Norðanfari


Norðanfari - 27.10.1884, Blaðsíða 4

Norðanfari - 27.10.1884, Blaðsíða 4
— 84 — uír prestíi og launuoi og_eptirl.‘mnum ýmsra embættismanna og ekkna peirra. en nú er líka Norðliogur diuiiur. Miniiast má á málið um stofnun laga- skóla, — eitt af mestu áhugamálum þjóðar- innar —:"og hinn ötuli forvígismaður pess, á miklar þakkir skilið fyrir sína hugpi’ýði. Áð- ur fyrri vildi Arnljótur hafa lagaskóla, og mig minnir það væri árið 1855, sem hann stóð fremstur á blaði með að vilja fá hann; en hvað sagði hann núna blessaður?! Hann ýtti á móti skólanum með hnefum og herð- um, máske af því, að lionum virðist vistin Hafnar vera holl og notaleg, en jeg held þó, að hver sem nokkuð þekkir tii i Kaupmanna- höfn, ætti að geta rennt grun í hvert að okk- ar ungu og fjörugu námsmönnum sje að öllu leyti Hafnar-setan hentug, og svo viljum við íslendingarnir vera sem allra minnst uppá dönsku-náðina komnir, og sýnist rnjer því siður vera sjáifstæðishugsun í að vilja hafa lagakennslu landsins erlendis og auk þess að öllu leyti Sskyggilegra, en þó læknakennslan liefði verið þar. (Framhald). INNLENDAB FKJETTIE. — ><>« — Úíi BRJEFIÚR STRANÐASÝSLU ls/9 ’84 Tíðin hefir mátt heitii hin æskilegasta. Tún voru í bezta lagi sprottiu og töður náð- ust eptir hendinni. Með ágúst brá til vot- viðra svo ekkert náðist inn fyrri enn ti. og 8. þ. m., þó er víða ^rnikið úti enn, náist það allt óskemmt verður sæmilegur heyskap- ur hjer um pláz. Heilsufar manna hefir yfir höfuð mátt heita gott, þó hefir á stöku bæ legið einn eða fleiri. Snemma i júlí andað- aðist á Smáhömrum í Tungusveit, merkis- bóndinn Guðbrandur Jónsson, sonur óðals- bónda Jóns Magnússonar á Broddanesi. Guð- brandur sál, dó úr lungnabólgu eptir þján- ingarfulia vikulegu. Hann var um fertugt. Haiin byrjaði búskap á Smáhömrum, eignar- jörð föður síns, rúmt tvítugur, græddi hanu fljótt fje, því að hann var bæði dugnaðar- og reglumaður og stakur lánsmaður til sjóar, endurbætti jörðiua mikið, og mun hún lengi bera menjar hans. Vegua hins góða eliia- hjer i almáttugri veru. Eoda hafði Shelley áhrif' á Byron í trúarefuum. Einsogvænta xnátti gjörði „Kain“ ómælandi áhrif: trú- leysingjum þótti það allra mesta ágæti, en trúinenn sögðu það djöfullegt eins og vou var, eu flestalbr dáðust að óðsafii þess. óviuir Byrons fjölguðu ná eun moir á Englandi; þar eru margir sannir trúmenn, og margir hræsnarar lika. En mikið af hrósi því er „Kain“ og önnur guðlaus rit fá kemur opt af því, að menn hafa svo Htið af þeim og þau fáu koma guðleysingjunum svo vel í þarfir. Mörg guðleg rit, 8em eru fullt eins andrik og skáídieg að sinu leytí fá mirina hrós af því nóg er af þeiin. , Árið 181 ö fór hann t’l Ítalíu og bjó í Venidig um tima, þar lifði hann mjög laus- Iátu lífi svo andriki hans minnkadi og lik- anisheilsan bilaði. Bnda var þetta aðal- galll inuis og befir liann efiaust þróast af pvi að hanu mætti nær því aldrei sannriog ósjergjan.ri ást. En nú kemur kona til sciguuni.r er Teresa, heitir. Hún var gáfuð Og göfug og gugntekin ai' óði, aiula og per- hags hans, var hann hinn mesti