Tíminn - 04.09.1873, Page 3

83
hvert, í hið minnsta köllum vjer það, að fara á
hundavaði yör eitthvað er ritað er um, þá er
menn setja fram einhverja þess konar lærdóma,
sem að líkindum fáir fallast á, án þess að benda
til nokkurs, er sannieður mæli með því, sem talað
er þannig alveg út í bláinn.
Loksins endar höfundurinn grein sína með
hinni stórslegnu hugsun:
«fsland er hið bezta land,
sem sólin skin upp á»;
höf. vill sanna þetla með því, að hann sjálfur haö
verik erlendis, og geti borið urn að tarna. — Ójá
fleiri hafa nú farið ntan, og hef jeg engan þeirra
heyrt tala í líka átt. En það get jeg sagt hon-
um, að svo kunnugur er jeg í hinum menntaða
heimi, að jeg get ekki hugsað að nokkur, «nema
stórblindur íslendingur» muni gela sagt slíkt, að
þessi dómur um Islaud er airangur, og að jeg er
boðinn og búinn til að sanna honum, «að íaland,
er sem stendur eitt hið versta land, sem sóUn skín
upp á», ef litið er á hin menntuðu lönd, og Is-
land er talið meðal þeirra. Jeg vil loks geta þess,
að þetta á að vera sagt áf föðurlandsást, þá hef
jeg illan augastað á svo blindri ættjarðarást, er
lendir í svo fráleitri villu, að gylla allt á fóstur-
jörðu vorri þeim tállitum, að þar sje allt í góðu
lagi, allt ágætt, og betra en á nokkrum öðrum
stað undir sólunni, þótt hver skynsemi gædd skepna
hljóti að játa, að öðruvísi sje. Slík ættjarðarást
hvetur líklega ekki til stórra bóta, nje dugnaðar-
og framtakssemi, í hið minnsta ætla jeg, að hún
gæti orðið bezta meðal til að keira oss drjúgum niðurí
saurinn. Hin er mín hugsun, að einmitt vegna þess,
að ísland er sár-ljelegt land að gæðum, og vegna
þess, að vjer stöndum nálega í öliu öllum mennt-
uðum þjóðum á baki, að einmilt þess vegna þurfi
hver og einn að starfa með mesta dugnaði að
dagsverki sínu, ef hann ætlar sjer að starfa það
hjer, svo honum verði bæði sem bezt ágengt, og
að öðru ieyti fái sem mest kaupið, þ. e.: mestan
ávöxt hjá fósturjörðu sinni. Aptur hinir, sem þykir
hið eptirvænta kaup of lítið, og ekki gela unað við
það harðrjetti og aumingjaskup, er hjer á landi er
svo tíður, þeir menn sjeu frjálsir að því, að fara
í annað betra land. Vjer skulum engum steini
kasta á þá fyrir það, þótt þeir vilji öðlast betri
kjör, en þau, er vjer sitjum að, nje öfunda þá,
þótt vjer verðum áskynja um, að þeim vegni bet-
ur en oss, heldur skulum vjer óska þessum mönn-.
um: Guð og gæfan fylgi þeim, og veiti þeim lið-
semd til, að verða oss, er heima sitjum, að liði
fyr eða síðar. Ábm.
— Einn bróðir vor lýsir ánægju sínni í «Vík-
verja» 21. tölubl. yfir ýmsum aðgjörðum bæjar-
stjórnarinnar, og það sjálfsagt að maklegleikum að
mörgu leyti, Vjer óskum að góðum mönnum væri
Ijóst hvað þeir lofa eða lasta. Með allri þessari
ánægju sinni, þá önnur hann samt dálitla skugga-
hlið, einkum á kirkjugarðsveginum, að hann sje
of mjór. Mundi þá ekki vera ráð að minna á í
tíma, þá heiðruðu bæjarstjórn, byggingarnefnd og
veganefnd Reykjavíkurbæjar, eða þá af þeim sem
kann að eiga hlut að máli, að láta ekki þennan
tilvonandi Bráðræðisveg sem hann talar um verða
eins mjóan. Oss virðist þrátt fyrir ánægju hans,
misjafnlega hafa farið úr hendi stefnan á kirkju-
garðsveginum frá sjúkrahúsinu suður að kirkjugarð-
um; — oss virðist hann hefði getað verið hlikkja-
minni, — oss er og spurn: því var ekki tekin bein
stefna frá Öskjuhlíð inn í skarðið hjá Bústöðum, en
í stað þessaðstefna beint á Bústaðabæ, nálægt 60
föðmum frábeinni stefnu? Vjer þekkjum eigi þær
torfærur, sem gjöra nauðsynlegt að leggja lykkju á
þessa leið, og hvar skyldi hún þá eiga að verða? Oss
þykir það og lítil bæjarprýði, að menn skuli nú
vera að grafa stórar holur hjer og þar í melana
suður frá kirkjugarðinnm, nærri inn í veginn; en
flýta kunna þær leið manna til hans; í stað þess
að gjöra það í rennuformi báðu megin við veg-
inn, svo maður fengi þá um leið upphleyptan veg
suður melana, væru þetta gallar, hverjum af þess-
um nefndum er það þá að kenna? Hann varar og
menn við, «að láta ekki hús standa skakkt við
götu, eða önnur hús í sömu götum», en setjum
nú eins og hjer er á statt ineð pósthúsið (sem
hann mest talar um) að bein gata gangi þvert
yOr bogna götu, eða bein gata gangi á ská yör
beina götu, en maður sje skyldaður til að byggja
hús í rjeltan vinkil, (því um annað má hjer aldrei