Norðanfari - 21.07.1884, Blaðsíða 3

— 43 —
um húskveðju, en hinn æruverði öldungur
sjera Jón Sveinsson á Mælifelli hjelt líkræðu,
og skilnaðarorð við gröfina.
Yjer óskum einlæglega, að ísland eigi
sem flesta bændur sem hinn framliðna. Minn-
ing hans mun lifa í blessun hjá vinum hans.
28/2—1884. Zopli. llalldórsson.
+
(iiiðinuiidiir Ágúst
Cruðmundsson,
lærisYeinn Möðruvallaskólans frá
Mýrum í Dýraíirði.
fæddur 1. ágúst 1865, dáinn 24. sept. 1883.
«Hvarma skúrir harmurinn sári
harðar æsti minnst er varði».
Aður pannig orkti fríður
ættlands kvistur að vini misstum,
ofaní sár er skurður skorinn,
skurður djúpur í hjörtun gljúpu,
Sonurinn góði er gladai móður
Guðs til hvarf úr timans starfi.
Skammt er að minnast, mannval sannast
missti vengi og syrgir lengi*,
heimilis stoð og lijeraðs prýði
hjálpar sterka vininn merka,
enn af harmi er hjörtun brunnu
hækkaði von pví góður sonur
stóð við hlið á mæddri móður,
megin fríður og ættar prýði.
fegar í æsku á auðnu vegu
ungur gekk og mennta pekking,
hugar prúður og hjarta blíður
hreinn i lundu og tállaus fundinn,
kurteys stilíing, i athöfn allri,
uppgerð nein sem vann ei reynast,
fjekk pví allra er eitthvað pekktu,
Ágúst sannan vinskap manna.
Sízt vil jeg ýfa sár pín ljúfa
sorgfull móðir, er harmar góða
vini liðna und leiði grænu,
líður stund til betri funda.
Astmenn liefir pú ekki missta
enn peir geimast í betra heimi,
Sonurinn góði er gladdi móður
Guðs til hvarf úr tímans starfi.
Allt er í heimi á hjóli og velltu,
hverfur skjótt sem Ííði á flótta:
Auður, gengi hefð og heiður,
hvikult tal sem rosemd brjálar;
enn á hæð er heimilið blíða,
höndin sterka Guðdóms verka,
bendir pangað blíðri mundu
börnum sínum, heims frá pínum.
Veitti pjer svo margt hin mæra,
inildur ÍDrottinn, rjett sem vottast:
Góðan föður, bræður blíða,
bezta mann, sem allir sanna,
fríðan son, sem var pjer vonar-
vörn og -skjöldur í heimi köldum.
J>essi öll pín hreinu hnossin
herrann geimir i betri lieimi.
Ó, hve fagurt er pá dagur
endar hrelldum lífs á kveldi,
ástmenn líta alla missta,
engil fríða, hjá Kristi blíðum,
púsundíöld verður gleði goldin,
Guðmundur Sigurðsson, oddviti áMýrum
faðir hans, dó á nærstl. vori, sjá kvæði
eptir liann í |>jóðólfii, XXXV, árnr. 40
en sem pví miður er par háskalega rangt
prentað, einkum 5. v., og byrjun 8 v. Höf.
— Guðs náð stendur pó heimur endi —
Gráttu ei blíð, pví Guð er pinn faðir,—
góða sprund—á hverri stundu.
Sighvatur Grímsson
Borgfirðingur.
forsteinn
Sigvaldason,
fæddur 3 nóv. 1839, giptist 26 sept. 1868.
dáinn 2. desember 1883.
Sit jeg við leiðið þitt lága
og lauga pað tárum,
einasti ástríki vinur!
sem átti’ jeg í heimi,
skil jeg pað ei pví við skyldum
skilja svo bráðla
og dauðans hin helkalda höndin
hrífa pig frá mjer.
Særð var jeg áður pví sári,
er síðla mun gróa,
dauðans er banasigð bitur
barnið mitt deyddi;
uggði mig pá ei að eptir
svo örskamma stundu
lagðan jeg liti pig vera
á líkkistu fjalir.
Hef jeg upp augu til liimins
og horfi’ á pig vera
hjá algóðum aldanna föður
í eilífri sælu.
Til mín pú blíðlega brosir,
sem biðja mig vildir,
ei framar að gráta því fengi
jeg fljótt pig að hitta.
Horfi jeg augum til himins
pví himnanna faðir,
fús er að hjálpa og hugga
og harmana að sefa.
Höfugu tárin af hvarmi
hann getur perrað
og friðinn og fögnuðinn nýjan
fært mínu hjarta.
Kristín Sólveig Einarsdóttir.
t
Maimskaðinn á Alptanesi og
Akranesi nóttina niilluui 7—8
januar 1884.