styrktarmað- ur fjelags síns, hans var því sárt saknað af mörgum. Lítið eitt hefir orðið fiskvart við Stein- grímsfjörð, en góður afli opt verið í suinar á Gjögri af heilagíiski og fiski. J>að er annars mjög í efa hvort flskur gengur nokkuð til muna hjer inn á íirði í haust, því í sumar hafa verið sífeld logn, svo útleudu flskiskipin gátu í audvaralausri ró skipað sjer hjer um flóann og slægt þar niður, og þar að leggst liskurinn, svo hann kemur hjer valla nema kolkrabbi gengi inn. |>að lítur út fyrir að strandgæzlu skipið, sje sá vökumaður, sem sefur, því ekki ber á að það ónáði íiskiskip hjer á Flóanuin, þó að þau sjeu að fiskiveiði sinni innanum smábátana. Laugardaginn 12. júlí, var lijer stinniugsvindur með þoku sleg- nu lopti, sem náði niður efst á fjöllum, heyrðist þá um nónbil hjer svo mikill dynur í lopti, sem skotið hefði verið mörgum fail- byssuin í seun, var likast að heyra, að þessi voðaiegi hvellur riíi sig suður loptið undan vindi; hjer ofan I fjarðarbotninn lagði pykka hvítleita gufu, sem andæfði mót vindi út fjörðinn og jafni'ramt íylgdi helli dynjandi rigning um klukkutíma. Mjer pykir við eiga að geta þess, því slíkt er íáheyrt hjer, þess skai getið líka, að þær 2 ár. sem koma sín úr hverjum dai hjer fram af íirðinum og koma báöar saman í íjörðiuu, þá eptir þetta vallt önnur fram ösku mórauð, en önnur lötraði í grjóti. Slíkt hið sama hafði átt sjer stað við HrUtafjörð. Mikið er ritað og rætt um fríkirkjumál Reyðhrðinga, og verða menn þar ekki á eitt sáttir, heldur eun um sumt aunuð, má það þó virðast undarlegt, þar sem þessi byrjun R,tíiötiröii)ga, er fyrzt og íreinst óefaö hin rjett- asta, hvað kirkju- og safnaðarstjórn snertir, og í annan stuð mun allur þorri þjóðarinuar vera söinu meiningar, hvað kirkjumál og safnuða- stjórn snertir og yíir höfuð að tala mun svo lagað frelsi safnaða vera frá elztu thnum kristn- inuar eitt hið rjettasta. J>að er anuars von- andi, að þjóð og þing sýni nú rögg á sjer í þessu máli, þó einstöku stjórnardilkar og ó- frelsisgrýlur vilji á móti mæla. Enga hefi jeg beyrt, hvorki menutaða nje leikmenn miunast á aðfarir ráðgjafa og biskups í þessu máii neina með undrun; og það má heita dæmalaust, þeg- ar litið er til þess, að þessir herrar hafa óátal- ið látið hinn argasta viHuflokk heimsins (Mor- sónu Byrons —. þau hittust nú, hún var 20, hann 31 árs gauiall. ]?au urðu beztu vinir og hún gat komið honum til að hætta við ólifnaðinn og lifa regluiegra líii. En það var óheppilegt að hún var gipt öðrum. Raunar þoldi maður hennar að hún sýndi Byroni vináttu, enda var vinátta sú að minnsta kostí fyrst, saklaus; en þó fór svo að kuidi kom rnilli hjórianna, þau skíldu og var Byroni kennt um. En þótt þetta færi nú óheppilega, varð það sanit honum til góðs — þau sktldu eins og beztu vinir —. Um þessar mundir reit hann hin miklu söguljóð l)on Jttau. f>að er saga af inanni setn reynir mjög margt og mikið; og það er fremur málverk af stóratburðum líísins sem hetjan sjer og heyrir, en sjálfstæði og atl hetjunnar sjúlfrar sem eínkennir rit þetta. þ>að er í 16 kvæðmn og kvæði