Norðanfari - 20.02.1883, Blaðsíða 4

Úr brjefl úr Eskifirði 16/x — 83.
« Aldrei hefirorðið algjörlega fisldaust hjer
ntarlega á firðinum, og á jólaföstunni feng-
ust yiir daginn 70—80 á skip mest ísa og
máisfiskur. Margir hafa hjer baft góðan hag
af síldarvéiði norðmnnna, pó engir eins og
Sljettumenn, sem fengu um 2000 fir. í lands-
hlut.
Úr brjefi af Langanesi 16/i — 83.
Tíðarfar næstliðið vor og sumar var hjer
ömunalega bágt og grasspretta mjög rír, ung-
iambadauði allmikill og málnyta lít'il, ópurkar
svo mikiir að hey skemmdist til st<ír skaða
og töður stiknuðu þó hvergi hafi kviknað í
þeim; á sumurn stöðum náðist lítið sem
ekkert af eldivið, og horfir því til vandræða.
Hausttíðin var góð um tíma, en það sem af
er vetrinum hafa anuaðhvort veríð miklar
rigningar eða snjókoma og hefir þrisvar orðið
hagskart sökum snjóþyngsla, en rignt mikið
á milli. A jólaföstu rak fertugan hval að
Sköruvík, hann var nokkuð skertur, og voru
á honum 200 vættir. Spikvættin var seld 4
kr., rengisvættin 2,66 kr. Hvalinn átti sjera
Jón prófastur á Hofi í Vopnafirði.
Hjer í sveit lítur mjög illa út með
fóðurbyrgðir ha'nda gripuin, ef harðara verður
síðari hluta veirarins, því heyin eru mjög
lítil og meira skemmd en menn ætluðu.
Mislingaveikin kom að Sauðanesi en útbreiddist
ekki þaðan því öll varúð var við höfð».
Úr brjefi úr jpistilfirði 18/x — 83.
«Helztu frjettir hjeðan eru heyskortur
ef nokkur harðindi verða í vetur, veturinn
hefir verið til þessa snjóljettur og jaiðsæll
við sjó og utarlega í sveitinni, en jarðieysur
tH dala og heiða. |>ung kvefveiki' liefir
gengið hjer, sem er nú að 'mestu af rokin,
hún .lagðist þungt á börn og urigt fólk.
Nýfega hefir sálast hjer úr langvinnri brjóst-
veiki Uunnar bóndi Eafnsson áVölluin, hann
var liðugt miðaldra með betri efna bændum
og hjálpfús við fátækt fólk; einnig er nýsáluð
bóndakonan Bóthildur Bjarnardóttir, hún var
hálf áttræð greindar og sóma kona.
Mikið megum við íslendingar þakka
Guði og góðum mönnum þær stórgjafir, sem
komu lrá öðrum löndutn, en því miður ná
þær skammt til að bjarga ef vetur verður
harður, því það frjettist úr öllunx áttum
fyrirhyggjulítill ásetningur; það lítur út eins
og það sje flestum hulið hvaða afieiðingar verða
af horfelli skepnanna i efnalegu tilliti, og þá
virðist það ekki síður gleymt, að Guð vilji að
skepnunum líoi vel eins og oss».
Úr brjetí úr Núpasveit 19/i — 83.
«At þessum norðurskaga er fátt sem tíð-
indum sætir. Svo má að orði kveða, að tíð-
in hafi verið bjer liin æskilegasta sem áverð-
ur kosið, frá því um rjeitir í haust, enda
kemur það sjer vel, því að allur þorri manna
var lítt við því búinn að vetur gengi snemma
í garð. Heyföng manna voru sárlítil eptir
sumarið, því hvorttveggja fylgdist að lítill
grasvöxtur og framúrskarandi óþurkur. Jörð
liefir að öllum jafnaði verið nóg hjer við sjó-
inu, svo að lömb eru sumstaðar enn ótekin á
gjöf. Annars var mjög fátt af þeim sett á
vetur sökum lítilla heybyrgða. Hins vegar
hetir verið frernur hart það sem af er vetrar,
í þeirn sveitum þessarar sýslu, sem eru fjær
sjó; bæði sökum snjóa og áfreða. Heilbrigði
manna hjer uiu sveitir góð».
