í
tje, eigi að eins sveitarfjelagi pessu í heild
sinni, heldur einnig mörgum einstökum purfa-
ling. Ýjer pökkum peim, ekki einungis fyrir
pær 1800 kr., er pau pessi 9 ár hafa goldið
til sveitarsjóðs Saurbæjarhrepps, heldur einnig
fyrir pað, hvað ,opt pau hafa íjett hinum
nauðstöddu hjólparhönd pá er neyð peirra
var hæzt, svo að pau, í orðsins fyllsta skiln-
'ingi, híifa mátt kallast bjargvættir Saurbæjar-
lirepps. Já, vjer pökkum peiin sameiginlega
á pessum síðasta fundi, er vjer eigum með
oss í húsum peirra, af heilum huga í einu
orði öll viðskipti peirra við oss, penna vorn
allt of stutta sámverutíma, og biðjum jafn-
framt drottinn, pann er öllu stjórnar og öllu
fær vel til vegar komið, að launa pessum
liöfðingslijónum fyrir oss, pegar peim mest á
liggur; biðjuin hann að leiða pau farsællega
frá pessu lieiinili til hins fyrirhugaða heimilis
peirra, er pau hafa kosið sjer í fjarlægu hjer-
aði; biðjum hann að blessa pau og afkom-
endur peirra í 1000 liðu, með alls konar
andlegri og líkamlegri blessun.
í nafni possa safnaðar, leyfi jeg mjer að
ávarpa yður, ástkæri kennari vor, og sálusorg-
ari, nokkrum orðum að skilnaði.
J>egar hin mikla trúarhetja, Páll postuli,
kvaddi öldungana í Efesus í hinnsta sinn,
stóðu peir eptir grátandi á ströndinni, eptir
að peir höfðu fylgt honum til , skips, mest
hnuggnir yfir pvl, að fá aldrei framar að sjá
pann, er áður hafði verið hjá peim í 2 ár,
sem ástríkur fræðari og leiðtogi.
Svo hefir pað gengið til frá aldaöðli, peg-
ar pjóðirnar haf'a verið sviptar peim leiðtog-
um og fræðurum, er hafa áunnið sjer elsku
og virðingu föðurlandsins, hafa lijörtun orðið
tómleg og gleðisnauð við burtför slíkra manna
og hafa eigi getað annað enn grátið, eins og
öldungarnir í El'esus.
J>á er nú slík stund runnin upp yfir oss,
kæru meðsóknarmenn, par sem vjer í hinnsta
sinni eigum að líta hjer í pessu drottins húsi
pann sálusorgara, leiðtoga og fræðjyra, er vjer
liöfum nú fengið að njóta í 9. ár. Mjer
finnst pví mjög eðlilegt, pó tilfinningar vor-
ar blandist sorg við íliugun pessa, eðlilegt
segi jeg, pó vjer nú grátum eins og öldung-
arnir í Efesus, já, jeg er pess líka vonandi,
að hver og ein sál í söfnuði pessum, sje mjög
hrifinn á pessari hátiðlegu skilnaðarstundu.
|>jer hafið í dag, kæri sálusorgari vor,
lýst ánægju yðar yfir söfnuði pessum, tjáð
honurn pakklæti fyrir velvild, er hann liafi
auðsýnt yður og árnað honum blessunar af
hæðum. Arjer viljum nú aptur á mót, votta
yður pakklæti hjartans, 1, fyrir pað, að pjer
liafið gegnt embætti yðar með árvekni og
samvizkusemi og að pj’er hafið leitast við að
efla hjá oss trúna og bænina, með pví, að
ræður yðar hafa verið mjög einkennilegar,
sem allflestar mundu rjettnefndar trúar- og
bænarræður. 2, fyrir pað, að pjer með yð-
ar miklu meðalahjálp, hafið veitt mörgum
pjáðum sjúklingi bót meiria sinna, og í 3.
lagi fyrir pann mikla styrk er pjer hafið
gjört í sveitarfjelagi voru, og pað örlæti er
pjer hafið auðsýnt svo mörgum bágstöddum,
að jeg er sannfærður um, að endurminning
yðar, stendur rituð með óafmáanlegu Ietri í
hjörtum peirra, meðan fjör og ræna varir.
Að endingu óska jeg pess og bið — og jeg
vona að pjer biðjið nú allir með mjer, sein
hjer eruð nálægir — að hann, sem hefir alla
atburði og öll vor lífskjör í sinni alvold-
ugu hendi, leiði yður, vor kæri sálusorg-
ari, farsællega til pess safnaðar, er hinn
mikli húsfaðir hefir enn að nýju, falið yður
á hendur, og gefi yður par — ásamt konu
yðar —, fagra og ánægjusama lífdaga, jafn-
framt pví jeg bið pess, að pjer og söfnuður
pessi njóti sælla samfunda eptir petta lífs-
skeið endað. , .*
F r j e 11 i r i n 111 e n (1 a r.
Úr bijefi úr Fáskrúðsfirði 9/12 — 82.
«Eptir grasleysissumarið kom um gangna-
leytið mjög miklar rigningar er hjeldust til
20. nóv., pá kom ákaft snjófall er varaði til
enda mánaðarins; siðan komu kalsahlákur
nokkra daga svo jörð kom upp, en nú kom-
inn snjór aptur. öll hey eru meireðaminna
skemmd, jafnvel ónýt, veggir að húsum bil-
aðir eða hrundir. Yfir höfuð er margt bágt».
Úr brjefi úr Loðmundarfirði 9/, 83.
«Sumarveðráttan norðan og austan átt
með snjó til fjalla, en kraparigning í byggð
og miklum kulda, IJm höfuðdag náðu menn
töðu sinni, pó víðá illa purri, par að auk
tún illa sprottin, hatðvelli hvítt af kali er
sumir kenna öskufallinu 1879 en mýrlendi i
meðallagi. Frá pví í október og fram á miðja
jólaföstu austan kraparigningar, síðan mikil
frost eður snjókoma en pó ekki jarðlaust fyrr
en um sólstöður. Hey eru víða drepin til
skaða og eldiviður lítt brúkandi. Mislinga-
sóttin gjörði hjer líka mikinn hnekkir. Afli
var hjer góður hjá paiin sem gátu sætt honum».
Úr brjefi úr Reyðarfirði 12/j — 83.
«í haust voru fjarskalegar rigningar til
pess hálfum mánuði fyrir jólaföstu, pá dyngdi
niður bleytusnjó svo allar skepnur voru telcn-
ar í hús og á gjöf. A jólaföstunni komu
blotar, svo sumstaðar kom upp snöp, en síð-
an um prettárida h'afa verið sífeldar rigningar
og jörð kominn upp. Heilsa manna allgóð
síðan kvefveikinni Ijetti af, er gekk lijer í
haust. Afii er hjer með minnsta móti, hag-
ur manna ískyggilegur og búföng í haust með
minnsta móti; íje rírt til frálags og skepnur
í voða ef hiirt verður».