hvert byrjar með formála. Bæði í t'orrnálánnm og eins í mörguti). versum innanurn sjálf sögukvæð- in lætur Byron skoðun sína í ijósi. það er hin sama bitra umkvörtun yfir eymd og ílsku heimsins, sami efi gegn trúarbrögðunum og móna) draga sauði drottius út úr fjárhúsinu hjá sjer. pað er óefað, hefðu Mormónar reist hjer fríkirkju handa sfnum söfnuði, þá hefði ekki verið brotin fyrirmæli stjórnarskrárinnar á þeim eins og Reyðfirðingum, sem þó eru al- lúterskir menn. J>að er svo sannarlega víst, að komist ekki hið bráðasta lagfæring á alla kirkjustjórn og að söfnuðir megi kjósa sjer presta sína, þá sofnar trúin og kirkjan þeim svefni, sem trauðla verður af vakið aptur, þvt að öll sú deyfð og dofinskapur, sem nú á sjer stað í kirkjunni, er hreint og beint að kenna svefnþornuin veitingarvaldsins, sem það hefir stungið suma söfnuði nteði). Sigurður Bjarnason. Sagt erað «Alf» eittafgufuskipum Norðmanna hjer á firðinum hafi farið frá Hrísey 4. okt. með 180 (?) af norskum skipbrotsmönnum. Deir. sem eru mjer enn skyldug- ir í'yrir Norbanfara og fleira frá undan- förnum árum, óska jeg að vildu borga irijer það semallra fyrst, í þessum eða næsta mánuði að hverjum fyrir sig er unnt, helzt með peningum, eður innskript 1 reikning minn hjer á Akureyri eða Oddeyri og hvar annarsta&ar á verzlunarstöbum, s :m jeg hefi reikning, en þeir sem skulda mjer í Suður- eba Yesturamtinu, bið jeg að greiba það til hr. landshöfðingjaskrifara Sighvntar Bjarnasonar í Keykjavik, eba hr. sýsluskrif- ara Þ. Lárussonar á Arnarholti. Akureyri 20. okt. 1884, Björn Jónsson. WW Jeg hefi enn til kaups, prentuð orb og tölustafi, á líkri stærð og sum- staðar er á sálmanúmeratöflum í kirkjum. Akureyri, 20. okt. 1884. Björn Jónsson. Lei&rjetting. — í Norðanfara Nr. 37—38 bls. 77. í «Brúbkaupskvæbi» hefir misprentast í fyrsta erindi fjórðu 1., fellibylur áíiðvera fellibyljir og í fjórða erindi sjöundu línu, kiingja, á ab vera kringja. Eigandi og ábyrgðartn.: Björn Jónssoii. Prents iniðj a Norðanfara. áður. En allt kemur fram með enn þá meiri dyrfsku og afli. Jeg gat um að göfgi væri eitt af lynd- iseínkminum hans. Göfgi þetta kom fram í því að taka að sjer lítilmagna og verja þá gegn oí'beldi og grimmd; það 'kom fram víð skólabræður hans, við stúlkuna í Tyrkja- lamli, við svo marga aðra. Og göfgi þetta kom lika fram í óði hans. Enginn liefir eins karlinannlega og kraptlega skammað út harðstjórana, bióðhundana, liræsnaratia, svtkarana og mannfrelsisfjendurna, engirrn mAÍað eins miskunnarlaust, eins berlega og djarflega eyrnd, kvalir, örvilnau, grAt, ofboð og dauða hins þjáða og undirokaða mann- kyns, enginn vogað sjer eíns langt inni leyni- djúp sorganna, komið svo út, sýnt mynd af því og sagt við heiminn með hótandi rödd: „Sjá svoria ertu! bættu þig! bættu kjör allra er þú kvelur, eða hætlu að vera til“. En Byron lagði sniiðshöggið ágöfgi sitt cr liunn hjalpaði Grikkiandi. (Ntðurlag).

x

Norðanfari

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Norðanfari
https://timarit.is/publication/88

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.