1. Bljesu básúnur 2. Hvetjið nú hug
bistir Guðsenglar: til hinnstu ferða
«búist, búist hratt alfaðir kallar!
við burtfararkalli, ei má bíða
ykkar lífs sól komið nú heim
og æfidagur til kærra funda
af himnumerrunnin Krists fyrir dýrðar
til hinnstu djúpa. dómstól allir».
3. Hugrakkir kappar 4. Lokið var störfum
hlýddu pví boði og liðið að kveldi
(lopt og lagardröfn cn dauðinn beið
láu i dvala) i djúpi ránar
knálega sigldu peir helmyrkur skyggði
knerum ránar hafsius blíðu
á græðis hyl himininn dekktist
í greipar dauðans. heljar móðu.
5. Himin ljósin 6. prumandi stórsjór
hulin stormskýjum
byrgðu með skyndi
sitt bjarta auglit,
öskruðu vindar
æstust bylgjur
og níðdimm nótt
kvað náhljóð dauðans.
og prútnar öldur
grönduðu meðgrimd
gnoðum ránar
mannleg forsjá
ei mátti bjarga
feigum hetjum
úr faðmi dauðans.
7. Hetju mannval
hjer hugði berjast
við stríðann storm
og sterkar öldur
en æstur sjór
og svipull dauði
sigri nam hrósa
með sárri bræði.
8. Hjer voru mestu
hreysti kappar
kallaðir snöggt
til kaldrar hvílu
samferða gengu
af súðaknerum
gegnum dauðans dyr
að drottins ráði.
9. þreyttir af sorg
og prútnir gráti
standa nú eptir
á ströndu dauðans
ástvinir peirra
miklu manna
sem styrktu sitt fjelag
styrkri hendi.
lOSakar pá ei framar
sjór eða vindur
pó köld sje gröf
peir kenna ei nauða,
Leystir frá heimi
og hlekkjum dauðans
fagnandi hvílast
í faðmi Drottins.
Benidikt Asgrímsson.
t
II a n n v c i g
Guðmundsdóttir.
Hinn 26. janúar p. á. andaðist að Steiná
í Svartárdal, heiðurs og merkiskonan Rann-
veig Guðmundsdóttlr; foreldrar hennar
voru Guðmundur Jónsson merkisbóndiað Mæli-
fellsá í Skagafirði, og kona hans Ingibjörg
Bjarnardóttir prests Jónssonar í Bólstaðahh'ð.
ftannveig sál. var fædd að Mælifellsá 18.
sept. 1817, ólst hún upp hjá foreldrum sín-
um par til hún 12 ára missti föður sinn; dvald-
ist hún síðan með móðursinni, er giptistapt-
ur, par til hún 25 ára giptist yngismanni
Maguúsi Andrjessyni á Kolgröf í Skagafirði,
hinu mesta prúðmenni og ágætismnnni; jörð
pessi var eignarjörð peirra, reistu pau par fyrst
bú og bjuggu par í 17 ár, fluttust síðan að
Steiná, er pau pá keyptu og bjuggu parí 24
ár. Lifðu pau pví saman í ástúðlegu hjóna-
bandi alls í 41 ár. þ>au áttu saman llbörn
(5 syni og 6 dætur); 5 pessara barna dóu í
æsku, en ein fullorðin dóttir hvarf foreldrunum
pegar vonin um blómlega framtíð var sem
glöðust, eru pvi aðeins nú lifandi 2 synir og 3
dætur þeirra; annar sonur peirra er Jón Ólaf-
ur i>restur að Hofi á Skagaströnd, hinn bróð-
irinn Konráð að nafni, sem er yngstur sinna
systkyna, hefir verið ellistoð foreldra sinna;
dætur peirra eru heiðarlega giptar, viknar
burtu og ein peirra orðin ekkja. öll eru pau
systkyn vel mönnuð til heiðarlegrar stöðu lífs-
íns, og búin hinum beztu mannkostum. Rann-
veig sál. var gædd flestum peini hæfilegleik-
um, sem veglegri húsmóður sæma bezt, hún
var trúkona hin mesta, og hafði viðbjóðá allri
Ijettúð; hún var vel að sjer eptir anda pess
tíma, er hún var alin á, og kunni vel að hag-
nýta sjer hið numda, pví drottinn hafði skreytt
liana góðum gáfum. Fyrirhyggja hennar og
framsýni, var í bezta lagi, en starfsemin og
prekið framúrskarandi; greiðafús var hún við
gesti, og liafði hína mestu ánægju af skyn-
samlegum samræðum; meðaumkvunaisöm var
hún við alla pá, sem hún vissi að voru sann.