Úr öðru brjefi úr Núpasveit 19/j — 83.
«Næstliðxð sumar var heyskapur hjer með
iang lakasta móti og nýting ill. Tíðin er
sú bezta síðan i 20. viku sumars. Um jólin
gjörði nokkra hriðargusu, er batnaði úr ný-
árinu, svo að aldrei hefir verið gefið fullorðnu
fje lijer við sjóinn og á stóku stöðum ganga
fiross enn. Eiskafli var hjer í hrepp mjög
lítill*.
Ur brjefi af Völlum í Suðurmúlas. 21/j —83.
«Hjeðan er að frjetta mestu öndvegis tíð
nú um tirna að heita má, stöðugar þýður dag
og nótt. Hið sama frjettist af Suðurlandi
ineð sunnanpóstinum. Enn eru austlending-
ar ekki byrjaðir á blaðinu sínu. Enn
menn vona að það verði á næsta vori. Hver
ritstjórinn verður held jeg sje óráðið enn, en
prentarinn verður sjálfsagt Guðmundur, Sig-
urðarson, er var á Eskifirði hjá Jóni Olals-
syni»..
Úr brjefi af Seyðisíirði 24/x — 83.
«Tíðaríarið er nú milt, og kemur það
sjer nú vel fyrir almenning, sem er svo fjarska-
Jega heylítill. Anuars ypr alllengi hjer í
Seyðisflrði í vetur töluvert hart, snjómikið og
jarðfaust. En á Fljótsdalshjerðaði hafa allaf
verið beztu jarðir, en fjarskalega hefir verið
úrfellasamt alltaf síðan í haust, bæði þar og
hjer. Veikindi eru sem stendur engin hjer.
í Vopnafirði er sagt að 20 börn hafi dáið úr
barnaveikinni síðan í haust. Sjera Sigurður
Gunnarsson í Ási missti elzta barn sitt milli
jóla og nýars, 10 ára gamla efnilega dóttur,
og mun sá missir hafa orðið foreldrum mjög
þungbær, enda hafa þau misst annað barn á
sama árinu.
Með póstinum að sunnan frjetti jeg, að
Ólafur Gíslason óðalsbóndi á Valaseli í Lóni
hefði andast 3. jan. þ. á. Ólafur heitinn var
hinn mesti dugnaðarmaður og vel efnaður og
yfir höfuð hinn uppbyggilegasti í sínu sveit-
arfjelagi Hans mun mjög saknað, með því
liann var bæði vænn maður og vinsæli. Tíð-
arfarið vesturundan hefir verið enn mildara
en um Múlasýslur».
Úr brjefi af Völluin í Suður-Múlas. ,24/x — 83.
«Góð tið síðan um þrettánda, svo nú
eru sveitir flestar að mestu auðar, áður var
orðið mjög vont til haga, mest fyrir áfreða.
Engin. mannalát og ekki heldur veikindi».
Úr brjefi úr Seyðisfirði 24/t — 83.
Tíðin hefir iriátt hjer heita mikið góð. ]?að
var harðast um jólin og nýárið, þá varð frost
mest 9° á R., þá kom líka nokkur snjór, en
úr nýárinu fóru að koma hlákur og er nú
að mestu snjólaust hjer niður í firðinum.
Enginn er lijer afU, en á I'áskrúðstirði er
sagður ágætur þorskafli og nóg hafsíld og
hákarlsafli er sagður í Mjóafirði en enga er
lijer atvinnu að fá. Stórir selavaðir höfðu
þó sjezt hjer úti fyrir, en þeir gjöra ekki
annað en að fæla burtu frá oss fiskinn, ef hjer
væri einhver skcpna».
Ur brjefi úr Laxárdal í þingeyjars. 28/j — 83.
