Víkverji - 12.06.1873, Side 1

Afgreiðslustofa «Vik-
verja« er í húsi Gísla
skólakennara Magn-
ússonar fyrir sunn-
an sjúkrahúsið.
Víkverjix kemr út á
hverjum virkum
fimtudegi. Borgun
fyrir auglýsingar
4 /3 fyrir smáteturs-
linu eðr viðlíkt rúm.
leta dag innar 8d“ viku sumars,
12. dag júnímánaðar.
Vilja guðs, oss og vorri pjóð
vinnum, á meðan hrcerist blóð.
1. ár,
1. tölublað.
Boðsbréf það, er vér létum út ganga 22.
f. m., hefir fengið svo góðar viðtökur, að vér
þegar í dag, nálega viku fyrr en vér höfðum
ætlað oss, getum látið ina fyrstu hálförk af
blaði því, er vér höfðum boðið mönnum,
koma fyrir almennings sjónir.
Maðr sá, er vér höfum kosið til ábyrgð-
armanns, er gamall og reyndr rithöfundr, og
heflr opt látið skoðanir sínar í Ijósi. Af því,
er þannig liggr eptir hann, og af boðsbréfi
voru, mun almenniogr geta gjört sér hug-
mynd um stefnu þá, er vér munum fram
fylgja. Vér viljum hér einungis geta þess,
að Víkverji mun eigi verða neinn «konungs-
þræll». Vér þykjumst allir, þótt sumir vér
séum embættismenn, ogjafnvel einmitt af því,
mega hafa frjálsar skoðanir um það, er getr
verið fóstrjörð vorri og þjóð til gagns og
sóma, og þykjumst vér eigi vera til neyddir,
að halda, að allt það, er kemr frá stjórninni,
sé ágætt og óaðfinnanlegt, Af annari hálfu
á Víkverji eigi að verða alþýðuþræll. Vér
höldum, að almenningr á landi voru sé svo
skynsamr, að hann viti, að þeir menn, er
aldrei fylgja öðru máli fram, en því, sem i
svipinn er áhugamál almennings, og aldrei
þora að mótmæla þeim mönnum, er í svipinn
hafa almenningshylli, eru eigi inir beztu vinir
alþýðunnar. «Vinum þínum, þótt þú vel gjörir,
hirtu ekki að hrósa», segir ið fornkveðna, og
munum vér ekki horfa í að segja vinum vor-
um til syndanna, ef svo þykir við eiga.
Víkverji er fæddr, og mun ala aldr sinn,
í vík þeirri, er einn af inum fyrstu land-
námsmönnum reisti stórbú, þar sem margir
höfðingjar síðan hafa búið, og þjóðþing vort
hefir nú samkomustað sinn. J>að er fyrir því
eðlilegt, að Víkverji hafi mætr á höfuðstað
landsins, og muni veita málefnum fæðingar-
staðs síns einkanlega eptirtekt, og reyna að
efla framför hans, en Víkverji þykist ekki
geta gert það, nema hann styðji að því af
öllum mætti, að býbræður hans verði alís-
lenzkir í hugsunarhætti, tungu og lifnaði.
Honum eru því þær þjóðlegu hreifingar, er
færast nú ár fra ári meir og meir í vöxt í
Reykjavik, mjög geðfelldar, og hann ætlar
að slyðja þær af öllum mætti. Eins og
Reykjavik á eigi neina framfaravon, nema
hún verði aðalaðsetrstaðr innar pjóðlegu
mentunar hér á landi, eins verðr hún að
lifa og deya með öðrum kaupstöðum lands-
ins og sveitum. Víkverji verðr því ekki «há-
reykjavíkanskr»: hann mun, að svo miklu
leyti, sem honum verðr þess auðið, fúslega
veita hverri grein, er ræðir um sveitaverzl-
un, jarðarrækt, fjárrækt, fiskiafla og önnur
sveitarmálefni, viðtöku; svo mun hann og
reyna sjálfr, þótt hann sé kaupstaðarbúi, að
segja álit sitt um þessi áríðandi málefni lands-
ins. Ilann veit það vel, að vér íslendingar,
fremr en nokkur önnur þjóð, verðum að segja:
«bóndi er bústólpi,
bú er landstólpi».
Nokkrir menn í Reykjavík.
Óspektir í Reykjavík.
Þjóðólfr, Göngu-Hrólfr og Timinn hafa
fært lesendum sínum sögur af ýmsum ó-
spektum og óreglum, er gjörzt hafa síðast
liðinn vetr. Þarvið getum vér bætt, að eitt
kveld, er einn af inum æðslu embættismönn-
um vorum sat með fólki sínu við vinnu í
stofu, þar er kveikt var Ijós, var skotið 2
bissuskotum inn um glugga hússins, svo að
glerið í gluggunum brotnaði, en þó hlauzt
ekki annað tjón af þessu. tað er oss kunn-
ugt, að yfirvöld vor, einkum lögreglustjórn-
in, hafa gjört öfluga gang-skör að því, að
beitt yrði lögum landsins gegn þeim, sem
1
HÁSKÓLI ÍSLANDS
Cff BÓKUM FlfWS JÓNSSONAB