Norðanfari - 21.11.1884, Blaðsíða 4

— 100 —
UR BRJEFI AÐ ATJSTAN fi/7-84. ]
«J»uð hefir lengi vakað í huga mínum,
hver örsök væri til þess, að ísland ekki, sem
önnur lönd, mætti njóta sinna eiginlegu og
náttúrlegu rjettinda. ísland er eyland, eins
ög alkunnugt er, og er byggt af Norðmönn-
um á dögum Haraldar hárfagra, }>ar eptir
var landið frjálst ogóháðöðrum; lönguseinna
komst það undir stjórn Noregskonunga, fyrst
Hákonar gamla; svo liðu fleiri aldir þar til
Noregur samtengdist Danmörk, var pá ísland
af litlutn ástæðum látið fylgja með Noregi
í sömu átt. En pessi danska stjórn, sem pað
pá komst undir reyndist pví á flestann hátt
ónákvæm og óholl. En eptir pað að Dan-
mörk komst undir pá svonefndu Oldinborgar-
ætt, (er hafði uppruna sinn frá þýzkalandi),
og fram í sókti reyndist pað, að hin danska
stjórn þjakaði kjörum Islands. Yerzlanin var
takmörkuð og bundin, sem mest mátti verða.
Óhentug löggjöf innleidd, og eptir þeirrar
tíðar ináta í mörgu ranglát. }>egar er lengra
leið fram á, var útlendum pjóðum leyft að
fiska kringum allt íslond og jafnvel inn á
fjörðum, en Islenzkir skyldu pess engin not
liafa heldur innbúar Danaríkis, og peim og
yfir höfuð útlendum leyft á allan hátt að
þröngva kostum íslendinga, og leggja veiðar-
færi sín inn á fjörðum og í landhelgi og peir
skyldu engri hegningu sæta, enda pótt peir
spilltu veiðarfærum íslendinga og það af á-
setningi, og pð peir stælu frá peim og gjörðu
þeiui hverskyns óskunda. }>að er pessvegna
augl jóst og opinbert orðið, að Danastjórn hefir
opt haft Island að sönnu olnbogabarni*.
UR BRJEFI ÚR GRÍMSEY 8/9-84.
«Saltfiskurinn er sára íítill hjá sumum,
en menn koiuuir í fjarska rniklar skuldir, pað
eina sem nokkuð bætir úr, er skegglu-uuga-
tekjan, pví menn muna ekki eptir svo mikl-
um skegglu-uugu, sem nú hefir feiigist: á
heimili mun ekki vera minna en 5000 og
minnst 2500—3000 og verður tiðrið ki þ»ssu
nokkra króna virði, enda eru menn komnir
að protum, bæði með poka og ílál að salta í.
En hvað filuuga líður, pá er pað álitið, að
hann verði með miuna móti. Engir hafa
hjer dáið og engir fæðst, síðan við skildum.
Tíðarfar hið bezta. Hjer er að flækjast kring-
um eyjuna, tvímastrað stórskip frá Ameríku’
■I
unum, á steindauðum bókaskruddum, en fje-
leysið er dauði; já eilífur dauði, og eius og
þar stendur er fjeleysis stórsynd pvi svo
stendur: „Hver sem kann að gjöra gott og
gjörir pað ekki, hann drýg r synd“.
Guðrún (brosir).
þess' ritmngargrein á ekki við pann
fátæka, sem ekki getur gjört gott pó hann
vilji, heldur á hún við auðmanninn _ sera get-
ur gjört gott en timir pvi ekki.
Björu (bistur).
}>etta er málsháttur en ekki ritningar-
greiu auliiiu pinu!, sein ekkert skilur.
Guðrún (hlær).
Ha! hal ha! Ertu eigi betur að pjer
í ritniugunnj en petta? Hamingjan hjálpi
pjer og pínum líkum.
Björn.
Ef pú ekki skilar mjer keppunum mín-
um með tölu Grunua! þá skaltu sjálfa pig
fyrir hitta.
Guðrún.
Yið sknlum pá koma fram og telja pessa
gjört út með lóðir til að veiða heilagfiski;
þeir fleygja í sjóinn hausunum, röfum og
pví þynnsta af rafabeltunum, ef þorskur fæst
á lóðina pá fleygja peir honum útbyrðis.
Hreppstjórinn Arni |>orkellsson á Neðri-Sand-
vík kom fram til peirra, og kvaðst hann ald-
rei hafa komið frain á neitt skip, sem hefði
verið eins ópokkalegt, sem par á pilfarinu, pví
slorið hefði mátt vaða upp fyrir skóvörp. Nú
er búið að síga á fílungsungann og varð sú
niðurstaðan, að liann varð með mesta móti,
eins og allt sein úr bjargi hefir fengist, eink-
um skegglu- og fílingsungatekjan, sem var
yfirdrifin. Ekkert hefir til frjetta borið síðan
utan pað hafa fundist fáein borð á sjó og sum-
staðar rekið».
Akureyri 2ð/n—84. Sunnudagsmorguninn 2
p. m. kl. 7—8 f. m. varð hjer vart við tölu-
verðan jarðskjálfta, og þó að sögn miklu meira
fyrir norðan t. a. m. á Húsavík, hvar skemmdir
höfðu orðið á nokkrum húsum. Hjer út á
firðinum í svonefndum Bakkaál helir í haust
opt aflast í lagnet töluvert af síld, og pá opt-
ast nokkuð af tíski, helzt utarlega og yzt á
firðinum, en nú kvað vera íarið að draga af
nefndum síldar- og fiskiafla. «Rótha» skip
Gránufjelagsverzlunarinnar ókomið enn og eru
menn tarnir að verða vonlitlir um komu hennar.