«Hjeðan er ekki að frjetta, nema það
sama, sem búið er að marg endurtaka í
blöðuuum, nefnilega ótiðina, grasbrestinn og
mislingaveikina næstl. sumar, sem allt hjálp-
aði til, að heybyrgðir manna urðu víðast
mjög litlar og skemmdar, enda reynast þær
í vetur nálægt x/8 lakari til afnota en vana-
lega, einkum töður, sem hröktust fram yfir
höfuðdag. Ekki gat heitið að góð tíð kæmi
fyrri en í október, nálægt 3 vikna tíma, þá
gekk í austan bleytur og stundum bilji,
gjörði áfreða og illt til jarðar á uppsveitum,
enda hefir komið þar síðar hver bræðingurinn
ofan á annan svo þar er viða jarðlaust. A
útsveitum optast verið snjóljett og jarðir.
Ejarska miklu var fækkað af öllum fjenaði í
liaust, en þó mun ásetningur víðast illur,
því valla var unnt að fækka, svo að hann
væri góður; yfir höfuð er ástandið engan
veginn glæsilegt ekki um að tala ef harðindin
haldast eða ekki kemur bráðlega góður bati.
Úr firjefi úr Skagafjarðarsýslu ®/2 — 83.
«Erjettir eru þær: að Guð hefir gefið
mönnum hjer að vestan verðu í Skagafjarðar-
sýslu, vetur góðan það af er, bæði að veður-
áttu yfir höfuð og hagsæld fyrir skepnur,
enda leggur forsjónin æ(tið líkn með/þraut,
því þó i haust væri ógurlega eyðilagður bjarg-
ræðisstofn manna, vegua litilla heyja og illra,
þá samt mun hið litla, er sett var á af skepnum
verið hvergi nærri byrgt að vöxtum því síður
af gæðum, því þau litlu hey, er menn eiga
eru meira eða minna stórskemmd, kemur
það þó mest fram við kýrnar, sem þurfa alltaf
að standa ,við hið slæma fóður, svo að ekki
er sjeð fyrir endan á afleiðingunum af þessu
slæma fóðri. Heilbrigði manna er yfir höfuð,
utan kvef gengur upp aptur og aptur, en fáir
deyja. Barnaveikin stingur sjer niður sum-
staðar og tekur lífið af blessuðum börnunuin.
Mikið gengur á bjer í sýslunni af mála-
ferlum, og pað svo mikið að jeg hef ekki
lifað þann tíma, að slíkar róstur hafiágengið
sem nú».
Úr brjefi úr Eljótnm 3/2 — 83.
«Hjeðan eru engar frjettir nema snjóþungt
og harðýðgislegt eins og vaut er. Menn eru
í inesta voða með fóðurbyrgðir fyirir hinar
fáu skepnur sem lifá, þrátt fyrir fiina veg-
lyndu fijálp útlendinga ineð fóðurkorngjöfina.
Heyin reynast, þau litlu sem til eru, mjög
skemmd, bæði öskubrunnin eða þá drepin.
J>að er kvíðvænlegt með mörgu móti að renna
huganum til ókomna tímans. J>að er búið
að gjöra hjer tvær heyskoðanir, aðra á jóla-
föstu, en hina litlu eptir nýárið, og sú príðja
verður líklegast gjörð á útmánuðum, þvi öll
þörf virðist vera að hafa sem nákvæmast ept-
lit í pessu tilliti. Enginn afli er fijer af sjó».
Leiðheining’.
