Heilbrigðistíðindi - 01.02.1879, Qupperneq 8

lialda slíku fram, þá ættu þeir að slcammast sin, enda munu þeir sanna
það, að hefndin fyrir slíkt athæfi kemur af sjálfu sjer, fyr eða seinna,
og er þegar án efa komin fram á mörgum, sem nú liggja 6 feta djúpt
undir jarðarmeni. Á hinn bóginn vona jeg, að þessir hálfgjörðu sálar-
krypplingar, sem með ýmsum háðsfullum blaðagreinum eru að liggja
mjer á hálsi fyrir það, að jeg nú sem fyrri voga að lypta penna mínum
gegn þessum köppum, því svo hraustur er jeg enn fyrir hjartanu, að
slíkt mun naumast koma mjer til að taka Hofmannsdropa eða homöo-
pathanna Aconit og Bryonia, og jeg hefi heldur ekki brjóst til að eyða
Arsenikinu frá beljunum hans Dr. G. Th. eða síra Jakobs á Sauða-
felli.
J>að er annars hjákátlegt, að þeim sjálfgjörðu homöopathisku
fúskurum hjer á landi, er í ritum og ræðum jafnað saman við verulega
homöopathiska lækna erlendis, án þess menn hafi nokkra vissu fyrir því,
að þeir kunni eitt orð í þeirri vísindagrein (o: homöopathiunni), er þeir
látast vera að praktisera. Jeg þori að segja, að Island er það einasta
land i heimi, hvar slíkt mundi geta við gengizt, en þó er eins og þetta
sje allt með feldi! Jeg skil ekki, hvernig menn geta verið svo blindir.
að sjá eigi hvernig þetta hlýtur að verða hin mesta minnkun fyrir allt
landið, eins og það líka er hneykslanleg slcarnklessa i bókmenntasögu
vorrar aldar, og svo bætist nú hjer ofan á að það fylgist að s k ö m m
og s k a ð i, því það er óefandi, að allmiklir peningar fara nú árlega út
ur landinu, fyrir þetta svikafulla smáskamtarusl, sem eins og kunnugt
er, allajafna siglir undir fölsku fiaggi og er ýmist tóm, argasta spritblanda,
eða þá eiturkennd efni, sem hætta getur verið með að fara, og enginn ætti
um hönd að hafa, nema þeir, sem vissa er fyrir að lært hafi svo mikið
í sjúkdóma- og meðalafræði, að nokkurn veginn vissa sje fyrir að þeir
beri deili á það, er þeir hafa um hönd. Vilji menn því hjer á landi
halda tryggð við smáskamtalækningarnar, þá er það nauðsynlegt skilyrði
fyrir því, að hún yrði lögleidd hjer á landi, og mætti það þó, eins og
þessu málí nú er komið, heita nokkur breyting til hins betra fyrir alla
viðkomendur.
Útgefandi: J, Hjaltalín, landlæknir.
Prentsmiðja ísafoldar. — Sigm. Guðmundsson.