Húsavíkur skipið kom pangað 17. p. m. eptir 47
daga lerð, pað var komið norður fyrir landí byrj-
un illviðranna en varð að hleypa suður, vestur
og norður fyrir land.
f f Hinn 9. p. m. l.jezt óðalsbóndi Vigfús
Uunnlaugssoi), á Hellu áArskógsströnd hjer
um 68 ára gamall, og 13. þ. m. dó fyrrum
hreppstjóri i.enidikt Arnason, áGautsstöð-
um á Svalbarðssfrönd á 3. ári yfir áttrætt.
Auglýsing.
23gr Velvcrkaður smar saltíiskur
á 8 krónur vættin
W söltud SÍlfl, gób til mánneldis
og skepnufó&urs.
á 3 kr. tuunan auk tunnu fæst
á Akureyri hjá
Eggcrt Laxdal.
góðu keppi pina. f>að er hezt þú takir við
þeim og læsir pá inní skemmu eins og vant
er, pegar jeg er búín að taka af þeim handa
fólkinu.
Björn.
Og pað fær ekkert af þessum keppum
(pau fara).
friöja sýning.
Margrjet og Sæka.
Margrjet.
Gjörðu nú nokkuð fyrir mig góða Sæka
mín; jeg skal reyna að lauma bita upp í
pig, ef pú ert mjer nú dugleg og trú og
par að auki skal jeg gefa þjer nýa sokka
og skó á jólunum; en fyrir alla muni láttu
engano lifandi mann láta vita pað. Ætl-
arðu að lofa mjer pví Sæka mín góðl
Sæka.
Jál jál gjörðu í öllum bænuin; pó jeg
ætti að skera af mjer hausinn Manga mín,
skyldi jeg glöð vinna pað tíl fyrir pessi blessuð
laun, jeg veit Manga mín, að pú endar með
— Jeg undirskrifuö Gu&rún Hjálm-
arsdóttir til heimilis á Oddeyri í húsi
Sigurðar Jónssonar fyrrum veitingamanns,
lýsi því hjer meb yíir, að jeg á skuld
hjá Eigli Guðnasyni frá Reykjavík, 30
þrjátíu krónur, enn hann aptur vasaúr
hjá mjer, er hann nefnil. í haust bað mig
að geyma og koma í aðgjörð, en þessu
vasaúri sleppi jeg ekki úr mínum hönd-
um fyrri en að Eigill Guðnason hefir
horgað mjer í peningum fyrrnefndar þrjá-
tíu krónur eigi síðar en fyrir næstu Jól;
en verði þær ekki greiddar til mín fyrir
ákveðinn tíma, sel jeg úrið og tek af
andvirði þess, ef það selzt meira enn of-
annefndri skuld nemur og kostnaði, er
leiða kann af sölu úrsins, en því er af-
gangs kann að verða af úrsverðinu skda
jeg til Egils aptur.
Oddeyri, 20. nóvember 1884.
Guðrún Hj álmarsdóttir.
— Jeg undirskrifaður auglýsi hjer
með, að jeg ekki framar mun flytja ferða-
menn þá, sem vilja komast yfirtilHrís-
eyjar eða á Litlaskógssand.
Hringsdal 3. nóv. 1884.
Kristján Kristjánsson.
Ath.: Auglýsing' þessi er meðtekin 18.
þessa mán. Ritstj.
— Á næstliðnu hausti var mjer dreg-
imi hvíthornóttur lambgeldingur með mínu
marki: Hvatrifað hægra og hvatt vinstra.
Par jeg ekki á iamb þetta, getur rjettur
eigandi vitjað þess tii mín og um lcið
borgað áfallinn kostnað lambinu viðvíkjandi.
Hvammi í Arnarneshrepp 10. nóv. 1884.
Pórður Pórðarson.
— Fjármark Ásmundar Kristjánsson-
ar á Stöng í Skutustaðahreppi er: Stýft
hægra og stúfrifað vinstra, brennimark:
Ásm, Kr.
BrtgT í inorgun lagði Skonnerten «Ingebor;»
Capt. Cfinstensen, hjedan heiinleiðis.
Eigandr og ábyrgðann.: iijörn Jónssou.
Freiusmiðja Norðanfara.
bitann, hvað sem hinu líður; hvað á jegnú
að gjöra?
Margrjet.
Eins og pú veizt, ætlar hann Friðrik á
Hólmi, að iara af stað suður bráðura, enjeg
parf endilega að finna haun áður en hanu
ier, pvl jeg ætla að senda með honuin lít-
ilræði til henuar Lilju kaupu, sem engiun
má vita og allra sizt kallinu hann íaðir minn
og ætla jeg nú að eiga pað undir trúmennsku
piuni og dugnaði að pú hlaupir svo enginn
viti yfir að Hóluii, í úvbld og segirFriðriki
að mig langi til að tala við hann i kvöld
hjerua heima, jeg held að kallmn verði e .ki
lieima i kvöld hann ætlar með útsvarið sitt
yfir að Grund og er nýlega farinn og getur
skeð að þeirn dveljist köllunum honum og
þorvaldi gamla, pegar peir iara nú að bera
sainan hagi sina eins og vant er og tala um
maurana. En passaðu nú að láta hanneigi
verða varau við pig áleiðinni, pví pá er pjer
dauðinn vís.
(Eramhald).