Síðan aukapóstganga var stofnuð í fyrra
frá Höfða á Völlum tii Vopnafjarðar, þá hefir
almenningur ekki notað póstinn uppá þann
máta sem hentugast er. Brjef og sendingar,
sem eiga að fara til Vopnafjarðar og í J>ing-
eyjarsýslu utan til, svo sem á Langanes, þist-
ilfjörð og Axarfjörð og allt norðurá Húsavík,
eiga þó að rjettu lagi að koma hingað áður en
aðalpóstarnir frá Akureyri og Prestsbakka eiga
að koma hjer að Höfða, því þegar þeir póstar
eru komnir fer aukapósturinn norður, og
mætir að rjettu lagi Strandapósti þingeyjar-
syslu á Vopnafirði. Enn því miður hafa all-
flestir látið brjef þessi koma hjer um leið að
aðalpóstarnir eiga að fara, enn þá er auka-
póstur kominn aptur, verða því brjefin að
bíða hjer til næstu ferðar, sem er mikið leið-
inlegt, eða að öðrum kosti sendast norður að
Grenjaðarstað, sem kemur í sama stað niður,
þar þau verða að biða þar þess að póstur
kemur til baka.
Höfða 24. janúar 1883.
Benidikt Rafnsson.
Auglýsingar.
— Fjöru- eða rekamark mitt er
E II. — Nýlega inissti jeg af fjöru
minni eikartrje ferkantað, 10 álnir á
lengd og lijer um bil 18 þuml. á kant
mcð þessu fjörumarki mínu á tveimur
köntum. Ef þetta eikartrje kynni að
reka annarsstaðar eður flnnast, þá óska
jeg að mjcr sje gjört aðvart um það,
og skal jeg þá greiða rífleg hjarg- cða
fundarlaun.
Ilrauuum 2. fehr. 1883.
E. B. Guðmundsson.
Undirritaður býður mönnum til kaups:
rúgmjöl, sekkinn, 180 pd. á kr. 17,50
grjónamjöl-----—-------------20,00
haframjöl-------
hafragrjón------
bygggrjón,
baunir
------------14,50
—-----------27,00 p. 16 a.
200 --------24,00 - 12 V2-
225 --------25,00 - 11V2-
konjakk, hverja tunnu, hjer
um bil 120 potta 160,00
-----fínt, flöskuna á 2,75
aquavít —----------------------- 1,50
kaffi, beztu tegund, pundið 0,60
tegras — — — 2,00
tjöru, finnska, tunnuna á 22,00
koltjöru 14,00
færi, 60 faðma, hvert - 3,50
lóðarstrengi, 50 faðma, hvern 1,60
línuás-fiespur, 40 faðma, hverja 1,20,
og ýms önnur færi og öngultauma.
Akureyri, 14. febrúar 1883.
Olaus Housken.
Af því það ber svo opt við, að eng-
mn aðgreiningur er á utanáskript brjefanna
til okkar herra Bjarnar prentara Jónsson-
ar, útgefanda „Fróða“, og min Bjarnar
Jónssonar ritstjóra „Norðanfara", óska jeg
hjereptir, að kveðjan utanábrjef eða böggla,
sem eiga að fara til mín, sie jafnan auð-
kenndt með því, „ritstjóri Norðanfara“ á
meðan jeg hefi ritstjórn og útgáfu blaðs
þessa á hendi.
— Grár hestur 12—13 vetra gamall,
markaður: gagnbitað bæði feyru, gamaljárnað-
ur á framfótum, er fundinn í eptirleit á Iíauks-
staðaheiði og seldur við uppboð 15. núvein-
ber næstliðið ár.
Rjettur eigandi getur vitjað andvirðisins
til undirskrifaðs, að frádregnum sölulaunum,
hirðingu og borgun fyrir þessa auglýsingu.
Torfastöðum í Vopnafirði 2. des. 1882.
Guðmundur Stefánsson, hreppstjóri.
— Til mín var rekið lamb snemma í vet-
ur, með mínu marki, sem er: Stýft hægra
standfjöður fr., sýlhamrað vinstra, sem jeg
kannast ekki við að jeg eigi, verður því rjett-
ur eigandi að gefa sig fram, og semja við mig
um markið, borga auglýsingu þessa, og fóður
á lambinu.
Snjöholti í Eyðaþinghá 7. des. 1882,
Jóhann Sigfússon.
Eigandi og ábyrgðarm.: lijörn Jónsson.
Prentsmiðja Norðanf. B. M. Stephánsson.